Προσωπικότητες
Σπύρος Κατέχης ο κατάσκοπος από τα Διαπόντια Νησιά.
Ο Σπύρος Κατέχης στη σπηλιά της Μονολίθου. Ιούνιος 1944
Γράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Ζαχαριάδης
1943 : Ο πόλεμος μαίνεται στη Μεσόγειο και φυσικά στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Οι συμμαχικές δυνάμεις μαζί με τους Ιερολοχίτες δίνουν σκληρό αγώνα στη θάλασσα και στα νησιά. Τα χτυπήματα που επιφέρουν στις εχθρικές δυνάμεις είναι καθοριστικά και καίρια. Και στον αγώνα αυτόν η Ρόδος αναλαμβάνει να διαδραματίσει ένα καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο κατά των Γερμανών, ώστε να επιταχυνθεί το τέλος του πολέμου. Λόγω θέσης η Ρόδος επιλέγεται από τους Συμμάχους που βρίσκονται στο Κάιρο ,να αποτελέσει το κατασκοπευτικό κέντρο για να συγκεντρώνονται οι απαραίτητες πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού και να αξιοποιούνται ανάλογα ,κυρίως από τη βρετανική αεροπορία ,αλλά και από το ναυτικό.
Όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Ρόδος ’43-44 Μέρες αντίστασης και προδοσίας» ο εκλεκτός δημοσιογράφος και ιστορικός ερευνητής Κώστας Φ.Τσαλαχούρης «οι σύμμαχοι ήθελαν περισσότερες δραστηριότητες στην καρδιά της γερμανικής διοίκησης στην πλευρά της νότιας Ανατολής. Γνώριζαν ότι η μεραρχία εφόδου που έδρευε στη Ρόδο εξαρτιόταν κατευθείαν από το ανώτατο Διοικητή της Νότιας Ανατολής και διοικητή της Ομάδας Στρατιών F ,ο οποίος λάμβανε οδηγίες από το Αρχηγείο της Βέρμαχτ, τον στρατάρχη Κάιτελ.. ο χρονικό διάστημα αυτό είχαν σημειωθεί οι αιφνιδιαστικές επιχειρήσεις των Γερμανών και η ανακατάληψη όλων των νησιών και η οδηγία του ίδιου του Χίλτερ στις 23 Ιουλίου 1943 για την άμυνα του νοτιοανατολικού χώρου.» Με κανένα τρόπο δεν έπρεπε να εισέλθει η Τουρκία στον πόλεμο, στο πλευρό της Γερμανίας. '
Ο Σπύρος Κατέχης εκδίδει το βιβλίο «Μαρτυρίες Κατασκόπων της Ρόδου 1943-1945»
Γεννήθηκα στο Ασσουάν της Άνω Αιγύπτου, το 1919. Ο πατέρας μου καταγόταν από την Κέρκυρα. Κατατάχτηκα στο 10ο Σύνταγμα Πεζικού το 1940, υπηρέτησα στο κεντρικό μέτωπο της Αλβανίας, στο βόρειο μέτωπο και στη Μακεδονία, εναντίον των Γερμανών αυτή τη φορά. Με την οπισθοχώρηση έγινα μέλος της Αντίστασης και ηγήθηκα της πρώτης ομάδας ανταρτών της Ηπείρου και της Κέρκυρας που οργάνωσε την Εθνική Αντίσταση.
Το Σεπτέμβριο του 1943, με την παράδοση των Ιταλικών Δυνάμεων στους Συμμάχους, η αντάρτικη ομάδα μου βοήθησε τους Ιταλούς στη σύλληψη των Γερμανών της Κέρκυρας. Με μεγάλο κίνδυνο και κακουχίες έφτασα στο Μπρίντιζι της Ιταλίας όπου στη Διοίκηση της Υπηρεσίας Πληροφοριών ο Λοχαγός Τσώρτσιλ, μοι ζήτησε να εκπαιδευτώ στην Ιταλία και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στον κοινό αγώνα. Δέχτηκα και το πρώτο ήταν να μάθω καλά Ιταλικά και ειδικά τη μιλανέζικη διάλεκτο. Στην 8η Στρατιά, εκπαιδεύτηκα σε τρόπους περισυλλογής πληροφοριών, στην πραγματοποίηση σαμποτάζ και στις πτώσεις με αλεξίπτωτο. Το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, ζήτησε επειγόντως από την 8η Στρατιά την αποστολή μου στο Κάιρο γιατί είχε δημιουργηθεί θέση αρχηγού αποστολής, σε κατεχόμενη περιοχή. Μου ζήτησαν να έρθω στη Ρόδο. Δέχτηκα. Υπήρχε διάχυτη εντύπωση ότι στη Ρόδο θα χρησιμοποιούσα περισσότερο τα Ιταλικά που είχα μάθει σε ειδικό σχολείο στο Μπρίντιζι όπου ήταν η βάση του στρατηγείου της 8ης Στρατιάς. Χάρηκα πολύ όταν άκουσα άψογα ελληνικά στη Ρόδο.
'Ετσι, ο Κερκυραίος στρατιώτης Σπύρος Κατέχης-με εντολή των Συμμάχων- εγκαταλείπει το Κάιρο στις 25 προς 26 Απριλίου με το ταχύπλοο σκάφος ΑΡΜΑΝΤΙΛΟ της συμμαχικής υπηρεσίας και αποβιβάζεται στον όρμο Αρμενιστής της περιοχής Μονολίθου.
Και εκεί ψηλά στο βουνό στήνεται το αρχηγείο του κατασκοπευτικού κλιμακίου που έδρασε μέχρι το τέλος του πολέμου τον Μάιο του 1945. Στην περιοχή αυτή σε μια σπηλιά του απόκρημνου βουνού ,στο «Λημέρι», εγκαταστάθηκε ο ασύρματος των κατασκόπων όπου –εκτός από τον Σπύρο Κατέχη- σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν ο υπολοχαγός Γιώργος Διαμαντίδης και ο ασυρματιστής Αντώνης Νεσγός .
Λόγω Θέσης η Ρόδος επιλέγεται από τους Συμμάχους που βρίσκονται στο Κάιρο ,να αποτελέσει το κατασκοπευτικό κέντρο για να συγκεντρώνονται οι απαραίτητες πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού και να αξιοποιούνται ανάλογα ,κυρίως από τη βρετανική αεροπορία ,αλλά και από το ναυτικό. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Ρόδος '43-44 Μέρες αντίστασης και προδοσίας» ο εκλεκτός δημοσιογράφος και ιστορικός ερευνητής Κώστας Φ.Τσαλαχούρης «οι σύμμαχοι ήθελαν περισσότερες δραστηριότητες στην καρδιά της γερμανικής διοίκησης στην πλευρά της νότιας Ανατολής. Γνώριζαν ότι η μεραρχία εφόδου που έδρευε στη Ρόδο εξαρτιόταν κατευθείαν από το ανώτατο Διοικητή της Νότιας Ανατολής και διοικητή της Ομάδας Στρατιών F ,ο οποίος λάμβανε οδηγίες από το Αρχηγείο της Βέρμαχτ, τον στρατάρχη Κάιτελ.
Οι επιχειρήσεις αυτές έφεραν τις κωδικές ονομασίες ERRATIC και ERRATIC II.
Και φυσικά το κλιμάκιο είχε και συνεργάτες τους κυρίως τους κατοίκους της Μονόλιθου ,που όλοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά γνώριζαν για την ύπαρξη του, αλλά το κρατούσαν σαν εφτασφράγιστο μυστικό. χωρίς ποτέ να προδώσει κανείς.
‘Όμως μια νεαρή τσοπάνισσα από το χωριό,η Μαρία Μαλανδρή ,είχε αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή: Με μεγάλο κίνδυνο της ζωής της μετέφερε σχεδόν καθημερινά στη σπηλιά των κατασκόπων τρόφιμα ,αλλά και πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού που της έδιναν οι συνεργάτες του κατασκοπευτικού κλιμακίου. Μάλιστα, μια φορά τρεις Γερμανοί στρατιώτες έφτασαν πάνω από τη σπηλιά, αλλά με διάφορα συνθηματικά σφυρίγματα κατόρθωσε να ενημερώσει τους κατάσκοπους που μπόρεσαν να κρυφτούν και να μην εντοπιστούν !..
Ρόδος 21 Απριλίου 1944 Στις 11:00 η ώρα μπήκαμε σ έναν κόλπο, ο οποίος δεν ήταν ορατός από τις πορείες των πλοίων. Στον κόλπο αυτό βρήκαμε άλλες δύο αποστολές της υπηρεσίας μας, που περίμεναν την εντολή του στρατηγείου, για την ημέρα της πραγματοποίησης της επιχείρησής τους. 'Ολα τα πειρατικά καΐκια είχαν καμουφλαριστεί για να μη γίνουν αντιληπτά από τα Γερμανικά αεροπλάνα που πετούσαν ψηλά για την ανακάλυψη των συμμαχικών πλοίων.
Η αποστολή της Ρόδου είχε μεγάλη σημασία και έπρεπε να επιτύχει γι αυτό είχαν στείλει το λοχαγό «Lee» ο οποίος θα με συνόδευε στην απόβασή μου στη Ρόδο. Στην ακτή, με περίμεναν μερικοί συνεργάτες με τους οποίους θα ταύτιζα για αρκετό χρόνο την τύχη μου. Μεταξύ αυτών όταν έφτασα στη νέα μου κατοικία, μια αετοφωλιά στο Μονόλιθο, πάνω σε πανώριους βράχους , απρόσιτους και τρομακτικούς, ήταν και η Μαρία Μαλανδρή, που βοήθησε τα μέγιστα το έργο μας στη σπηλιά του Μονολίθου.
Σημαντικοί συνεργάτες του κατασκοπευτικού κλιμακίου βρίσκονταν στην πόλη της Ρόδου. Μεταξύ αυτών και ο Μιχάλης Βρούχος (που αργότερα εκτελέστηκε μαζί με τον Γιώργο Κωσταρίδη) για τον οποίο ο Κώστας Τσαλαχούρης γράφει στο βιβλίο του ότι «η στρατολόγηση (του Μιχάλη Βρούχου) στο συμμαχικό αγώνα γίνεται αμέσως όχι μόνο λόγω της ειδικότητας του ,αλλά γιατί τον διακρίνει η σοβαρότητα και η εργατικότητα. Είναι θετικός και μεθοδικός. Αεικίνητος, συνεχώς βρίσκεται σε επιφυλακή μήπως ο ασύρματος σιγήσει.
Σε κάθε εμπόδιο ,είτε πρόκειται για βλάβη, είτε πρόκειται να φορτιστούν οι μπαταρίες ,ο Βρουχος δίνει το παρών και πηγαίνει ο ίδιος στη Μονόλιθο για τις επιδιορθώσεις. Μεταφέρει επίσης πληροφορίες και τα σημειώματα από τη Ρόδο με κίνδυνο να συλληφθεί στο κάθε μπλόκο.
Με την άφιξη του Κατέχη και την έναρξη της δραστηριότητας της ERRATIC II ο ασύρματος έχει επαφή με το Κάιρο δύο και τρεις φορές την ημέρα. Μεταδίδει τα πάντα. Αυτός ο ρυθμός δεν θα «σπάσει». Θα συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η εντολή που έχει ο Βρούχος να συναντιέται με αλλοεθνείς πληροφοριοδότες , τον κάνει πολύ προσεκτικό».
Οι πληροφορίες του Βρούχου, της Μαρίας Μαλανδρή, των κατοίκων του Μονολίθου και των άλλων συνεργατών , είναι αφάνταστα χρήσιμες για τον Κατέχη ,τον Νεσγό και τον Διαμαντίδη που από το «Λημέρι» τις μεταφέρουν στο κέντρο του Κάιρου από όπου τα συμμαχικά αεροπλάνα θα ξεκινήσουν τις επιδρομές στα αεροδρόμια της Καλάθου και των Μαριτσών και της Αστυπάλαιας και θα καταστρέψουν τον εχθρικό αεροπορικό στόλο, με παράλληλες επιθέσεις σε συγκεκριμένους στόχους των Γερμανών.
Οι δύο άντρες της Εθνικής Αντίστασης, κρύβονταν για μεγάλα διαστήματα στην πόλη της Ρόδου. Το σπίτι που τους φιλοξένησε και τους παρείχε προστασία, με κίνδυνο της ζωής των ιδιοκτητών του ήταν το σπίτι της οικογένειας Βασιλείου. Το νεοκλασικό, με θέα τη θάλασσα και το νοσοκομείο, μπροστά στη μύτη του εχθρού, που έδωσε σήμερα τη θέση του στο ξενοδοχείο «Σεμί ραμις», των παιδιών του Όμηρου Βασιλείου.
H επιχείρηση ERRATIC II
Για την επιχείρηση ERRATIC και το κατασκοπευτικό κλιμάκιο στη Ρόδο ο Γιώργος Βρούχος στις (αδημοσίευτες) «Αναμνήσεις» του γράφει τα εξής αποκαλυπτικά :
«Από τον Ιανουάριο του 1943 το Βρεταννικό Αρχηγείο είχε εκπονήσει σχέδιο επιχειρήσεως που είχε κύριους στόχους την Ρόδο και την Κάρπαθο ώστε να περιέλθει στους Συμμάχους ο έλεγχος του Αιγαίου. Η επιχείρηση αυτή ονομάστηκε ACCOLADE. Μεσολάβησε όμως η απόβαση στη Σικελία που απορρόφησε όλα τα διαθέσιμα μέσα. Οι ‘Αγγλοι πίστευαν ότι μετά την κατάληψη της Σικελίας η Ιταλία θα συνθηκολογούσε και τον Απρίλιο, σε μια στρατιωτική σύσκεψη στο Κάιρο, ξανασυζήτησαν την κατάληψη της Ρόδου και της Καρπάθου.
Χρειάζονταν όμως καταδιωκτικά αεροπλάνα μεγάλης εμβέλειας τα οποία ζήτησαν από τον Στρατηγό Αιζενχάουερ. Το αίτημα συζητήθηκε στην συνάντηση του Αυγούστου 1943 αλλά ο Αιζενχάουερ υποστήριξε ότι η απόβαση στην Νορμανδία είχε απόλυτη προτεραιότητα και ήθελε να διατεθούν σ’αυτήν όλα τα στρατεύματα και όλα τα μέσα. ‘Ετσι η κατάληψη της Ρόδου ματαιώθηκε.
Ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματα του (Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, Τόμος Χ, κεφάλαιο ΧΙΙ) γράφει: «Παρόλο ότι μπορούσα να κατανοήσω τη γνώμη των στρατηγών, είχα και έχω την πεποίθηση ότι η κατάκτηση της Ρόδου ήταν δυνατή. Εν τούτοις συμμορφώθηκα. Και αυτή υπήρξε μια από τις πιο πικρές απογοητεύσεις μου κατά τη διάρκεια του πολέμου.»
‘Ετσι αντί της αποβάσεως έγινε η πρώτη αποστολή στη Ρόδο κλιμακίου της SOE στις 15 Αυγούστου 1943, εικοσιτρείς μέρες πριν την συνθηκολόγηση της Ιταλίας την οποία οι Άγγλοι περίμεναν και για την οποία είχαν αρχίσει επαφές. Η Special Operations Executive (SOE) ήταν μια βρετανική οργάνωση που δημιουργήθηκε το 1940 για να διεξάγει κατασκοπεία, δολιοφθορές και αναγνωρίσεις στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη και για να βοηθήσει τα τοπικά κινήματα αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.που είχε συσταθεί τον Ιούλιο του 1940 με άκρα μυστικότητα για να οργανώσει τον πόλεμο των μετόπισθεν εναντίον των Γερμανών και των συμμάχων τους.
Στις 26 Απριλίου 1944, Τρίτη του Πάσχα, αποβιβάστηκε στην παραλία της Μονολίθου τρίτη αποστολή, η ERRATIC II, με τον Σπύρο Κατέχη και τον Βασίλη Κλημέντο. Ασυρματιστής παρέμεινε ο μέχρι τότε Αντώνης Νεσγός.
Την ταυτότητά μου την έβγαλα στο Κάιρο, δεν την ξεχώριζες από αυθεντική. Την είχε φτιάξει ειδικός πλαστογράφος. Πραγματικά δεν μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι δεν ήταν γνήσια. Το χρώμα της ήταν πρασινωπό, η φωτογραφία όπως σε όλες τις ταυτότητες. Το όνομά μου ήταν Σπύρος Γεωργιάδης, από τη Μαλώνα.
Ένα πρωινό πληροφορήθηκα ότι άλλαξαν το χρώμα από τις ταυτότητες και από πράσινο, το χαρτονάκι έγινε άσπρο. Το θέμα το συζήτησα με τον παπα-Κλήμη, κι ο παπάς κάλεσε τον Κλεάνθη Παπασταμάτη και του το είπε. Ο Κλεάνθης προσφέρθηκε να χρησιμοποιήσω τη δική του ταυτότητα, αλλά βρέθηκε καλύτερη λύση: να βγάλω καινούργια ταυτότητα με τα στοιχεία του Κλεάνθη.
Ο τελευταίος και πάλι δέχτηκε χωρίς δυσκολία. Ο παπα-Κλήμης φώναξε τότε το Γιάννη Χαρτοφύλη που ήταν βοηθός καραμπινιέρος στο Σταθμό Χωροφυλακής του Μονολίθου. Έτσι, χωρίς φασαρία, απέκτησα μία αυθεντική ταυτότητα «Κλεάνθης Παπασταμάτης» του Κωνσταντίνου. Πληρώσαμε μία χρυσή λίρα στον Ιταλό καραμπινιέρο του Σταθμού και άλλαξα όνομα από Γεωργιάδης σε Κλεάνθης Παπασταμάτης.
10 Μαΐου 1944
Μεταμφιεσμένος σε αγροτοεργάτη, κάθισα στο φορτηγό που ήταν φορτωμένο με φελλούς δέντρων και κάπνιζα το ροδίτικο τσιγάρο μου, που ήταν χειρίστης ποιότητας και που οι χωρικοί κάπνιζαν, για να δίνω την εντύπωση ότι ήξερα την πόλη και γνώριζα καλά όλους τους ανθρώπους. Στο φορτηγό είχαν και ένα μεγάλο καλάθι με αυγά. Αυγά, έδιναν από δύο σε κάθε σκοπό που πλησίαζε το αυτοκίνητο.
Το έγγραφο αυτό περιγράφει την ανάληψη της ERRATIC II από τον Σπύρο Κατέχη και την συνοδεία του από την Θεανώ Γιάμαλη ηρωίδα της Ρόδου και μετέπειτα σύζυγο του Κατέχη. Η Θεανώ ως γυναίκα της αντίστασης βοήθησε στη μεταφορά σημειωμάτων και αντικειμένων από την πόλη της Ρόδου στον Μονόλιθο όπου ήταν το Λημέρι του συμμαχικού κλιμακίου
Το σπίτι που θα έμενα (στην οδό Ιωάννου Μεταξά των ιδιοκτητών του σημερινού Σεμίραμις), ήταν ωραίο, με πολλά δωμάτια, ισόγειο και με άλλον ένα όροφο που ήταν από κάτω, γιατί είχε μεγάλη υψομετρική διαφορά από το δρόμο. Είχε έναν κήπο, μ΄ έναν ανεμόμυλο που αντλούσε νερό από πηγάδι. Στο σπίτι αυτό έμεναν τα τέσσερα ανύπαντρα αδέλφια Βασιλείου..
. Με την άφιξή μου στο σπίτι των Βασιλείου αμέσως έτρεξα στο ντους και πλύθηκα. Τα τέσσερα αδέλφια με γέμισαν περιποιήσεις και κεράσματα. Από την επομένη της αφίξεώς μου άρχισα να μελετώ το χάρτη της πόλης για να μπορώ να βρω ακριβώς πού είχαν στήσει τα σημεία ελέγχου τους οι Ιταλο-Γερμανοί και πού εφρουρούντο αυτά τα οδοφράγματα. Επίσης τους δρόμους, γιατί είχε πολλούς δρόμους που ήταν αδιέξοδοι και δεν ήθελα να πατήσω πεπονόφλουδες σαν βρισκόμουν μόνος. Όταν έβγαινα στην πόλη ποτέ δεν είχα συνοδό, ο συνοδός μου προηγείτο μερικά μέτρα μπροστά ή πίσω, ώστε εάν συνέβαινε κάτι σε μένα να μην πάθει κανείς άλλος τίποτα. Βέβαια οι έξοδοί μου σπανίως εγίνοντο με τα πόδια, πάντα με ενοικιασμένο ποδήλατο. Το ποδήλατο, το πεταλιάριζα κατά τον Ιταλικό τύπο, με τα τακούνια, κι όχι με τη σόλα του παπουτσιού. Το απομεσήμερο βγήκα περίπατο με ποδήλατο, με προπορευόμενο τον Κλεόβουλο Χατζηγεωργίου, από τη Σορωνή που εργαζόταν σαν εισπράκτορας στα λεωφορεία που έκαναν τη συγκοινωνία με τα χωριά της Ρόδου.
Πήγα στο σπίτι του γερο-Φιλήμονα Γιαμαλή, ο οποίος είχε εκφράσει την επιθυμία να με γνωρίσει. Εκεί γνώρισα και την οικογένειά του, (είχα γνωρίσει ήδη τον Φίλιππο Γιαμαλή) γιατί είχε έρθει στο βουνό. Όταν γύριζα έβρισκα την οικογένεια Βασιλείου αναστατωμένη αν είχα αργήσει όπως και όταν έφευγα βιαστικά για το βουνό, μεταφέροντας όλα τα στοιχεία που έπρεπε να φύγουν για το Κάιρο.
Οι βομβαρδισμοί ήταν πυκνοί, καθημερινοί, μέρα και νύχτα. Τη νύχτα ήταν πιο πυκνοί και όσο περνούσαν οι μέρες γινόντουσαν πυκνότεροι. Στο σπίτι που έμενα χρησιμοποιούσαν για καταφύγιο ένα χώρο στο εσωτερικό της κατοικίας τους, όπου κάθε φορά που είχαμε και Γερμανικό ή Ιταλικό έλεγχο στο σπίτι, άνοιγαν την καταπακτή και κατέβαινα, έκλειναν την καταπακτή και πάνω έστρωναν το χαλί, έτσι δε φαινόταν τίποτα. Αλλά στους βομβαρδισμούς κατέβαιναν όλοι και εκεί έφερναν τη ντοματοσαλάτα μας, από φρέσκο αγγουράκι και ωραία ντομάτα του κήπου της οικογενείας Βασιλείου, μαζί με το κονιάκ και τα κοπανούσαμε, όπως συνήθως λέγεται. Ένα βράδυ, μια από τις κοπέλες, έτρεξε βιαστικά και ξέχασε να πάρει το αλάτι. Μπορείτε να φανταστείτε ότι η σαλάτα αυτή τη φορά ήταν άνοστη. Εκείνο το βράδυ, μία βόμβα έπεσε τόσο κοντά που μας έκανε να πηδήξουμε από το τράνταγμα με αποτέλεσμα να κουνηθεί το τραπεζάκι και να πέσει το κονιάκ. Έσπασε το μπουκάλι και χύθηκε το πολύτιμο υγρό και μας έβρεξε όλους. Μείναμε με την εντύπωση ότι μυρίζαμε κονιάκ για μέρες. Όταν έμπαινες από την είσοδο του σπιτιού όπου κρυβόμουν, βρισκόσουν σ΄ ένα μεγάλο δωμάτιο-χωλ, που γύρω-γύρω είχε δωμάτια και στο βάθος αριστερά, την κουζίνα και το λουτρό. Το πρώτο δωμάτιο δεξιά το είχαν παραχωρήσει σε μένα.
Απέναντι από την είσοδο, το σπίτι είχε μία βεράντα η οποία είχε μια θαυμάσια θέα, έβλεπες τη θάλασσα. Η βεράντα αυτή δεν ήταν ορατή από το δρόμο. Εκεί είχε ένα τραπεζάκι, και δύο τρεις καρέκλες. Εκεί μελετούσα τις πληροφορίες που έπαιρνα. Εκεί έγραφα τα μηνύματα για το Κάιρο, εκεί έγραφα την Έκθεσή μου προς την προϊσταμένη αρχή, σε μια φορητή γραφομηχανή. Από το δωμάτιό μου άκουγα τους Ιταλούς και τους Γερμανούς που περνούσαν απ΄ έξω και συζητούσαν μεταξύ τους. Λίγο πιο ψηλά, στο δρόμο υπήρχε και ένα οδόφραγμα χτισμένο και άφηνε ένα μικρό χώρο για να περνούν οι πεζοί. Ήταν η ιδανική τοποθεσία από απόψεως ασφαλείας γιατί οι Γερμανο-Ιταλοί δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών του εχθρού τους, είχαν τόσο θράσος να μπαινοβγαίνουν μπροστά τους ανενόχλητοι.
Από τη βεράντα του σπιτιού παρακολουθούσαμε τα καΐκια που πήγαιναν στα νησιά και τις τορπιλάκατους των Γερμανών, καθώς και τα βαπόρια που έκαναν τη συγκοινωνία με νησιά εκτός Δωδεκανήσου. Από κει βλέπαμε τα Γερμανικά αεροπλάνα που περιπολούσαν τις παραλίες του νησιού. Μερικές φορές γίναμε μάρτυρες βομβαρδισμών των καραβιών από αγγλικά αεροπλάνα.
Είδαμε το αντιαεροπορικό να προσπαθεί να πετύχει τα αεροπλάνα. Είδαμε μερικά βράδια τα συμμαχικά αεροπλάνα να έρχονται και να ρίχνουν τις βόμβες τους σε Γερμανικούς στόχους στο λιμάνι και σε αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες. Άλλοτε είδαμε να βομβαρδίζουν το Μόντε Σμιθ, όπου εκτός από τις αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες, υπήρχαν και πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος για την προστασία των ακτών της Ρόδου.
14 Μαΐου 1944
Κυριακή, στο πρόχειρο γραφείο μου, που ήταν το μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας, όπου είχα απλώσει το χάρτη του νησιού, σημείωνα τα σημεία όπου οι Γερμανο-Ιταλοί είχαν εγκαταστήσει πυροβόλα, πολυβόλα, αντιαεροπορικά, προβολείς, και όπου είχαν τοποθετήσει νάρκες.
Οι Εκθέσεις μου για την κατάσταση που επικρατούσε στο νησί πλησίαζαν το ενάμιση κιλό χαρτί, πυκνά γραμμένο στη γραφομηχανή. Τα ετοίμαζα γιατί μόλις συμπλήρωνα τις Εκθέσεις μου θα ζητούσα να έρθει ένα μέσον να τα παραλάβει και να μας φέρει εφόδια σε καύσιμα(βενζίνη) για τη μηχανή που φόρτωνε τις μπαταρίες του ασυρμάτου, λάστιχα αυτοκινήτου που είχαμε ανάγκη για τις μετακινήσεις μας, με το φορτηγάκι του Σταυρή.
Με τη βοήθεια του Γιώργου Κωσταρίδη, Μιχάλη Βρούχου, Αργύρη Θεοχάρη, οι οποίοι αντλούσαν τις πληροφορίες τους από τρεις Ιταλούς, πλησίαζε η συμπλήρωση της στρατιωτικής αναγνώρισης του νησιού και θα έπρεπε σε λίγες μέρες να γυρίσω στο βουνό και να περιμένω εκεί την άφιξη του πλοίου για την αποστολή του μικρού θησαυρού που είχαμε συγκεντρώσει.
Μια φορά, στείλαμε ένα μήνυμα ότι στο ξενοδοχείο «των Ρόδων», επρόκειτο να γίνει μια επίσκεψη των στρατηγών της Νότιας πτέρυγας των Γερμανικών Δυνάμεων, κι ότι θα παρευρίσκοντο σ΄ αυτήν και δύο Γερμανοί Στρατηγοί του Επιτελείου του Χίτλερ. Και βέβαια ζητήσαμε τον βομβαρδισμό του χώρου του ξενοδοχείου.
Τούτο απερρίφθη από το Στρατηγείο και μας απάντησαν: «όταν θα ρθουμε εμείς νικητές, πού θα μείνουμε;». Όλοι γελάσαμε με την καρδιά μας. Όσο περνούσε ο καιρός φαινόταν καθαρά ότι η ζυγαριά έκλεινε προς τη νίκη των Συμμάχων. Από τη διαμονή μου στο σπίτι των αδελφών Βασιλείου, πρέπει να παρατηρήσω ότι η οικογένεια αυτή είχε εθελοντικά προσφέρει στον αγώνα το σπίτι της και δε διστάζω να πω ότι πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή τους.
Η αγάπη τους στην πατρίδα, όπως και πολλών άλλων Ροδίων ήταν αδιαμφισβήτητα μεγάλη. Δεν μπορώ να ξεχάσω την ευγένειά τους, την προθυμία όλων στο να φανούν χρήσιμοι στην υπόθεση της λευτεριάς της Δωδεκανήσου. Με πρόσεξαν και με θεώρησαν σαν μέλος της οικογένειάς τους. Τα παιδιά του Ομήρου Βασιλείου, κληρονόμησαν το οικόπεδο αυτό μαζί με το σπίτι το οποίο κατεδάφισαν και έχτισαν το ξενοδοχείο «Semiramis».
Σύμη 8 Μαΐου 1945
Φύγαμε για τη Σύμη με μεγάλο κίνδυνο σε μια βάρκα ενώ οι Γερμανοί ήταν ακόμα πολύ επικίνδυνοι. Εκεί υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση των Δωδεκανήσων στους Άγγλους.
Πηγές:
https://www.hippocratesfoundationlibrary.gr/files/books/5a.TOGENNADITESRODOU.pdf
https://www.rodiaki.gr/article/371330/o-kataskopos-ths-rodoy-kai-to-spiti-sth-thalassa
https://www.rodiaki.gr/article/500738/tos
Γεννήθηκε το 1862 στην Κέρκυρα και πέθανε στο Μανχάταν στις 13.11.1938.
Στις Η.Π.Α. μετανάστευσε το 1905 και εγκαταστάθηκε στο Σικάγο, όπου 1907
ίδρυσε την «Ελληνική Φιλαρμονική Εταιρεία». Κατά περιόδους, κυρίως για καλ-
λιτεχνικούς λόγους, επισκεπτόταν τη Νέα Υόρκη, όπου μετά το 1930 παρέμεινε
οριστικά. Στο μεσοδιάστημα συνέβη ένα κοσμοϊστορικό γεγονός η Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία 1917.
Γυναίκα του ήταν η Ασπασία και τα τέσσερα παιδιά του Η Κούλα, η Μαίρη, ο Ντένις και ο Τζον.
, (πέθανε) 13 Νοεμβρίου 1938. Η νεκρώσιμος ακολουθία έγινε στον, Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος.
Έγινε γνωστός στο ελληνοαμερικανικό κοινό με τον «Μάρκο Μπότσαρη»
του Παύλου Καρρέρ.Ο Μπεκατώρος είχε διασκευάσει την ελληνική όπερα.. Στην Νέα Υόρκη πρωτοεμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1906. Στις 24.09.1906
δόθηκε η πρώτη καλλιτεχνική εσπερίδα από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Νέας Υόρκης στο
Carnegie Lyceum Theatre Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου ήταν ο Νικόλαος Κονταξόπουλος και
αντιπρόεδρος ο Ε. Ανδρεάδης. Το πρόγραμμα περιελάμβανε πατριωτικά άσματα από χορω-
δία δεσποινίδων, μελών του Συλλόγου που διδάχθηκαν από τον μουσικοδιδάσκαλο Σπ. Μπε-
κατώρο,Την χορωδία συνήθιζε να παρουσιάζει, κυρίως αποσπασματικά, σε θέατρα της Νέας
Υόρκης και του Σικάγο το διάστημα 1906-1936, σε εορταστικές περιόδους
(Χριστούγεννα, επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης κ.ά.).
Η κορυφαία στιγμή στην ελληνο-αμερικανική του καριέρα του ήρθε τον
Δεκέμβριο του 1919, όταν εμφανίστηκε στο Carnegie Hall και συστήθηκε ως
σύγχρονος Έλληνας συνθέτης με τα ορχηστρικά έργα “Peasant Romance” και
“Dance of Cymbals”, συνθέσεις με ευρωπαϊκές και αμερικανικές επιδράσεις.
Χωρίς όμως να ανταποκριθεί η αμερικανική κριτική.
Πριν από τη μεγάλη ύφεση συνέθεσε τον Ύμνο της Α.Χ.Ε.Π.Α., της ελλη-
νικο-αμερικανικής εκπαιδευτικής και προοδευτικής οργάνωσης. Μετά το κραχ,
στις αρχές της δεκαετίας του 1930, έγινε ο μαέστρος της μαντολινάτας της Ερ-
γατικής Λέσχης «Σπάρτακος» (σοσιαλιστική ορχήστρα), όπου έδινε συναυλίες
σε συσσωματώσεις των ομογενών. Η απεργία της Πρωτομαγιάς του 1886 στη Αμερική αλλά
και ο κουμμουνισμός που επικράτησε στη Ρωσία του οποίου διαδόθηκαν οι ιδέες του σε όλο τον κόσμο τον επηρέασαν και έγραψε τις ακόλουθες
συνθέσεις
Με τίτλο «Εργατικά τραγούδια», εξεδόθη ανθολογία στην σειρά «Εργατική Βιβλιοθήκη»,
από τις εκδόσεις Greek Workers’ Press, Inc., στο… Σικάγο των ΗΠΑ, το 1926…
Περιείχε διασκευές του Σπυρίδωνος Μπεκατώρου[1] (βιολονίστα, καθηγητή μουσικής, διευθυντή ορχήστρας και συνθέτη, από την Κέρκυρα
) για φωνή ή ανδρική χορωδία μαντολίνο, βιολί ή κλαρινέτο 7 γνωστών εργατικών / κομμουνιστικών ύμνων:
- Ο Ύμνος της Διεθνούς, ή Διεθνής Ύμνος,(Διασκευή)
- Η Κόκκινη Σημαία,
- Το Τραγούδι στη Δουλειά,
- Πένθιμος Ύμνος,
- Η Κόκκινη Παντιέρα, και
- Πρωτομαγιά.
Το 1934, μόλις 4 χρόνια πριν από τον θάνατό του, δημιούργησε και διεύθυνε
την μαντολινάτα των Καστοριανών «Ορεστίς», η δράση της οποίας ήταν κυρίως
εθελοντική και συνήθισε να εμφανίζεται συχνά σε εκδηλώσεις των ελλήνων
York, N.Y.], 10.09.1906, “Η αποψινή υπέρ της Μακεδονίας εσπερίς”. Ατλαντίς, [New York,
N.Y.], 24.09.1906. Οι καθαρές εισπράξεις διατέθηκαν υπέρ των απροστάτευτων οικογενειών
των θυμάτων του Μακεδονικού Αγώνα.
Η μουσική παιδία και εργογραφία του Σπύρου Μπεκατώρου συνολικά συνοψίζεται:
Εργατικα τραγουδια, εκδοση, Σικαγο, 1926, εργατικο τραγουδι, μουσικη ανθολογια, εργατικη Βιβλιοθηκη, εκδοσεις Greek Workers’ Press, Inc., ΗΠΑ, 1926, διασκευη, Σπυριδων Μπεκατωρος, 1860, 1938, βιολονιστας, καθηγητης μουσικης, διευθυντης ορχηστρας, συνθετης, Κερκυρα, φωνη, ανδρικη χορωδια, μαντολινο, βιολι, κλαρινετο, εργατικος υμνος, κομμουνιστικος υμνος, κομμουνισμος, υμνος της Διεθνους, Διεθνης Υμνος, Κοκκινη Σημαια, Τραγουδι στη Δουλεια, Πενθιμος υμνος, Κοκκινη Παντιερα, Πρωτομαγια, 1920, βιβλιο ΜΑΡΞ ΚΑΡΛ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΚΟΘΑ, επιστολη, Συνδεσμος Κομμουνιστων, Γερμανια, ΛΟΖΟΦΣΚΥ, ΛΕΝΙΝ, ΤΑΞΗ, μουσουργος, Στοιχειωδης Θεωρια Ευρωπαικης Μουσικης, Αστικο Σχολειο, Γυμνασιο, Αυτοδιδασκαλια, Ιστορια Μουσικης, μουσικοι, τυπογραφειο Διονυσιου Ευστρατιου, 1904, Ευρωπαικη Μουσικη
Στο Αρχείο του Ωδείου Αθηνών ως πηγή κοινωνιολογικής έρευνας της Στέλλας Κουρμπανά
Αναφέρεται
- Ο καθηγητής Παναγιώτης Ακτίπης έκανε πάρα πολλές υπερωρίες για τις οποίες δεν αμειβόταν, ενώ ο Φρειδερίκος Βολονίνης αγόρασε με δικά του έξοδα βιολί στον ταλαντούχο μαθητή του Σπυρίδωνα Μπεκατώρο και ζήτησε οικονομική βοήθεια από τον Σύλλογο έτσι ώστε ο μικρός μαθητής να καταφέρει να εξακολουθήσει τα μαθήματα στο ωδείο και να μη χρειαστεί να εργαστεί. Διαβάζω από την Αναφορά του Επιμελητή (Ιουλίου Έννιγγ), της 16ης Μαρτίου 1873: Ἕνεκα ἐνδείας τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ῥάπτου ὁ δωδεκαετὴς μαθητὴς τοῦ ὠδείου Σπυρίδων Μπεκατῶρος ζητᾶ νὰ ἐμβῇ ὡς ὑπηρέτης εἰς ἐμπορικόν τι κατάστημα. Ὁ παῖς οὗτος ἔχει τόσην τάσιν καὶ εὐφυΐαν εἰς τὴν μουσικὴν ὥστε κατὰ τὸ λέγειν τοῦ διδασκάλου αὐτοῦ κ. Bolognini δίδει ἐλπίδα νὰ γίνῃ ἐντὸς βραχυτάτου διαστήματος χρόνου ὁ καλλίτερος τεχνίτης τοῦ τετραχόρδου ἐν Ἑλλάδι. Ὁ κ. Bolognini τὸν ἐφοδίαζεν ἤδη ἐξ ἰδίων του μὲ τ' ἀπαιτουμένου ὀργάνου (τόξον καὶ τετράχορδον) καὶ εἶναι πεπεισμένος ὅτι διὰ μηνιαίας περιθάλψεως 20 δρ. ἤθελεν διατηρεῖσθαι διὰ τὴν μουσικὴν μελέτην πρὸς δόξαν τοῦ ὠδείου καὶ συμφέρον τῆς μουσικῆς τέχνης.5 Ο Σπυρίδων Μπεκατώρος έγινε όντως ένας από τους καλύτερους βιολονίστες στην Ελλάδα, και σύντομα διορίστηκε ως διδάσκαλος βιολιού στο Ωδείο.
Συνθέσεις του Σπ.Μπεκατώρου
Ο Μπεκατώρος, έπειτα από πολύμηνη ασθένεια πέθανε το Νοέμβριο του 1938 στο Μανχάταν,
στο σπίτι όπου διέμενε με τη σύζυγό του και τα τρία του παιδιά.
Αναγνωρισμένος για την τέχνη του και ιδιαίτερα αγαπητός στην ελληνική κοινότητα.__
Η Κέρκυρα σχεδόν δεν τον γνωρίζει!!!!
Η Μπελ Εποκ είναι ένα απαύγασμα μιας εσωτερικής καταπίεσης που επεκράτησε στους προηγούμενες εποχές. Άρχισε στα μέσα του 19ου αιώνα και επεκράτησε μέχρι και τα μέσα του 20ου Χαρακτηριστικό της εποχής ο νεοπλουστισμός. Η επινόηση των επαγγελματικών δείπνων επεκτάθηκε στις ανώτερες τάξεις, και η σαμπάνια τελειοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Μπελ Επόκ. Τα φανταχτερά φτερά και οι γούνες ήταν το πιο εμφανές χαρακτηριστικό της μόδας τότε. Τα ρούχα υψηλής ραπτικής εμπνέονταν πια στο Παρίσι, το κέντρο της Μπελ Επόκ, όπου συγκεντρώνονταν η μόδα, η οποία άρχισε να κινείται σε ετήσιο ρυθμό Τα βαγόνια των σιδηροδρόμων χωρίζονταν αυστηρά σε πρώτης και δεύτερης θέσης, αλλά οι πλούσιοι άρχισαν να μισθώνουν ιδιωτικά βαγόνια με αποκλειστικό χαρακτηριστικό τους την υπερπολυτελή άνεση. Ο μποέμικος τρόπος ζωής απέκτησε διαφορετική αίγλη, που επιδιώχθηκε κυρίως στα καμπαρέ Το θέατρο καμπαρέ έγινε πολύ δημοφιλές. Μουσικά, η Μπελ Επόκ χαρακτηρίστηκε από τη μουσική καμπαρέ. Αυτό το είδος δεν θεωρήθηκε "σοβαρή" μουσική, αλλά, μάλλον μικρά κομμάτια που θεωρούνταν προσιτά προς το γενικό κοινό. Εκτός από τα έργα για σόλο πιάνο, βιολί και πιάνο, η Μπελ Επόκ ήταν διάσημη για το μεγάλο ρεπερτόριο σε τραγούδια (μελωδίες, ρομάντζα, κ.λπ.) . Ακόμη και ως ερμηνευτές, οι τραγουδιστές φοβόντουσαν να την τραγουδήσουν με "σοβαρές" αιτιολογικές σκέψεις. Στην περίοδο αυτή, το βάλς άκμασε.Μέσα σ’ αυτή την εποχή ήκμασε ο Κερκυραίος μουσικός Τώνης Φαρούγγιας.
Τώνης Φαρούγγια
Πολλοί από τους Κερκυραίους μαθητές των φιλαρμονικών του νησιού διέπρεψαν εκτός Κερκύρας ιδιαίτερα στις αρχές του 20ου αιώνα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Τώνη Φαρούγγια. Ιδιαίτερα στοιχεία για τη ζωή του και τις συνθέσεις του μας έστειλε ο εγγονός του Αντώνιος Ρόμπος.
Σύντομο βιογραφικό του Τονυ Φαρουγγια
Γεννήθηκε στη Κέρκυρα το 1891
Ο πατέρας του ήταν ο Angello Faruggia (Βιβλιοπώλης-Βιβλιοδέτης) και η μητέρα του η Ροζίνα Μισόρη
Ο Τόνυ Φαρούγγιας μεγάλωσε στη Κέρκυρα σπούδασε μουσική και πήρε δίπλωμα καθηγητή φλάουτου σε πολύ νεαρή ηλικία. Είναι καταχωρημένος στην ιστοσελίδα της Φιλαρμονικής Εταιρίας Κερκύρας ως διατελέσας καθηγητής στις αρχές του 20 αιώνα, μαζί με τον αδελφό του τον Μάριο (Μαριανό Φελίτζε), ο οποίος ήταν κι αυτός μουσικός καθηγητής βιολιού καταχωρημένος στην ιστοσελίδα της Φιλαρμονικής Εταιρίας Κερκύρας ως διατελέσας καθηγητής στο τέλος του 19ου αιώνα
Ο Τόνυ μετακόμισε στην Αθήνα σε ηλικία 27 ετών και το 1920 παντρεύεται την Ειρήνη Αρμένη, πατρός Αναστάσιου Αρμένη εμπόρου πιάνων (γεννηθέντα στη Κέρκυρα ) και μητρός (δεν θυμάμαι το μικρό της όνομα) της οικογενείας Αμαράντου από τη Κέρκυρα. Με την Ειρήνη απέκτησαν δυο θυγατέρες την Γιολάντα και τη Μιράντα
Ο Φαρούγγιας με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας, αρχικά στην οδό Σωκράτους και αργότερα στους πρόποδες του Λόφου Στρέφη όπου έζησε μέχρι τις τελευταίες του στιγμές.
Το κύριο επάγγελμα του ήταν να παίζει σαν μουσικός σε ζωντανές ορχήστρες μουσικών θεάτρων.
Ο ίδιος ίδρυσε τη δεκαετία του 1930 ένα μουσικό σχήμα με την επωνυμία «Faruggia Jazz Band» και έκανε διαρκείς εμφανίσεις σε δημοφιλή καμπαρέ
Ο Τόνυ Φαρουγγιας έγινε γνωστός πιο πολύ από τις μουσικές του συνθέσεις που είχαν κυκλοφορήσει από το 1929 μέχρι το 1940 περίπου. Τα τραγούδια του ερμήνευσαν γνωστοί τραγουδιστές όπως η Κάκια Μένδρη, η Σοφία Βέμπο, η Δανάη, Πέτρος Επιτροπάκης. Τους στίχους των τραγουδιών του είχαν γράψει επίσης γνωστοί στιχουργοί όπως ο Αιμίλιος Σαββίδης, Πώλ Μενεστρέλ, Κώστας Κοφινιώτης, Ορφέας Καραβίας, Γιάννης Θεοδωρίδης
Ο Τόνυ Φαρουγγιας πέθανε το 1956 στο σπίτι του στη οδό Ζωοδόχου Πηγής στην Αθήνα σε ηλικία 66 ετών αλλά άφησε πίσω του τις όμορφες μελωδίες του
Συνθέσεις
Μπάρμπα Θοδωρής,
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Φαρούγγιας Τώνης, Μενεστρέλ Πωλ, Γιαννούσης Περ
Εκδότης: Σταρρ
Σημειώσεις: Τραγουδάκι παλιό και μοντέρνο "Όλα τα Νέα Θεατρικά Τραγούδια" 1934
Tango
|
|
Για τις πίκρες τ' άτιμου ντουνιά λεφτό μη δίνεις |
Πες μου γιατί
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Εκδότης: Σταρρ
A Irene
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τ
Στιχουργός: Καραβίας Ο.
Εκδότης: Γαϊτάνος, Κωνσταντινίδης, Στάρρ
Λυσσάρικο φιλί
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Λώρος Σ
Εκδότης: Σταρρ
Δεν θέλω πια γιο γιο
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Μπακόπουλος Τάσος
Εκδότης: Κωνσταντινίδης Γρηγόρης
Μέσ' το κρασί
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Μπακόπουλος Τάσος
Εκδότης: Κωνσταντινίδης Γρηγόρης
Πως θέλω ακόμα
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Καραββίας Ορφέας
Εκδότης: Φέξης Γ
Tango
Για ύστερη φορά
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Β., Γ
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης, Κωνσταντινίδης Γρηγόρης, Σταρρ
Baiser tzigane
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης, Κωνσταντινίδης Γρηγόρης, Σταρρ
Μικρούλα μου
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Σημειώσεις: Γράφτηκε για τις γιορτές της Πλάκας Το Τραγούδι Ιαν 1935
Καντάδα
Στο στόμα θέλω
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Μενεστρέλ Πωλ, (Γιάννης, Χυδίρογλου)
Εκδότης: Κωνσταντινίδης Γρηγόρης, Σταρρ
Foxtrot
Ας όψονται τα μάτια της
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
1936
Θα φύγω γιά πάντα
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Κοφινιώτης Κώστας
1940
Είναι καιρός να ξεχάσεις
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Κοφινιώτης Κώστας
1940
Θα είναι πολύ αργά
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
1934
Μοντέρνα κορίτσια
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Μενεστρέλ Πωλ, (Γιάννης, Χυδίρογλου)
Σημειώσεις: "Όλα τα Νέα Θεατρικά Τραγούδια 1934"
1934
Foxtrot
Άντρες, άντρες
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Μενεστρέλ Πωλ, (Γιάννης, Χυδίρογλου)
Σημειώσεις: Στον αγαπητό φίλο Χρ. Χαιρόπουλο που προσπάθησε να εξευτελίσει τη Γυναίκα με το "Γυναίκες... Γυναίκες"
1931
Tango
Μ' ένα φιλί αγάπη μου
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Σημειώσεις: Από το φιλμ "Μάγια η Τσιγγάνα" "Ελληνικό Τραγούδι"
1943
Ρεβάνς της γυναίκας, η
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Μενεστρέλ Πωλ, (Γιάννης, Χυδίρογλου)
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης
Έργο: Άντρες, Άντρες
Σημειώσεις: Από το έργο "Άντρες, 'Άντρες"
1931
Καρδιές π' αγάπησαν
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Τραγουδιστής: Φρέτσας, Ριχάρδος
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης
1935
Tango
Σβήσαν τα όνειρά μου
Τραγουδιστής: Βλαχοπούλου Ελένη
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Οικονομίδης Η, Καραββίας Ορφέας
Εκδότης: Μακρής Ζαχαρίας
Tango
Έργο: Κόμισσα Σάρα
Σημειώσεις: Από την οπερέτα "Κόμισσα Σάρα"
Σύμφωνα με την παρτιτούρα, το τραγούδι προέρχεται από το έργο "Η κόμισσα Σάρα" και είναι σύνθεση του Τώνη Φαρούγγια σε στίχους του Ορφέα Καραβία.
Πρόκειται για ένα από τα δύο τραγούδια (βλέπε παρακάτω περ. Τα παρασκήνια) που συνέθεσε ο Τώνης Φαρούγγιας για την προβολή στην Ελλάδα της ιταλικής βουβής κινηματογραφικής ταινίας μικρού μήκους "La contessa Sara", σε σκηνοθεσία Roberto Roberti με πρωταγωνίστρια τη Francesca Bertini
ΣΒΥΣΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ Ανδρεας Λαζαρου Τ Φαρουγγια Ορ Καραβια - YouTube
Φύγε
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης
Σημειώσεις: "Τραγούδι" Αυγ 1937 "Τραγούδι" Σεπ 1937
1937
Αυτός ο χωρισμός
Τραγουδιστής: Μένδρη Κάκια, Δελένδας Αντώνης
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης
Σημειώσεις: Η Κάκια Μένδρη ήταν δασκάλα πριν γίνει τραγουδίστρια. Αναφέρεται στο "Το Τραγούδι" Ιαν 1935,
1935
Tango romance
Τι είναι το one - step;
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Καραββίας Ορφέας
Εκδότης: Σταρρ
Σημειώσεις: Ξέρετε τι είναι το one - step;;
one step
Ας όψονται τα μάτια της
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Σημειώσεις: Ο Αιμίλιος Σαββίδης ήταν οδοντογιατρός, πριν γίνει στιχουργός
1936
Καμμιά δεν αγαπάει
Τραγουδιστής: Σεϊτανίδης Bάσος, Κοντόπουλος Κώστας
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Μπακόπουλος Τάσος
Εκδότης: Σταρρ
Σημειώσεις: Η μεγάλη επιτυχία του Βάσου Σεϊτανίδη "Όλα τα Νέα Θεατρικά Τραγούδια" 1934 "
(2) Καμια δεν αγαπαει Κ.Κοντοπουλος - YouTube
29 Δεκεμβρίου
Τραγουδιστής: Γονίδης Νίκος
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Καραββίας Ορφέας
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης, Κωνσταντινίδης Γρηγόρης, Σταρρ
Έργο: Η Αθήνα που γλεντά
Σημειώσεις: Από την επιθεώρηση "Η Αθήνα που Γλεντά" με τον θίασο Γονίδη στο θέατρο Κεντρικόν (οδός Κολοκοτρώνη)
1923
Tango
Κάποιες καμπάνες
Τραγουδιστής: Επιτροπάκης Πέτρος
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Εκδότης: Σταρρ
Σημειώσεις: Δίσκος Columbia
1934
Tango
(2) Κάποιες καμπάνες - Πέτρος Επιτροπάκης - YouTube
Ήταν γυναίκα
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Στιχουργός: Πλαστήρας Ανάργυρος, Μπακόπουλος Τ
Έργο: Ταγκό των αστέρων
Σημειώσεις: Από "Το Ταγκό των Αστέρων" "Τα Νεότερα Θεατρικά Τραγούδια" "
1932
Tango
Λόγια πονεμένα
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Τραγουδιστής: Δανάη
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης
1936
ΛΟΓΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΑ - Τώνη Φαρούγγια - Αιμίλιου Σαββίδη 1936 - YouTube
Tango
Θα μετανιώσεις αν ζητάς να προδώσεις
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Τραγουδιστής: Κουρτίδου Σόνια
Στιχουργός: Γαϊτάνος Μιχάλης
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης
1936
Tango
Ρούμπα
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Τραγουδιστής: Μένδρη Κάκια
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Σημειώσεις: μια μεγάλη επιτυχία της Κάκιας Μένδρη
Η Κάκια Μένδρη ήταν δασκάλα πριν γίνει τραγουδίστρια
1935
Ρούμπα - Κάκια Μένδρη - YouTube
Κάποια νύχτα δυο καρδιές
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Τραγουδιστής: Φλερύ Μιρέιγ
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Εκδότης: Σταρρ
1934
Valse
Έλα να φιληθούμε
Συνθέτης: Φαρούγγιας Τώνης
Τραγουδιστής: Μένδρη Κάκια
Στιχουργός: Σαββίδης Αιμίλιος
Εκδότης: Γαϊτάνος Μιχάλης
Σημειώσεις: Δίσκος Columbia.
1935
Tango
(2) ΕΛΑ ΝΑ ΦΙΛΗΘΟΥΜΕ (Κάκια Μένδρη) Άλκης Παγώνης - YouTube
Κι εσυ’ σαι μια γυναικα σαν τις αλλες
Κακια Μενδρη- Πωλ Μενεστρελ
Κι εσύ 'σαι μια γυναίκα σαν τις άλλες - Κάκια Μένδρη - YouTube
Κοντά σου
Σοφια Βεμπο- Κωστας Κοφινιωτης
https://www.youtube.com/watch?v=dNAcgQWGSCc
Η αντιπάθεια προς τους Επτανησίους από τους απελευθερωμένους Έλληνες ήταν στη μετακαποδιστριακή περίοδο πολύ έντονη. Ξεκίνησε με τη δολοφονία του Κυβερνήτη. Τα αίτια που οδήγησαν στη δολοφονία του Κυβερνήτη θα πρέπει να αναζητηθούν στις δραματικές εξελίξεις που την ακολούθησαν. Οι έμποροι και οι αστοί δεν έτυχαν της ίδιας στοργής, όπως αυτή που έδειξε σχεδόν «πατρικά» ο Καποδίστριας για τους αγρότες και ήταν σαφώς δυσαρεστημένοι. Οι πρόκριτοι που έβλεπαν ότι με τη φορολόγηση και τα κρατικά τελωνεία θα έχαναν έσοδα, οι πλοιοκτήτες που με την πάταξη της πειρατείας έβλεπαν να περιορίζεται ο κύκλος των εργασιών τους, οι Φαναριώτες αλλά και οι λόγιοι που ομφαλοσκοπούσαν αναζητώντας ρόλο στο νέο Κράτος, βρέθηκαν απέναντί του.
Άγγλοι και Γάλλοι υποστήριζαν φανερά τους αντικυβερνητικούς ή συνταγματικούς Έλληνες. Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι υποστήριζαν τον Ιωάννη Α. Καποδίστρια και μετά τη δολοφονία του τους κυβερνητικούς. Και οι τρεις αντιπρέσβεις σύστησαν στον Αυγουστίνο Καποδίστρια να σχηματίσει κυβέρνηση από όλα τα κόμματα. Ο ίδιος μετέφερε μυστικά το φέρετρο με το ταριχευμένο λείψανο του δολοφονημένου αδελφού του σε ένα ρωσικό πλοίο και απέπλευσε μυστικά από το Ναύπλιο για την Κέρκυρα. Συγκρούσεις, εμφύλιες διαμάχες και ακυβερνησία συνθέτουν ένα μωσαϊκό, που δύσκολα μπορεί κάποιος να περιγράψει. Θεωρείται παραδοσιακά ως μία περίοδος «αναρχίας».
Ο Μουστοξύδης έφτασε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1829 και εγκαταστάθηκε στην Αίγινα. Ο Καποδίστριας αναγνωρίζει σε ευχαριστήριο έγγραφο την αξία, αλλά και την προθυμία του Μουστοξύδη να προσφέρει για την παιδεία του Έθνους: «Ἐμπιστευθέντες εἰς τὰ φῶτα καὶ τὴν ἀρετήν σου τὴν διεύθυνσιν τῶν σπουδαιοτέρων πραγμάτων, δὲν ἀμφιβάλλομεν παντελῶς, ὅτι θέλεις δικαιώσει τὴν ἐκλογήν μας, ἐκπληρῶν μὲ τὸν ὁποῖον χαρακτηρίζεσαι ζῆλον τὰ καθήκοντά σου. Δὲν ἐβράδυνες νὰ μᾶς βεβαιώσῃς ἐξ αὐτῶν τῶν πρώτων πράξεων ὅσα ἐφρονούσαμεν περὶ σοῦ. Σὲ εἴδομεν φιλόστοργον πατέρα εἰς τὴν προστασίαν τῶν ὀρφανῶν, ἔμπειρον ὁδηγὸν τῶν παίδων καὶ ἀγωνοθέτην δίκαιον εἰς τὸ Γυμνάσιον τῆς ἀρετῆς· εἰς δὲ τὸν ὀργανισμὸν τῆς ἐθνικῆς ἐκπαιδεύσεως καὶ τὴν σύστασιν τοῦ Τυπικοῦ Σχολείου»(1)
Ανταποκρινόμενος στα νέα του σύνθετα καθήκοντα, συνέβαλε τα μέγιστα στην οργάνωση της παιδείας. Συνέταξε και υπέβαλε προς την κυβέρνηση νομοσχέδια, διατάγματα και κανονισμούς για την ίδρυση σχολείων. Ίδρυσε και οργάνωσε την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Εθνική βιβλιοθήκη και το Εθνικό Τυπογραφείο. Ενδιαφέρθηκε, επίσης, για τη σύσταση εκπαιδευτικών επιτροπών, οι οποίες ήταν επιφορτισμένες με το έργο της συγγραφής .Εν κατακλείδι, η προσφορά του στην παιδεία της Επτανήσου και της Ελλάδος υπήρξε πολύ σημαντική. Ασχολήθηκε με την αρχαία ελληνική γραμματεία, τη βυζαντινή φιλολογία, την ιστορία, την επιγραφική, την έκδοση των κειμένων, την αρθρογραφία σε περιοδικά και εφημερίδες, την πολιτική και την οργάνωση της εκπαίδευσης.(1)
Η ευρυμάθεια και το πολυσχιδές των ενδιαφερόντων του συμπεριλάμβαναν και την αρχαιολογία. Συνδέει το όνομά του με την ίδρυση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Όμως από το τέλος του 1831 έως τις αρχές του 1833, οι συμπράξεις των Ελλήνων πολιτικών με τους εκπροσώπους των μεγάλων Δυνάμεων, η υπονόμευση των αντιπάλων τους, τα πραξικοπήματα, η καπηλεία των κρατικών αναγκών και οι ένοπλες συγκρούσεις των φατριών συνέθεσαν ένα πρωτόγνωρο σκηνικό.(2)
Η τελευταία διοικητική πράξη που υπέγραψε ο Κωνσταντίνος Δημ. Σχινάς (1801-1857) με την ιδιότητα του Γραμματέα (Υπουργού) «επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Εκπαιδεύσεως», ήταν η «Δηλοποίησις: Περί των εκλιπουσών από το Εθνικόν Μουσείον αρχαιοτήτων, εφορεύοντος του Κυρίου Α. Μουστοξυ δου».(3)
Ουσιαστικά κατηγορείται ο Μουστοξύδης για κλοπή αντικειμένων από το Αρχαιολογικό Μουσείο.Τον Μάρτιο του 1832 αποπέμπεται από το αξίωμά του. Η άκομψη αποπομπή από το αξίωμά του έχει την «πρωτιά» της πολιτικής δίωξης λόγιου άνδρα στο νεοελληνικό κράτος. Είναι γεγονός, ότι από τον τίτλο και μόνο της «Δηλοποίησης» ο μελετητής αντιλαμβάνεται, ότι πρόκειται για μία καθαρά πολιτικού χαρακτήρα κίνηση του Κ. Δ. Σχινά, ο οποίος ήθελε να στείλει ένα αυστηρό μήνυμα στον Κερκυραίο φιλόλογο και ιστορικό με τις σπάνιες αρχαιολογικές γνώσεις.
Ο Κ. Δ. Σχινάς ήταν Γραμματέας Δικαιοσύνης όπως και Εκκλησιαστικών και Δημοσίου Εκπαιδεύσεως στην περίοδο της πρώτη βαυαρικής Αντιβασιλείας( Η πρώτη βαυαρική Αντιβασιλεία διοίκησε το πρώτο ελληνικό κράτος από τις αρχές του 1833 ώς τις 31.7.1834)(4).Ο Γραμματέας της Παιδείας δημοσίευσε τη «Δηλοποίηση» θέλοντας να πλήξει ηθικά και πολιτικά τον Ανδρέα Μουστοξύδη.
Η όλη ωστόσο μεθόδευση σε βάρος του Μουστοξύδη τον Ιούλιο του 1834 δεν ήταν παρά η ολοκλήρωση της πολιτικής δίωξης του Κερκυραίου λόγιου, η οποία είχε δρομολογηθεί με άκομψο τρόπο από το Μάρτιο ήδη του 1832. Δύο χρόνια λοιπόν νωρίτερα, στο μέσο ακριβώς της περιόδου της Αναρχίας (1831-1833), σε ένα από τα πιο έντονα φορτισμένα κεφάλαια της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Για το λόγο αυτόν, άξιζε να γίνει μια αδρή περιγραφή των γεγονότων του Μαρτίου του 1832.
Με τη δολοφονία του Καποδίστρια το Σεπτέμβριο του 1831, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου για το Έθνος, και οι αντίπαλες ομάδες οδηγήθηκαν σύντομα σε εμφύλια σύρραξη. Από τη μια οι συνταγματικοί του Ιωάννη Κωλέττη και από την άλλη οι καποδιστριακοί του Αυγουστίνου Καποδίστρια οδήγησαν τη χώρα στο χάος, το Μάρτιο του 1832. Τότε ακριβώς ήταν που κυκλοφόρησε ευρέως η φήμη, ότι ο Αυγουστίνος αναχωρούσε από την Ελλάδα για την Κέρκυρα, με συνέπεια οι αντικαποδιστριακοί να οργανώσουν στην Αίγινα διαμαρτυρίες εναντίον του Μουστοξύδη. Κύριο αιτούμενο των έντονων αυτών εκδηλώσεων ήταν ότι ο Κερκυραίος λόγιος έφευγε από την Αίγινα συναποκομίζοντας και πλήθος αρχαιοτήτων από το Εθνικό Μουσείο. Παρενέβη η Δημογεροντία της Αίγινας, η οποία ματαίωσε την αναχώρηση του Μουστοξύδη και έστειλε σχετική αναφορά στην Κυβέρνηση του Ναυπλίου. Η μεγάλη πικρία και απογοήτευση που ένιωσε ο Α. Μουστοξύδης από την περιπέτεια αυτή αντικαθρεπτίζονται στη μακροσκελή έκθεση που έστειλε στη Διοικητική Επιτροπή από την Αίγινα, στις 12 Απριλίου 1832. Θα πρέπει εδώ ακόμα να παρατηρήσουμε ότι ο Μουστοξύδης τον Ιούλιο του 1834 κατηγορήθηκε για απώλεια αρχαιοτήτων, διαφορετικών απ’ αυτές που του καταλόγιζαν ως χαμένες τον Μάρτιο του 1832. Ο Μουστοξύδης βέβαια συνέχισε την πορεία και τις πολιτικές του δραστηριότητες επιστρέφοντας στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αναφέρει βέβαια στην έκθεσή του, με ιδιαίτερη έμφαση, ότι υπέβαλε την παραίτησή του αμέσως μετά τη στυγερή δολοφονία του Κυβερνήτη και πως τον ανάγκασαν να παραμείνει ώς τις 28 Μαρτίου 1832, οπότε υπέβαλε οριστικά την παραίτησή του.
Έκθεση του Α. Μουστοξύδη προς τη Διοικητική Επιτροπή
(ΓΑΚ, Διοικ. Έπιτρ.)
Εν Αίγίνη τή 12 Απριλίου 1832
Πρός τήν Σ. Διοικητικήν Επιτροπήν τής
Ελλάδος
Προσκληθείς παρά τού άοιδίμου Κυβερνήτου τό 1829 εις τήν διεύθυνσιν τών έν Αίγίνη Καταστημάτων, προθύμως ύπήκου- σα εις τήν φωνήν του, κατά πάντα σύμμορφον με τά όποια εις άλλοτρίαν γήν μέ ένεψύχωνον αισθήματα καί ότε ή Ελλάς δεν είχεν άκόμη άνακτήοει τήν έλευθερίαν της, ήτις ήτο τότε άντικείμενον τών συγγραμμάτων καί έπιθυμιών μου. Εγκαταλείψας άναπαύοεις, φίλους, βαθμούς, ωφέλειας. διακόψας τάς έργασίας μου έπί τών όποιων έστηρίζετο ή ύπόληψίς μου. περιορίσας έμαυτόν εις τήν νήσον ταύτην, έδέ- χθην τήν οχληρόν φροντίδα τών Καταστημάτων τούτων καί ή ώφέλεια τής Πατρίδος καί ή έγκάρδιος πρός έμέ φιλία τού αρχηγού τού Έθνους έξήρκουν δε όλας τάς άμοιβάς.
Αρπαγέντος ύπό στυγερού Θανάτου τού Κυβερνήτου, παρουσίασα πάραυτα τήν παραίτησίν μου εις τήν Διοικητικήν τριμελή Επιτροπήν, άλλ’ ήναγκάσθην άκόμη, παρακληθείς, ν' άκολουθήσω τήν διεύθυνοιν τών Καταστημάτων τούτων. Τήν 28 τού λήξαντος Μαρτίου έκρινα εύλογον διά ιδιαιτέρους λόγους ν’ ανανεώσω τήν παραίτησίν μου, τήν όποιαν τακτικώς διεύθυνα πρός τήν έπί τής Δημοσίου Παιδεύοεως Γραμματείαν. Ή παρεμπεσούσα άνωμαλία καί αβεβαιότης έν τω μεταξύ τής παύσεως τής παλαιός καί τής έγκαθιδρύσεως τής νέας Κυβερνήσεως, δέν μοί έπέτρεψαν νά προσμείνω άχρισότου γίνη δεκτή ή παραίτησίς μου, τήν όποιαν τέλος πάντων δέν ήδύνατό τις νά μοί άρνηθή.
Διά τάς όποιας έξ άρχής άφιέρωσα εις τά Καταστήματα ταύτα πολλάς φροντίδας, δέν ήδυνάμην νά ύποφέρω ν' άφεθώσιν αίφνης έρμαιον τού τυχόντος. Μετέβην λοιπόν έπί τούτου εις Αίγιναν, έν οψη άκόμη Κυβέρνησις δέν ύπήρχε, διά νά διαθέσω τά πράγματα εις τοιαύτην τάξιν, ώστε τής εύταξίας αναβληθείσης νά εύρεθώσιν εις μεν τό Έθνος άνέπαφος ή ιδιοκτησία του. εις έμέ δέ ή τιμή τής κατά τούτο συντελέσεώς μου.
Δέν πρέπει ν' άγνοή ή Διοικητική Επιτροπή. ότι έγώ δέν ήμην είμή άπλούς διευθυντής τών Καταστημάτων τούτων, καί ότι άλλα ύποκείμενα μετείχον μετ' έμού τής τών ιδίων ευθύνης, ή μάλλον έπ’ αστών έβάρυνε μόνον όλόκληρος ή εύθύνη. Αλλά καθ’ όν καιρόν είχον ήδη έτοιμάσει έκθεσιν πρός τήν έπί τού Ορφανοτροφείου Επιτροπήν, τούς διδασκάλους, καί τόν Διευθυντήν τής Τυπογραφίας, οχλαγωγικοί φωναί κινούμενοι παρ τών ίδιων έκείνων, οίτινες πρότερον μ' έτίμων ή μ' έκάλουν φίλον ή ευεργέτην, ή εις έμέ τόσον άγνωστοι, καθ ' όσον τά πράγματα περί ών κατέσταινον έαυτούς δικαστάς, άναφοραί, ύπογραφαί καί διάβολοί μ' ήνάγκασαν ν' αναβάλω διά μιάς τήν άποστολήν τής έκθέσεως ταύτης. Τοσούτον δέ μάλλον έγώ έπρεπε νά είμαι εις αβεβαιότητα, καθ' όσον αί άνόητοι αύται καί άναιδεϊς κατηγορίαι, κινηθεϊσαι ύπό τού φθόνου καί τής άχαριστίας, δέν μοί έκοινοποιήθησαν ποτέ παρά τής Δημογεροντίας. Μέ άκραν μου λοιπόν εύχαρίστησιν είδον νά φθάση έδώ ό κομίσας τό ύπ' άριθ. 12 έγγραφον τής Διοικητικής Επιτροπής κύριος Δ. Δεσύλλας, ύπ' όψιν τού όποιου έθεσα τήν ένεστώοαν κα τάστασιν τών εις τήν φροντίδα μου έμπιστευθέντων Καταστημάτων /.../.
Περί δέ του Μουσείου όχι έμπιστευθέντος μοι παρά τής Κυβερνήσεως, άλλά παρ' έμού ούτως ειπεϊν μορφωθέντος, όλαι αί έν αύτώ άρχαιότητες είναι καταγεγραμμέναι παρά τού Γενικού Επιστάτου τακτικώς καί ακριβώς.
Άνασκάπτων, περιηγούμενος, παρακαλών, άγοράζων, ήδυνήθην νά συλλέξω αύτά τής προγονικής μας δόξης τά λείψανα. Καί δέν ύπάρχει άναμφιβόλως ούδείς τών δωρησαμένων, πωλησάντων ή άνασκαψάντων, όστις παρουσιασθείς εις τό Μουοεΐον νά μην αναγνώριση τό παραμικρότερον πράγμα, όπερ άνήκε πρότερον εις αυτόν, ή ύπ' αύτού άνεκαλύφθη. Περί τών εισερχομένων εις τό Μουοεΐον άρχαιοτήτων καί περί τής δαπάνης τών πρός άγοράν τών ίδιων διορισθέντων παρά τής Κυβερνήσεως 200 φοινίκων κατά μήνα, έδιδον λόγον μηνιαίως πρός τήν Γραμματείαν.
Αναιδείς καί άτοποι ύποψίαι διεσπάρησαν, ή διά κακίαν, ή δε άγνοιαν περί τής έμπιστοσύνης μέ τήν όποιαν διετηρήθησαν τά πράγματα τού Μουσείου τούτου. Ελαλήθη ότι ό Ερμής καί ή Αφροδίτη άφηρέθησαν άπ’ αύτού. Τούτο έγινεν άναμφιβόλως, άλλά κατά διαταγήν τού Κυβερνήτου τόν Ιούνιον μήνα, καί κατά έπαναληπτικήν διαταγήν έπί τής Τριμελούς Διοικητικής Επιτροπής διά τού ύπ’άρ. 2756 τής έπί τής Δημοσίου Παιδεύοεως Γραμματείας. Τά αγάλματα ταύτα άνεκαλύφθησαν εις Κρήτην ύπό τίνος Σιδεράκη καί τών συντρόφων του, έτέθησαν δε εις τό Μουοεΐον έπί σκοπό τού νά πωληθώσι. Αλλ' έπειδή δέν εύχαριστήθησαν εις τήν προσφερθεϊσαν τιμήν καί, κατά τούς ίδιους κανονισμούς, δέν ήτο δυνατόν νά άφαιρεθή άπό τινα ή ιδιοκτησία του. αί άρχαιότητες ανακαλυφθεΐσαι έκτος τής έπικρατείας μ’ όλας τάς σεις μου. έδόθησαν. Αί περί άποδόσεως αυτών διαταγαί, αΐ όποϊαι όμού μέ τό έγγραφον τής παραλαβής τού Σιδεράκη ύπάρχουοιν εις τό ΌρφανοτροφεΙον, και ή μαρτυρία αυτού διατρίβοντος εις Ναύπλιον Θέλουν άποδείξειν τήν αλήθειαν.
Ή φωνή του Απόλλωνος αντήχησε πανταχού τής Ελλάδος περί τού προοφερθέντος εις τόν Ναύαρχον "Εϋδεν δώρου, ώς τού ώραιοτέρου τών εις τό Μουσεΐον ευρισκομένων αναγλύφων. Προσήκον ν' άποκριθώ καί είς τήν κατηγορίαν ταύτην. Έξ ένός έμπορου τής Σαλαμϊνος εϊχον αγοράσει διά 75 γρόσια όχι άνάγλυφον, άλλ' έγχαραγμένον λίθον διά δακτύλιον έξ έκείνων μάλιστα τών όποιων γίνεται καθ’ έκάστην έλεύθερον είς τήν Ελλάδα έμπόριον, καί τών όποιων δέν έχομεν συλλογήν είς τό Μουσεΐον. Τόν έδειξα είς τόν Ναύαρχον έπιοκεφθέντα με, τόν άρεσε, μοί τόν έζήτησε. έπρόσφερεν 100 τάλληρα, άντέστη. παρεκάλεσε άμέσως καί έμμέσως. Ήδυνάμην νό τόν ευχαριστήσω, έπειδή ό λίθος δέν άνήκεν είς τό Μουσεΐον. Αλλ' άγοράσας αυτόν έπί σκοπω τού νά τόν Θέσω είς τό Μουσεΐον, εύρον πολλάς προφάσεις, ώμίλησα προς τους γνωρίμους μου. καί νομίζω ότι οί κύριοι βαρών Ρουάν, Γρόπιος. Κλεάνθης Θέλουν ένθυμείσθαι περί αυτού. ΤελευταΙον ζητήσας αύτόν ό Αντιναύαρχος παρά τού Κυβερνήτου, μέ διέταξε νά τόν άποστείλω εύριοκόμενον έτι είς τήν οικίαν μου. Παραλείπων τα παρά τού Ναυάρχου γενόμενα βοηθήματα καί δώρα πρότερον καί μετά τούτα, άτινα τιμώνται πολλαπλασίως τού λίθου έκείνου. Θέλω έρωτήσει μόνον, άν είς τόν νικητήν τού Νεοκάστρου έπρεπε ν' αρνηθώμεν τοιαύτην χάριν. Άν μόλον τούτο μερικώς άγορασθεΐσα καί μή καταγραφεϊσα άρχαιότης. προσήκον νά θεωρηθή ώς έθνική ιδιοκτησία. έγώ ύπόσχομαι είς τήν τιμήν μου νά κατορθώσω τήν έπιστροφήν της. έπειδή, γνωρίζων τά εύγενή αισθήματα τού Ναυάρχου, πέποιθα ότι δέν θέλει καταδεχθή άναξίως νά κατέχη τό διά καταχρήσεως ή κλοπής ληφθέν πράγμα.
Έπειδή δέ πρό τεσσάρων μηνών δέν έγινεν ούδεμία δαπάνη πρός άγοράν αρχαιοτήτων, τήν έκ τούτων συναχθεϊσαν ποσότητα 800 φοινίκων έγχειρίζω τώρα είς τόν κύριον Δεούλλαν. Είς τόν αύτόν παραδίδω προσέτι 450 φοίνικας, ύπόλοιπον έκ τής προοφερθείσης παρά τών συμπολιτών μου ποσότητος πρός καλλωπισμόν τής έκκλησίας τού Ορφανοτροφείου, καί 60 ύπόλοιπον έκ τής πωλήσεως τών βιβλίων τού Κομμητά.
Τάς περί βελτιώσεως τών Καταστημάτων παρατηρήσεις μου πολλάκις είς διαφόρους αναφοράς έξέθεσα είς τήν Κυβέρνησιν. Μολοντούτο, μέ πρώτην τού νοός μου ήσυχίαν δέν Θέλω λείψειν τού ν' άποστείλω πρός τήν Κυβέρνησιν λεπτομερεστέραν περί αύτής έκθεσιν. Ό κύριος Κοκκώνης, τόσον πεπαιδευμένος, όσον ένάρετος καί φιλόπονος, θέλει έκθέσει τ' άφορώντα τήν ήδη είς αύτόν έμπιστευθείααν στοιχειώδη έκπαίδευσιν. Περί δέ τών ύψηλοτέρων μαθημάτων ήθελεν είσθαι καλόν νά συμβουλευθή τις τόν άξιοσέβαστον Ν. Δούκα, ήδη είς Αίγιναν διατρίβοντα.
Τοσούτον δύναμαι νά είπω, καί ή Διοικητική Επιτροπή Θέλει έχει είς πάσαν περίστασιν μαρτυρίας τών λόγων μου είς τήν μετά τής Γραμματείας άλληλογραφίαν μου, είς τάς διαταγάς αύτής καί τής Κυβερνήσεως. Πληρώσας τό οποίον οφείλω είς τήν ιδίαν μου ύπόληψιν χρέος, εύχομαι τών ποτέ είς τήν διεύθυνσίν μου έμπιστευθέντων Καταστημάτων πάσαν εύδαιμονίαν άξίως τής ένεργού τού “Εθνους διαθέσεως ύπέρ τής λογικής καί ήθικής του άναγεννήσεως καί προόδου. Αλλά διά νά έπιτύχη τοιούτου σκοπού, εύκταϊον είναι ό διάδοχός μου νά προσθέση είς τόν ζήλον μου μικροτέραν ουγκατάβασιν. καί οί άναδεχόμενοι τήν άνατροφήν τής νεολαίας νά είναι εύαισθητότεροι ώς πρός τήν άξίαν τού λυσιτελούς έπαγγέλματός των. διά νά χαλιναγωγήται ή νεολαία καί νά μή γίνεται ή άπειρία της χαμερπών παθών καί αναιδεστάτων μηχανορραφιών όργανον. Μένω μέ τό άνήκον σέβας.
Α. Μουστοξύδης
Η αντιπάθεια των απελευθερωμένων Ελλήνων προς τους Επτανήσιους εξακολούθησε να υπάρχει για πολλά χρόνια και σε πολλούς τομείς. Μουσική, Λογοτεχνία, Τέχνες, συμπεριφορές απαράδεκτες. Πρώτο και μεγαλύτερο αίτιο ήταν η ανεξαρτησία των νησιών ως " Ηνωμένον κράτος των Ιονίων Νήσων". Θεωρούσαν ,κακώς, οι Έλληνες ότι είναι ένα ξένο κράτος και ότι οι επτανήσιοι δεν έχουν την Ελληνικότητα μέσα τους. Υπεύθυνοι! γιατί δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι οι Επτανήσιοι ήταν και αυτοί σκλαβωμένοι σε μια ξένη δύναμη και καθόλη την μακροχρόνια διάρκεια της υποταγής τους διατήρησαν την γλώσσα, τη θρησκεία, τα έθιμα της πραγματικής τους πατρίδας της Ελλάδας. Οι επτανήσιοι μετέδωσαν σε όλη την Ευρώπη τις αρχές του Ελληνικού πολιτισμού και κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο βοηθώντας τους επαναστατημένους συμπατριώτες τους, κρυφά και υπόγεια, ώστε να πετύχει ο στόχος της απελευθέρωσης της πατρίδας τους. Δεύτερο στοιχείο αυτής της αντιπάθειας ήταν το μορφωτικό επίπεδο. Οι επτανήσιοι είχαν την δυνατότητα της εκπαίδευσης σε όλη την Ευρώπη με αποτέλεσμα το ανεπτυγμένο επίπεδο τους να χρησιμοποιηθεί κατά την Επανάσταση αλλά και μετά από αυτή για τη σύσταση του νέου Ελληνικού Κράτους. Οι Έλληνες οπλαρχηγοί δεν μπορούσαν να το δεχτούν, καθότι αυτοί ζητούσαν την πρωτοκαθεδρία στο νέο Ελληνικό γίγνεσθαι. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να υπάρξουν έριδες, αντιζηλίες που έφθαναν μέχρι τη χρήση όπλων. Δυστύχημα για την Ελλάδα η μη συμπόρευση όλων των υγειών δυνάμεων προς όφελος του Ελληνισμού.
1)Η εκπαίδευση στα Ιόνια Νησιά έως την ενσωμάτωση στο εκπαιδευτικό σύστημα του Ελληνικού Κράτους
Προσπάθεια αναδιάρθρωσης και νέοι προσανατολισμοί: η προσφορά του Ανδρέα Μουστοξύδη στην Εκπαίδευση ¨:Παππάς Θεόδωρος σελ.47
2) Δημήτριος Κ. Γιαννακόπουλος Η μετακαποδιστριακή περίοδος
Πολιτική ιστορία του ελληνικού κράτους από τη δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι τον ερχομό του Όθωνα (1831-1833)
http://istoria.gr/2023/07/04/dimitrios-k-giannakopoulos-i-metakapodistriaki-periodos/
3) Θανάσης Χρήστου : ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ: Η περίπτωση του
Ανδρέα Μουστοξύδη (1785-1860) https://www.archaeology.wiki/wp-content/uploads/2011/06/46-24.pdf
4) Η πρώτη βαυαρική Αντιβασιλεία διοίκησε το πρώτο ελληνικό κράτος από τις αρχές του 1833 ώς τις 31.7.1834.
Η Κέρκυρα επιλέχθηκε από τα συμμαχικά έθνη για τη συγκέντρωση και στέγαση του σερβικού στρατού
μετά την αποχώρησή του από την Αλβανία. 140.000 άνδρες αποβιβάστηκαν εκεί
στην αποτρόπαια κατάσταση που έχει περιγραφεί συχνά. Η δημιουργία μιας υγειονομικής μονάδας επιβλήθηκε και
επιλέχθηκε η περιοχή του Αχίλλειου, παλιά παλάτι διακοπών του αυτοκράτορα της Γερμανίας.
Άνοιξε το Φεβρουάριο του 1916. Το ίδρυμα αυτό διοικήθηκε από
την Υπηρεσία Υγείας του Γαλλικού Στρατού μέχρι τα τέλη του 1917.
Σε αυτό το διάστημα η φρουρά του νησιού μειώθηκε σε ένα τάγμα. Τον στρατό
πλήρως αναδιοργανωμένο (Σέρβοι 117.000 άνδρες) μετέφεραν
στη Μακεδονία και κράτησαν μόνο λίγες μονάδες στην Κέρκυρα.
Από την άλλη πλευρά, ο ναυτικός στρατός είχε εγκατασταθεί στο λιμάνι, από τις
τους πρώτους μήνες του 1917. Η μεγάλη πλειοψηφία των
νοσηλευόμενων ασθενών ήρθαν από το στόλο. Η Υπηρεσία
του Ναυτικού έλαβε τότε το νοσοκομείο Αχίλλειου (16 Δεκεμβρίου
Σεπτέμβριος 1917) και έκανε σημαντικές αλλαγές και
πολλές βελτιώσεις και εξασφάλιζε τη λειτουργία του
μέχρι να κλείσει Οκτώβριος 1918.
Ο αντι-ναύαρχος αρχηγός του ναυτικού GUEDON αποφάσισε,
με διαταγή, που αναπαρίσταται εδώ στην πλάκα αυτή, ότι το νοσοκομείο θα έφερνε από τώρα το όνομα Louis Tribondeau, .
“Για να διαιωνίσουμε τη μνήμη του κ. Διευθυντή Ιατρικής Tribondeau, που
πέθανε στην υπηρεσία στις 19 Σεπτεμβρίου στο Ναυτικό Νοσοκομείο της Κέρκυρας
από συμβεβλημένη ασθένεια με την παροχή φροντίδας σε ασθενείς
από το Ναυτικό και να θυμάστε τις τεράστιες υπηρεσίες που παρήχθησαν σε όλους
από αυτόν τον επιστήμονα ο οποίος, καθ 'όλη τη διάρκεια της παραμονής του,
ξόδεψε πλουσιοπάροχα για να οργανώσει μια πρότυπη βακτηριολογική υπηρεσία
και να κάνει βελτιώσεις όλων των ειδών με τρόπους που
εκείνο το νοσοκομείο λειτουργούσε, του οποίου στη οργάνωση είχε δώσει όλη του την αφοσίωση,
Ο Αντιναύαρχος, Αρχηγός, Αρχηγός του Ναυτικού,
ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ:
Το Ναυτικό Νοσοκομείο Κέρκυρας θα πάψει να ονομάζεται Νοσοκομείο
του Αχίλλειου και θα πάρει το όνομα του Hopital Tribondeau.»
Louis Tribondeau, παρευρισκόμενος γιατρός και επικεφαλής του εργαστηρίου
βακτηριολογίας, νεκρός κατά τη διάρκεια της επιδημίας γρίπης.
Τον Ιούνιο 1919, επτά μήνες μετά την παύση των εχθροπραξιών.
το νοσοκομείο Tribondeau έκλεισε τα δωμάτιά του και εκκενώθηκε.
Το Ιατρείο εγκαταστάθηκε σε ένα μέρος του λιμανιού με τους
17 ασθενείς που ήταν εκεί. Στις 22 Ιουνίου, η υγειονομική υπηρεσία
παραδόθηκε στην Ελλάδα, υπεύθυνη εξ ονόματος της Κοινωνίας των Εθνών.
Η αναμνηστική πλάκα, που συνδέεται με την είσοδο
του ανακτόρου, θα υπενθυμίσει στον επισκέπτη και τον τουρίστα την ιστορία.
Tribondeau. ένα όνομα που θα παραμείνει και που πέθανε θύμα του θανάτου του μέσα στους άρρωστους και στη δουλειά του.
Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, ο ρόλος του σώματος υγείας του Γαλλικού
Ναυτικού, δεν μπορούσε να αγνοήσει αυτό το νοσοκομείο
το οποίο έχει προσέφερε τόσες πολλές υπηρεσίες..
Η διοργάνωση αυτού του νοσοκομείου αντιμετώπισε τις δυσκολίες που προέκυψαν από την απόσταση . Η περιοχή του Αχίλλειου και το παλάτι χτίστηκε 10 χλμ
από την πόλη της Κέρκυρας, 100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στην κορυφή ενός λόφου προσανατολισμένο Βορρά και Νότου.
Το παλάτι κατέλαβε το υψηλότερο σημείο.
Αντιμετωπίστηκαν τις δυσκολίες που προέκυψαν από την απόσταση και το νησί και την κακή κατάσταση των δρόμων.
Το κύριο νοσοκομείο, συμπεριλάμβανε το διαμέρισμα της σουίτας του
αυτοκράτορα και τις μπαράκες που εγκαταστάθηκαν στον πόλεμο και
βρισκόταν κάτω, δυτικά και βορειοδυτικά.
Το χειμώνα οι επικρατούντες άνεμοι έρχονταν από το Νότο και την
Ανατολή και αντίθετα το καλοκαίρι το καθημερινό αεράκι έρχονταν από
Βορειοανατολικά.
Ήταν διατεθειμένο να λάβει 500 ασθενείς. Η διανομή των χώρων είχε ως εξής:
Αίθουσες ανώτερων αξιωματικών, και
αίθουσα απομόνωσης για ασθενείς με εγκεφαλονωτιαία μηνιγγίτιδα
και 2 μέρη που έχουν ανατεθεί στο εργαστήριο μικροβιολογίας.
Άνω όροφο: 23 κρεβάτια για τους υπαλλήλους
ή μη υπάλληλους, χωρισμένοι σε διάφορα δωμάτια.
5 δωμάτια για ασθενείς με πυρετό. Κάθε ένα περιέχει 8 κρεβάτια.
Μέσος όροφος: 3 δωμάτια με 8 κρεβάτια για τυφοειδή πυρετό
1 δωμάτιο με 4 κρεβάτια για ετοιμοθάνατους. Σε αυτό
όροφο ήταν επίσης λιανικής φαρμακείο, αποστειρωμένο δωμάτιο
με την αίθουσα ασηπτικής λειτουργίας.
Κάτω όροφο: ανατεθεί στην χειρουργική επέμβαση, περιλάμβανε: 1 δωμάτιο
για ειδική χειρουργική επέμβαση και ορθοπεδική. 8 δωμάτια με 6 κρεβάτια για
τραυματίας 9 δωμάτια απομόνωσης με 1 κρεβάτι. Σε κάθε όροφο υπήρχαν τουαλέτες και μπάνιο.
Ένας λέβητας τοποθετημένος στο ισόγειο έδινε νερό
ζεστό σε όλους τους ορόφους. Η θέρμανση πραγματοποιήθηκε με σόμπες διατεταγμένες στο διαδρόμους.
Για να καταπολεμηθούν οι μύγες και τα κουνούπια, υπήρχαν τα παράθυρα με επιμήκη πλαίσια,
κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Υπήρχαν Κουζίνα, κρεοπωλείο, αρτοποιείο,
Το εργαστήριο βακτηριολογίας κατέλαβε δύο δωμάτια στο υπόγειο
του παλατιού. Ήταν εφοδιασμένο με αίμα σε ειδικές φιάλες επίσης υπήρχε φούρνος αποτέφρωσης για επιδέσμους
Μια υπηρεσία, για τη διάγνωση της σύφιλης, για
ασθενείς από εκτός στρατού, Ναυτικού, Πόλεμου, Σύμμαχων.
Η φαρμακευτική υπηρεσία συμπεριλάμβανε την υπηρεσία φαρμακείου λιανικό εμπόριο, εργαστηριακές υπηρεσίες και πολυκατάστημα
Η εργαστηριακή υπηρεσία πραγματοποίησε 857 βιοχημικές αναλύσεις
(ούρα, κόπρανα, γάλα) και 159 χημικές αναλύσεις (για
το λογαριασμό βασικών υπηρεσιών διαχείρισης).
Στους πρόποδες της μεγάλης κλίμακας με σκαλοπάτια υπήρχε μια
όμορφη αίθουσα εκδηλώσεων όπου δόθηκαν
πολλές παραστάσεις για να αποσπάται η προσοχή. Το παρεκκλήσι ήταν συνεχόμενο προς αυτήν.
Ένα μπάνιο και ντους, που εγκαταστάθηκαν στους παλιούς αυτοκρατορικούς στάβλους,
επέτρεψαν τον καθαρισμό και την περιποίηση των νεοεισερχομένων.
Το νοσοκομείο απολυμαίνει όλα τα είδη κλινοστρωμνής και άλλα είδη εξοπλισμού στο λιμενικό και χερσαίο σύστημα
αλλά δεν μπορούσε να εξασφαλίσει το πλύσιμο των κλινοσκεπασμάτων που του ζητήθηκε συχνά.
Ένα νεκροταφείο είχε δημιουργηθεί από την αρχή από τον πόλεμο. Υπάρχουν 423 γαλλικοί τάφοι, σύμμαχοι στρατιώτες ή στρατιώτες αιχμάλωτοι πολέμου.
Το ναυτικό αντιπροσωπεύεται από 4 αξιωματικούς, 30 αστυνομικούς, 142 διοικητές ή ναυτικούς.
Το Γαλλικό Νεκροταφείο στο Αχίλλειο.
Το κύριο μειονέκτημα του νοσοκομείου ήταν η απομάκρυνσή του από τη Κέρκυρα και οι υπολογισμοί από τους οποίους προήρθαν οι ασθενείς. Στο Λιμενικό Σώμα είχαν εγκατασταθεί μισό στρατώνες,
οι μπαράκες συνδέθηκαν με το νοσοκομείο τηλεφωνικά, με εξοπλισμό
πρώτης βοήθειας: μια νοσοκόμα ενός τετραμέτρου ήταν εκεί μόνιμα. Κάθε μέρα το ασθενοφόρο ανέφερε τον αριθμό των ασθενών που έμεναν
στο νοσοκομείο που τους είχαν φέρει τα αυτοκίνητα υγιεινής. Το ταξίδι έγινε σε σαράντα λεπτά, αλλά από τη
κακή κατάσταση δρόμων οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε προσκρούσεις και κραδασμούς, συχνά επώδυνες.
Ο αριθμός των θανάτων ανήλθε σε 148 που αντιπροσωπεύουν
2,62% σε σύγκριση με τις καταχωρίσεις εισόδου,ποσοστό αρκετά ικανοποιητικό.
.Το προσωπικό περιλάμβανε:
1 επικεφαλής ιατρικός διευθυντής 2ης τάξης, επικεφαλής ιατρικός διευθυντής και ιατρικός διευθυντής 1ου τμήματος (Δρ Cairon) ·
1 ανώτερος γιατρός, επικεφαλής τμήματος, ιατρική και βακτηριολογία (Δρ Tribondeau, στη συνέχεια Δρ Fichet)
1 Ανώτερος γιατρός, Επικεφαλής τμήματος, Χειρουργική
(Δρ. Rolland, στη συνέχεια Δρ. Faucheraud).
1 γιατρός της 2ης τάξης, Επικεφαλής του ιατρικού τμήματος του διαμερίσματος.
2 βοηθοί γιατροί.
1 φαρμακοποιός της 1ης τάξης.
1.Υπηρεσία Διεύθυνσης
1 εκκλησία
4 - 6 κυρίες θηλάζουσες
1 Σέρβοι γιατροί και 1 παπάς .
58 γάλλοι νοσηλευτές, στους οποίους προστέθηκαν 80 Σέρβοι νοσηλευτές, που αργότερα αντικαταστάθηκαν από τις δουλειές
των Ανναμιτών, ( εκστρατευτικό σώμα του γαλλικού στρατού από την Ινδοκίνα.)των Αράβων ή των αιχμαλώτων πολέμου.
Ο γενικός ιατρός Vincent, γιατρός στο Λιμενικό Σώμα της Κέρκυρας, ειδικός στη νευρολογία,
παρείχε στο νοσοκομείο νευροψυχιατρική επίβλεψη εάν ήταν απαραίτητο.
Το ιατρικό προσωπικό βοηθήθηκε από τους μάγειρες, τον ξυλουργό, τον σιδερά, τους 10 μηχανικούς, τους ηλεκτρολόγους ή τους οδηγούς,
τις ελληνίδες γυναίκες, 2 αυστριακές υφέντες, πρώην υπηρέτες της αυτοκρατορικής εποχής.
Ασθένειες:
Γρίπη: απλή: 418 περιπτώσεις. Περιπτώσεις περίπλοκες 448 περίπτωσεις. Σύνολο: 856.
Θνησιμότητα: 51 θάνατοι, ή 5,9% 100.
Φυματίωση: 237 περιπτώσεις (συμπεριλαμβανομένων 181 πνευμονικής φυματίωσης)
34 θανάτους (συμπεριλαμβανομένων 28 πνευμονικής φυματίωσης).
Υψηλοί πυρετοί: 56 περιπτώσεις
Τυφοειδείς και παρατυφοειδείς πυρετοί: 46 περιπτώσεις
Αφροδισιακές ασθένειες: 788 περιπτώσεις (συμπεριλαμβανομένων των 538 από σύφιλη).
Παραφροσύνη: 33 περιπτώσεις.
Χειρουργική δραστηριότητα η λειτουργική για περιπτώσεις
που είχε ως αποτέλεσμα 339 παρεμβάσεις.
Σε ένα στόχο αθρωπιστικό και επίσης να προωθηθεί η επέκταση
της Γαλλικής επιρροής, η Υπηρεσία Υγείας διοργανώθηκε και για τον
πληθυσμό. Υπηρεσία για δωρεάν διαβουλεύσεις. Κάποιοι πολίτες και
Έλληνες γιατροί νοσηλεύονταν ακόμη και για σοβαρές περιπτώσεις ή
χειρουργικές επεμβάσεις. Τέλος, με εντολή του αντιναύαρχου,
επικεφαλή διοικητή, το νοσοκομείο έκανε διαθέσεις φαρμάκων,
ορών ή των αντικειμένων όπως επιδέσμων και στα δύο
νοσοκομεία της Κέρκυρας που είναι οι Έλληνες γιατροί.
Από τον Μάρτιο του 1919, το συμβούλιο της κοινότητας του
Γαστουρίου, που συγκλήθηκε σε έκτακτο χρόνο από τους προέδρους του,
λαμβάνοντας υπόψη τα πολλαπλά περιουσιακά στοιχεία που έχουν
από το Νοσοκομείο Αχίλλειου , το οποίο δημιούργησε η κυβέρνηση της Γαλλίας
όχι μόνο στους κατοίκους της Κοινότητας,
αλλά και όσοι βρίσκονται γύρω, εξέφρασαν ομόφωνα
τις θερμότερες ευχαριστίες τους στον διοργανωτή του και σε όλους
αξιωματικούς και προσευχήθηκε ο διευθυντής του εν λόγω νοσοκομείου να είναι αχρείαστος.
Στις 22 Ιουνίου 1919 πραγματοποιήθηκε η εκκένωση του νοσοκομείου και
την παράδοση του ακινήτου στην Ελληνική Υγειονομική Υπηρεσία.
---------------------------------------
1)NOTES DE NEUROPATHOLOGIE Σελ.445
Αναζήτηση
Corfu Museum
Corfu Museum….τι μπορεί να είναι αυτό;
Θα το έλεγα με μια λέξη…. Αγάπη! Για ένα νησί που το γνωρίζουμε ελάχιστα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε ότι δεν το γνωρίζουμε. Στόχος λοιπόν είναι να το γνωρίσουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε, μέσα από το χθες και το σήμερα, γιατί αλλιώς πως θα το αγαπήσουμε; Αγαπάω ατομικά και ομαδικά έχει επακόλουθο…. φροντίζω….. μάχομαι… και σέβομαι. Αγάπη προς την Κέρκυρα είναι το Corfu Museum και τίποτε άλλο.
Μετρητής
- Εμφανίσεις Άρθρων
- 3879180