ΕΛΕΝΑ ΑΓΚΡΗ
Τον 19ο αιώνα η εκπληκτική Κερκυραία Έλενα Angri (1824-1886), mezzo-soprano coloratura, έγινε πολύ σύντομα παγκοσμίως, ευρέως γνωστή, λόγω της εξαιρετικής φωνής της και θριάμβευσε στη Βιέννη, Αγία Πετρούπολη, στις ΗΠΑ και στο «Θέατρο La Scala» του Μιλάνου. Τον Μάιο 1848 ο Έπαρχος(Δήμαρχος), της Κέρκυρας την προσκάλεσε στην Κέρκυρα όπου η καλλιτέχνης, ήδη «η επίσημη τραγουδίστρια της Αυτοκρατορικής Αυλής της Βιέννης», τιμήθηκε από τον Έπαρχο και τα υπόλοιπα μέλη των τοπικών αρχών.Η καλλιτέχνης ήταν βαθιά συγκινημένη και δίνεται μία και μοναδική παράσταση στο θέατρο San Giacomo όπου τα έσοδα διανεμήθηκαν στους φτωχούς. Η γνωστή λατρεία των Κερκυραίων προς τη μουσική, και ότι την χειροκρότησαν τόσο πολύ την έκανε να δηλώσει: «... ... Ομολογώ χωρίς αμφιβολία ότι σε καμία περίπτωση από όπου πέρασα δεν είχα νιώσει το σιωπηλό συναίσθημα που ένιωσα όταν με χειροκροτούσαν στο μέρος που είδα για πρώτη φορά το φως του ήλιου".
(Φωτογραφίες από το αρχείο του Κου Φεόφιλου Φίλη Τζίκα)
In 19th century the astonishing Corfiot Elena Angri (1824-1886), mezzo-soprano coloratura, became very soon world-widely famous because of her exceptional voice and triumphed in Vienna, St. Petersburg, U.S.A. and in 'Theatro la Scala' Milan. In May 1848 the Eparchos (Mayor) of Corfu invited her in Corfu where the artist, already 'the official singer of the Imperial Court of Vienna', was honoured by the Eparchos and the rest of the local authorities. The artist was deeply moved and was offered for a single performance in San Giacomo Theatre where the proceeds were distributed to the poor. The adoration of the music-loving Corfiot audience was so deep that she stated: "…… I unhesitatingly confess that in no-way I had felt the unspoken sentiment when I was applauded in the place that I first saw the sunlight".
Η κοντράλτο Έλενα Άνγκρι γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 14 Μαΐου 1824 σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια της Μουσικής του εκδοτικού οίκου Ricordi. Σύμφωνα με την ίδια πηγή «μεταξύ του 1840 και του 1855 εμφανίστηκε υπέροχη στα μεγαλύτερα θέατρα της πολιτισμένης Ευρώπης, χάρη στην ευλυγισία και την έκταση της φωνής της, σ’ ένα ρεπερτόριο με όπερες, κυρίως του Ροσσίνι. Διέκοψε τη θεατρική της καριέρα το 1860 και εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώννη».
Από την «Εφημερίδα του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων» αντλούμε ακόμα μερικές πληροφορίες για την καλλιτεχνική προσωπικότητα και τη σταδιοδρομία της Άνγκρι. Τον Φεβρουάριο του 1847 αναδημοσιεύει το άρθρο μιας ιταλικής εφημερίδας: «…Η φωνή της είναι αβίαστη, έχει διαύγεια και ακρίβεια ως και στους πιο δύσκολους λαρυγγισμούς. Η ΄Ελενα Άνγκρι έχει ένα ωραίο φωτεινό πρόσωπο και εμφανίζεται στη σκηνή με πλήρη άνεση κι επιβλητικότητα. Στο μικρό διάστημα της καριέρας της, παίζει για πέμπτη φορά με επιτυχία πρωταγωνιστικούς ρόλους στη Σκάλα και την περασμένη άνοιξη τραγούδησε τρεις φορές στην Όπερα της Βιέννης. Όλες οι εφημερίδες έγραψαν τότε εγκωμιαστικές κριτικές γι’ αυτήν, τονίζοντας ιδιαίτερα την τιμή που της έκανε ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας Φερδινάνδος Ι, ο οποίος της απένειμε τον τίτλο της επίσημης «τραγουδίστριας της Αυτοκρατορικής Αυλής».
Το Μάιο του 1848 οι κερκυραϊκές αρχές προσκαλούν την Άνγκρι να επισκεφτεί τη γενέτειρά της. Ήταν μόλις 24 χρονών. Προς τιμή της έγιναν τρεις λαμπρές εκδηλώσεις. Η πρώτη στο τότε Εμπορικό Επιμελητήριο, που διέθετε ένα ωραιότατο μέγαρο στη Νουντσιάδα. Η ατμόσφαιρα ήταν θερμότατη και κάτι περισσότερο από συγκινητική. Η δεύτερη εκδήλωση έγινε στη «Φιλαρμονική Εταιρία» και ήταν μεγαλοπρεπέστατη. Η αίθουσα μ’ άπλετο φως και πλημμυρισμένη από άνθη. Όλη η αριστοκρατία της Κέρκυρας και οι αξιωματούχοι της αγγλικής διοίκησης βρέθηκαν εκεί. Η τρίτη εκδήλωση ηταν μια θριαμβευτική παράσταση, που δόθηκε στο ιστορικό θέατρο «Σαν Τζάκομο» (το σημερινό Δημαρχείο), υπέρ των απόρων του νησιού. Οι ατέλειωτες επευφημίες του κοινού, εκφράζανε το θαυμασμό και την αγάπη του για τα διάσημη συμπατριώτισσα...nella gloria e nel valor sorella, καθώς την αποκάλεσε ο ποιητής Flaminio Lolli.
Πριν αναχωρήσει η Άνγκρι από την Κέρκυρα, έστειλε στο διευθυντή της Gazzeta Jonica ένα γράμμα, χαρακτηριστικό του συναισθηματικού και πνευματικού ήθους της. Ανάμεσα στ’ άλλα λέει: «…Θέλω να ελπίζω πως δεν θα μου αρνηθείτε την εύνοια να γίνετε στους συμπατριώτες μου ο διερμηνέας των συναισθημάτων της ευγνωμοσύνης μου για την εγκάρδια υποδοχή με την οποία με τίμησαν…Ποτέ δεν αισθάνθηκα στην ψυχή μου την γλυκύτητα της συγκίνησης, όσο σ΄ εκείνη τη μεγάλη στιγμή, που με επιείκεια με χειροκρότησαν στην πατρίδα μου, όπου είδα το φως και που προς αυτήν απευθύνω την αγάπη μου».
Η Άνγκρι, εκτός από την Ιταλία, την Αυστρία και την Κέρκυρα, εμφανίστηκε στην Πράγα, τη Δρέσδη, τη Λειψία, την Πετρούπολη, το Λονδίνο, το Παρίσι, στη Μαδρίτη, τη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια, την Ουάσινγκτον, τη Βοστόνη, στο Σικάγο και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Πέθανε στη Βαρκελώνη στις 5 Νοεμβρίου το 1886.-