Σαγράδο, η ζωή των χωρικών το μεσαίωνα στην Κέρκυρα

Στην Βενετοκρατούμενη  Κέρκυρα (1386 – 1797) εκ μέρους της Βενετίας υπήρχε ένα μεγάλο πρόβλημα. Ενώ ήταν μια αυτοκρατορία της Θάλασσας δεν είχε την δυνατότητα να έχει στρατό ξηράς για να επιβλέπει τις κτήσεις της σε τρόπο ώστε να μπορεί άμεσα να επεμβαίνει όπου δημιουργούνταν εστίες αναταραχής.

Το 1272 ο Κάρολος Α' ο Ανδεγαβός άρχισε να υλοποιεί στην Κέρκυρα την παραχώρηση εδαφικών εκτάσεων σε στρατιωτικούς. Οι παραχωρήσεις αυτές είχαν φεουδαλικό χαρακτήρα, γιατί ο αποδέκτης έδινε όρκο πίστης και υποταγής και υποχρεωνόταν να παρέχει στρατιωτική υπηρεσία στον ηγεμόνα . Στα τέλη της ανδεγαβικής περιόδου, η πλειοψηφία των Κερκυραίων φεουδαρχών ήταν γόνοι ισχυρών «οίκων», ενώ μέλη των οικογενειών αυτών είχαν αναλάβει αξιώματα στο νησί. Η Βενετία, στην οποία περιήλθε η Κέρκυρα το  1386, επικύρωσε τα προνόμια που είχαν δοθεί στους φεουδάρχες από τους προηγούμενους ηγεμόνες του νησιού.

 Προσπάθησε έτσι η Βενετία να λύσει το πρόβλημα της μη ύπαρξης στρατού με την εντοπιότητα. Δέχτηκε τα μεγάλα κομμάτια γης σε διακεκριμένα άτομα, τους έδωσε τίτλους και δικαιώματα.

 Έτσι δημιούργησε άρχοντες-ευγενείς οι οποίοι εξουσίαζαν απόλυτα τις περιουσίες που τους είχαν παραχωρηθεί. Είχαν τη δύναμη να εξουσιάζουν απόλυτα τους χωρικούς-εργαζόμενους έχοντας επ’ αυτών δικαίωμα ζωής και θανάτου. Δεν υποστηρίζεται το δικαίωμα αυτό δια νόμου αλλά στην πράξη συνέβαινε για να είναι εξασφαλισμένη η Διοίκηση από τυχόν αποσχιστικές τάσεις. Κατά καιρούς εμφανίζονται και πιο περιφερειακές  μορφές όπως ήταν οι Μπαντιέρες π.χ Μπαντιέρα του Σκριπερού, Μπαντιέρα του Αι. Μαθιά κ.λπ.

Οι ευγενείς-άρχοντες επεκράτησαν παντού. Μέσα στις κτηματικές τους εκτάσεις έκτισαν τα Αρχοντικά τους, μεγαλόπρεπη κτήρια με στάβλους και αποθηκευτικούς χώρους για την αποθήκευση των καρπών της γης τους.

Παράλληλα υπήρχε και το σολιάτικο όπου ο φεουδάρχης παραχωρεί τμήμα της γης  του σε χωριάτη προς καλλιέργεια και παίρνει τον λεγόμενο κανόνα δηλ. παραμένει η γη δικιά του και φέρνει στον φεουδάρχη πρόσοδο. Για τη σύμβαση σολιάτικου ο άρχοντας έπρεπε να πάρει την άδεια από  την Βενετική αρχή.   

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο φεουδάρχης έχει να καλλιεργήσει τα δικά του κτήματα και να παρακολουθήσει την παραγωγή των σολιάτικων. Για να μετέχει σε όλη αυτή την διαδικασία είναι γεγονός ότι χρειάζονταν πολλά εργατικά χέρια. Εύκολα και φθηνά χέρια υπήρχαν στα μέρη γύρω από τα κτήματα του. Έτσι δημιουργούσε ομάδες χωρικών όπου έπρεπε να δουλεύουν ακατάπαυστα γι’ αυτόν.

 Από τα μέσα του 16ου αιώνα ξεκίνησε στην Κέρκυρα η συζήτηση για το προστύχι, την προαγορά δηλαδή της σοδειάς, ένα είδος δανεισμού για τους αγρότες. Τη θεωρούσαν μια εβραϊκή δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στο πρώτο μισό του αιώνα, και γι’ αυτό οι πολίτες ζήτησαν το 1552 την κατάργησή του. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για το προστίχι, μεσαιωνική λέξη προερχόμενη από τα πρό και στίχος, η οποία δεν έχει σχέση με το επίθετο πρόστυχος και τα παράγωγά του. Το προστίχι , γνωστό και στα νησιωτικά ιδιώματα του Ιονίου, δήλωνε τύπο δανείου, κατά τον οποίο ο δανειζόμενος υποχρεούτο να επιστρέψει τα (τοκισμένα) οφειλόμενα σε είδος από την επόμενη σοδειά του. Όλες ομάδες αυτές των χωρικών έπρεπε να υπακούουν στις εντολές του Άρχοντος και έτσι παράλληλα να επιτυγχάνονταν οι σκοποί της Βενετικής διοίκησης

Άλλη μερίδα υποτελών ήσαν οι δουλοπάροικοι καλλιεργητές, κατά το Μεσαίωνα, που ήταν εξαρτημένοι από τη γη που καλλιεργούσαν και δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν από αυτήν· διέφεραν από τον δούλο κατά το ότι δεν αποτελούσε ο ίδιος προσωπικά ιδιοκτησία ενός άλλου ανθρώπου, αλλά αν πουλιόταν η γη που καλλιεργούσε, μεταβιβαζόταν μαζί της και αυτός στον νέο κύριο. Οι δουλοπάροικοι οι οποίοι δούλευαν σε ένα αγρόκτημα ήταν υποχρεωμένοι να εργαστούν για τον δεσπότη στον οποίο ανήκε αυτή η γη, και σε αντάλλαγμα λάμβαναν από αυτόν προστασία, δικαιοσύνη, καθώς και το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται ορισμένα χωράφια του φέουδου για τη δική τους επιβίωση. Σταδιακά οι περισσότεροι μπήκαν «στη δούλεψη» των γαιοκτημόνων και σε αντάλλαγμα της στρατιωτικής προστασίας που αυτοί τους παρείχαν (από επιδρομές ληστών ή από οργανωμένους στρατούς άλλων γαιοκτημόνων).Αυτοί δέχτηκαν στην αρχή να δίνουν στον μεγαλογαιοκτήμονα μέρος της παραγωγής τους ή προσωπική εργασία.

Η υποτέλεια, δηλαδή η υποχρέωση εκείνου που δέχτηκε την έκταση γης για να ορκιστεί στον χορηγό πίστη  και να του προσφέρει τις υπηρεσίες που του ζητούνται.

Κάτω από κάθε αρχοντικό βρίσκονταν ένας υπόγειος και ανήλιος χώρος ο οποίος αναφέρονταν ως Σαγράδο, η ονομασία προέρχεται από την Ισπανική λέξη   sagrado και αναφέρεται σαν να ήταν ιερό μέρος. Πράγματι το υπόγειο αυτό όπου φυλάσσονταν όλα τα αποθέματα που είχε το φέουδο πρέπει να θεωρούνταν ιερός χώρος διότι φύλασσε τις προμήθειες που είχαν συλλέξει όλες τις εποχές του χρόνου.

Ο φεουδάρχης ήταν υπεύθυνος για τη σοδειά και πρέπει να είχε την όλη ευθύνη για τις εργασίες του προσωπικού που διεύθυνε .Ήταν απαραίτητο το προσωπικό να ακολουθούσε πιστά τις εντολές που έδινε. Επειδή όμως η ανθρώπινη φύση θέλει το άτομο ελεύθερο ,πολλές ατασθαλίες μπορούσαν να συμβούν με αποτέλεσμα την τιμωρία. Έτσι σε πολλά αρχοντικά ένα μέρος του Σαγράδο μετατρέπονταν σε κλειστή φυλακή όπου οδηγούνταν οι παρεκτρεπόμενοι. Η τιμωρία καθορίζονταν από το Άρχοντα. Οι προφορικές διηγήσεις αναφέρουν και περιπτώσεις θανάτου μέσα στις φυλακές αυτές.

Όταν η Βενετία είχε ανάγκη περισσότερων στρατιωτών, οι άρχοντες ήταν υποχρεωμένοι να στέλνουν εργάτες για να επανδρώσουν καράβια. Η συνολική ανάγκη των πληρωμάτων ανέρχονταν περίπου σε 400 άτομα. Η στρατολόγηση των πληρωμάτων γίνονταν μεταξύ των χωρικών. Οι (galeotti, uomini di ramo) απαρτίζονταν και από καταδίκους που εξέτιαν επάνω στα πλοία την ποινή τους. Με τον τρόπο αυτόν η Βενετία εξασφάλιζε ανέξοδη συμπλήρωση των πληρωμάτων του στόλου της, ενώ ταυτόχρονα έλυνε, μερικώς έστω, το πρόβλημα της εγκληματικότητας στις κτήσεις της. Οι ποινικοί αυτοί κατάδικοι,ως μέλη των βενετικών πολεμικών πλοίων, όταν έβγαιναν στη στεριά, ιδίως στην Κέρκυρα όπου ναυλοχούσαν πλοία του βενετικού στόλου, δημιουργούσαν ατιμωρητί ταραχές, φιλονικίες με τους κατοίκους και σοβαρές ζημιές στην περιουσία τους

 Οι συνθήκες της ζωής των απλών αγροτών, από τα αναφερόμενα πιο πάνω, φαίνεται ότι ήταν απελπιστικές. Δεν διέφερε η ζωή τους από τη δουλεία που επικρατούσε στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Έγιναν κινήματα μεμονωμένα και ομαδικά,

Όμως τίποτα δεν άλλαξε.

H Πανούκλα στην Κέρκυρα

H πανούκλα είχε εμφανιστεί στην Κέρκυρα παλαιότερα όπως τα έτη 1611, 1630, 1648, and 1673;  Η Κέρκυρα επλήγη πολλές φορές στο παρελθόν από λοιμώδεις επιδημίες, με πιο γνωστή αυτή της Μαύρης Πανώλης του 1347 Ένα νησάκι 7 στρεμμάτων, παλαιότερα γνωστό ως Άγιος Δημήτριος, βρίσκεται στη βορειοανατολική ακτή της Κέρκυρας, περίπου 2 ναυτικά μίλια από την πόλη. Στις αρχές του 16ου αιώνα, όταν η Κέρκυρα βρισκόταν υπό Ενετοκρατία, ιδρύθηκε μοναστήρι στη νησίδα. Αργότερα τον ίδιο αιώνα, το νησί μετονομάστηκε σε Λαζαρέτο. Το νησάκι αυτό εξυπηρετούσε, από υγιεινής άποψης, με τη καραντίνα που γίνονταν για την από θαλάσσης έλευσης μεταδοτικών ασθενειών, κυρίως μέσω των ναυτών. Η θέση του νησιού στα εμπορικά δρομολόγια από την Ανατολή, και η χρησιμοποίησή του ως ενδιάμεσου σταθμού ανεφοδιασμού των πλοίων, εξέθεταν τους κατοίκους του στον κίνδυνο να μολυνθούν ανά πάσα ώρα από επιδημικές ή άγνωστες στην Ευρώπη ασθένειες.
Για την αντιμετώπιση των «εισαγόμενων» επιδημιών, το Βενετικό κράτος είχε ιδρύσει ένα σύστημα προστασίας, το οποίο είχε την ίδια σχεδόν δομή τόσο στη Βενετία, όσο και στις κτήσεις της. Η αρμόδια υπηρεσία είχε σαν επικεφαλής τον Προβλεπτή της Υγείας (Proveditore della Salute),

Όμως μεγάλος κίνδυνος υπήρχε και με τη γειτνίαση της Κέρκυρας με την απέναντι στεριά. Για να τεκμηριωθεί καλύτερα το βάρος που επέφερε η πανώλη στο πληθυσμό της Κέρκυρας θα στηριχθούμε στα δημοσιεύματα της  Gazzetta Ionica. της εποχής καθώς και στο βιβλίο ιατρικού συγγραφέα JD Tully , HISTORY OF THE PAGUE ο οποίος απλώς εξετάζει ό,τι έχει περάσει υπό την παρατήρηση άλλων, με σκοπό να εξακριβώσει κατά πόσο τα γεγονότα που καταγράφονται είναι συμβατά με τις γνωστές αρχές του επαγγέλματος.  Μιλάει από τη δική του πραγματική και θετική εμπειρία, αφού κατοικούσε, στους κόλπους της ασθένειας από την πρώτη εμφάνισή της, τόσο στην Κέρκυρα όσο και στην Κεφαλονιά, μέχρι την πλήρη εξαφάνισή της σε αυτά τα νησιά και τα μελαγχολικά φαινόμενα που αναφέρεται, πέρασαν κάτω από τη δική του άποψη.

Η Gazzetta Ionica περιλαμβάνει συχνές ανακοινώσεις για την εξέλιξη της ασθένειας:

25 Ιανουαρίου 1816

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ Από την Εξοχότητά του Αντιστράτηγο J CAMPBELL . Παρά τα απαραίτητα μέτρα αυστηρής κράτησης και προφύλαξης που ελήφθησαν προς ολόκληρη την περιοχή της Λευκίμμης ,στις σχέσεις της με την πόλη και την Εκτελεστική Κυβέρνηση και πρόθυμη ενδεχομένως να ευνοήσει και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των κατοίκων αυτής της περιοχής;. δεν στερούνται τελείως επιστολικής επικοινωνίας λόγω των σημερινών συνθηκών για να εμποδίζουν τη δημοσίευση των ακόλουθων διαταγών

1 o Οι κάτοικοι της επαρχίας Λευκίμμης δεν θα μπορούν να στείλουν καμία επιστολή εκτός των ορίων της περιφέρειάς τους, εκτός εάν την παραδώσουν στην αντιπροσωπείες υγείας κατοίκων στα σημεία του Ποταμιού και του Εγρίπου της περιφέρειάς τους

2. Μόνο Πέμπτη και Κυριακή κάθε εβδομάδα ορίζονται για την αποστολή επιστολών σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο

 3  Κάθε επιστολή πρέπει να γράφεται σε ένα μόνο φύλλο χαρτιού συμπεριλαμβανομένης της διεύθυνσης χωρίς άλλο ένα από πάνω και αυτό γίνεται για να αποφευχθεί η δημιουργία δυσκολιών στη διαδικασία απολύμανσης των γραμμάτων και να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγχυση στις διευθύνσεις

4 Κάθε συγκεκριμένο γράμμα που δεν σχηματίστηκε σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο θα καίγεται σε μέρη όπου υπάρχει φωτιά 

5 Όποιος συλληφθεί κατά παράβαση του άρθρου 1  θα κριθεί με τους υγειονομικούς νόμους και θα τιμωρηθεί σύμφωνα με τους ίδιους  νόμους

6 o Αυτό θα τυπωθεί στις δύο γλώσσες ελληνικά και ιταλικά και θα δημοσιευτεί για καθολική γνώση από την Κέρκυρα Στρατηγείο 25 Ιανουαρίου 1816 J CAMPBELL Αντιστράτηγος

Είναι η πρώτη επισήμανση για την ύπαρξη της ασθένειας και τα πρώτα μέτρα εκ μέρους της Κυβέρνησης. Αφορούν κυρίως  την αλληλογραφία

7 Φεβρουαρίου 1816

Εκ μέρους του Α.Ε. Αντιστράτηγου J CAMPBELL και της κυβέρνησης σε συνεργασία με την Επιτροπή Δημόσιας Υγείας παρουσιάζονται στο κοινό οι δύο τελευταίες εκθέσεις που ελήφθησαν από τις 22 και 23  θεωρείται οδυνηρά απαραίτητο να ανακοινωθεί ότι στα χωριά των Αναπλάδων και Αγ. Θεοδώρων  πέντε άτομα έχουν πέσει θύματα της λοιμογόνου νόσου Ο στόχος της πρόληψης της επιδημίας έχει μεγαλύτερη σημασία από το να επεκταθεί στην περιοχή Κάτω Λευκίμμης Χθες το μεσημέρι όλα τα μέτρα και προφυλάξεις που χρησιμοποιήθηκαν με τέτοια επιτυχία στα άλλα μολυσμένα χωριά εφαρμόστηκαν σε πλήρη ισχύ στα χωριά Ανάπλαδες και Αγ.Θεόδωροι. Των κορυφαίων ιατρών έχει ήδη καθοριστεί η παραμονή τους στο Ποτάμι μαζί με την εκεί εγκατεστημένη Υγειονομική Αντιπροσωπεία και έχουν ήδη λάβει εντολή να μεταβούν στην εν λόγω περιφέρεια Τα απαραίτητα ρούχα θα σταλούν σύντομα για χρήση των ατόμων που θα απομονωθούν στους Αγ.Θεόδωρους .Τα πτώματα των άτυχων θυμάτων αυτής της μάστιγας καίγονται πάνω από ξύλα Δεδομένου ότι είναι πλήρως γνωστό στην κυβέρνηση ότι η λοιμώδης μόλυνση με τις σκληρές συνέπειές της εισήχθη στην περιοχή της Κάτω Λευκίμμης μέσω προσωπικής επικοινωνίας με τα μολυσμένα χωριά. Να ελπίζουμε ότι ένα τέτοιο θανατηφόρο παράδειγμα θα χρησιμεύσει ως τρομερό μάθημα σε όλους, ώστε να μπορέσουν να υπακούσουν όσο το δυνατόν πιο σιωπηρά στις εντολές της Κυβέρνησης και των Συνισταμένων Αρχών που εποπτεύουν τη γενική διατήρηση προκειμένου να αποφευχθεί η μετάδοση που διαφορετικά θα προκαλέσει αναπόφευκτα την άμεση και ολοκληρωτική καταστροφή τους. Η πόλη και το υπόλοιπο νησί θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τέλεια υγεία

7 Φεβρουαρίου 1816

J CAMPBELL Υποστράτηγος ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ Από τον HE Αντιστράτηγο J CAMPBELL  Εάν η επιφανής μέριμνα για τη διατήρηση της δημόσιας υγείας από τη φοβερή μάστιγα που η απειλή καθιστά απαραίτητα όλα τα μέσα αυστηρότητας και δύναμης προκειμένου να διατηρηθεί η καλή τάξη και να επιτευχθεί ο επιθυμητός στόχος και να αφαιρεθεί εντελώς η επιδημία. Η Κυβέρνηση, επιπλέον, χαιρετίζει κάθε ευκαιρία να ασκήσει τις παρορμήσεις της ανθρωπότητας και τα οφέλη της τέρψης της, αν μπορεί να το κάνει χωρίς να διακυβεύσει τα υψηλά και πολύτιμα αντικείμενα της γενικής ασφάλειας Ο Θεόδωρος Καλογερόπουλος  προκαθήμενος των Αναπλάδων καταδικάστηκε σε θανατική ποινή από το Στρατοδικείο που εδρεύει στη Μεσογγή για παράβαση των υγειονομικών νόμων, ο οποίος στην πράξη που τον οδήγησε στην εκτέλεσή του, έλαβε χάρη από την εκτελεστική κυβέρνηση λαμβάνοντας υπόψη την καλή γνώμη που έχει γενικά για τα έθιμά του και γιατί η ευγένειά του να προσφέρει απόδειξη τέτοιων πατρικών διαθέσεων που η κυβέρνηση τρέφει συνεχώς για το καλό όλων Ενώ αυτή η πράξη επιείκειας πρέπει να εμπνεύσει τους κατοίκους της Λευκίμμης με τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση, πρέπει να τους ενθαρρύνει περαιτέρω σε σχολαστική και ακριβή υπακοή. Τις εντολές και τις πειθαρχίες που προβλέπονται για την καταστροφή της ασθένειας που τους ταλαιπωρεί, ώστε με την ομόφωνη συνεργασία όλων, μια συμφορά που μπορεί να προκαλέσει τις πιο θανατηφόρες συνέπειες μπορεί να εξαλειφθεί το συντομότερο δυνατό

​

8 Φεβρουαρίου 1816

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ Από τον Αντιστράτηγο J CAMPBELL κ.λπ. Όλες οι πρόσφατες εκθέσεις που έλαβε η Εκτελεστική Κυβέρνηση από την απομονωμένη περιφέρεια Λευκίμμης, από τις οποίες οι δύο τελευταίες αναφέρονται και προσφέρουν τα πιο ευνοϊκά νέα για την κατάσταση της επιδημικής νόσου βλέποντας να είναι             υποστηριζόμενη από το υποτακτικό πνεύμα και τη γενικότερη συνεργασία των κατοίκων της ταλαιπωρημένης επαρχίας Λευκίμμης τις προσπάθειες και τη φροντίδα που μαζί με την Επιτροπή Δημόσιας Υγείας δεν παύουν να εφαρμόζουν για την κοινή σωτηρία και ως εκ τούτου αναλαμβάνεται μια νέα πρόβλεψη για να θρέψουμε τις πιο βάσιμες ελπίδες της επικείμενης εξαφάνισης του τρομερού κακού που μας πλήττει Στην πόλη και σε κάθε άλλο μέρος του νησιού, οι άνθρωποι απολαμβάνουν τέλεια υγεία

16 Φεβρουαρίου 1816

Προς τους κατοίκους του Χλωμού Αργυράδων Περιβόλι Ρουμανάδων και γενικά προς όλους τους κατοίκους της Επαρχίας Λευκίμμης  Ενώ όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι τώρα για την εξάλειψη της πανώλης από την πληγείσα επαρχία Λευκίμμης δεν είναι επιτυχή για πιο ευνοϊκά αποτελέσματα, η εκτελεστική κυβέρνηση σημειώνει χωρίς μικρή έκπληξη ότι αρκετοί άνθρωποι από την προαναφερθείσα περιφέρεια και ιδιαίτερα εκείνοι από τα πολυάριθμα χωριά Χλωμό, Αργυράδες, Περιβόλι φαίνεται ότι έχουν παρακινηθεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να κρυφτούν σε άλλα μέρη στην ίδια Περιφέρεια  προκειμένου να προσαρμοστούν στους περιορισμούς που απαιτούνται από ένα ποιο αποτελεσματικό μέσο για την παύση μιας τέτοιας τρομερής μάστιγας. Προκειμένου να δοθεί μια άμεση θεραπεία σε αυτή τη διαταραχή που θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική για ολόκληρο τον πληθυσμό του νησιού, η εκτελεστική κυβέρνηση οφείλει την λήψη απόφασης ακολουθώντας τις διαταγές

1 Όλοι οι κάτοικοι της Περιφέρειας Λευκίμμης μόλις απομακρυνθούν από τα σπίτια τους, εντός δέκα ημερών από τη δημοσίευση αυτή, θα παρουσιαστούν στις στρατιωτικές θέσεις που βρίσκονται πλησιέστερα στα καταφύγιά τους, προειδοποιώντας τους να έχουν κάποιο διακριτό σήμα . Τα χέρια που θα σηκώσουν στον αέρα θα τους καλωσορίσουν και θα συνοδέψουν στα Lazzaretti των χωριών τους, όπου θα εγκατασταθούν για να τους εξυπηρετήσουν και θα τους δοθεί η τροφή που έχει καθοριστεί για τους ασθενείς καθώς και οποιασδήποτε άλλη βοήθεια που απαιτεί η κατάστασή τους

2 Τα σπίτια τους και όλα τα πράγματά  τους θα υποβληθούν με τους τρόπους που προτείνει η οδηγία σε μια ρυθμιζόμενη κάθαρση. Δέκα ημέρες όπως ορίζεται στο άρθρο 1. θα θεωρηθεί ως παραβάτης των Υγειονομικών Νόμων και θα τιμωρηθεί με τη θανατική ποινή και με την καταστροφή όλων των εγκαταστάσεων και των πραγμάτων τους καθώς και με κατάσχεση όλων των περιουσιακών στοιχείων τους στη Επαρχία Λευκίμμης ή όπου βρεθούν ενδεχομένως σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του  και μόνο όπου είχε μεταβεί πριν από τη συγκρότηση της Στρατιωτικής γραμμής θα παρουσιαστεί στην Υγειονομική Αντιπροσωπεία που βρίσκεται πλησιέστερα στον τόπο κατοικίας του και θα ενημερώσει την ίδια για την ώρα της απομάκρυνση από το σπίτι του και στη συνέχεια θα εφοδιαστεί με πιστοποιητικό της ίδιας Υγειονομικής Αντιπροσωπείας που θα εξηγεί ρητά τις συνθήκες και θα αποστείλει το ίδιο πιστοποιητικό στην Επιτροπή Δημόσιας Υγείας. Τα πιστοποιητικά αυτά για να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κατά κανόνα και να μην εμπλέξει τέτοια άτομα στις κυρώσεις που προβλέπει ο Νόμος κατά των παραβατών του πρώτου άρθρου του παρόντος Διατάγματος

Η παρούσα Διακήρυξη θα τυπωθεί στις δύο γλώσσες Ελληνικά και Ελληνικά και ιταλικά και θα κυκλοφορούν παντού για καθολικές ειδήσεις και κανονισμούς ώστε κανείς να μην μπορεί ποτέ να ισχυριστεί άγνοια του περιεχομένου του ίδιου

26 Φεβρουαρίου 1816

Στο μεταξύ, ενώ ο Μεγαλειότατος είναι απόλυτα πεπεισμένος για όσα εξηγεί για το θέμα αυτό, θεωρεί σκόπιμο να μην αναβληθεί η δημοσίευση της παρούσας Διακήρυξης, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι από πιο ακριβείς αναφορές οι χώροι έχουν δείξει ότι ο συνολικός αριθμός θανάτων από την πρώτη εμφάνιση της νόσου μέχρι σήμερα, ο αριθμός των μολυσμένων ατόμων που βρίσκονται επί του παρόντος σε διάφορα Lazzaretti έχει αυξηθεί σε 257 και ο αριθμός των υπόπτων εγκλωβισμένων και διαφόρων στρατοπέδων έχει αυξηθεί σε 269. Ο Μεγαλειότατος διατάζει επίσης ότι από εδώ και στο εξής Η ημερήσια έκθεση για τα τρία αυτά σημεία των Lazzaretti θα δημοσιευθεί και αυτό προς ενημέρωση του κοινού Η παρούσα θα τυπωθεί στις δύο γλώσσες ελληνικά και ιταλικά και θα δημοσιευθεί για καθολική γνώση

Κέρκυρα 1 Μαρτίου 1816 Ανακοινώνεται ότι εφεξής θα δημοσιεύεται σε κάθε Εφημερίδα περίληψη της κατάστασης που υπάρχει στην ταλαιπωρημένη και χωρισμένη Επαρχία Λευκίμμης, η οποία θα περιλαμβάνει τα περιστατικά που συνέβησαν σε όλη την εβδομάδα ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της πανώλης με τα περιστατικά που ακολούθησαν στις 26 Φεβρουαρίου, την ημέρα κατά την οποία εκδόθηκε ο νόμος της Μεγαλειότητας μέχρι την 29η εν λόγω ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΜΟΛΥΣΜΕΝΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ Σύνολο 267 συμπεραίνουν και 5 άτομα που έχουν μολυνθεί τις τελευταίες τρεις ημέρες

Τη διοίκηση των Ιονίων Νήσων αναλαμβάνει Ο  THOMAS MAITLAND Ιππότης Μεγαλόσταυρος του Τιμιότερου Τάγματος του Bath Μέλος του Τιμιότερου Ιδιωτικού Συμβουλίου  Αντιστράτηγος και Αρχιστράτηγος των Δυνάμεων HIS Majesity in the Mediterranean Governor της Μάλτας και Επίτροπος της Μεγαλειότητάς του για τις υποθέσεις των Ιονίων Νήσων

Μετά την άφιξή του σε αυτό το μέρος, ο Αρμοστής έχει μέχρι στιγμής απόσχει από οποιαδήποτε δημόσια επικοινωνία σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της Μεταδοτικής Νόσου που υπάρχει σε μία από τις περιοχές αυτού του νησιού. Όσο για τις ελπίδες που έχετε για την πλήρη εξαφάνιση του ίδιου και για τον περιορισμό του μόνο σε αυτά τα όρια πέρα ​​από τα οποία ευτυχώς δεν έχει επεκταθεί ακόμη σκοπεύετε και, ως εκ τούτου, με λύπη μας είναι σκόπιμο να ανακοινώσετε το ακόλουθο αποτέλεσμα Πρώτα απ 'όλα, ο Αρμοστής δεν έχει καμία αμφιβολία ότι η ασθένεια που υπάρχει στην περιοχή Λευκίμμης, δεν είναι η πανούκλα, όπως είστε καλά πεπεισμένοι. Ότι η μέγιστη ζημιά που μπορεί να γίνει αυτή τη στιγμή στο πληθυσμό αυτού του νησιού που έχει εξαπατηθεί με ελπίδες και προσδοκίες ότι αυτή η μάστιγα είναι άλλης φύσης ή ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεθόδους διαφορετικές από αυτές που η εμπειρία αιώνων έχει πλήρως επικυρώσει.

 Δεύτερον, στο παλάτι δεν υπάρχει βάση για να υποθέσει κανείς ότι η εν λόγω ασθένεια έχει μέχρι στιγμής την παραμικρή μείωση από τον χρόνο της αρχικής ανάπτυξής της μέχρι το σημείο που φαίνεται ξεκάθαρα ότι παρά όλες τις προσπάθειες που έγιναν για την εξάλειψη δεν είχαν αποτέλεσμα. Διαπιστώθηκε τώρα ότι έχει αυξηθεί και όχι μειωθεί

Τρίτον, αν και είναι πολύ βέβαιο ότι ο διπλός κλοιός που έχει ήδη καθιερωθεί παρουσιάζει αξιοσημείωτο βαθμό ασφάλειας εμποδίζοντας αυτή την καταστροφή να εξαπλωθεί περαιτέρω, ωστόσο ένας τέτοιος κλοιός ή οποιαδήποτε άλλη μορφή πρόληψης θα αποδώσει . Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο μέτρο αποτυγχάνει κατά κάποιο τρόπο να ανταποκρίνεται ελάχιστα στην ανάγκη της περίστασης. Σε μια τέτοια κατάσταση, η μόνη ασφάλεια που απομένει δεν είναι να μεγεθύνουμε ή να πνίξουμε τις ελπίδες, αλλά να εξετάσουμε πλήρως τη σοβαρότητα του κινδύνου στην άσκηση της καλύτερης μας ενέργειας και στο να συνεισφέρουμε σε κάθε άτομο του πληθυσμού στηριζόμενοι στη δική του ικανότητα να αντέχει κάθε στέρηση και να αντιμετωπίζει κάθε κίνδυνο που μπορεί να είναι απαραίτητος για το γενικό καλό. Μόλις είναι έτοιμα τα μέσα εφαρμογής θα ανακοινωθούν

24 Απριλίου 1816

Για την κατάσταση πανώλης  αυτού του νησιού που υπάρχει σε μια από τις επαρχίες του και στα γειτονικά χωριά γύρω από αυτή, πρέπει να ληφθεί κάθε δυνατό μέτρο ασφάλειας για να διασφαλιστεί η ασφάλεια αυτού του πληθυσμού είναι απαραίτητο να τηρούνται σχολαστικά και τα δύο αυτά σημεία, ώστε εκτός από τις διατάξεις που ισχύουν ακόμη για τη θάλασσα, να διαταχθεί το εξής:

1. Κατά τη δύση του ηλίου θα εκτοξεύεται βολή κανονιού κάθε βράδυ και στο διάστημα αυτό, oι Πόρτες και τα Φράγματα της Πόλης θα πρέπει να κλείσουν και ούτε θα μπορούν να ανοίξουν με οποιοδήποτε πρόσχημα μέχρι να ανατείλει ο Ήλιος
2. Μετά από τα συνηθισμένα κανόνια της νύχτας που πολύ έντονα θα ηχούν μέχρι να ανατείλει ο Ήλιος, οποιαδήποτε κίνηση σκαφών από κανάλι σε κανάλι, κατάλληλα για ναυσιπλοΐα ή ένα σκάφος προσπαθεί να αράξει ή να μετακινηθεί σε ένα μέρος μετά την προαναφερθείσα βολή θα γίνει πυροβολισμός απευθείας από οποιονδήποτε φρουρό και το σκάφος θα κατασχεθεί

3 Όντας έξω από τα τείχη και στην ακτή πολλά σπίτια όπου θαλασσοπόροι ή άλλοι επιτρέπεται να αράξουν εγκαίρως, καθίσταται σαφές με την παρούσα ότι η είσοδος σε τέτοια σπίτια σε παρόμοιους ναυτικούς ή οποιοδήποτε άλλο άτομο αδιακρίτως συνηθισμένο στις βολές με τα κανόνια τη νύχτα, εκτός από αυτούς που μένουν σε καθένα από αυτά, θα υπόκειται σε κατάσχεση του σπιτιού . Η εύνοια της Κυβέρνησης και των άλλων οφείλεται στους παραβάτες των Νόμων για την Υγεία οι οποίοι θα πρέπει να εκφράσουν στην Κυβέρνηση το δικαίωμα να απαιτήσει το ένα τρίτο της κατασχεθείσας περιουσίας

4. Κάθε άτομο που τοποθετεί οτιδήποτε στη γη είτε από μολυσμένα μέρη στο νησί είτε από χώρα όπου υπάρχει ακόμη η πανούκλα θα υποβληθεί αμέσως στις πιο σοβαρές κυρώσεις που υποδεικνύουν οι υγειονομικοί νόμοι. Εάν η αποβίβασή του δεν έγινε κανονικά με άδεια και μετά από εξέταση του υγειονομικοΝα εκφράσουμε και για αυτό το λόγο τα συναισθήματα αγάπης και ευγνωμοσύνης που όλα αυτά διατηρούν στη μνήμη αυτού του αξιότιμου ανθρώπου και που στην ηλικία του έμεινε πιο αθώος λόγω υπερβολικού ζήλου και θύμα της Μολυσματικής Νόσου

Δεδομένου ότι έχουν περάσει σαράντα ημέρες από τότε που δεν συνέβη κανένα περιστατικό πανώλης σε κανένα από τα χωριά της Άνω Λευκίμμης,, Η Μεγαλειότητα του αισθάνεται ευγνώμων έχοντας καθήκον να το ανακοινώσει στο κοινό και να εξηγήσει επίσης ότι η έκθεση που διαβιβάστηκε σε αυτόν σημειώνει ότι οι αποθήκες και άλλα μολυσμένα εργοστάσια σε αυτό το τμήμα της περιοχής Λευκίμμης,  έχουν εκκαθαριστεί σχολαστικά και όλα τα μη μολυσμένα εργοστάσια έχουν αποφασιστεί επιμελώς να απελευθερωθούν στα προαναφερθέντα Χωριά της Άνω Λευκίμμης,  από την τρέχουσα κατάσταση αυστηρής Καραντίνας που επιτρέπει στους κατοίκους των ίδιων χωριών να έχουν δωρεάν αλληλογραφία και επικοινωνία μεταξύ τους εντός των αντίστοιχων χωριών τους, αλλά δεν επιτρέπει τέτοια αλληλογραφία και επικοινωνία μεταξύ του ενός χωριού και του άλλου Η μη συμμόρφωση με αυτόν τον Κανονισμό θα υπόκειται σε αυστηρότερες κυρώσεις από τους Νόμους Καραντίνας. Πρόθεση του Μεγαλειότατου είναι οι άνθρωποι της Άνω Λευκίμμης, να υπάρχουν τώρα στο Στρατόπεδο που έχουν ολοκληρώσει την καραντίνα τους και τα σπίτια στα οποία έχουν περάσει. Βολικά εκκαθαρισμένοι θα πρέπει να επιστρέψουν για να καταλάβουν τα αντίστοιχα σπίτια τους, σας καλωσορίζω να διατάξετε ότι η ακόλουθη μέθοδος πρέπει πάντα να υιοθετηθεί σε σχέση με αυτά τα Άτομα

 Πρώτα, μόλις τα εν λόγω Άτομα απελευθερωθούν από το Στρατόπεδο Καραντίνας, θα συνοδεύονται από φρουρό. στο Χωριό στο οποίο ανήκουν και εκεί θα παραμείνουν τοποθετημένοι στα σπίτια τους κάτω από την πιο αυστηρή περίοδο των 15 ημερών κατά τη διάρκεια των οποίων θα τους επισκέπτεται ατομικά κάθε βράδυ και κάθε πρωί ο Γιατρός του Χωριού παρουσία των Προκαθημένων  Οι Βουλευτές της Περιφέρειας θα υποχρεούνται να χειρίζονται και να αερίζουν οτιδήποτε έχει απομείνει στο σπίτι τους  Σύμφωνα με κάθε φορά που τα άτομα αυτά ομολογούν αυθόρμητα και οικειοθελώς όπως πριν σταλούν από τα αντίστοιχα χωριά τους σε μέρη στην Καραντίνα είχαν κρυμμένα ρούχα ή άλλα. Η Μεγαλειότητα του δηλώνει ότι, εφόσον αυτό έχει αποκαλυφθεί από αυτούς, θα τους επιτρέπεται να υποδεικνύουν, με τη συνοδεία ενός Φρουρού, τους χώρους όπου κατατέθηκαν παρόμοια πράγματα και τα πρόσωπα αυτά θα ανταμειφθούν δεόντως για τις πληροφορίες που παρέχονται. Σύμφωνα με τη Διακήρυξη της 17ης του τρέχοντος έτους, η γνωστοποιηθείσα περιουσία τους θα απαλλαγεί και θα τους δοθεί χάρη για την παράβαση που είχαν διαπράξει προηγουμένως κατά των Νόμων Καραντίνας , μη εκμεταλλευόμενοι την επιείκεια που τους προσφέρει με αυτόν τον τρόπο η Κυβέρνηση, να είναι πεπεισμένοι για παραβίαση των διατάξεων που έχουν τεθεί θα αντιμετωπίζονται με τη μέγιστη αυστηρότητα που επιθυμούν οι Νόμοι για την Καραντίνα και τα πράγματά τους τους θα αποκρύπτονται και θα κατασχεθούν για το όφελος του ατόμου που έχει ενημερώσει την Κυβέρνηση για το σκοπό  αυτό

 Αυτή η επιστολή θα τυπωθεί τόσο στην ελληνική όσο και στην ιταλική γλώσσα και θα δημοσιευτεί για καθολική γνώση

4 Μαΐου 1816

Σύμφωνα με την Ειδοποίηση της 1ης Μαρτίου, δημοσιεύεται η Εβδομαδιαία Περίληψη για την κατάσταση της Πανώλης που υπάρχει στην πληγείσα και χωρισμένη περιοχή Λευκίμμης. της εφημερίδας έως και 3 Μαΐου. Σύνολο 410 , 71 μολυσμένοι, γενικό  Σύνολο 454 Σαράντα τέσσερα από τα άτομα που περιλαμβάνονται στη στήλη μολυσμένα παραπάνω βρίσκονται σε κατάσταση ανάρρωσης. μετά τέσσερα άτομα των αναρρωσάντων απολύθηκαν από το Νοσοκομείο Πανώλης.  Οι άνθρωποι που παραμένουν μολυσμένοι είναι 19 που έχουν αναρρώσει από την πανώλη και μακριά από κανέναν κίνδυνο, οι οποίοι μόλις βρεθούν καλά στην υγεία τους θα σταλούν στο στρατόπεδο ανάρρωσης, επομένως υπάρχουν τώρα μόνο 8 μολυσμένα άτομα συνολικά και κινδυνεύουν Η ασθένεια στο νοσοκομείο εκατόν ογδόντα τρία από τα άτομα που αναφέρονται στην παραπάνω ανάρτηση έχουν αφαιρεθεί πλήρως από κάθε κίνδυνο μόλυνσης και οι εκατόν σαράντα έχουν αφαιρεθεί σχεδόν πλήρως από τον ίδιο κίνδυνο.

18 Μαΐου 1816

Είναι με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση που ο HIS Majesity's LORD High COMMISSIONER είναι σε θέση να ανακοινώσει στο ευρύ κοινό τη ραγδαία πτώση της πανώλης στην περιοχή Λευκίμμης καθώς και τη μεγάλη πιθανότητα ταχείας και πλήρους εξαφάνισης της τρομερής ασθένειας που δυστυχώς επιτέθηκε σ’ένα μέρος αυτού του νησιού . Φαίνεται ότι ολόκληρο το τμήμα  της άνω Λευκίμμης ήταν απαλλαγμένο από οποιοδήποτε περιστατικό πανούκλας για 58 ημέρες  Όλα τα χωριά αυτού του τμήματος της περιοχής Λευκίμμης βρίσκονται ήδη εντός των αντίστοιχων ορίων τους η γενική πρακτική καθυστέρησε για οποιονδήποτε άλλο σκοπό εκτός από αυτό να κάνει εκείνα τα άτομα που είτε επέστρεψαν είτε εξακολουθούν να επιστρέφουν από τα μολυσμένα στρατόπεδα στα αντίστοιχα σπίτια τους αφού έχουν συμπληρώσει τα σαράντα τους στις ίδιες κατασκηνώσεις την άλλη ολοκλήρωση των 15 ημερών παρακολούθησης στα σπίτια τους. Την περασμένη 27η Απριλίου το τελευταίο κρούσμα της πανώλης σημειώθηκε στην περιοχή Κάτω Λευκίμμης δηλαδή στην Επικράτεια των χωριών  Ριγκλάδες  Αναπλάδες  Αγ.Θόδωροι   Ποτάμι και  Μελίκια Είναι αλήθεια ότι στις 6 Μαΐου του τρέχοντος έτους σημειώθηκε κρούσμα πανώλης στους Ανάπλαδες, αλλά έγινε αμέσως έρευνα για την αιτία της και βρέθηκαν τα ισχυρότερα στοιχεία ότι προήλθε από λοιμώξεις  κρυμμένο από μια οικογένεια που είχε προσβληθεί από την ασθένεια επετράπη από κάθε περαιτέρω κίνδυνο με μεγάλη ευκολία, ειδικά επειδή το σπίτι ήταν απομονωμένο και χωρισμένο από το χωριό  Τα χωριά  Ριγκλάδες , Αναπλάδες και S Αγ.Θώδοροι σε αυτό το τμήμα της συνοικίας Λευκίμμης θα έχουν πρακτική άσκηση. μέχρι αύριο τα αντίστοιχα εσωτερικά τους σύνορα και θα τεθούν επίσης σε δοκιμή όπως τα χωριά της Άνω Λευκίμμης, μόλις οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτά και που τώρα έχουν απολυθεί από το Lazaretto μόλις τελειώσει η σαραντάχρονη περίοδος τους και έχουν συμπληρώσει τη 15ήμερη καραντίνα στα σπίτια τους, μετά να ελπίζουν ότι την ερχόμενη εβδομάδα και τα άλλα δύο χωριά Μελικία και Ποτάμι θα γίνει ότι χρειάζεται εντός των ορίων τους χωρίς αυτό να δημιουργεί τον παραμικρό φόβο για καταστροφικά ατυχήματα ,σε σπίτια, εκκλησίες και άλλα μολυσμένα κτίρια κάθε είδους και εκκαθαρίστηκαν δεόντως  στη Άνω και Κάτω Λευκίμμη και ομοίως όλες οι τοπικές αποθέσεις μολυσμένων πραγμάτων εκκενώθηκαν και όλα αυτά τα πράγματα μεταφέρθηκαν στο Lazzaretto del Campo. Το ίδιο το Lazzaretto εξαιρουμένων των Ατόμων που θα απολυθούν επειδή ολοκλήρωσαν την καραντίνα τους μέχρι την επόμενη Δευτέρα 20 αυτού του μήνα Πολλοί ύποπτοι θα απολυθούν από μέρα σε μέρα και μέχρι ή πριν από την 1η Ιουνίου θα επιστρέψουν όλοι στα αντίστοιχα χωριά τους όπου δεν σημειώνονται νέα περιστατικά πανώλης. Οι αναρρώμενοι θεωρούν τους εαυτούς τους απολύτως ασφαλείς από κάθε κίνδυνο και κρατούνται μόνο ερήμην για να θεραπευθούν τα επικίνδυνα έλκη τους. θεμελιώθηκε η πεποίθηση ότι αλλά είναι σχεδόν στο τέλος του προβλήματός τους. Γνωρίζοντας τότε πολύ καλά τον ο Μεγαλειότατος  τα ατυχήματα που συμβαίνουν συχνά σε παρόμοιες περιστάσεις, ακόμη και όταν αυτά παρουσιάζουν τις πιο κολακευτικές συμπεριφορές, οδηγείστε από την επιθυμία να ωθήσετε και τις προσδοκίες του κοινού. υψηλού βαθμού, αισθάνεστε το καθήκον να ανακοινώσετε ότι ενώ διατάζει αφενός ότι από σήμερα πρέπει να παύσουν οι καθημερινές ειδοποιήσεις σχετικά με την κατάσταση της πανώλης, αφετέρου θα γνωστοποιήσει αμέσως στο κοινό οποιοδήποτε ατυχές ατύχημα για οποιαδήποτε συνέπεια θα μπορούσε να προκύψει σχετικά με την ίδια την πανούκλα

ΣΗΜ. Θα ληφθούν αμέσως κατάλληλα μέτρα για να διασφαλιστεί ότι το εμπόδιο-καραντίνα θα ανοίξει σε περιορισμένη παράταση με παράλειψη ορισμένων περιορισμών

Ο JAMES D TULLY Επιθεωρητής Δημόσιας Υγείας έζησε όλη την περιπέτεια της πανώλης στην Κέρκυρα καθώς εκτελούσε τα καθήκοντά του στη μολυσμένη περιοχή της Λευκίμμης και στο βιβλίο του περιγράφει τα όσα έζησε την περίοδο της πανδημίας.

H πανώλη πρωτοεμφανίστηκε στο νησί της Κέρκυρας στο μικρό χωριό Μαραθιά, στην επαρχία Λευκίμμη. Το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου 1815, ο προϊστάμενος  αυτής της περιφέρειας ανακοίνωσε στην κυβέρνηση ότι μια ανησυχητική ασθένεια είχε και έκανε την εμφάνισή της στο προαναφερθέν χωριό και ότι τότε εξαπλώνεται  με αξιοσημείωτη μολυσματικότητα. Αναφέρθηκε επίσης, ότι μεγάλη μερίδα των κατοίκων του Μαραθιά είχε ήδη πεθάνει υπό την επήρεια της νόσου, Αυτή ήταν η πρώτη πληροφορία που έλαβε η Κυβέρνηση, και η Εξοχότητά του, ο Αντιστράτηγος Κάμπελ, ευχαρίστως απευθύνθηκε  σε εμένα .Κατά συνέπεια, συγκροτήθηκε μια επιτροπή, της οποίας διορίστηκα πρόεδρος, για να ερευνήσει και να αναφέρει τη φύση της ασθένειας. Αντίστοιχα το ίδιο βράδυ προχώρησα για τη Λευκίμμη, συνοδευόμενος από δύο από τους βασικούς γιατρούς του νησιού. ……Στις 12 η ώρα το πρωί της 19ης,  φτάσαμε στα Μαραθιά, την έδρα της αρρώστιας. Και, μετά από μια ανήσυχη έρευνα, ανακαλύψαμε ότι είχε ξεσπάσει πυρετός σε αυτή τη μικρή κοινότητα μέχρι τις 15 του προηγούμενου μήνα, και ότι αυτή η ασθένεια είχε πάρει την πιο κακοήθη μορφή. Δεκατρείς, από έναν πληθυσμό περίπου πενήντα, είχαν πεθάνει. Αυτό ήταν το άθροισμα όλων των πραγματικών πληροφοριών που λάβαμε από έναν λαό στον οποίο η άγνοια και η δεισιδαιμονία φαινόταν να βασιλεύουν με απεριόριστη επιρροή. Απέδωσαν το σύνολο των κακών, με τα οποία είχαν πληγεί, στη δράση ενός πνεύματος, ενός ανθρώπου που είχε δολοφονηθεί στη γειτονιά του χωριού μερικούς μήνες πριν. Ήταν βέβαιοι ότι αυτή ήταν η αληθινή αιτία των βασάνων τους, και προσπαθούσαν να κάνουν κάθε εξιλέωση στο θυμωμένο πνεύμα μέσω εκκλησιαστικών προσφορών, προσευχών και πομπών. Όλοι όσοι πέθαναν, όπως υποστηρίχθηκε, είχαν δεχθεί επίθεση είτε το βράδυ είτε επιστρέφοντας από τους αγρούς τους ή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Πίστευαν ότι το πνεύμα τιμωρούσε με ραβδώσεις και με προσπάθειες στραγγαλισμού και ότι ο τρόμος ενθουσίαζε στο μυαλό όλων όσων δέχθηκαν επίθεση και η συνεχιζόμενη νυχτερινή δίωξη του πνεύματος τους έσπευσε από το ένα άκρο της αγωνίας. σε άλλον μέχρι που τα βάσανά τους έληξαν σε θάνατο. Τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με την άθλια εμφάνιση του χωριού, τη φτώχεια με όλο το άθλιο συρμό των συνοδών που παρουσιάζονται στη θέα σε κάθε βήμα. Ό,τι μπορούσε να γίνει γι' αυτούς αυτή τη στιγμή πραγματοποιήθηκε. Τους προσφέραμε κάθε διαβεβαίωση για άμεση βοήθεια, στο μεταξύ συνιστώντας. καθαριότητα, και να αποφεύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε επαφή μεταξύ τους. Στα διάφορα σπίτια, όπου έκανε την εμφάνισή της η ασθένεια, υπήρχαν ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιος διέφυγε. Αυτή ήταν η κατάσταση των πραγμάτων κατά την άφιξή μου, ούτε θα φανεί ασυνήθιστο ότι η ύπαρξη ασθένειας στο εσωτερικό ήταν τόσο καιρό κρυμμένη από την κυβέρνηση, όταν εξετάζονται οι θρησκευτικές προκαταλήψεις των ανθρώπων και η γεωγραφική θέση του χωριού. καθώς και η κατάσταση των κατοίκων να είναι ασθένειες, όπως ο φθινοπωρινός διαλείποντας πυρετός, που μαίνεται αυτό το τρίμηνο ετησίως, έχοντας από την πρώτη περίοδο καταστροφικό για τον πληθυσμό και κατά συνέπεια για τη γενική καλλιέργεια αυτού. Το χωριό Μαραθιά βρίσκεται σε ένα μικρό ύψωμα ή κορυφογραμμή που εκτείνεται κατά μήκος του νότιου άκρου του νησιού και σχεδόν το χωρίζει, κοιτάζοντας προς τις δύο θάλασσες. εκατέρωθεν αυτής της κορυφογραμμής, το έδαφος καταλήγει σε ένα επίπεδο, και στάσιμες λίμνες και έλη όπου παρουσιάζονται. Κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, ο διαλείποντας πυρετός ήταν ο πιο καταστροφικός σε αυτή την περιοχή, πολύ λίγοι είχαν γλιτώσει την επίθεση του. Η εποχή ήταν εξαιρετικά ήπια, οι βροχοπτώσεις άρχισαν νωρίτερα από το συνηθισμένο, έντονες αλλά μερικές, και ακολουθήθηκαν από μια μακρά ξηρασία και ζέστη αφύσικη για την προχωρημένη εποχή του χρόνου, κάθε Σελίδα 90

Το θερμόμετρο είναι σπάνια κάτω από δεκαεννέα βαθμούς , με σταθερό σιρόκο ή νοτιοανατολικό άνεμο. Αναλογιζόμενος τη φύση της ασθένειας, η οποία παρουσιάστηκε για την εξέτασή μας, τη φτώχεια των κατοίκων που ισοδυναμούσε σχεδόν με απόλυτη έλλειψη, τη φυσική ανθυγιεινή κατάσταση ολόκληρης της περιοχής κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν αλλά πρόσφατα αναρρώσει από τις επιπτώσεις ενός διαλείποντος πυρετού που είχε γίνει πιο έντονα αισθητός σε κάθε μέρος της περιοχής, το χωριό, αν και υπερυψωμένο, σχεδόν περικυκλωμένο από βάλτους, κατοικημένο από μια αγροτιά εντελώς άσχετη με το εμπόριο, απομακρυσμένη από την ακτή και στο στην καρδιά της συνοικίας, δεν έχει ανακαλυφθεί καμία ασθένεια σε κανένα άλλο μέρος του νησιού, όλα μαζί για να εντυπώσουμε στο μυαλό μας ότι η ασθένεια που είχαμε μπροστά μας ήταν συνέπεια του εδάφους. Ωστόσο, θεωρώντας ότι δεν ήταν μόνο κακοήθης, αλλά και μεταδοτικής φύσης, θεωρήσαμε ότι ήταν αυτή η συγκεκριμένη περιγραφή της ασθένειας που απαιτούσε τα πιο αυστηρά μέτρα προφύλαξης. Με αυτό το συναίσθημα αποφασίσαμε να καθιερώσουμε τέτοιους περιορισμούς που, κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να εξαλείψουν εντελώς κάθε αντίληψη ότι η ασθένεια επεκτείνεται πέρα ​​από τα αρχικά της όρια. Η φύση της χώρας, σε κάποιο βαθμό, ευνόησε αυτό το μέτρο, και η Μαραθία, κατά συνέπεια, επενδύθηκε αμέσως και σχηματίστηκαν κλοιοί, που εκτείνονται από θάλασσα σε θάλασσα, έτσι ώστε να κόβονται οι αρχηγοί χωριών, μεταδίδοντας μια γενική καθημερινή κατάσταση του συνόλου στο Υγειονομικό Συμβούλιο. Με τον πρώτο συναγερμό της ασθένειας, αρκετοί από τους κατώτερους αξιωματικούς του βρετανικού ιατρικού τμήματος, υπό τις διαταγές μου, εμφανίστηκαν με έντονο ζήλο και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους με την ευκαιρία. Με την έγκριση του διοικητή των δυνάμεων, δέχτηκα εκείνη τη στιγμή μόνο την υπηρεσία του βοηθού-χειρουργού Torne που ήταν ο πρώτος που μπήκε στο Μαραθιά ως κάτοικος ιατρός. Κάθε προσπάθεια που μπορούσε να υπαγορεύσει η ανθρωπότητα και η τέχνη, καταφεύχθηκε για την ασφάλεια των επιζώντων του Μαραθιά. διατάχθηκε η καταστροφή των λίγων καλυβιών που αποτελούσαν το χωριό, με τις επιρρεπείς συνέπειες, υπό την εγγύηση της Κυβέρνησης. Από την Κέρκυρα διαβιβάστηκε κατάλληλη προμήθεια κάθε απαραίτητου αντικειμένου και σχηματίστηκε στρατόπεδο σε άμεση γειτνίαση, όπου όλοι οι κάτοικοι, συμπεριλαμβανομένων των αρρώστων, οδηγούνταν μόνοι τους, έχοντας προηγουμένως επιμεληθεί τη δοκιμασία του πλυσίματος, ξύρισμα και φρέσκα ρούχα κάθε άτομο του στρατοπέδου, αφήνοντάς τους υπεύθυνο τον χειρουργό Torne. Του συνέστησα, με την πιο δυνατή γλώσσα, να αποφεύγει, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, κάθε επαφή με τον άρρωστο και να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερη προφύλαξη για να διασφαλίσει τη δική του ασφάλεια και των στρατευμάτων που αποτελούν τον κλοιό του στρατοπέδου. για την ασφάλεια του τελευταίου. Εκδόθηκαν 93 εντολές και καθορίστηκε η χρήση λαδιού. Η διάδοση της νόσου, παρά τις προφυλάξεις που είχαν ληφθεί σε αυτή την περιορισμένη κοινωνία, και ορισμένες ανησυχητικές πληροφορίες που μεταδόθηκαν από την υπηρεσία υγείας που εδρεύει στον Εγρίππο, με ώθησαν να επισκεφτώ ξανά τον καταυλισμό του Μαραθιά και την περιοχή γενικά, συνοδευόμενος από δύο από τους κύριους γιατρούς του νησιού. Οι λόγοι της αναφοράς που διαβιβάστηκαν εξετάστηκαν αυστηρά και από τις πληροφορίες που λάβαμε προέκυψε ότι μια ασθένεια παρόμοια με αυτή με την οποία προσβλήθηκαν οι κάτοικοι της Μαραθιάς, είχε ξεσπάσει και στα γειτονικά χωριά. Συνεχίσαμε την έρευνά μας και, από τα γεγονότα που είχαμε μπροστά μας, αν υπήρχε προηγουμένως οποιαδήποτε αμφιβολία, ως προς τη φύση της νόσου, ο μεταδοτικός της χαρακτήρας είχε πλέον αποδειχθεί αναμφίβολα. Σε αυτό το σημείο δεν υπήρχε διχασμένη γνώμη. μια συγκυρία που δεν μπορούσε να μην μας παροτρύνει σε μια ανανέωση της πιο σχολαστικής εξέτασης των πρώτων αιτιών της νόσου και που τώρα παρήγαγε μια επέκταση της ασθένειας. Μετά από πολλή υπεκφυγή πολλών από τους κύριους κατοίκους της ενδοχώρας, συγκεντρωμένους υπό τους κανόνες της καραντίνας, για τους σκοπούς της έρευνάς μας, έγινε δεκτό ότι επτά ή οκτώ παπάδες ή κληρικοί, από διάφορα χωριά, είχαν μια ή δύο μέρες πριν από την πρώτη μου επίσκεψη στο Μαραθιά, που συγκεντρώθηκαν σε εκείνο το άτυχο χωριό, για να βοηθήσουν τους κατοίκους σε μια θρησκευτική τελετή, όπου παρέμειναν όλη τη νύχτα, προσπαθώντας να κατευνάσουν το θυμωμένο πνεύμα, στην επιρροή του οποίου, όπως είπα προηγουμένως, απέδωσαν όλα τα βάσανά τους. Αυτό ήταν αρκετό για να κατευθύνουμε τις επιχειρήσεις μας: προχωρήσαμε στα διάφορα χωριά, αναφέρθηκε ότι μας επιτέθηκαν και η αλήθεια όλων αυτών που φοβόμασταν ανακαλύφθηκε δυστυχώς. γιατί η ασθένεια εντοπίστηκε, βήμα προς βήμα, στην κατοικία κάθε ατόμου που είχε βοηθήσει στην τελετή στα Μαραθιά, και από αυτούς πάλι στους συγγενείς και τους φίλους τους, και σε όλους με τους οποίους επικοινώνησαν. ολόκληρες οικογένειες παρασύρονται έτσι. Η έκθεσή μας προς την κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας, βασισμένη στις πληροφορίες που είχαμε λάβει, ανέφερε ότι ήταν η πεποίθησή μας, ότι η ασθένεια που εμφανίστηκε στο Μαραθιά ήταν μεταδοτικής φύσης και ότι είχε μεταδοθεί σε επαφή με τα μολυσμένα σε πολλά πυκνοκατοικημένα χωριά της επαρχίας, ήδη προκαλώντας μεγάλο όλεθρο, και ότι, κατά συνέπεια, ο ύψιστος κίνδυνος επρόκειτο να αποκρουστεί. Καταλήξαμε προτείνοντας την άμεση και αυστηρή εφαρμογή των νόμων της καραντίνας, για τη φύλαξη της πρωτεύουσας και ολόκληρης της χώρας στην μη μολυσμένη γραμμή. Ως συνέπεια αυτής της αναφοράς, ο Μεγαλειότατος εξέδωσε τις πιο έγκαιρες εντολές, για την επιθεώρηση και ενίσχυση των διαφόρων γραμμών, και το πρώτο ήταν ο σχηματισμός ενός εξωτερικού κλοιού και τα στρατεύματα που προορίζονταν για αυτές τις υπηρεσίες, παρουσιάστηκαν το πρωί της 25ης Δεκεμβρίου. Ακολούθησε η ανέγερση φραγμών και έτσι διακόπηκε κάθε επικοινωνία μεταξύ της πρωτεύουσας και του εσωτερικού. Η διαπίστωση της κατάστασης της υγείας της πρωτεύουσας έγινε πλέον θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος. Ως εκ τούτου, διαιρέθηκαν αμέσως σε περιφέρειες, υπό την επιθεώρηση κατάλληλων αξιωματικών, των οποίων το καθήκον ήταν να επισκέπτονται, μαζί με ένα ιατρικό άτομο, κάθε σπίτι στις αντίστοιχες περιφέρειές τους καθημερινά, και μετά τον τερματισμό τέτοιων επισκέψεων, έγιναν αναφορές και διαβιβάστηκαν στο Συμβούλιο Υγείας. Για να διευκολυνθεί η εκτέλεση αυτών των καθηκόντων, ο αρχηγός κάθε οικογένειας θεωρήθηκε υπεύθυνος, για την τοποθέτηση στην πόρτα του, μιας σωστής λίστας κάθε ατόμου μέσα σε αυτό, συμπεριλαμβανομένων των υπαλλήλων και των αγνώστων. Καμία αλλαγή κατοικίας δεν επιτρεπόταν προς το παρόν. Και, επιπλέον, ο αρχηγός κάθε οικογένειας κλήθηκε, υπό την αυστηρότερη ποινή, να γνωστοποιήσει στους αξιωματικούς της περιφέρειας, χωρίς απώλεια χρόνου, την ελάχιστη ασθένεια που θα μπορούσε να εμφανιστεί στον οικιακό του κύκλο. Μετά από αυτές τις αναφορές πραγματοποιήθηκε μια επιθεώρηση, και όποια και αν ήταν η φύση της νόσου, έγινε μια ανακοίνωση στο Συμβούλιο Υγείας. Έτσι σε διάστημα είκοσι τεσσάρων ωρών είχαμε στην κατοχή μας την πραγματική κατάσταση της πρωτεύουσας και σε μεγάλο βαθμό προετοιμασμένοι για να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε εμφάνιση ασθένειας. Περαιτέρω, όλοι οι ασκούμενοι, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και χωρίς τον κλοιό, κλήθηκαν να μεταδώσουν μια αναφορά των ασθενειών που υποβάλλονταν σε θεραπεία και σε περίπτωση θανάτου, δόθηκε εντολή να εξεταστεί το σώμα του νεκρού. μετά την έκθεσή τους στο διοικητικό συμβούλιο και μετά τη χορήγηση σχετικής βεβαίωσης, επετράπη η ταφή του σώματος.   ‘’’Οι γενικοί κανόνες εδώ παρατήρησαν, εξίσου επεκτεινόμενοι σε όλα τα μέρη του νησιού, και κάθε χωριό χωρίς στρατιωτικές γραμμές τέθηκε, ως προληπτικό μέτρο, σε καραντίνα παρακολούθησης για διάστημα δεκατεσσάρων ημερών. έτσι ώστε αν η ασθένεια είχε περάσει τον κλοιό, θα είχε εντοπιστεί αμέσως και τα αποτελέσματά της, κατά πάσα πιθανότητα, αν δεν είχαν ελεγχθεί πλήρως, θα είχαν μειωθεί ουσιαστικά. Η άρρωστη περιοχή ήταν αντικείμενο ακόμη μεγαλύτερης προσοχής. Κάθε χωριό τέθηκε υπό ιατρική επίβλεψη και ιδρύθηκαν υγειονομικές αντιπροσωπείες, που επικοινωνούσαν καθημερινά υπό την αυστηρή τήρηση των περιορισμών καραντίνας, με την αντιπροσωπεία της κεντρικής περιφέρειας. αυτό το τελευταίο βρίσκεται σε άμεση αλληλογραφία με τα κεντρικά γραφεία. Πάνω στην οργάνωση ενός συστήματος, άρα ζήλος. όταν ξεκινήσαμε, ελπίζαμε να ελέγξουμε γρήγορα την πρόοδο της νόσου: και όσο πιο αποτελεσματικά θα φέρουμε τα γενικά μέτρα μας σε πλήρη εφαρμογή, πρότεινα να αποσυρθώ εντός την αρρωστημένη γραμμή, και εκεί προσωπικά για την καταπολέμηση της ασθένειας. Η Εξοχότητά του, ο Διοικητής των Δυνάμεων, ήταν στην ευχάριστη θέση να δεχτεί αυτή την πρόταση. που είχε γίνει πιο αναγκαίο, καθώς πολλά από τα άτομα στα οποία ήμασταν αναγκασμένοι να έχουμε εμπιστοσύνη, με την πρώτη εμφάνιση της ασθένειας, ήταν περισσότερο προσεκτικοί για την προσωπική τους ασφάλεια παρά για τα σημαντικά καθήκοντα που τους ανατέθηκαν . Όταν επέστρεψα στην περιοχή, βρήκα τα διάφορα χωριά στα οποία είχε εκδηλωθεί η ασθένεια, εστάλησαν στρατεύματα, και ακολούθησαν με ευχαρίστηση τις οδηγίες που μεταδόθηκαν στους γιατρούς κυρίους που στάθμευαν σε αυτά τα χωριά, καθώς και στους αντιπροσώπους, τους κατοίκους. αναφέρθηκαν ως κλειστά εντός των αντίστοιχων σπιτιών τους. Ο Μεγαλειότατος είχε στείλει από νωρίς ένα υποκατάστημα της επιτροπείας για να συντηρήσει τις απαραίτητες προμήθειες, τόσο για τα στρατεύματα όσο και για τους χωρισμένους πλέον κατοίκους: και μετά από ακριβή πληροφόρηση για τις απόλυτες ανάγκες της περιοχής, ιδρύθηκαν σημεία προμηθειών και εκ νέου - εκκρεμείς δημοσιεύσεις, με αυστηρή συμμόρφωση με τους κανόνες καραντίνας. Κάποια δυσκολία στη διατήρηση αυτών των προμηθειών είχε παρουσιαστεί από νωρίς, λόγω της σοβαρότητας του καιρού, η οποία ήταν σχεδόν άνευ προηγουμένου. αλλά η αγωνία στο αρχηγείο να ανακουφίσει τις ανάγκες της περιφέρειας και οι έκτακτες προσπάθειες για την πραγματοποίησή της, σύντομα ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο. Έτσι κατέστησαν τους κατοίκους, καθότι διαχωρίστηκαν όπως ήταν, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τελείως ανεξάρτητοι. Αυτή η δυσάρεστη κατάσταση του καιρού, σε μια χώρα άπορη από δρόμους, διασταυρούμενη από πολυάριθμους ρυάκια, φουσκωμένη και τρομερή από τη δυνατή και αδιάκοπη βροχή, παρέλυσε σε μεγάλο βαθμό πολλές από τις καλύτερες προσπάθειές μας, εμποδίζοντας συχνά κάθε επικοινωνία, και ότι σε μια στιγμή που η παρουσία των ανώτερων αρχών ήταν τόσο ουσιαστικά απαραίτητη, για να δοθεί αποτελεσματικότητα σε εκείνα τα μέτρα που είχαν υπολογιστεί ότι αναχαιτίζουν την πρόοδο της ασθένειας. Οι απόψεις μας για το σύστημα που απαιτείται για την εξάλειψη της πανώλης, όσο αμαθείς και αν ήμασταν, στη διαχείριση αυτής της ασθένειας, κατευθύνονταν από τις αρχές που γενικά ορίζονται σε όλες τις περιπτώσεις απόλυτης μετάδοσης. Τόσο τα νοσοκομεία όσο και τα στρατόπεδα ιδρύθηκαν για την άνεση των ασθενών και την ασφάλεια των υπόπτων. και, παρόλο που κάθε προσπάθεια είχε κατευθυνθεί προς αυτόν τον σπουδαίο σκοπό, την απομόνωση και τον χωρισμό, δεν είχαμε ακόμη μάθουμε αυτές τις μεγάλες αρχές που θα μας έβαζαν σε μια σταθερή και σταθερή βάση και θα έδιναν ασφάλεια σε όλους. Παρά όλες τις προσπάθειές μας, την καθημερινή έκθεση στον αέρα των ευπαθών επιπτώσεων κάθε ατόμου στα χωρισμένα χωριά, η εξέταση δύο φορές την ημέρα, κάθε ατόμου, είτε είναι υπό ύποπτο είτε όχι, στις πόρτες των αντίστοιχων σπιτιών του. Στο μεσοδιάστημα μεσολαβούν ο χωρισμός των ασθενών, η μεταφορά τους σε νοσοκομεία και η σχεδόν ακαριαία μεταφορά των υπόπτων στους διαφορετικούς καταυλισμούς, όπου τους στερούσαν κάθε ένδυμα και τους εφοδίαζαν με νέα ρούχα. Χωρίς να αντέχει όλα αυτά τα προληπτικά μέτρα, η ασθένεια εμφανιζόταν καθημερινά, αν και όχι με την αρχική της δύναμη, γιατί σε αρκετά από τα μικρά χωριά είχαμε την τύχη να την εξαφανίσουμε εντελώς. και σε ποια αιτία πρέπει να αποδώσουμε αυτήν την αποτυχία; Επειδή τα μέτρα μας δεν ήταν επαρκώς ωριμασμένα, σε σύγκριση με τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε. Το σύστημα της εκκένωσης, απλό από μόνο του, υποσχόταν πολλά. και όπου καταφέρθηκε, οι σπόροι της ασθένειας καταστράφηκαν ουσιαστικά. Καθώς όμως τα μέτρα μας δεν είχαν ακόμη ωριμάσει, κάθε μέρα δημιουργούσε νέες δυσκολίες. Ήταν προφανές ότι, παρά όλες τις εντολές μας και τη φαινομενική εκπλήρωσή τους σε όλες τις επισκέψεις μας, το σύστημα της απομόνωσης ήταν ατελές, ένα σημείο που, μέχρι να διορθωθεί, μας εξέθεσε στην αντίδραση της μετάδοσης και σε όλα της. Ότι αυτή ήταν η αλήθεια, θα φανεί, αλίμονο! αλλά πολύ εμφανείς: καθημερινές προτροπές και απροσδόκητες επισκέψεις, ωστόσο, έγιναν σε όλη τη γραμμή, για να προσπαθήσουν, ει δυνατόν, να επιβάλουν την υπακοή στους νόμους και να τιμωρήσουν με τον πιο υποδειγματικό τρόπο, όπως θα μπορούσε να εντοπιστεί ότι παραβιάζει τους κανόνες της καραντίνας, που είχαν θεσπιστεί υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, και διακηρύσσονταν και διαβάζονταν στην πόρτα κάθε κατοικίας. Η αδιαμφισβήτητη μορφή που είχε λάβει για κάποιο διάστημα κάθε υπόθεση, σφραγισμένη, όπως ήταν νωρίς, με έναν ξεχωριστό μεταδοτικό χαρακτήρα, δεν άφηνε πλέον καμία αμφιβολία στο μυαλό κάθε επαγγελματία στο νησί, ότι ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου Ύπατου Αρμοστή, «η πανούκλα, ολόκληρη η πανούκλα, και τίποτα άλλο από την πανούκλα». Οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της άποψης, ότι δημιουργήθηκε επί τόπου, ήταν μεταξύ των πρώτων προσήλυτων. και, αντί να υποτιμώ την αξία αυτών των ατόμων, μεταξύ των οποίων είμαι ελεύθερος να κατατάσσομαι, πιστεύω ότι θα θεωρηθούν ότι δικαιούνται τουλάχιστον τον έπαινο λόγω ειλικρίνειας. Ευτυχώς για το νησί, ο ύποπτος χαρακτήρας της νόσου διαπιστώθηκε από την πρώτη στιγμή και αντιμετωπίστηκε, όπως έχει ήδη παρατηρηθεί, με όλη την αυστηρότητα της καραντίνας. Θα ήταν ευτυχισμένοι για τους κατοίκους της Λευκίμμης, αν οι Προκαθήμενοί τους ήταν άνδρες με περισσότερη ακεραιότητα, καθώς μια πρώιμη ανακάλυψη θα είχε ως αποτέλεσμα την έκταση του κακού και τα μέτρα που είχαν σώσει ολόκληρο τον πληθυσμό, έξω από τον αρχικό κλοιό της Μεσογγής, αναμφίβολα θα περιόριζε την ασθένεια στη άνω περιοχή; αλλά το κακό έγινε πολύ πριν η Κυβέρνηση λάβει την παραμικρή πληροφόρηση για την ασθένεια, έχοντας επεκταθεί πέρα ​​από τη Μαραθιά. Στην πραγματικότητα, οδηγηθήκαμε στο να πιστεύουμε ότι η πιο τέλεια υγεία απολαμβάνονταν σε όλες τις δύο συνοικίες του Λευκίμμης και όλα αυτά με επίσημες αναφορές που διαβιβάζονταν καθημερινά στις αρμόδιες αρχές: πράγματι, το γεγονός της ύπαρξης ασθένειας ανακαλύφθηκε με έναν τρόπο καθαρά τυχαίο και προήλθε από το ότι έχασα το δρόμο μου κάνοντας μια μερική περιήγηση στην περιοχή και απροσδόκητα μπήκα στο πολυπληθές χωριό Χλωμό, όπου η πανώλη μαινόταν, ενώ η ύπαρξη κάθε ασθένειας αρνιόταν θετικά από το κλήρο, οι προκαθήμενοι και μερικοί κύριοι του νησιού, που είχαν αναγκαστεί να αποσυρθούν στο Χλωμό, λόγω του σχηματισμού του μεγάλου κλωβού της Μεσογγής, αλλά είχαν φροντίσει ιδιαίτερα να κλειστούν στον εαυτό τους από την πρώτη στιγμή του την είσοδό τους στο χωριό. Τη διάδοση της ασθένειας στα γειτονικά χωριά ακολούθησε σύντομα ο θάνατος του βοηθού-χειρουργού Torne, του οποίου ο ακούραστος ζήλος τον οδήγησε να εκμηδενίσει κάθε κίνδυνο. Αυτό το μελαγχολικό γεγονός προκάλεσε σημαντικό συναγερμό για την ασφάλεια του κλοιού του στρατοπέδου, με τον οποίο φοβόταν, ότι είχε επικοινωνήσει κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του. Απαγορευόταν κάθε σεξουαλική επαφή, και κάθε άλλο μέσο που μπορούσε να επινοηθεί, για την ασφάλειά τους. Ευτυχώς οι προσπάθειές μας αποδείχθηκαν επιτυχείς, καθώς το στράτευμα συνέχιζε τέλεια απαλλαγμένο από ασθένειες. Αξίζει να σημειωθεί ότι, από τα πολυάριθμα στρατεύματα που διασκορπίστηκαν σε όλη την περιοχή γεμάτη ασθένειες μπροστά τους (και ότι επίσης προτού η πείρα τους είχε διδάξει να εκτιμούν και να προφυλάσσονται από τον κίνδυνο), όχι περισσότεροι από δεκατρείς έπεσαν θύματα πανώλης. ; και σε κάθε περίπτωση η πηγή της μετάδοσης ανιχνεύτηκε με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο. Σε μια περίπτωση, αποδείχθηκε, ενώπιον μιας στρατιωτικής επιτροπής, ότι ένας ολόκληρος φρουρός είχε μπει σε ένα μολυσμένο σπίτι με σκοπό τη λεηλασία. Η ποινή του νόμου επιβλήθηκε στους πιο ένοχους, ενώ πολλοί από τους άλλους υπέφεραν την παρακολούθηση από το χέρι της Πρόνοιας. Αυτό το σωτήριο παράδειγμα αρκούσε για να ελέγξει ένα ανησυχητικό κακό, από το οποίο θα μπορούσαν να προκύψουν οι πιο καταστροφικές συνέπειες. Η αύξηση των ασθενειών, από τις αιτίες που έχουν ήδη παρατηρηθεί, κατέστησε αναγκαία την αύξηση των δημόσιων ιδρυμάτων μας. και την 3η Ιανουαρίου δημιουργήθηκαν νοσοκομεία και στρατόπεδα σε τρία ξεχωριστά σημεία: δηλ. Χλωμό, Αργυράδες και Αγ.Θόδωροι, όπου μεταφέρονταν οι άρρωστοι και οι ύποπτοι ανάλογα με την κατάσταση τους. Αυτά τα αποθέματα ασθενειών και υποψιών ήταν υπό την άμεση ευθύνη επαγγελματιών ανδρών. και πάντα ένας, και μερικές φορές όλοι, ελέγχονταν καθημερινά από εμένα. Το καθήκον του διαχωρισμού των ασθενών και των υπόπτων, καθώς και της επακόλουθης απομάκρυνσής τους, ανατέθηκε στον ιατρό, σε συνεννόηση με τους υπεύθυνους υγείας που σταθμεύουν σε κάθε χωριό. και όλες οι μετακινήσεις γίνονταν πάντα υπό στρατιωτική συνοδεία. Αν και αυτό το καθήκον ήταν σκληρότερου χαρακτήρα, και παρατεταμένο όλο το χειμώνα, και τα στρατεύματα στις περισσότερες περιπτώσεις κάτω από κάλυψη, καμία ασθένεια δεν εμφανίστηκε ανάμεσά τους. Η διατήρηση του , η υγεία των στρατευμάτων, από την Πρόνοια, πρέπει να αποδοθεί στην ανθρώπινη προσοχή που δόθηκε στα θέλω τους από την Μεγαλειότητα, τον Διοικητή των Δυνάμεων, με τις διαταγές του οποίου εκδόθηκε μια φιλελεύθερη ημερήσια πρόσθετη αποζημίωση προμηθειών και άλλα άρθρα που ήταν υπολογίζεται για να διασφαλίσουν την ασφάλεια και να παρέχουν άνεση στους στρατιώτες. Μολονότι η φύση της ασθένειας με την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουμε, στην αρχή, μας άφησε ελάχιστες ελπίδες, πολλές κολακευτικές αναρρώσεις αναφέρονταν σχεδόν καθημερινά από τα διάφορα νοσοκομεία, που υπόσχονταν μια πλούσια ανταμοιβή για όλους τους κόπους μας, οι αναρρώσεις έχουν αναλογία με τους θανάτους περίπου ενός έως τεσσάρων. Ωστόσο, το μεγάλο αντικείμενο ήταν ακόμη ανέφικτο, καθώς η επέκταση της μετάδοσης μέχρι τώρα μπέρδεψε όλες τις προσπάθειές μας. Η επαγρύπνηση των δημόσιων αρχών ενθουσιάστηκε με τον πιο έντονο τρόπο και εγώ αμέσως έτρεξα σε κάθε μέρος όπου η ασθένεια ξέσπασε εκ νέου. αλλά όλα ήταν αναποτελεσματικά:-γιατί, τη στιγμή που είχαμε διαμορφώσει τις πιο θεμελιωμένες ελπίδες επιτυχίας, συνέβη κάποιο ατυχές γεγονός για να ανατρέψει το σύνολο, και όχι σπάνια συνέβαινε ότι, όταν είχαμε λόγους να είμαστε σίγουροι ότι κάθε κίνδυνος ήταν ασφαλώς περιορισμένος, θα άρχιζε ξαφνικά πάνω μας, κοροϊδεύοντας όλες τις συνηθισμένες προσπάθειες, και όχι επειδή ήταν ανίκητο, αλλά (όπως έχω ξαναπεί) επειδή δεν μπορούσαμε έτσι να φτάσουμε νωρίς σε κάτι σαν την τελειότητα, ειδικότερα από την πλευρά των υφισταμένων μας πρακτόρων. και, αυτή ακριβώς την περίοδο, που υποθέσαμε ότι είχαμε συλλάβει την ασθένεια με ηράκλεια δύναμη, ξέφυγε με όλες τις αλλαγές. Έτσι, σε αρκετές περιπτώσεις, μετά την πάροδο δέκα, δεκαπέντε και είκοσι ημερών, και σε μία περίπτωση σαράντα ημερών σίγουρης ασφάλειας, η αποσπώντας την προσοχή μιας νέας περίπτωσης μετάδοσης θα έφτανε μέχρι εμάς. Αυτός είναι δυστυχώς ο διακριτικός χαρακτήρας της ασθένειας και αυτό που πρέπει να περιμένουμε, εκτός και αν είμαστε βέβαιοι ότι κάθε πηγή μετάδοσης έχει καταστραφεί ουσιαστικά: αυτό δεν απεικονίστηκε σε καμία άλλη περίπτωση πιο ξεκάθαρα από το πολυπληθές στο χωριό Περιβόλι. . Αυτό το χωριό είχε απολύτως σαράντα μέρες απαλλαγμένο από ασθένειες, είχε εξαφανιστεί και οι κάτοικοι ήταν έτοιμοι να γίνουν δεκτοί, όταν μου διαβιβάστηκε μια αναφορά από τον Assistant-Surgeon Muir, ότι μια περίπτωση ύποπτης φύσης είχε προσελκύσει εκείνη τη στιγμή την προσοχή του. Προχώρησα χωρίς να χάσω χρόνο στο Περιβόλι, όπου με οδήγησαν στην κατοικία ενός λαϊκού αδελφού, τον οποίο βρήκα να εργάζεται κάτω από κάθε σύμπτωμα πανώλης στην πιο επιδεινωμένη μορφή της. Ακουμπούσε στην πόρτα του και με σταθερή φωνή απάντησε στις πολλές ερωτήσεις που του έκανα. από το οποίο φαινόταν, και για το οποίο ο ίδιος ήταν πεπεισμένος, ότι η ασθένειά του οφειλόταν στο χειρισμό κάποιων κληρικών ενδυμάτων που είχε πάρει από ένα κουτί που ήταν τοποθετημένο κάτω από το βωμό μιας γειτονικής εκκλησίας. Το γεγονός ήταν προφανές. τα άμφια είχαν σταλεί εκεί για να αποφευχθεί η εξάλειψη, και οι κληρικοί-. άνδρας, που είχε κάνει την κατάθεση, δέχτηκε επίθεση και πέθανε από πανώλη λίγες μέρες μετά. Όλα αυτά προέκυψαν από την εξέτασή μας και οι επιστροφές μας απέδειξαν ότι ο κληρικός που είχε ιερουργήσει στην εκκλησία, είχε συμπεριληφθεί στους λογαριασμούς της θνητότητας σχεδόν τρεις μήνες πριν. Το γεγονός ότι τα άμφια είχαν αποτεθεί εκεί, ήταν γνωστό σε πολλούς από τους φίλους του νεκρού, αλλά έγινε γνωστό στις δημόσιες αρχές μόνο την παραμονή της παραχώρησης του, καθώς η εν λόγω εκκλησία ήταν εδώ και πολύ καιρό η κατοικία του ο αξιωματικός που διοικεί τον κλοιό. Καθώς ήταν απαραίτητο να αφαιρεθούν οι ρόμπες, οι Προκαθήμενοι φοβήθηκαν ότι θα μπορούσε να παρέμβει στην επιδιωκόμενη πρακτική. αυτοί εκεί προηγουμένως έπρεπε να πείσουν τον αξιωματικό που διοικούσε, ότι τα πράγματα που ανήκαν στην εκκλησία είχαν τοποθετηθεί εκεί για ασφάλεια πολύ πριν από το ξέσπασμα της πανώλης. Εμπιστευόμενος αυτόν τον ισχυρισμό, ο αξιωματικός που διοικούσε, απερίσκεπτα, και χωρίς αναφορά στους αξιωματικούς της υγείας, υπέκυψε στο αίτημα, να επιτραπεί στον λαϊκό αδελφό, το μόνο άτομο που επέζησε και ανήκει στην εκκλησία, να τους απαλλάξει. Ο άτυχος άνδρας προχώρησε στην εκπλήρωση του καθήκοντος που του επέβαλλαν οι κάτοικοι το πρωί που τον είδα. δεν είχε λείψει πάνω από μία ώρα, όταν επέστρεψε με συνοδεία στο σπίτι του. Αμέσως μετά την άφιξή του, τον έπιασε ίλιγγος και άλλα συμπτώματα πανώλης, που οδήγησαν στην υποψία για την οποία κλήθηκα να αποφασίσω. Ελάχιστα είχα τερματίσει την έρευνά μου και είχα εκδώσει διαταγές για την απομάκρυνση του δυστυχισμένου άνδρα στο Lazaretto. Όταν περπατούσα στο δρόμο, μου ζήτησαν να επιστρέψω, καθώς ο άνδρας προφανώς πέθαινε και ήταν ακατάλληλη κατάσταση για απομάκρυνση. πριν φτάσω στην πόρτα δεν ήταν πια στη ζωή. Είχαν περάσει μόνο τρεις ώρες από τη στιγμή που είχε εγκαταλείψει το σπίτι του με τέλεια υγεία. Αυτή ήταν μια από τις πιο ξαφνικές περιπτώσεις που έχω δει ποτέ. όμως τα βάσανα αυτού του ανθρώπου δεν φαινόταν σε καμία περίπτωση να είναι σοβαρά. Ο άτυχος, ευτυχώς, δεν είχε οικογένεια. Ήμασταν τέλεια ικανοποιημένοι που δεν είχε καμία επικοινωνία με κανένα άτομο από την πρώτη εμφάνιση της ασθένειας στο χωριό. Με αυτή την τυχερή περίσταση, η ασθένεια ελέγχθηκε αμέσως. τα αποτελέσματα του νεκρού, μαζί με τα εκκλησιαστικά ιμάτια, στάλθηκαν στο Lazaretto και το σπίτι εκκενώθηκε αμέσως. Κανένα άλλο κρούσμα πανώλης δεν εμφανίστηκε στο Περιβόλι, μετά την πάροδο της καραντίνας παρατήρησης, η πρακτική, η οποία με αυτό το θανατηφόρο δυστύχημα διακόπηκε, παραχωρήθηκε με την απόλυτη ασφάλεια στη χώρα. Αναλυτικά λοιπόν η πρώτη εμφάνιση της πανώλης στη Λευκίμμη, και περιέγραψα τη μορφή με την οποία ξεκίνησε καθώς και τα μέτρα που χρησιμοποιήθηκαν για την εξάλειψή της. Έχω δηλώσει τις ωριαίες απογοητεύσεις, τις ελπίδες και τους φόβους που μας συνόδευαν σε κάθε στάδιο της λειτουργίας μας, με την επιτυχία που συναντήσαμε σε αρκετές περιπτώσεις στον έλεγχο της ασθένειας και στη διάσωση πολλών από την ίδια την σύλληψη του θανάτου. Αυτό περιλάμβανε μια περίοδο σχεδόν δύο μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας, πάνω από τριακόσιοι και των δύο φύλων, και όλων των ηλικιών, έπεσαν θύματα. Μπορώ, με δικαιοσύνη, ας πούμε, περισσότερο με πείσμα, κατά την παραβίαση των καθιερωμένων κανονισμών, παρά από οποιαδήποτε άλλη αιτία. γιατί, όσο και αν ήταν ατελής η εκτέλεση αυτών των κανονισμών · σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσε να ήταν, η έκταση του κινδύνου διακηρύσσονταν κάθε ώρα. Θα υπεισέλθω τώρα σε εκείνα τα σημεία που συνδέονται πιο άμεσα με το γενικό σύστημα που υιοθετήθηκε τόσο επιτυχώς, σημαντικό ως προς τις συνέπειές του, όχι μόνο ως προς τους κατοίκους της Λευκίμμης, αλλά όπως μπορεί να επηρεάσει στη συνέχεια τον άνθρωπο- ευγενικό γενικά, καθιερώνοντας την αποτελεσματικότητα ενός συστήματος που προκύπτει από την εμπειρία, και το οποίο υλοποιήθηκε, μπορεί να μου επιτραπεί να πω, με περισσότερο από συνηθισμένο ζήλο. Μια συνέντευξη με την Εξοχότητά του τον Άρχοντα Ύπατο Αρμοστή, διάρκειας μερικών ωρών, στο φράγμα του υγειονομικού γραφείου, αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης των Ιονίων Πολιτειών, δεν θα μπορούσε να μην εντυπωσιάσει στο μυαλό μου, το σημαντικό αξίωμα της πανώλης, ότι για να απαλλάξουμε μια κοινότητα από αυτήν την ασθένεια, είναι μόνο απαραίτητο να καταφύγουμε στην απομόνωση και τον διαχωρισμό του μολυσμένου και του ύποπτου. αλλά ότι, αν δεν γινόταν αυτό με ασφάλεια, εργαζόμασταν μάταια. Και ότι αυτό, και μόνο αυτό, ήταν το μεγάλο μυστικό για την εξάλειψη της πανώλης.. Η εμπειρία αυτών των πληγών έδειξε επίσης ότι η πιστή εκτέλεση των καθηκόντων των κατώτερων τάξεων που απασχολούνταν, κάτω από τις κρίσιμες συνθήκες της πανώλης, σπάνια, στην πραγματικότητα ποτέ, μπορούσε να βασιστεί. και ότι τίποτε λιγότερο από το ζηλόφθονο μάτι της εξουσίας, και την υπερβολική παρουσία μιας στρατιωτικής δύναμης, πατάχτηκε . μέχρι κάθε πόρτα σε μια μολυσμένη πόλη, θα μπορούσε ποτέ να διασφαλίσει την ασφάλεια ή να εγγυηθεί τη δέουσα εκπλήρωση των μέτρων στα οποία καταφεύγει αναγκαστικά για την εξάλειψη της μετάδοσης της πανώλης. Στις αρχές, ομολογώ, που με την πρώτη ματιά του θέματος, μου φάνηκε να είναι γεμάτος με τον απόλυτο κίνδυνο, αλλά που, μετά τη έρευνα, ευτυχώς απέδειξε το αντίθετο. Πολλά άλλα σημαντικά σημεία τράβηξαν την προσοχή του Μεγαλειότατου. Μεταξύ των πιο ανήσυχων ήταν η επιθυμία του να συγκεντρώσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τόσο τους μολυσμένους όσο και τους ύποπτους, με την ομολογημένη πρόθεση να περιορίσει, όσο το επέτρεπαν οι περιστάσεις, όλες τις πηγές κινδύνου, την ίδια στιγμή να προτρέπει τα πλεονεκτήματα που επρόκειτο να προκύψουν δίνοντας ένα ευρύτερο φάσμα υποψιών από ό,τι είχε ασκηθεί μέχρι τώρα. Το αποτέλεσμα σίγουρα απέδειξε την ορθότητα αυτών των σκέψεων. Μετά βίας απαιτεί την παρατήρηση των πλεονεκτημάτων που προέκυψαν νωρίς από αυτές τις αρχές. και θα γίνει εύκολα παραδεκτό, ότι τίποτα δεν μπορεί να καταστήσει μια καραντίνα πιο αποτελεσματική από την άρση κάθε πιθανότητας παράβασης των καθιερωμένων κανόνων· Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να ληφθεί ως αξίωμα της πανούκλας, να μην εμπιστευόμαστε κανέναν άνθρωπο. Είναι ένα απαραίτητο αξίωμα, και όταν επιβάλλεται με σύνεση, δεν μπορεί να μην είναι παραγωγικό με τις πιο ευχάριστες συνέπειες. Η αλήθεια αυτού αποδείχθηκε στη συνέχεια σε όλη την πανούκλα, την οποία αντιμετωπίζουμε. και η πείρα έχει βαθιά εντύπωση στο μυαλό μου, ότι αυτό μπορεί μόνο να επιδιωχθεί 110 HISTORY OF THE PAGUG είναι η ίδρυση και επιβολή, με τον πιο σαφή και αυστηρό τρόπο, μιας σταθερής και ενωμένης αλυσίδας ευθυνών, κάθε κρίκος της οποίας θα πρέπει να φυλάσσεται ζηλότυπα από το μάτι της εξουσίας. …………….Οι επιχειρήσεις μας ξεκίνησαν το ίδιο βράδυ και ένα μεγάλο μέρος των στρατευμάτων, που υπήρξαν στα πολλά μολυσμένα χωριά, οδηγήθηκαν στα εσωτερικά. Φρουροί ήταν τοποθετημένοι στο κέντρο κάθε δρόμου, με το σύνολο να είναι εφοδιασμένο σε σπίτια που προηγουμένως είχαν εκκενωθεί κάτω από το δικό μου μάτι. Η ανέγερση ορισμένων προσωρινών γεφυρών πάνω από τα φουσκωμένα ποτάμια, που έγινε γρήγορα, άνοιξε αμέσως μια επικοινωνία με όλα τα μέρη της περιοχής. η οποία, προστέθηκε σε μια ευνοϊκή αλλαγή …………….

 Στην πρόσκληση μιας μερίδας των κατοίκων για τα καθήκοντα της μερικής επισκευής των δρόμων, μέσω των οποίων επρόκειτο να μεταφερθούν οι άρρωστοι και οι ύποπτοι, και ο σχηματισμός προσωρινών γεφυρών, επιλέχθηκαν μόνο τέτοιες που, από κάθε άποψη, απομάκρυναν  κάθε υποψία, ……………….Αλλά ο χαρακτήρας των ανθρώπων με τους οποίους έπρεπε να αντιμετωπίσουμε, μας άφησε ακόμα στην πιο ανησυχητική αμφιβολία: γιατί, παρόλο που οι φρουροί βρίσκονταν παντού και μέρα και νύχτα, βοηθούμενοι από συχνές περιπολίες, καταλάβαμε ότι θα γίνονταν απόπειρες μυστικής επικοινωνίας. αποφάσισα σε προσφυγή στην τελευταία μέθοδο· και εκτός από την ασφάλεια που παρείχε η παρουσία φυλάκων, προκάλεσα κάθε σπίτι  να κλειδώνεται κάθε απόγευμα, πριν από τη δύση του ηλίου, και το κλειδί κάθε πόρτας να τοποθετείται σε συνεχόμενη ασφαλή θέση, όπου παρέμενε μέχρι την ανατολή του ηλίου, όταν οι πόρτες άνοιγαν για γενικό αερισμό και για τις καθημερινές προμήθειες. Τόσο επέμενα την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος, που εκτελούνταν πάντα παρουσία ενός αξιωματικού της υγείας: και επιπλέον, όταν η φύση του κτιρίου με οδήγησε να συλλάβω τον κίνδυνο, μέσω των παραθύρων. Στη συνέχεια προκάλεσα τον αποκλεισμό τους, υπό τη δική μου επιθεώρηση……………. Η διαβεβαίωση ότι κάθε δημόσια προσπάθεια ήταν μόνο για το καλό τους, και ότι όλες οι επιθυμίες τους ικανοποιούνταν ανθρώπινα, τους ώθησε να αναγνωρίσουν εκτενώς την ορθότητα των πιο αυστηρών μέτρων και να υποχωρήσουν με σιωπηρή υπακοή και σταθερή εμπιστοσύνη στο αποτέλεσμα. Ούτε εξαπατήθηκαν, όχι μόνο μειώνοντας τον κίνδυνο, αλλά παρέχοντας εγγύηση για τη γενική ασφάλεια. τόσο πολύ, που μέχρι τα τέλη Μαρτίου, είχαμε τη δυνατότητα να προφέρουμε στην πάνω συνοικία της Λευκίμμης , που αγκαλιάζει επτά εκτεταμένα χωριά που ήταν σκορπισμένα σε μια απέραντη έκταση της χώρας, για να απελευθερωθούν από εκείνη τη φοβερή μάστιγα, που τόσο καιρό απειλούσε ολόκληρο τον πληθυσμό μέσα στον κλοιό της Μεσογγής. . ………….. Αυτή η λειτουργία συνεχίστηκε για τρεις συνεχόμενες ημέρες, και περισσότερες, και σε κάθε μετάθεση παρακολουθούσα εγώ, συνοδευόμενος από πολλούς αξιωματικούς. Ωστόσο, δεν βρίσκουμε ότι υπήρξε ούτε μία περίπτωση που να έχει μολυνθεί ποτέ κανένας από τους πολυάριθμους συνοδούς που απασχολούνται σε αυτήν την επικίνδυνη υπηρεσία. …………Επομένως, σε αυτά τα άσυλα οφείλουμε το μεγάλο ποσοστό των ανακτήσεων. μια αναλογία, όταν αναλογιστούμε τι είναι πραγματικά η πανούκλα - τα τρομερά συμπτώματά της - η ταχεία πρόοδός της - και ο τρόμος που διεγείρεται από το ίδιο της το όνομα που δεν μπορεί να στερείται ενδιαφέροντος, όσο κι αν το δούμε ως αποτέλεσμα της ιατρικής επιστήμης είτε ως αποτέλεσμα του γενικού αστυνομικού συστήματος που επιδιώχθηκε………. Σε γενικές γραμμές, τα μέσα για την αντιμετώπιση δημόσιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης αυτής της φύσης είναι πάντα εφικτά, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση να περιορίσει σύντομα τη νόσο με την πρώτη εμφάνισή της είτε στην πόλη είτε στο χωριό. Η εξαφάνιση της πανώλης στην πάνω συνοικία της Λευκίμμης, μας έδωσε τη δυνατότητα να στρέψει την αμέριστη προσοχή μας στην κάτω γραμμή, όπου η ασθένεια είχε συνεχίσει για αρκετό καιρό τις καταστροφές της στα χωριά Ανάπλαδες, Ρινγκλάδες, Αγ. Θεόδωροι και Ποτάμι. αλλά καθώς δεν είχαν εμφανιστεί νέα κρούσματα για περισσότερες από δεκαπέντε ημέρες, υπήρχε κάθε βάσιμος λόγος να ελπίζουμε ότι η πανούκλα είχε εξαλειφθεί και σε αυτά τα χωριά………… αλλά τα μέσα εξάλειψης ήταν περιορισμένα, πολλά μολυσμένα σπίτια, κατά συνέπεια, παρέμεναν να εξαφανιστούν  και όσο αυτές οι ασθένειες δεν είχαν καθαριστεί, ο κίνδυνος έπρεπε να συλληφθεί………….. Με τον τερματισμό αυτό, άρχισε αμέσως η εκκένωση των μολυσμένων σπιτιών σε εκείνη τη γραμμή της χώρας. Διαπιστώθηκε νωρίς ότι πολλοί από τους κατοίκους είχαν κρύψει μολυσμένα αγαθά διατεθειμένοι σε αναζήτηση κρυμμένου θησαυρού. και σε αυτές τις πηγές πρέπει να ανιχνευθεί η επανεμφάνιση της πανώλης στην κάτω περιοχή…….. Στα  Μελίκια, τα οποία μέχρι τώρα θεωρούνταν μη μολυσμένη περιοχή, αν και είχαν εμφανιστεί κάποια ελαφρά κρούσματα υποψίας μέσα στον περίβολό της, κάλεσε απροσδόκητα την προσοχή μου. ……………….Ο ποταμός, που χωρίζει την πόλη με αυτό το όνομα από τα Μελίκια, ήταν μέχρι τότε το όριό της. αλλά, πιστή στην πορεία που είχε διανύσει, ελέγχεται όπως ήταν στην πραγματικότητα από τον μεγάλο κλοιό που εκτεινόταν σε όλο το νησί από βορρά προς νότο, η ασθένεια διασταυρώθηκε από το ποτάμι, όπου τελικά κατέληγε, μπορώ σχεδόν να πω, στο χείλος της θάλασσας. Με την εμφάνιση της πανώλης στο το Ποτάμι, οι κάτοικοι των  Μελικίων, από τη γειτονιά τους, τέθηκαν υπό στενή παρακολούθηση. Πραγματοποιήθηκε επιθεώρηση και, μολονότι η διασταύρωση μεταξύ των οικογενειών δεν απαγορευόταν ρητά, ζητήθηκε ιδιαίτερη προσοχή. Οι κάτοικοι εμποδίστηκαν να εισέλθουν στη χώρα και οι εκκλησίες τους και οι χώροι του δημόσιου θέρετρου ζήτησαν να κλείσουν. Τέτοια ήταν η φανταστική μας ασφάλεια στις 2 Απριλίου 1816, όταν με κάλεσε ο ιατρός της Μελικίων (Βοηθός-Χειρουργός Γκούντισον, του 75ου Συντάγματος, του οποίου η συμπεριφορά, κατά τη διάρκεια ενός επικίνδυνου και επίπονου καθήκοντος, αξίζει τα μέγιστα σχόλια) να δηλώσει ότι είχε επισκεφτεί μια νεαρή γυναίκα που είχε αναφερθεί άρρωστη εκείνο το πρωί και από τη γενική της εμφάνιση υποψιαζόταν ότι η υπόθεση ήταν πανούκλα. Προχώρησα χωρίς καθυστέρηση στο σπίτι και, όταν ζήτησα να δω την ασθενή, τρεκλίζοντας, την οδήγησε μια ηλικιωμένη μητέρα. και δεν μπορούσε να συνεχίσει σε όρθια στάση, τα άκρα της έτρεμαν, και σύντομα κατάλαβα ότι δεν ήθελα ένα σύμπτωμα που να χαρακτηρίζει την πανώλη στην πιο επιδεινωμένη μορφή της. Φάνηκε ότι αυτή η νεαρή γυναίκα, η Μαρία Κάντα, δούλευε στον κήπο της πίσω από το σπίτι της, την προηγούμενη μέρα, και ότι προς το βράδυ, πιστή στην περίοδο που άνοιξε η πανούκλα, δέχτηκε ξαφνική επίθεση. Η ασθένεια είχε πάρει την πιο κακοήθη μορφή, με ταχεία εξέλιξη και υποσχόταν ότι θα ήταν εξίσου γρήγορη στον τερματισμό της. η πρόγνωση ήταν πολύ αληθινή. γιατί λίγο μετά την παραλαβή της στο νοσοκομείο, ο θάνατος τερμάτισε τα βάσανά της, η ασθένεια ξεκίνησε την πορεία της μόνο σε τριάντα έξι ώρες. Η οικογένεια, και όλοι όσοι θεωρούνταν ύποπτοι ότι είχαν επικοινωνήσει μαζί τους για αρκετές ημέρες προηγουμένως, μεταφέρθηκαν στα διάφορα στρατόπεδα, σύμφωνα με τους αντίστοιχους βαθμούς υποψίας τους. Η μοίρα αυτής της ενδιαφέρουσας νεαρής γυναίκας, που μόλις είχε φτάσει το δέκατο έβδομο έτος της ηλικίας της, και που επρόκειτο να παντρευτεί μόλις άρουν τους περιορισμούς της καραντίνας, άναψε τα πιο έντονα συναισθήματα συμπόνιας και ανησυχίας. και δεν έμεινε τίποτα ανεκμετάλλευτο που θα μπορούσε να υπαγορεύσει η εμπειρία ή η ανθρωπιά, όχι μόνο για την ανακούφισή της, αλλά για να αποτρέψει τον γενικό κίνδυνο με τον οποίο φαινόταν να μας απειλεί αυτή η νέα υπόθεση*. * Η ξεκάθαρη μορφή, στην οποία εμφανίστηκε η ασθένεια, που χαρακτηρίστηκε αμέσως από μπούμπες, καρμπούνια και πετεχιά,( νευρομυικές ασθένειες),δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας για τη μελαγχολική αλήθεια της εισαγωγής της πανώλης,  στα Μελίκια. Και καθώς οι κάτοικοι ήταν αρκετά γενικά σε επικοινωνία μεταξύ τους, το χειρότερο ήταν να φοβόμαστε, και ολόκληρη η χώρα απειλήθηκε για άλλη μια φορά. Επομένως, ήταν ζωτικής σημασίας να εντοπιστεί η πηγή αυτής της ασθένειας. και να ακολουθήσει, με την πιο σχολαστική ακρίβεια, κάθε (ακόμα και την πιο μακρινή) επικοινωνία. Αυτή η έρευνα είχε μόλις ξεκινήσει, όταν αρρώστησε μια ηλικιωμένη γυναίκα με το ίδιο όνομα, που είχε μακρινή συγγένεια με τον αποθανόντα. Η κατοικία αυτής της γυναίκας ήταν μακρινή από την πρώτη περίπτωση. Καθώς της επιτέθηκαν, ωστόσο, την 24η, δύο μέρες μετά, ήταν προφανές ότι η πανώλη πρέπει είτε να είναι γενική και στο σημείο να ξεσπάσει ανοιχτά, είτε αυτή η γυναίκα έπρεπε να είχε άμεση ή έμμεση επικοινωνία με τον πρώτο δυστυχισμένο πάσχοντα. Απλά ιδέα της σημασίας που αποδίδεται στα μέτρα που αναφέρθηκαν εδώ και παρατηρήθηκαν περαιτέρω στη συνέχεια. «Έλαβα τα δικά σας σήμερα το πρωί και είμαι εξαιρετικά ευχαριστημένος με τα άμεσα και δυναμικά μέτρα που λάβατε για την επανεμφάνιση της πανώλης στο Ποτάμι και τη Μελιkία. πιθανότατα θα σώσουν τα υπόλοιπα χωριά στο ποτάμι». Χωρίς αυτό να έχει εξακριβωθεί με σαφήνεια, ένιωσα ότι θα ήταν εντελώς αδύνατο να χτυπήσω τη ρίζα του κινδύνου. και, υπό αυτήν την πεποίθηση, κάλεσα τις υπηρεσίες ενός Έλληνα ιερέα, του οποίου τον ζήλο είχα δει σε παρόμοιες περιπτώσεις, και του ζήτησα να με συνοδεύσει στα σπίτια όλων εκείνων με τους οποίους είχαμε λόγους να πιστεύουμε κάποιο από τα μέλη αυτών οικογένειες, στις οποίες είχε εκδηλωθεί η πανούκλα, είχαν επικοινωνήσει. προτρέποντάς τον να τους εξηγήσει, με τους πιο εντυπωσιακούς όρους, τη σημασία μιας ειλικρινούς εξομολόγησης. Αυτό το καθήκον εκπληρώθηκε πιστά. και τα μέλη της άμεσης οικογένειας της ηλικιωμένης γυναίκας που πάσχει από ασθένεια απειλήθηκαν, εκείνη τη φοβερή στιγμή, με αφορισμό, αν κρύβουν τις πληροφορίες που απαιτούνταν τόσο αγωνιωδώς. Αυτό παρήγαγε το επιθυμητό αποτέλεσμα. και ακολούθησε μια ομολογία, αναπτύσσοντας μια μακρά λίστα προσώπων, με τα οποία η οικογένεια είχε τις συνήθειες της οικειότητας και της καθημερινής συναναστροφής. Φαινόταν, ωστόσο, ότι η ηλικιωμένη γυναίκα δεν είχε εγκαταλείψει το σπίτι της για αρκετό καιρό. Η ασθενής ήταν το επόμενο αντικείμενο προσοχής. Την εξέτασα αμέσως. Δύο βράδια πριν από την επίσκεψή μου, είχε (για να χρησιμοποιήσω τα δικά της λόγια) μια «αγωνία», η οποία συνεχίστηκε σχεδόν δύο ώρες και ακολουθήθηκε από πονοκέφαλο περισσότερο από ό,τι συνήθως έντονος. αλλά καθώς είχε συχνά παρόμοιες κρίσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα, δεν το πρόσεξε ιδιαίτερα. Το τελευταίο βράδυ έγινε πιο απότομη από το συνηθισμένο, με αυξημένο πονοκέφαλο και πολλά άλλα συμπτώματα που ήταν έντονα ενδεικτικά της πανώλης. τα μάτια της ήταν βαριά και υγρά, η ανάσα της ήταν βιαστική, η ζωτική σπίθα φαινόταν ότι «υποχωρούσε γρήγορα, και με λίγη ταλαιπωρία και την απόλυτη ηρεμία του μυαλού της, εμφανίστηκε αδιάκριτα περνώντας προς τον τάφο. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που την επισκέφτηκαν ύποπτα. ήταν λιποθυμική και υποστηρίχθηκε στην αγκαλιά του γιου της, ενός δυνατού νεαρού, ανακάλυψα τα ακόλουθα χαρακτηριστικά της πανώλης, μια βουβωνική χώρα στη δεξιά βουβωνική χώρα και μια αρχική στη μασχάλη της ίδιας πλευράς. Αυτή, όπως και η προηγούμενη, ήταν μια απελπιστική περίπτωση. Αν και τα συμπτώματα δεν φαινόταν επείγοντα, ο θάνατος προφανώς δεν ήταν απόμακρος. η ασθενής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο χωρίς απώλεια χρόνου, όπου εξέπνευσε το ίδιο βράδυ. Από την ομολογία του γιου, είχα μάθει ότι είχε συνήθειες οικειότητας με την οικογένεια της νεκρής Μαρίας Κάντα και είχε περάσει αρκετό καιρό στο σπίτι τους όταν αρρώστησε. την είχε βοηθήσει και στις πρώτες στιγμές της αδιαθεσίας της. Η υπόθεση ήταν μέχρι στιγμής ξεκάθαρη, και δεν υπήρχε πλέον καμία αμφιβολία ως προς την πηγή από την οποία η μητέρα έπαθε την ασθένεια, καθώς ο γιος ήταν αναμφισβήτητα το όχημα της μετάδοσης, μεταδίδοντάς το στον ηλικιωμένο και εξασθενημένο γονέα του, παρόλο που αυτός γλίτωσε από την ασθένεια. Τώρα προχώρησα στις έρευνές μου, συνοδευόμενος από τον ιερέα, με τα άμφια του, συλλέγοντας όλους όσους είχαν επικοινωνία με τις μολυσμένες οικογένειες, αναζητώντας ποιους, τήρησα αυστηρά τις πληροφορίες που είχα λάβει το πρωί, ακόμη και ανιχνεύοντας από όλους εκείνους με τους οποίους ο τελευταίος είχε επικοινωνήσει τις προηγούμενες επτά ημέρες. Ταξινόμησα έτσι τους βαθμούς υποψίας μου, ώσπου και οι δύο βαθμοί ανήλθαν σε πενήντα τέσσερα άτομα. Προσπάθησα να ανιχνεύσω τον κίνδυνο με κάθε μέσο και να παρακολουθήσω τη μετάδοση στο πιο απομακρυσμένο σημείο που κρύβεται, και για τον σκοπό αυτό είχα δώσει το μεγαλύτερο εύρος υποψιών και είχα μεταφέρει το σύνολο στα διάφορα στρατόπεδα χωρίς να επιτρέψω καμία επικοινωνία μεταξύ των διαφορετικών οικογενειών είτε βαθμό που τέθηκε υπό παρατήρηση. ………….η νυχτερινή επικοινωνία γινόταν μεταξύ πολλών από τις οικογένειες, με αποτέλεσμα, σε πολλές περιπτώσεις, να εξαπλωθεί ευρέως η ασθένεια στις στιγμές της απόλυτης εμπιστοσύνης ………. Κάθε σπίτι ήταν κλειδωμένο, πράγματι, καθώς αυξάνονταν τα στρατιωτικά μας μέσα, κάθε σπίτι, μπορώ να πω, επενδύθηκε, και για να είμαι «διπλά σίγουρος», τα μάτια κάθε δημόσιας αρχής στράφηκαν σε όλα τα μέρη της πόλης. Αλλά ποια ήταν η έκπληξή μου, όταν έλαβα ιδιωτικές πληροφορίες ότι τρεις από τις κύριες εκκλησίες στα Μελικία είχαν ανοίξει κρυφά το βράδυ του Σαββάτου του Πάσχα και η λειτουργία έγινε και στις τρεις σε πολυπληθές κοινό. Αυτή η παραβίαση της δημόσιας τάξης έγινε στις 20 Απριλίου, δύο ημέρες πριν από το ξέσπασμα της πανώλης στα Μελίκια. Αν το άγχος μου είχε προκληθεί με την εμφάνιση των δύο πρώτων περιπτώσεων που έχουν ήδη σημειωθεί, η φρίκη που εντυπώθηκε στο μυαλό μου από αυτές τις πληροφορίες μπορεί εύκολα ήταν μεγάλη. Φοβόμουν μήπως όλες οι προσπάθειές μου είναι αναποτελεσματικές. Ούτε μπορούσα να πείσω τον εαυτό μου, αλλά ότι αυτές οι αδικαιολόγητες συναντήσεις, εκείνη τη δυστυχισμένη στιγμή, θα είχαν αλάνθαστα παραγωγικές τις πιο τρομερές συνέπειες. Η πρώτη μου προσοχή στράφηκε στα άτομα που, υπό τη σκιά της θρησκείας, είχαν παραβιάσει τόσο επαίσχυντα τους καθιερωμένους νόμους, καθώς θεωρούσαν ακόμη και εκκλησιαστικά σημεία. γιατί αυτοί οι νόμοι όχι μόνο πλαισιώθηκαν αλλά και εκδόθηκαν από την επικεφαλή της εκκλησίας. Οι ιερείς, ένας και όλοι, με τις οικογένειές τους, μεταφέρθηκαν αμέσως στο στρατόπεδο παρατήρησης. Έπρεπε ακόμη να ανακαλύψω την πηγή της πανώλης σε αυτήν την πλευρά του ποταμού. Η μητέρα και η οικογένεια της εκλιπούσας Μαρίας Κάντα  όλες οι προσπάθειές μου ήταν άκαρπες, καθώς αρνήθηκαν κατηγορηματικά κάθε γνώση της αιτίας. Επιτέλους, μετά από πολλή επιμονή, το πρωί της 25ης, τρεις μέρες από την εμφάνιση της πρώτης υπόθεσης, έλαβα τις πολυπόθητες πληροφορίες μέσω της εξομολόγησης. με το οποίο φάνηκε ότι ένας άνδρας με το όνομα Βασίλη Σαμοίλη, καταγόμενος από το Ποτάμι και μια συγγενής της νεκρής Μαρίας Κάντα, είχαν κατέβει λίγες μέρες προηγουμένως κατά μήκος του ποταμού, αποφεύγοντας την επαγρύπνηση των φρουρών και παρατηρώντας τον νεκρό και τη μητέρα της στον αμπελώνα τους στις απέναντι όχθες, συνεχόμενα στην περιουσία τους ζήτησε την επίβλεψή τους στο κλάδεμα των αμπελιών του, καθώς η επικοινωνία μεταξύ των δύο πόλεων είχε διακοπεί………………… Την Παρασκευή, 26, (η αρρώστια εξακολουθεί να παρατηρεί την πάροδο σαράντα οκτώ ωρών εκ των προτέρων) ο γιος του Προκαθήμενου, ο Τζιοβάνι Καντά, ένα αγόρι περίπου δέκα ετών, δέχτηκε επίθεση. Ο πατέρας, ένας άνθρωπος για τον οποίο έτρεφα μεγάλο σεβασμό, σε αποσπασμένη ψυχική κατάσταση, διαβεβαίωσε. εμένα, όταν επισκέφτηκα το παιδί, ότι η αδιαθεσία προκλήθηκε από σκουλήκια, ότι το παιδί είχε περάσει μια ζεστή και ανήσυχη νύχτα, αλλά τώρα ήταν πολύ καλύτερα και σε έναν ήσυχο ύπνο: μου ζήτησε λοιπόν να μην το ενοχλήσω και με παρακάλεσε να επιστρέψω το απόγευμα για να το δω. όταν δεν είχε καμία αμφιβολία αλλά θα ήταν αρκετά αναρρωμένος. Σε αυτό δεν θα συναινούσα. Ως εκ τούτου, τον σήκωσε στα χέρια του από το κρεβάτι: Παρατήρησα ότι το παιδί ήταν σε κατάσταση υπνηλίας που πλησίαζε σε κώμα: ο πατέρας προσπάθησε να τον ξεσηκώσει και να το βάλει στα πόδια του. το παιδί τρεκλίστηκε, αλλά ξυπνούσε στο δεξί πόδι αγγίζοντας το έδαφος, σχεδιάζοντάς το με τρόπο που δείχνει πολύ πόνο. Επιθυμώντας ο πατέρας να σηκώσει το πουκάμισο του παιδιού και να το στρέψει προς το φως, με σκοπό να το εξετάσει με μεγαλύτερη ακρίβεια, μέσα στην αγωνία της απόγνωσης προσπάθησε να κρύψει τη μελαγχολική κατάσταση του παιδιού του, στροβιλίζοντάς το γύρω-γύρω, κρατώντας το χέρι του στη δεξιά βουβωνική χώρα και προσπαθώντας να καλύψει ένα μεγάλο μπούμπο. Αυτό, ωστόσο, δεν ήταν απαραίτητο για να αποτυπωθεί η φύση της νόσου, καθώς υπήρχαν πολλά άλλα γενικά συμπτώματα εξίσου καθοριστικού χαρακτήρα. Τα βάσανα του παιδιού δεν ήταν μεγάλης διάρκειας. πέθανε το ίδιο απόγευμα, λίγες ώρες μετά την παραλαβή του στο νοσοκομείο. Η οικογένεια φυσικά μεταφέρθηκε αμέσως στο στρατόπεδο, που δημιουργήθηκε για την υποδοχή των υψηλότερων βαθμών υποψίας. Μετά την αναχώρησή τους, υποβλήθηκαν σε μια μικρή ιατρική εξέταση και όλοι μοιάζουν εντελώς απαλλαγμένοι από ασθένεια. Ωστόσο, το ίδιο απόγευμα, η μητέρα του νεκρού αρρώστησε, αλλά η αδιαθεσία της καταλογίστηκε από τον σύζυγό της στην αγωνία της για το παιδί της, για τη μοίρα του οποίου αγνοούσε ακόμη. Παραπονέθηκε πολύ για τον πόνο και τους κροτάφους, με ζαλάδα και ένα βαθμό ψυχρότητας. τα μεσάνυχτα πήδηξε από το κρεβάτι της ξέφρενη και μετά από πολλές προσπάθειες την έβαλαν ξανά στο κρεβάτι σε εξαντλημένη κατάσταση. Νωρίς το πρωί την επισκέφθηκα: υπήρχε μια πλήρης κατάπτωση δύναμης, χαμηλό παραλήρημα και η λαιμόκοψη, το στήθος και τα χέρια της ήταν καλυμμένα με πετεχιά. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου, λίγο μετά την άφιξή της, καταλήφθηκε από σπασμούς, καταλήγοντας σε κώμα και θάνατο, επιζώντας από την επίθεση μόνο είκοσι ώρες. Ευτυχώς, από τις προφυλάξεις που ελήφθησαν, το υπόλοιπο της οικογένειας γλίτωσε. ………..Επιστρέφοντας στις διαδικασίες μας. Την επομένη του ξεσπάσματος της πανώλης στα Μελίκια, ο αρχηγός εκείνου του χωριού κλήθηκε να προχωρήσει στο φράγμα της περιοδικής τ επιτροπείας, τρία μίλια μακριά, και να κανονίσει περαιτέρω προμήθεια προμηθειών για τους κατοίκους. Πριν προχωρήσει σε αυτό το μέρος, δανείστηκε μια σέλα από τον νεαρό άνδρα του οποίου η μητέρα σημειώθηκε ως το δεύτερο κρούσμα πανώλης, και αυτή τη σέλα του την είχε παραδώσει η συγγενής του, Μαρία Κάντα, τη νύχτα που αρρώστησε. . Το πρωτεύον έφερε τη σέλα στο σπίτι του, και καβάλησε πάνω της για τρεις ώρες, και επέστρεψε με τη συνηθισμένη του εμπιστοσύνη στους κόλπους της οικογένειάς του. Η εμφάνιση πανώλης στο σπίτι του πρωτεύοντος αφορούσε πάνω από σαράντα άτομα σε υποψίες. και με αυτή την ευκαιρία έδωσα όρκο σε όλους τους άνω των δώδεκα ετών, αγγίζοντας τη φύση της επικοινωνίας τους (γιατί θυμόμαστε ότι, αλλά λίγες μέρες πριν, κάθε συναναστροφή μεταξύ των κατοίκων των Μελικίων αφέθηκε να τη δική τους διακριτική ευχέρεια) με το οποίο μπόρεσα να τους διαμορφώσω σε διακριτές τάξεις, σύμφωνα με τους διαφορετικούς βαθμούς υποψίας τους. Μετά την απομάκρυνση των μολυσμένων και ύποπτων, τα μολυσμένα σπίτια εκκαθαρίστηκαν αμέσως. Το σύνολο των ευαίσθητων επιπτώσεών τους το χειριζόταν καθημερινά και αεριζόταν μόνοι τους. Τα έπιπλά τους πλένονται με ζεστό νερό και σαπούνι και τοποθετούνται καθημερινά στην ύπαιθρο, είτε μπροστά είτε στο πίσω μέρος των αντίστοιχων σπιτιών τους. κάθε σπίτι εφοδιαζόταν με αρκετή ποσότητα ασβέστη. Με την αυστηρή εφαρμογή αυτών των μέτρων, κάθε άτομο κρατήθηκε σε συμφωνία Η σταθερή απασχόληση και η πραγματική κατάσταση της δημόσιας υγείας διαπιστώθηκε σύντομα. Ήταν παρηγορητικό να παρατηρεί κανείς ότι, με αυτές τις προσπάθειες, ελέγχθηκε αμέσως η περαιτέρω διάδοση της νόσου. μια ασθένεια τόσο τρομερή και τόσο θανατηφόρα στον τερματισμό της όσο οποιαδήποτε που είχε εμφανιστεί από την έναρξη αυτής της τρομερής ασθένειας. Ωστόσο, διαπιστώνουμε ότι, από τους αριθμούς που υπέστησαν την επιρροή του, λίγοι δέχθηκαν επίθεση…………………. Ούτε ήταν λιγότερο παρηγορητικό να παρακολουθούμε την ευτυχισμένη απόδραση του συνόλου των υπόπτων προσώπων. όλους τους οποίους, αφού πραγματοποίησαν την καραντίνα στην κατασκήνωσή τους, είχα την ικανοποίηση να μεταφέρω προσωπικά στα αντίστοιχα σπίτια τους. Ότι η αρχή της επιτήρησης ή η αυστηρή επιβολή των καθιερωμένων νόμων της καραντίνας, ήταν ένα σημείο με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, φαίνεται από την πρόοδο που σημείωσε η μετάδοση στους διαφορετικούς πληθυσμούς, που κατοικούσαν στις εκτεταμένες συνοικίες της Άνω και της Κάτω Λευκίμμης. Σε αυτά τα πολυπληθή χωριά, που δέχονταν ελεύθερη συνουσία τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα από όλες τις δημόσιες αρχές, φαίνεται ότι οι συνέπειες έγιναν νωρίς αισθητές. Σε αυτά τα μέρη η νόσος συνελήφθη γρήγορα, καθώς όλη η επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων διακόπηκε αμέσως. λαμβάνοντας υπόψη ότι, όπως ήδη δείξαμε, η θνησιμότητα που ακολούθησε, από τα τοπικά μας εμπόδια, καθώς και από την απαράμιλλη σοβαρότητα της εποχής, ήταν στον υψηλότερο βαθμό εμφανής, αποδεικνύοντας προφανώς σε ποιες αρχές βασιζόταν η ασφάλειά μας. Την περίοδο που δέχθηκαν επίθεση τα Μελίκια, οι προσπάθειές μας για την εξάλειψη της μετάδοσης στα πονεμένα χωριά της συνοικίας συνεχίστηκαν αμείωτες. Και, καθώς η εκκένωση προχωρούσε γρήγορα, το ίδιο εξαφανιζόταν και η ασθένεια. Τόσο πολύ, που για πολλές μέρες εμφανίστηκαν κάτι παραπάνω από περιστασιακά. Και καθώς αυτά είχαν εντοπιστεί νωρίς, και το ίδιο αποφασιστικό σύστημα ακολούθησε, οι εργασίες μας τελείωναν γρήγορα. Η επιτυχία είχε σημαδέψει ιδιαίτερα τις προσπάθειές μας στο Ποτάμι, όπου η πανούκλα είχε διαδοθεί ευρέως. αλλά τώρα κάθε ασθένεια εμφανίστηκε στο τέλος, όταν, στις 27 Απριλίου, μου ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκε μια νέα  περίπτωση πανώλης σε εκείνη την κοινότητα, όσο καταθλιπτική κι αν ήταν αυτή η πληροφορία, βασίστηκα για τη δημόσια ασφάλεια στην πεποίθηση ότι κάθε επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων είχε ουσιαστικά διακοπεί για αρκετό καιρό. Όταν έφτασα στο σπίτι όπου αναφέρθηκε ότι υπήρχε ασθένεια, βρήκα τον ασθενή, έναν νεαρό άνδρα περίπου είκοσι πέντε ετών, να κάθεται αμέριμνος σε ένα ανοιχτό παράθυρο. Υπήρχε μια περίεργη αγριότητα στα βλέμματά του, αν και δεν πρόσεξε καθόλου την προσέγγισή μου. Ήταν, όμως, πάντα προσεκτικός όταν τον ρωτούσαν και προχωρούσε προς το μέρος μου με σταθερό ρυθμό. αυτός είπε ; ήξερε ότι είχε την πανούκλα, ότι ήταν μια επίσκεψη από τον Ουρανό, και ότι υποκλίθηκε με υποταγή στο θέλημα του Θεού του. Ήταν πολύ αληθινό, τα συμπτώματά του ήταν πολύ έντονο χαρακτήρα για να γίνει λάθος. Έφτασε στο νοσοκομείο περίπου τέσσερις ώρες μετά την επίσκεψή μου, όπου, παρά την κάθε βοήθεια, πέθανε το επόμενο πρωί. Η αδερφή αυτού του νεαρού άνδρα, που ήταν προφανώς σε τέλεια υγεία όταν την εξέτασα το πρωί, δέχθηκε επίθεση το ίδιο βράδυ. τα συμπτώματα ήταν ακριβώς τα ίδια, και η νόσος είχε την πορεία της σε παρόμοια περίοδο. Την εποχή που συνέβησαν αυτά τα κρούσματα, το Ποτάμι ήταν έντεκα μέρες απαλλαγμένο από οποιοδήποτε ατύχημα, τα ρούχα κάθε ατόμου στο χώρο είχαν χειριστεί και αεριζόταν καθημερινά και υπήρχε κάθε λόγος για να πιστεύουμε ότι όλοι οι κίνδυνοι είχαν περάσει. Αυτό ήταν σχεδόν έτσι, καθώς το μόνο μικρόβιο της πανώλης που είχε απομείνει στο Ποτάμι εκδηλώθηκε σε αυτό το νέο κρούσμα. Εντόπισα ικανοποιητικά την πηγή της μετάδοσης και, επομένως, το μυαλό μου ήταν σε απόλυτη ηρεμία, καθώς η θεραπεία ήταν στα χέρια μου. Ο εκλιπών Σπύρο Σαμοίλης ήταν συγγενής της ομώνυμης οικογένειας, με την απρόσεκτη συμπεριφορά του οποίου είχε εισαχθεί η πανούκλα στα Μελίκια. Την ημέρα της αναχώρησης των μολυσμένων μελών εκείνης της οικογένειας για το νοσοκομείο, ο Σπύρος παρέλαβε από τον Βασίλη Σαμοίλη μια γούρνα με ψωμί, δική του περιουσία, που βρισκόταν για αρκετό καιρό στο σπίτι του Βασίλη, την παρέλαβε όπως την παρέδωσαν. Αυτόν, καθώς τα σπίτια τους ήταν γειτονικά, και δεν πρόσεξε το κορδόνι που ήταν κολλημένο σε αυτό και με το οποίο είχε αναρτηθεί. το μετέφερε στο σπίτι του, όπου παρέμεινε στο διαμέρισμά του μέχρι δύο μέρες πριν από την επίθεσή του. Ο αρχηγός του χωριού ομολόγησε τη γνώση του για την περίσταση, αλλά δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος από την παραλαβή του, χωρίς να γνωρίζει ότι είχε κάτι επιρρεπές σε αυτό. Η ασφάλεια του Ποταμιού προφανώς δεν κινδύνευσε από αυτό το ατυχές γεγονός. Το σπίτι εκκενώθηκε σύμφωνα με το πρόσφατο σύστημα την ίδια μέρα, οι ευπαθείς επιπτώσεις αποστέλλονται στο αποθήκη και μαζί τους όλοι περαιτέρω κίνδυνος, καθώς αυτό ήταν το τελευταίο κρούσμα πανώλης που εκδηλώθηκε στο Ποτάμι. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η γενική εκκένωση της κάτω συνοικίας είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Αυτή η διαδικασία, και η ανακάλυψη κρυφών επιπτώσεων, απασχόλησε τώρα μόνο την προσοχή μας, καθώς όλα τα χωριά ήταν τελείως απαλλαγμένα από ασθένειες, και πολλά από αυτά ήταν ακόμη πολύ προχωρημένα στην αποκρουστική καραντίνα τους. Δυστυχώς, παρέμειναν κάποια μολυσμένα σπίτια, τα οποία, με όλες τις προσπάθειές μας, δεν μπορούσαμε να αγκαλιάσουμε στη σφαίρα της εξάλειψής μας. καθώς θα θυμόμαστε ότι, όσο έπρεπε να καταπολεμήσουμε τις ασθένειες στην πάνω συνοικία, ήμασταν αναγκασμένοι να αφήσουμε την εκκένωση πολλών από τα μολυσμένα σπίτια διασκορπισμένα σε όλη την κάτω γραμμή, έως ότου το σύνολο των μέσων μας καταφέρει να συγκεντρωθούν μαζί. Και χωρίς να αντέχουμε όλες τις προφυλάξεις μας, είχαμε ακόμη έναν αγώνα πριν τον οριστικό τερματισμό της πανούκλας. Στις 6 Μαΐου, όταν όλη η περιφέρεια είχε μπει για πολλές μέρες στην αποκρουστική της καραντίνα, έλαβα μια ανακοίνωση ότι η πανούκλα είχε ξεσπάσει ξανά στους Ανάπλαδες. Ομολογώ ότι αυτή τη στιγμή αμφέβαλα για την αλήθεια της δήλωσης, αλλά όταν επισκέφτηκα το σπίτι του σινιόρ Τζόρτζιο Καλογερόπουλο, δεν έπρεπε πλέον να αμφισβητηθεί η ακρίβεια της αναφοράς. Η κόρη, με καρφωμένα μάτια, μια φιλόξενη νεαρή γυναίκα περίπου δεκαοκτώ ετών, με τρεμάμενα άκρα και θανατηφόρα όψη, αλλά ήρεμη και παραιτημένη, έφερε μπροστά μου. Ο γονιός, σε κατάσταση απόσπασης προσοχής, με το παιδί του που πέθαινε, με διαβεβαίωσε ότι η ασθένειά της είχε μόνο λίγες ώρες διάρκειας, καθώς ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα όταν της επιτέθηκε. Κατά την εξέταση, βρήκα τα συνήθη χαρακτηριστικά της πανώλης πάνω της. δόθηκε όλη η ιατρική βοήθεια που είχαμε, αλλά μάταια τα βάσανά της ήταν μεγάλα και συνεχίστηκαν μέχρι το επόμενο πρωί, όταν εξέπνευσε. Αυτή η οικογένεια αποτελούνταν από τον Signor Calogeropolo, τον αδελφό του, έναν γιο, τρεις κόρες και μια υπηρέτρια. Καθώς ο γιος, με τον θείο του, για οικογενειακούς λόγους διέμενε σε ξεχωριστό διαμέρισμα από την υπόλοιπη οικογένεια και όπως διαπιστώθηκε καλά ότι δεν είχαν καμία επικοινωνία με τον άλλο κλάδο της οικογένειας για αρκετό καιρό πριν από  αυτό το ατυχές γεγονός, θεωρήθηκαν φυσικά ότι αφαιρέθηκαν από τους ισχυρά ύποπτους, και ως εκ τούτου στάλθηκαν στο στρατόπεδο που είχε διατεθεί για τη συγκεκριμένη τάξη. Πέρασαν την καραντίνα τους με απόλυτη ασφάλεια, αλλά, λυπάμαι που το λέω, ότι από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που έπεσαν κάτω από την υψηλότερη σκιά της υποψίας, ένα θηλυκό παιδί και ο υπηρέτης μόνο γλίτωσαν. Δεν υπήρξε καμία δυσκολία στην εξακρίβωση της αιτίας αυτής της νέας μόλυνσης, αν και η οικογένεια, όπως συνέβαινε πολύ γενικά, διαμαρτυρήθηκε για την πλήρη άγνοια του θέματος. Εξετάζοντας τις εγκαταστάσεις, παρατήρησα σε μικρή απόσταση, ένα σώμα εκκαθαριστών, οι οποίοι, αφού καθάρισαν ένα μολυσμένο σπίτι που γειτνίαζε με το άκρο του κήπου του Signor Calogeropolo, έβαζαν φωτιά σε ένα σωρό σκουπίδια και κουρέλια. ένας μισός καμένος σωρός βρισκόταν κοντά, μια ποσότητα του οποίου άθελά του και από άγνοια είχε μεταφερθεί και απλωθεί στον κήπο από τα θηλυκά αυτής της άτυχης οικογένειας, εκθέτοντας έτσι αθώα τον εαυτό τους σε μετάδοση με τόσες πολλές διαφορετικές μορφές . Οι φρουροί τοποθετούνταν πάντα πάνω από αυτούς τους σωρούς που καίγονταν, ούτε αφαιρέθηκαν έως ότου τα υπολείμματα θάφτηκαν σε βαθιά λάκκους, αλλά η επαγρύπνηση τους σε αυτή τη μελαγχολική περίσταση αποφεύχθηκε. Καθώς το σπίτι του Καλογερόπουλου ήταν απομονωμένο, κανένας πέρα ​​από την οικογένεια δεν ενεπλάκη σε υποψίες, και από αυτή την περίσταση και από το αίσθημα της κατάστασης ασφάλειας στην οποία βρίσκονταν οι υπόλοιπες οικογένειες στους Αναπλάδες, ήμουν απόλυτα πεπεισμένος μέσα μου, ότι κανένα άλλο κακό δεν έπρεπε να συλληφθεί από αυτό το πραγματικά απρόβλεπτο γεγονός - τόσο πολύ που το υπέβαλα σε επίσημη ανακοίνωση ως ακράδαντα πεποίθησή μου, η οποία, με χαρά να πω, αποδείχθηκε σωστή, αυτές είναι οι τελευταίες περιπτώσεις πανώλης που σημειώθηκαν στην Κέρκυρα. Έτσι τερματίστηκε μια ασθένεια, η προέλευση της οποίας  είχε για πολύ καιρό εμπλακεί στην πιο σκοτεινή αφάνεια. αλλά που τελικά διαπιστώθηκε, με τις πιο αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, ότι εισήχθη μέσω μολυσμένων εμπορευμάτων, τα οποία, με έναν περίεργο συνδυασμό, είχαν παραμείνει στο νησί λουκέτο για μεγάλο χρονικό διάστημα, και τελικά άνοιξαν μόνο υπό ιδιαίτερες συνθήκες. Το εξής είναι το γεγονός στο οποίο υπαινίσσομαι: - Ο σινιόρ Πολίτης, κάτοικος της πόλης της Κέρκυρας, και ιδιοκτήτης γης, είχε έναν πράκτορα, καταγόμενο από το νησί, που κατοικούσε στην εξοχική του έδρα, η οποία βρισκόταν κοντά στη θάλασσα. ακτή στη Κάτω Λευκίμμη. Αυτός ο άνδρας είχε συνήθειες οικειότητας με ένα άτομο με το όνομα Σπυράκη, ο οποίος ήταν πλοίαρχος ενός μικρού σκάφους, με το οποίο εκτελούσε κίνηση μεταξύ του νησιού της Κέρκυρας και της γειτονικής ηπείρου της Τουρκίας. Ο καπετάν Σπυράκης, όπως τον έλεγαν, ήταν καταγόμενος από το Περιβόλι, ένα χωριό που απέχει περίπου ενάμιση μίλι από το σπίτι του σινιόρ Πολίτη. Ο Σπυράκης είχε από καιρό τη συνήθεια να διεξάγει λαθρεμπόριο μεταξύ της Αλβανίας και του νησιού της Κέρκυρας. και, σε όλες αυτές τις εξορμήσεις, κάτω από τη σκιά της νύχτας, συνήθως έβγαζε τα λαθραία του σε ένα χώρο κοντά στην παραλία, λίγο πιο μακριά από το σπίτι του σινιόρ Πολίτη. Ήταν μετά από μια από αυτές τις εκδρομές, και την τελευταία που έκανε, που αμέσως μόλις έφτασε, υπέβαλε στη φροντίδα του φίλου του, του πράκτορα του  Σινιόρ Πολίτη, ένα μεγάλο κουτί. Αυτό το κουτί ήταν αποθηκευμένο στο σπίτι του σινιόρ Πολίτη. Μετά την αποστολή, ο Σπυράκης προχώρησε στην κατοικία του στο Περιβόλι, όπου διέμενε η γυναίκα του, κουβαλώντας μαζί του μόνο ένα μικρό δέμα. Μερικές μέρες μετά την άφιξη του στο σπίτι, η γυναίκα του αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε ξαφνικά. Αυτό το γεγονός τον ανησύχησε αρκετά. Τόσο πολύ που αποφάσισε αμέσως μόλις εγκαταλείψει τη χώρα. στην οποία πράξη, υπήρχε κάθε λόγος να πιστεύει, υποκινήθηκε από την επιρροή κάποιας μυστικής εντύπωσης σχετικά με την αιτία του θανάτου της συζύγου του. Καθώς δεν είχε οικογένεια, δεν δυσκολεύτηκε να εκτελέσει το σχέδιό του. Για το σκοπό αυτό προχώρησε στο σπίτι του σινιόρ Πολίτη, όπου συνάντησε τον φίλο του. και λόγω έλλειψης χρημάτων, δανείστηκε από αυτόν το ποσό των δώδεκα δολαρίων, ενημερώνοντάς τον προηγουμένως για την πρόθεσή του να μεταβεί αμέσως στην Αλβανία. Για να εξασφαλίσει την πληρωμή των χρημάτων που έλαβε από τον πράκτορα του σινιόρ Πολίτη, ο Σπυράκης αποφάσισε να αφήσει το κουτί, το οποίο κατά την άφιξή του είχε παραδώσει στη φροντίδα του πράκτορα, και το οποίο ήταν ακόμα υπό την ευθύνη του, δηλώνοντας ότι περιείχε διάφορα αντικείμενα. που ανέρχονται σε περίπου πεντακόσιες πιάστρες. Καθώς η περίοδος για την επιστροφή του Σπυράκη δεν είχε καθοριστεί, κατηύθυνε τον πράκτορα, σε περίπτωση που δεν τον ακούσει σύντομα, ή ότι η απουσία του θα παραταθεί περισσότερο από μερικούς μήνες, να διαθέσει το περιεχόμενο του κουτιού στον λογαριασμό του, αποζημιώνοντας τον εαυτό του για το προκαταβληθέν ποσό. Όλο αυτό ήταν μια συναλλαγή μιας στιγμής, καθώς ο Σπυράκης δεν μπήκε στο σπίτι του σινιόρ Πολίτη, αλλά προχώρησε κατευθείαν στο σκάφος του, που ήταν σε ετοιμότητα, όταν απέπλευσε για την απέναντι ακτή. Μετά την παρέλευση ενός έτους και περισσότερο, και χωρίς να ακούει τίποτα για τον φίλο του Σπυράκη, ο πράκτορας έστρεψε τις σκέψεις του προς την κατάθεση. Με το άνοιγμα του κουτιού, βρέθηκε ότι το περιεχόμενο αποτελείται από διάφορα αντικείμενα: ένα καπέλο όπερας, πουκάμισα και μια ποσότητα μεταξωτών μαντηλιών, τα οποία ήταν καινούργια, και στο κάτω μέρος, πολλά χάλκινα σκεύη κουζίνας κ.λπ. Την επομένη του συμβάντος, ο πράκτορας προχώρησε στο χωριό Μαραθιά, για να συνάψει σύμβαση, από την πλευρά του Σινιόρ Πολίτη με τον Σινιόρ Μαζαράκη, πρωτεύοντα του χωριού αυτού, για μια ποσότητα ελιών. Κατά τη διάρκεια της συμφωνίας που έγινε στο σπίτι του Μαζαράκη, ο πράκτορας γνωρίζοντας ιδιαίτερα την οικογένεια, το παιδί του Μαζαράκη, ένα αγόρι περίπου επτά ετών, κάθισε για λίγο στην αγκαλιά του πράκτορα. Το ίδιο βράδυ το παιδί αρρώστησε εξαιρετικά, με βίαιο εμετό, και μόλις ο πράκτορας του Πολίτη έφτασε στο σπίτι του, όταν και αυτός αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε σε λίγες μέρες. Το παιδί επέζησε μόνο τρεις ημέρες. Ο ίδιος ο Μαζαράκης αρρώστησε και πέθανε πολύ λίγο μετά. Η κόρη του Μαζαράκη, μια παντρεμένη γυναίκα, και κάτοικος του Χλωμού, στο άκουσμα της ασθένειας του πατέρα της και του θανάτου του αδελφού της, πήγε αμέσως, συνοδευόμενη από τον σύζυγό της, να επισκεφτεί την οικογένειά της. Και τα δύο αυτά άτομα αρρώστησαν και επέστρεψαν με αρρώστια στο Χλωμό, όπου λίγο μετά πέθαναν. Αυτά ήταν τα πρώτα θύματα της πανώλης της Κέρκυρας, που προκλήθηκε από μολυσμένα εμπορεύματα που εισήχθησαν λαθραία στη χώρα. Έχει ήδη γίνει αντιληπτή η δυστυχής μοίρα των υπηρετών που διέμεναν στο σπίτι του σινιόρ Πολίτη, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο η πανούκλα διαδόθηκε σε όλα τα μέρη της Λευκίμμης.

Χάρτης των περιοχών που εκδηλώθηκε η Πανούκλα.

ΚΕΡΚΥΡΑ, Κέρκυρα (ιταλικά Corfú, ελληνικά Kerkyra), είναι ελληνική πόλη και λιμάνι στο ομώνυμο νησί από το συγκρότημα των Ιονίων νησιών. Τον 14ο-18ο αιώνα το φρούριο της Κέρκυρας ανήκε στη Βενετία. Το 1797 καταλήφθηκε από τη Γαλλία και αποτέλεσε την κύρια βάση της για την εισβολή στη Μέση Ανατολή. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Ουσάκοφ στη Μεσόγειο του 1798-1800, στις 24 Οκτωβρίου 1798, ρωσικά πλοία από τη μοίρα του Admirad F. F. Ushakov ξεκίνησαν τον αποκλεισμό της Κέρκυρας. Στο φρούριο υπήρχε γαλλική φρουρά (3.700 άτομα, 636 πυροβόλα) υπό τη διοίκηση του στρατηγού Chabot. Από τη θάλασσα, το φρούριο καλύφθηκε από τα οχυρά νησιά Βίδο και Λαζαρέτο, μια γαλλική μοίρα τοποθετήθηκε στο λιμάνι (2 θωρηκτά, 1 φρεγάτα, 1 βομβαρδιστικό πλοίο κ.λπ.). Στις 9 Νοεμβρίου ο Ουσάκοφ έφτασε στην Κέρκυρα και άρχισε η πολιορκία. Η γαλλική φρουρά αμύνθηκε με πείσμα. Τον Δεκέμβριο - Ιανουάριο, οι δυνάμεις της ρωσοτουρκικής μοίρας αυξήθηκαν σε 12 θωρηκτά, 11 φρεγάτες, 2 κορβέτες κ.λπ. Ο Ουσάκοφ μπόρεσε να εντείνει τις ενέργειές του. Στις 18 Φεβρουαρίου 1799, με την υποστήριξη ισχυρών πυρών από πλοία, μια αποβατική δύναμη 2.000 ατόμων αποβιβάστηκε στο νησί Βίντο, η οποία ανάγκασε τα γαλλικά στρατεύματα να παραδοθούν. Την ίδια μέρα αποβατικά τμήματα (900 άτομα περίπου), που πολιορκούσαν την Κέρκυρα για 2 μήνες, κατέλαβαν από ξηρά τις εμπρός οχυρώσεις του φρουρίου. Ο Γάλλος διοικητής, βλέποντας την απελπισία της αντίστασης, συνθηκολόγησε στις 19 Φεβρουαρίου. Η κατάληψη του ισχυρού θαλάσσιου φρουρίου της Κέρκυρας σε σύντομο χρονικό διάστημα, ελλείψει πολιορκητικού πυροβολικού και επαρκούς αριθμού στρατευμάτων, ήταν δυνατή χάρη στην υψηλή μαχητική εκπαίδευση και τον ηρωισμό των ρωσικών στρατευμάτων και τη στρατιωτική τέχνη του Ushakov, ο οποίος παρείχε ένα κλασικό παράδειγμα οργάνωσης της αλληλεπίδρασης δυνάμεων αποβίβασης και πυροβολικού των πλοίων της μοίρας. Το 1806, τα πλοία της μοίρας του ναυάρχου D. N. Senyavina έδρευαν στην Κέρκυρα .

1. Krinitsyn. Μόσχα.

Σοβιετική ιστορική εγκυκλοπαίδεια. Σε 16 τόμους. - Μ.: Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. 1973-1982. Τόμος 7. KARAKEEV - KOSHAKER. 1965.

Οι επαναστατικοί πόλεμοι της Γαλλικής Δημοκρατίας ενάντια στον συνασπισμό της Αγγλίας , της Αυστρίας και της Πρωσίας , που ξεκίνησαν το 1792 , σύντομα μετατράπηκαν σε επιθετικούς, που διεξάγονταν προς τα συμφέροντα της μεγάλης γαλλικής αστικής τάξης.

Το 1796-1797, χάρη στις εκπληκτικές νίκες του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, η γαλλική κυβέρνηση καθιέρωσε την κυριαρχία της στη Βόρεια και Κεντρική Ιταλία. Στη συνέχεια το Βέλγιο προσαρτήθηκε στη Γαλλία. Το 1798, οι Γάλλοι εισήλθαν στην Ελβετία, εγκαθιδρύοντας εκεί ένα καθεστώς εξαρτημένο από το Παρίσι. Την άνοιξη του 1799, ο διάσημος στρατηγός Βοναπάρτης αποβιβάστηκε στην Αίγυπτο. 

Το 1798, σχηματίστηκε ο λεγόμενος δεύτερος συνασπισμός κατά της Ρεπουμπλικανικής Γαλλίας, ο οποίος περιελάμβανε την Αγγλία, την Αυστρία, τη Ρωσία , την Τουρκία , το Βασίλειο της Νάπολης και άλλες χώρες. Στον επερχόμενο πόλεμο, η Αγγλία και η Αυστρία έθεσαν ως κύριο καθήκον τους την εξάλειψη της αυξανόμενης κυριαρχίας της Γαλλικής Δημοκρατίας στην Ευρώπη. Αυτές οι χώρες προσπάθησαν επίσης να επιλύσουν ορισμένα εδαφικά ζητήματα μέσω πολέμου. Έτσι, η Αγγλία ήλπιζε να εδραιωθεί στο νησί. Μάλτα, Ιόνια Νησιά και Αίγυπτος. Η Αυστρία επεδίωξε να επιστρέψει στις κτήσεις της την Ολλανδία, που χάθηκε στην Ειρήνη της Καμποφόρμιας του 1797, καθώς και να αποκτήσει νέα εδάφη στην Ιταλία.

Όλα τα φεουδαρχικά-μοναρχικά κράτη που προσχώρησαν στον αντιγαλλικό συνασπισμό μισούσαν τη Γαλλία ως χώρα της νικηφόρας Επανάστασης. Η εξάπλωση των επαναστατικών ιδεών, «το έδαφος» των οποίων ήταν η Γαλλία, προκάλεσε πανικό στα εστεμμένα κεφάλια της Ευρώπης. Ήταν αυτή η συγκυρία που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την είσοδο της Ρωσίας στον συνασπισμό και τη συμμετοχή της στα στρατιωτικά γεγονότα του 1799. Επιπλέον, η κατάληψη των Ιονίων Νήσων από τη Γαλλία δημιούργησε τον κίνδυνο στρατιωτικής επίθεσης στη Βαλκανική Χερσόνησο και την ενίσχυση της γαλλικής επιρροής στην Τουρκία, η οποία ήταν πάντα εχθρική προς τη Ρωσία. Επιπλέον, στον επερχόμενο πόλεμο, η θέση της Πρωσίας δεν ήταν ξεκάθαρη, η οποία θα μπορούσε να ενωθεί με τη Γαλλία και να αντιταχθεί στις χώρες του συνασπισμού, και αυτό δημιούργησε μια πραγματική απειλή στα βορειοδυτικά σύνορα της Ρωσίας. «Έτσι, τα εθνικά καθήκοντα ήταν σε κάποιο βαθμό συνυφασμένα στην πολιτική της ρωσικής κυβέρνησης έναντι της Γαλλίας». (Zolotarev M.N., Mezhevich M.N., Skorodumov D.E. For the glory of the Russian Fatherland. M. 1984. P. 159.)

Σύμφωνα με κοινή συμφωνία, τα ρωσικά στρατεύματα, μαζί με τα αυστριακά, έπρεπε να δράσουν κατά των Γάλλων στη στεριά στη Βόρεια Ιταλία. Για επιχειρήσεις στη θάλασσα, οι Βρετανοί έστειλαν μια μοίρα υπό τη διοίκηση του ναύαρχου G. Nelson στις ακτές της Ιταλίας . Η απόβαση του Βοναπάρτη στην Αίγυπτο ανάγκασε την Τουρκία να στραφεί στη Ρωσία για βοήθεια, κάτι που ήταν πολύ ωφέλιμο για την τελευταία. Η Ρωσία πολύ σωστά φοβόταν ότι μια γαλλική μοίρα θα μπορούσε να εμφανιστεί στη Μαύρη Θάλασσα. Έτσι, ακόμη και σε μια εποχή που η μοίρα του Βοναπάρτη εφοδιάστηκε με όλα τα απαραίτητα στα λιμάνια της Γαλλίας και ο σκοπός της αποστολής του δεν ήταν σαφής, ο αντιναύαρχος F.F Ushakov

 διατάχθηκε να προετοιμάσει βιαστικά τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας για την έναρξη της εκστρατείας μέχρι που ήταν πλήρως έτοιμο να οργανώσει παρατήρηση στην ακτή της Κριμαίας.

Τον Ιούλιο του 1798, ο Ουσάκοφ έλαβε διαταγή να σταλεί στην Κωνσταντινούπολη για να ενταχθεί στον τουρκικό στόλο. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η επιλογή του διοικητή της μοίρας έπεσε στον Ushakov. «Ο ήρωας που κέρδισε πολλές αξιόλογες ναυτικές νίκες στη Μαύρη Θάλασσα, ο ανίκητος Ουσάκ Πασάς, διάσημος σε όλη την Ανατολή, δεν είχε αντίπαλο εκείνη τη στιγμή μεταξύ των Ρώσων ναυάρχων». (Tarle E.V. Επιλεγμένα έργα. T.4. Rostov n/D., 1994. P. 127.)

Έχοντας λάβει το ανώτατο διάταγμα στις 4 Αυγούστου, ο Ushakov άρχισε αμέσως τις προετοιμασίες και ήδη στις 13 του ίδιου μήνα πήγε στη θάλασσα με μια μοίρα αποτελούμενη από 6 θωρηκτά, 7 φρεγάτες και 3 αγγελιαφόρα, με 792 όπλα και 7.406 μέλη πληρώματος. Στο σκάφος της μοίρας υπήρχαν 1.700 στρατιώτες αποβίβασης από τη φρουρά της Σεβαστούπολης.

Στις 23 Αυγούστου 1798, η ρωσική μοίρα πλησίασε τον Βόσπορο και την επόμενη μέρα μπήκε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 26 Αυγούστου, οι Ρώσοι έλαβαν άδεια να χρησιμοποιούν ελεύθερα τα στενά της Μαύρης Θάλασσας και ο Ρώσος ναύαρχος ανακοινώθηκε ότι η Πύλη δεσμεύτηκε να παρέχει υποστήριξη στα ρωσικά πλοία σε όλα.

Στις 28-30 Αυγούστου, στην πρώτη και δεύτερη διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης των συμμάχων, η Τουρκία δεσμεύτηκε να ενταχθεί στη ρωσική μοίρα με αντίστοιχη τουρκική και με γενική συμφωνία, ο αντιναύαρχος Ουσάκοφ διορίστηκε διοικητής του συνδυασμένου στόλου, στον οποίο οι Τούρκοι , με σεβασμό για το ταλέντο του και τις υψηλές νίκες του, εμπιστεύτηκαν πλήρως τον στόλο τους. Αποφασίστηκε η συνδυασμένη μοίρα να κατευθύνει τις δυνάμεις της στην απελευθέρωση των Ιονίων Νήσων, αφού οι Γάλλοι, έχοντας στην κατοχή τους, έλεγχαν την κατάσταση σε όλη τη Μεσόγειο. Δεν είναι περίεργο που ο Βοναπάρτης είπε ότι τα Επτάνησα είναι πιο σημαντικά για τη Γαλλία από όλη την Ιταλία.

Οι αγώνες για την απελευθέρωση των νησιών ξεκίνησαν στις 28 Σεπτεμβρίου 1798. Μεταξύ 1ης Οκτωβρίου και 1ης Νοεμβρίου, οι γαλλικές φρουρές εκδιώχθηκαν από τα νησιά Τσερίγο, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά και Σάντα Μαύρα. Έτσι, το πρώτο στάδιο της εκστρατείας ολοκληρώθηκε στο συντομότερο δυνατό χρόνο. Ως αποτέλεσμα των νικών των Ρώσων ναυτικών, οι Γάλλοι έχασαν 4 νησιά και 1.500 άτομα σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν και αιχμαλωτίστηκαν. (Βλ. V.D. Ovchinnikov, Fedor Fedorovich Ushakov. M. 1995. P. 64.) Τώρα ο Ushakov σκόπευε να ρίξει όλες του τις δυνάμεις ενάντια στο μεγαλύτερο και καλά οχυρωμένο νησί του αρχιπελάγους - την Κέρκυρα.

Η πόλη της Κέρκυρας (ή το κύριο φρούριο) βρισκόταν ανάμεσα σε δύο φρούρια: το Παλαιό - Ενετικό, που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της πόλης, και το Νέο - στα δυτικά, - εξαιρετικά οχυρωμένο και μετατρεπόμενο από τους Γάλλους. Αυτό το φρούριο αποτελούνταν από τρεις ξεχωριστές ισχυρές οχυρώσεις, που συνδέονταν με εξορυσσόμενες υπόγειες διαβάσεις. Το κύριο φρούριο χωριζόταν από την ακτή με δύο επάλξεις, μια ξερή τάφρο και φιλοξενούσε 650 πυροβόλα φρούρια και 3 χιλιάδες στρατιώτες φρουράς. Από τη θάλασσα, το κύριο φρούριο καλύπτονταν από το καλά οχυρωμένο νησί Βίδο, του οποίου οι ορεινοί λόφοι δέσποζαν στην πόλη και το φρούριο της Κέρκυρας. Πέντε παράκτιες μπαταρίες και μια φρουρά 500 ανδρών εντοπίστηκαν στο νησί Βίντο. Στο λιμάνι μεταξύ Κέρκυρας και Βίδου υπήρχαν 2 εχθρικά πλοία, 2 γαλέρες και 4 ημιγαλέρες. Ήταν πολύ δύσκολο να πάρεις ένα τέτοιο φρούριο εν κινήσει. Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε ο αποκλεισμός της Κέρκυρας. Στις 8 Νοεμβρίου 1798, τα πλοία της ενιαίας μοίρας περικύκλωσαν το νησί από όλες τις πλευρές και ξεκίνησαν πολιορκία, της οποίας ηγήθηκε προσωπικά ο αρχιστράτηγος.

Η πολιορκία κράτησε περίπου τρεισήμισι μήνες. Στο διάστημα αυτό, η φρουρά του φρουρίου πείστηκε για την αποφασιστικότητα των ενεργειών των συμμάχων, που σκόπευαν να καταλάβουν το φρούριο της Κέρκυρας με κάθε κόστος. Οι κακουχίες της πολιορκίας δεν έπεσαν μόνο στους Γάλλους. Ένας κρύος χειμώνας, με διαπεραστικό άνεμο και βροχή, κούρεψε τους πολιορκητές περισσότερο από τις σφαίρες και τις οβίδες του εχθρού. Ωστόσο, οι Ρώσοι ναύτες και γρεναδιέροι της απόβασης υπέμειναν με θάρρος όλες τις αντιξοότητες και δεν έχασαν το σθένος τους. Απέκρουσαν με θάρρος τις επιθέσεις των πολιορκημένων, προκαλώντας τους ηθική και σωματική βλάβη.

Στα μέσα Φεβρουαρίου 1799, έχοντας αναπληρώσει τις δυνάμεις του με στρατιώτες που έστειλαν οι Τούρκοι ηγεμόνες από την ακτή, ο Ουσάκοφ άρχισε εντατικές προετοιμασίες για μια αποφασιστική επίθεση. Οι ναυτικοί έμαθαν να ξεπερνούν διάφορα εμπόδια. Οι σκάλες κατασκευάστηκαν σε μεγάλες ποσότητες και αναπτύχθηκαν ρυθμισμένα σήματα για τον έλεγχο των πλοίων και των δυνάμεων προσγείωσης.

Στις 17 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στρατιωτικό συμβούλιο στο εμβληματικό St. Paul, στο οποίο αναπτύχθηκε ένα άμεσο σχέδιο για την επιχείρηση. Αποτελούνταν από τη χρήση ναυτικού πυροβολικού για τη φίμωση των παράκτιων μπαταριών του εχθρού, την απόβαση στρατευμάτων και την εισβολή στις προηγμένες οχυρώσεις. Το βασικό πλήγμα επρόκειτο να δοθεί στον π. Vido. Ο κύριος ρόλος στο αναπτυγμένο σχέδιο δόθηκε στα πλοία του συμμαχικού στόλου, τα οποία, σύμφωνα με τον Ushakov, έπρεπε να αντικαταστήσουν 50 χιλιάδες χερσαία στρατεύματα. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε όλη την επιχείρηση είχε η ρωσική μοίρα και η αποβατική της δύναμη, αφού η ελπίδα για τους Τούρκους και τα βοηθητικά στρατεύματα ήταν πολύ μικρή.

Τα ξημερώματα της 18ης Φεβρουαρίου, στις 7 το πρωί, ένας συμβατικός πυροβολισμός ακούστηκε από τη ναυαρχίδα - σήμα για τις παράκτιες μπαταρίες που βρίσκονται στα βόρεια και νότια μέρη του νησιού να ανοίξουν πυρ στο κύριο φρούριο. «Με το πρώτο σήμα, μια λάμψη σαν αστραπή εμφανίστηκε στις μπαταρίες, ακολούθησε μια τρομερή βροντή, τα όπλα βρυχήθηκαν, βόμβες και οβίδες πέταξαν στα οχυρά». (Admirals of the Russian Fleet. St. Petersburg. 1995. P. 266.) Την ίδια ώρα η ενωμένη μοίρα ζύγισε άγκυρα και όρμησε στο νησί με όλα τα πανιά. Vido.

Οι φρεγάτες «Kazan Mother of God» και «Herim-Captain» μπήκαν πρώτες στη μάχη με τις γαλλικές μπαταρίες. Έφτασαν σε απόσταση βολής της εχθρικής μπαταρίας Νο. 1 στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού και έπεσαν βροχή πάνω της. Ταυτόχρονα, η φρεγάτα «Nikolai» και το πλοίο «Mary Magdalene» πλησίασαν την μπαταρία Νο 2, στάθηκαν στο ελατήριο και άνοιξαν και πυρά πυροβολικού.

Σύμφωνα με το σχέδιο επιχείρησης, μια συγκεκριμένη ομάδα πλοίων επιχειρούσε εναντίον κάθε γαλλικής μπαταρίας. Το εμβληματικό πλοίο «St. Paul» έδειξε σε ολόκληρη τη μοίρα παραδείγματα αφοβίας και θάρρους. Ο Ουσάκοφ διέταξε να σταθεί στην πηγή στο δυτικό ακρωτήριο του νησιού και κατέστρεψε δύο εχθρικές μπαταρίες ταυτόχρονα και με τις δύο πλευρές. Η θέση που κατείχε ο ναύαρχος του επέτρεψε να παρακολουθεί με εγρήγορση την εξέλιξη της μάχης και να προσδιορίζει έγκαιρα τη στιγμή της απόβασης.

Ο τρομερός βρυχηθμός από εκατοντάδες όπλα και εκρήξεις αντήχησε στα νησιά Βίδο και Κέρκυρα. Πυκνός καπνός της πυρίτιδας, ανακατεμένος με τον καπνό των φωτιών, σκέπαζε τον ουρανό. Οι οβίδες και το σταφύλι έπεφταν βροχή στους Γάλλους από όλες τις πλευρές. Οι πολιορκημένοι αμύνθηκαν απελπισμένα. Απάντησαν στον κανονιοβολισμό των Συμμάχων με βολές από τις μπαταρίες τους, αλλά δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα εύστοχα πυρά των Ρώσων πυροβολητών. Ο καταιγισμός των κανονιοβολιών και των βολών δεν εξασθενούσε ούτε λεπτό, χτύπησε παντού. ακρωτηριάζουν κανόνια, κούρεψαν υπηρέτες του πυροβολικού, γκρέμισαν δέντρα και έκαναν κομμάτια πέτρες. Οι υπερασπιστές του νησιού, αναστατωμένοι από μια τόσο δυνατή φωτιά, αναζήτησαν τη σωτηρία σε καταφύγια, χαρακώματα και κρύφτηκαν πίσω από βράχους...

Μέχρι τις 11 το πρωί, σχεδόν όλα τα όπλα από τις γαλλικές μπαταρίες είχαν καταρριφθεί. Το σήμα για προσγείωση ανέβηκε στο εμβληματικό πλοίο. Κάτω από την κάλυψη του ναυτικού πυροβολικού, ειδικά κωπηλατικά πλοία με αποβατικά στρατεύματα όρμησαν από τα πλοία στο νησί. Προφανώς, ξεκίνησαν την προσγείωση και από τις δύο πλευρές Συνολικά, περισσότεροι από 2 χιλιάδες άνθρωποι αποβιβάστηκαν στην ακτή, οι οποίοι με μια μόνο επίθεση πήγαν στη μέση του νησιού. Χτυπώντας τους σκληρά αντιστεκόμενους Γάλλους από τα χαρακώματα και τα καταφύγιά τους, οι στρατιώτες κατευθύνθηκαν προς το κεντρικό ραντάμ και, μετά από τρίωρη μάχη, το κατέλαβαν. Κατά τη διάρκεια της μάχης, οι Ρώσοι στρατιώτες και ναύτες δεν ξέχασαν το έλεος προς τους νικημένους. Οι Τούρκοι, που συμμετείχαν μαζί με τους Ρώσους, και οι σύμμαχοί τους, πικραμένοι από την πεισματική αντίσταση των Γάλλων, σκότωσαν όλους όσους μπήκαν στο δρόμο τους, συμπεριλαμβανομένων των τραυματιών και αυτών που παραδόθηκαν. Με διαταγή των αξιωματικών σχηματίστηκαν πυκνές τάξεις στρατιωτών γύρω από τους Γάλλους αιχμαλώτους, οι οποίοι διατάχθηκαν να ανοίξουν πυρ αν οι Τούρκοι προσπαθούσαν να επιτεθούν στους αιχμαλώτους.

Μέχρι τις 2 μ.μ., το νησί Vido καταλήφθηκε και οι σημαίες των συμμάχων υψώθηκαν από πάνω του. Από τους 800 ανθρώπους που υπερασπίστηκαν το νησί, οι 422 αιχμαλωτίστηκαν. Από τους 21 αξιωματικούς, οι 15 συνελήφθησαν, συμπεριλαμβανομένου του διοικητή. Οι ρωσικές απώλειες ήταν σημαντικά μικρότερες. Ανήλθαν σε 125 νεκρούς και τραυματίες. Οι Τούρκοι και οι Αλβανοί που συμμετείχαν στην επιχείρηση αυτή έχασαν 180 νεκρούς και τραυματίες. (Tarle E.V. Op. cit., σελ. 180.)

Μετά την πτώση του Βίντο, το κλειδί της Κέρκυρας ήταν στα χέρια του Ουσάκοφ. Ρωσικές μπαταρίες που βρίσκονται στο κατεχόμενο νησί άνοιξαν πυρ στις οχυρώσεις του Νέου και του Παλαιού φρουρίου. Ωστόσο, το πιο δύσκολο έργο απέμενε να επιλυθεί - να καταλάβουμε αυτά τα φρούρια. Οι χερσαίες δυνάμεις που αποβιβάστηκαν εκ των προτέρων ήταν ήδη έτοιμες να εισβάλλουν στις προηγμένες οχυρώσεις του Νέου Φρουρίου - του Αγίου Αβραάμ, του Αγίου Ροκ και του Αγίου Σαλβαδόρ.

Με το προκαθορισμένο σήμα, οι Αλβανοί όρμησαν να εισβάλουν στον προμαχώνα του Αγίου Ροκ, αλλά σύντομα απωθήθηκαν από τους πολιορκημένους. Στη συνέχεια οι Ρωσοτουρκικές δυνάμεις πέρασαν σε δράση. Οι Γάλλοι άνοιξαν σφοδρό πυρ εναντίον των επιτιθέμενων με τουφέκια, πυροβόλησαν με γκρέιπ και τους βομβάρδισαν με χειροβομβίδες. Ωστόσο, οι Ρώσοι δεν πτοήθηκαν και, παρασύροντας τους συνεσταλμένους Τούρκους και Αλβανούς, κάτω από τα εχθρικά πυρά πέρασαν την τάφρο, πλησίασαν τα τείχη και, χρησιμοποιώντας σκάλες, εισέβαλαν στα οχυρά. Βλέποντας την αδυναμία συγκράτησης των επιτιθέμενων, οι Γάλλοι, έχοντας καρφώσει τα κανόνια και ανατίναξαν τις πυριτιδαποθήκες, υποχώρησαν στην οχύρωση του Αγίου Σαλβαδόρ, την οποία αποφάσισαν να υπερασπιστούν απεγνωσμένα. Αλλά οι Ρώσοι στρατιώτες όρμησαν στους ώμους εκείνων που υποχωρούσαν και, μετά από μισή ώρα σκληρής μάχης σώμα με σώμα, το κατέλαβαν επίσης. Η υποχώρηση των Γάλλων από αυτή τη γραμμή έγινε τόσο βιαστικά που δεν πρόλαβαν καν να καρφώσουν τα κανόνια. Μετά από αρκετή ώρα, το τελευταίο προχωρημένο φυλάκιο του Νέου Φρουρίου, η οχύρωση του Αγίου Αβραάμ, έπεσε στην επίθεση των επιτιθέμενων.

Μια τόσο γρήγορη κατάληψη καλά οχυρών θέσεων έδειξε στους Γάλλους ότι το τέλος θα ερχόταν πολύ σύντομα. Φθινόπωρο ο. Το θέαμα και οι προηγμένες οχυρώσεις του Νέου Φρουρίου, η ανελέητη βολή των συμμαχικών κανονιών και η τολμηρή επίθεση έκαναν τη δουλειά τους. Το ηθικό της γαλλικής φρουράς είχε σπάσει. Βλέποντας τη ματαιότητα της περαιτέρω αντίστασης, ο διοικητής των γαλλικών στρατευμάτων, γεν. L.F.J. Στις 19 Φεβρουαρίου, ο Chabot έστειλε τρεις αξιωματικούς στον Ushakov με πρόταση να αποδεχτεί την παράδοση της φρουράς και να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις. Ο Ουσάκοφ συμφώνησε και έδωσε εντολή για κατάπαυση του πυρός. Στις 20 Φεβρουαρίου υπογράφηκε η πράξη παράδοσης. Σύμφωνα με τους όρους της, οι Γάλλοι παρέδωσαν τα φρούρια της Κέρκυρας με όλα τα τρόπαια μέσα τους και δεσμεύτηκαν να μην πολεμήσουν εναντίον της Ρωσίας και των συμμάχων της για 18 μήνες.

Τα στρατιωτικά τρόπαια των νικητών ήταν: 114 όλμοι, 21 οβίδες, 500 κανόνια, 5.500 τυφέκια, 37.394 βόμβες, 137 χιλιάδες βολίδες κ.λπ. Στο λιμάνι της Κέρκυρας καταλήφθηκαν το πλοίο «Leander», η φρεγάτα «Brunet», ένα βομβαρδιστικό πλοίο, 2 γαλέρες, 4 ημιγαλέρες, 3 εμπορικά πλοία και αρκετά άλλα πλοία. (Ovchinnikov F.D. Op. cit., σελ. 70.)

Έτσι, στις 20 Φεβρουαρίου 1799, έπεσε το ισχυρότερο ναυτικό φρούριο με μεγάλη και γενναία φρουρά. Η κατάληψη της Κέρκυρας ολοκλήρωσε την ολοκληρωτική νίκη του Ουσάκοφ - την απελευθέρωση των Ιονίων Νήσων από την κυριαρχία των Γάλλων. Η μεγαλειώδης νίκη στην Κέρκυρα και η απελευθέρωση ολόκληρου του Αρχιπελάγους είχε μεγάλη στρατιωτική και πολιτική σημασία. Στα απελευθερωμένα νησιά, υπό το προσωρινό προτεκτοράτο της Ρωσίας και της Τουρκίας, δημιουργήθηκε η Δημοκρατία των Επτά Νήσων με ένα δημοκρατικό σύνταγμα, τα θεμέλια του οποίου προτάθηκαν από τον Ουσάκοφ. Η Ρωσία απέκτησε μια στρατιωτική βάση στη Μεσόγειο Θάλασσα, την οποία χρησιμοποίησε με επιτυχία στον πόλεμο του 3ου συνασπισμού των ευρωπαϊκών δυνάμεων κατά της Γαλλίας.

Η κατάληψη της Κέρκυρας ήταν μια θριαμβευτική κατάληξη στη στρατιωτική πορεία του ρωσικού ναυτικού τον 18ο αιώνα και, όπως λέγαμε, συνόψισε τον πρώτο αιώνα της ύπαρξής του

Το ιεροσπουδαστήριο της Ιονικής Ακαδημίας

Ο Φιλέλληνας Κόμης Γκίλφορδ έχοντας πίστη στις αξίες του Ελληνισμού έβαλε στόχο ζωής την δημιουργία Ελληνικού Πανεπιστημίου. Έτσι ανέλαβε επισήμως  

την οργάνωση και τον συντονισμό της εκπαίδευσης  του

Ιονίου Κράτους, αρμοδιότητα που του δόθηκε στις 28 Μαρτίου / 9 Απριλίου 1820. Το ενδιαφέρον, πάντως, του Guilford για την εκπαίδευση στα Επτάνησα

είχε εκδηλωθεί πολλά χρόνια νωρίτερα, από το 1792, και για την οργάνωση αυτής της εκπαίδευσης ετοίμαζε το έδαφος δραστηριοποιούμενος ποικιλοτρόπως, 

προσπαθώντας να πείσει υψηλά ιστάμενους βρετανούς αξιωματούχους να συναινέσουν στα σχέδιά του. (1)

 Πήρε λοιπόν τη μεγάλη απόφαση της δημιουργίας μορφωμένων δασκάλων, πού με την χριστιανική θρησκεία και την ελληνική παιδεία θα αφύπνιζαν την ελληνική ψυχή του λαού

Πρόσφορο έδαφος ήταν τα Επτάνησα που και Ελληνικό έδαφος ήταν και υπό την προστασία της Αγγλίας. Ήξερε ότι  η Αγγλική προστασία,

καθότι άγγλος, θα του έφερνε λιγότερα εμπόδια για το στόχο του αυτόν.    Όντως προχώρησε τον σκοπό του και την 17^η Μαΐου 1824 γίνονται τα εγκαίνια του Πανεπιστημίου.

Την ιδέα της ιδρύσεως στο Ιόνιο Κράτος Πανεπιστημίου είχε πρώτος εισηγηθεί ό 'Ιωάννης Καποδίστριας πού συνδεόταν με τον Γκίλφορδ

με αμοιβαία εκτίμηση και ειλικρινή φιλία και που ήταν υπέρμαχος των ιδεών του στην Αγγλική Κυβέρνηση,  δραστήριος συνεργάτης έτοιμος να προσφέρει τον εαυτό του, τη μόρφωση του και τα πλούτη του.

Ή 'Ιόνιος Βουλή κατά το τέλος της Συνόδου του 1825 έξέδωκε το Ψήφισμα άρ. 45 (δημοσιεύτηκε στις 31 Μαΐου 1825), με το όποιο επικυρωνόταν το διάταγμα της καθίδρυσης της 'Ιονίου 'Ακαδημίας

.Ιδρύεται από τον άγγλο ευγενή, αλλά ορθόδοξο από το 1791, Φρειδερίκο – Δημήτριο Γκίλφορδ. Πρώτη σχολή του Πανεπιστημίου ήταν η Θεολογική,

στην οποία προσετέθη το Ιεροσπουδαστήριο (Ιερατική Σχολή) για την εκπαίδευση των κληρικών.

    Οι αντιρρήσεις του Προτεκτοράτου για τη λειτουργία ενός ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος όπως το ήθελε ο Γκίλφορντ, συνοψίζονται στις απόψεις του αρμοστή Ανταμ

«…όλες οι επιδιώξεις του είναι ελληνικές και δεν υπάρχει τίποτε σε ολόκληρο το ίδρυμα, το οποίο να ενισχύει στο ελάχιστο, είτε να βελτιώνει, τις σχέσεις μεταξύ των προστατευομένων και της προστάτιδας δύναμης».

Επίσης εκφράζονται με την Απόφαση της Γερουσίας της 14ης Νοεμβρίου 1827, που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, η οποία πάγωνε τις δαπάνες για την εκπαίδευση και κάθε νέα πρόταση γι’ αυτήν

.Η παρέμβαση της Προστασίας στα εκπαιδευτικά εντάθηκε με την ίδρυση του Ιεροσπουδαστηρίου: «Σπουδαστήριον δια την Εκκλησιαστικήν Αγωγήν», που δεν επιθυμούσε

ο Γκίλφορντ γιατί εκτός των άλλων, θεωρούσε ότι μείωνε το κύρος της Ακαδημίας.(1); Oμως  ο λαός έβλεπε με δυσπιστία τις προτεσταντικές ενέργειες,

τις οποίες μάλιστα συνδύασε με τη δράση της Θεολογικής Σχολής και του Ιεροσπουδαστηρίου (υπήρχε αποδεδειγμένα φιλοπροτεσταντική τάση επί διευθύνσεως Ν. Βάμβα 1828-1823 (3)

Εκείνο που εντόπισε ο Γκίλφορδ ήταν η αμορφωσιά των ιερέων παντού στα Επτάνησα που με τα κηρύγματα  τους θα έπρεπε να μεταδίδουν τα ιερά κείμενα των ευαγγελίων

στους απλούς και απαίδευτους συμπολίτες τους. Έτσι ζήτησε από τον Κων. Ασώπιο ….άλλ' εχω και σου χρείαν, όχι μόνον δια τήν φιλολογίαν, άλλα και δια τήν έξήγησιν

των πατέρων της εκκλησίας, ή δι' άλλο θεολογικό μάθημα. "Εχω ελλειψιν πολλών της Θεολογίας καθηγητών, απορώ δέ που νά τους εϋρω. Καλώς δέ γινώσκεις ότι οι ενταύθα κληρικοί στερούνται ανατροφής.

Άλλ' είμαι βέβαιος, ότι θα έργασθής μετά ζήλου ν' αναπλήρωσης ταύτην τήν ελλειψιν. Άσχολήθητι σέ παρακαλώ, εις μελετάς, αϊτινες δύνανται νά μας βοηθήσωσιν ως προς τα εκκλησιαστικά…...

Κέρκυρα, 28 'Ιανουαρίου 1823 Γυΐλφορδ»(4)

Με την υπ. Αριθ. 89/5.6.1827 πράξεως του Β! Κοινοβουλίου, συστήνεται το Ιεροσπουδαστήριο. Τις 31/5/1828 με την υπ’αριθ.16 πράξη του Γ! Κοινοβουλίου,

συγχωνεύεται  η Βιβλιοθήκη της Ακαδημίας με αυτήν του Ιεροσπουδαστηρίου. Ουσιαστικά το Ιεροσπουδαστήριο αποτελεί παράρτημα του Πανεπιστημίου.

Πράξη Κ΄/1843 αναφέρεται ότι πρέπει να καταγράφεται ακριβώς το αποτέλεσμα

των εξαμηνιαίων εξετάσεων των ιεροσπουδαστών, διότι οι «ἱκανότεροι καὶ ἐντελεστέραν παιδείαν ἔχοντες θα διορίζονται Ἐφημέριοι, μὲ ἀνάλογον μισθοδοσίαν,

καὶ Διδάσκαλοι τῶν Δημοσίων Σχολείων». Η διάταξη επαναλαμβάνεται και στο Διάταγμα Ὀργανικὸν που ακολούθησε (άρθρο 7ο):

Οἱ Ἱεροσπουδασταί, τελειώσαντες μετ’ εὐδοκιμήσεως τὴν σπουδὴν των, θέλουσι προτιμᾶσθαι εἰς ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ δημόσια διδασκαλικὰ ἐπαγγέλματα.(5)

Έχουμε λοιπόν ένα ίδρυμα που εκτελούσε το σκοπό του δηλ. της μόρφωσης των κληρικών και την δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης.

To δικαιολογητικό της συστάσεως του 'Ιεροσπουδαστηρίου                      έχει ως έξης:

«ή θερμότατη φροντίς του Κοινοβουλίο εστάθει στούς Ίονικούς Λαούς προκόπτοντας όσον περισσότερον εις την χριστιανικήν ήθικήν,

εις τήν μοναχήν πηγήν τής αληθινής των άνθρώπων ευδαιμονίας, καί κατενοήθη οτι άπητεϊτο πρέπουσα αγωγή όλων όσοι είναι διορισμένοι ν’ άναδέχωνται τήν καθοδήγησιν των ψυχών,

όπως κυβερνήσουν ώς αληθείς ποιμένες το τού Χριστού ποίμνιον ήτο λοιπόν άναγκαϊον νά προβλεφθή ή έλλείψις αύτη καί νά δοθή κάθε ευκολία προς εκείνους, όσοι θελήσουν νά ίερατεύσουν,

όπως προβλεπόμενοι από κάθε άναγκαιούν εις αυτούς καί  προφυλαττόμενοι υποκάτω αύστηράς καί άγρυπνου επιστασίας τής Διοικήσεως διά διδασκάλων άξιων εναντίον

των πειρασμών καί τών θορύβων τού Κόσμου, δύνανται νά αποκτήσουν έκείνας τάς μαθήσεις καί έκείνας τάς άρετάς, όπου ανήκουν εις τον ιερόν, των χαρακτήρα καί νά γυμναστούν

είς εκείνον τον τρόπον τού ζήν όπου πρέπει νά καταστήση τούτους ώφελίμους είς τήν Κοινωνίαν έν γένει·».(5)

Λειτούργησε στην ανδρική μονή της Αγίας Αικατερίνης στην

πόλη της Κέρκυρας, με καθηγητές τους Νεόφυτο Βάμβα (1829-1833), Κωνσταντίνο Τυπάλδο (1833-1839) και Φώτιο Κάντα (1840 ή 1841-1965).(6)

Για την αναφορά στη ζωή των σπουδαστών μέσα στη σχολή  στις 15 Νοεμβρίου δημοσιεύτηκε απόφαση της Βουλής σχετικά με την πειθαρχία των σχολείων της 'Ακαδημίας. Ή απόφαση έλεγε:

 «ΕΝΩΜΕΝΟΝ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

Κόρφοι 15 Νοεμβρίου 1824

ΕΝ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ.

 Πρέπει να προσδιορισθώσιν αί διατάξεις και πειθαρχίαι, όπου κρίνονται αναπόφευκτοι δια τήν τακτικήν της προχώρησι: Δια τοϋτο αποφασίζονται τα ακόλουθα: Αρθρ. 1. "

Εως ότου να άποφασισθή ή παντοτεινή Διάταξις όλων τών κανόνων, όπου είναι εις τοϋτο αναγκαίοι, ό αξιέπαινος άρχων της προρρηθείσης 'Ακαδημίας, και

ό "Εφορος της αυτής, μέ τήν συγκατάθεσιν τοϋ "Αρχοντος, θα έχουν όλην τήν έξουσίαν να έπαγρυπνώσιν επάνω εις τό φέρσιμο τών όσων μαθητών κατεγράφησαν εις τήν αυτήν

Άκαδημίαν και εις τα Σχολεία, όπου εξ αυτής εξαρτώνται, και να κανονίζωσι κάθε πειθαρχίαν έσωτερικήν, ήμποροϋντες εν ταύτω, εάν κανένας από τους είρημένους Μαθητάς

κάμη κανένα σφάλμα, νά τον παιδεύωσι μέ φυλάκωσιν είκοσι ημερών εις τό Παλαιόκαστρον. Αρθρ. 2. Ή παρούσα θα τυπωθή, δημοσιευθή, και σταλθή προς όποιον ανήκει δια τήν έκπλήρωσίν της.

Μαρίνος Βέγιας, Πρόεδρος

 Έπικυρωθεισα Φρειδερίκος "Αδάμ Λόρδ. Μέγας αρμοστής»

Μελετώντας την δημιουργία και την εξέλιξη του Ιεροσπουδαστηρίου της Ιονικής Ακαδημίας,  εκείνα τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι:

1) Το μορφωτικό επίπεδο των ιερέων την εποχή εκείνη ήταν σχεδόν μηδενικό με αποτέλεσμα να μην έχουν να δώσουν τίποτε στο διψασμένο κοινό.

2)Εάν δεν υπήρχε η Αγγλική προστασία (μερικός χορηγός) και ο επίμονος άγγλος λόρδος Γκίλφορδ (μεγάλος χορηγός) δεν θα υπήρξε το πανεπιστήμιο στα Ιόνια νησιά.

3) Η περιγραφή του πειθαρχικού διατάγματος του 1844 θυμίζει μεσαιωνική αντιμετώπιση της εκπαίδευσης των ιεροσπουδαστών.

20 χρόνια μετά δηλ. το 1844 η ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ δημοσιεύει ΔΙΑΤΑΓΜΑ Οργανικό και Πειθαρχικό

του Ιονίου Ιεροσπουδαστηρίου. Αναλυτικά το διάταγμα αυτό καθορίζει: