Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΕΡ

γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στην Αυστριακή Τηλεόραση (ÖRF) και στη RAΙ με κρατική ιταλική υποτροφία.

Από το 1949 ως το 1965 εργάστηκε στο ραδιόφωνο, όπου σκηνοθέτησε ραδιοχρονικά και θεατρικά έργα κι έγραψε 500 περίπου εκπομπές, μεταξύ των οποίων τις σειρές "Σύγχρονη πνευματική Ελλάδα", "Βιβλία και Συγγραφείς" και το ηχητικό ντοκιμαντέρ "Η Φωνή του 20ού αιώνα" (14 εκπομπές), το πρώτο που μεταδόθηκε από την ελληνική Ραδιοφωνία και το Ρ.Ι. Κύπρου. Το 1960 συμμετέχει στην παρουσίαση και παραγωγή του προγράμματος του πρώτου ελληνικού σταθμού τηλεόρασης (της ΔΕΗ) στη Θεσσαλονίκη. Τον ίδιο χρόνο καθιερώνει τη ραδιοφωνική κριτική από το περιοδικό της Ελ. Βλάχου "Εκλογή". Το 1955 το μελέτημα του "Το Ραδιόφωνο και η αισθητική του", όπως και το επόμενο "Γνωριμία με την Τηλεόραση" (1962), εγκαινιάζουν την ελληνική βιβλιογραφία των Μ.Μ.Ε

Από την Παρουσίαση του Γεωργίου Κάρτερ στην Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας

Παρουσίαση βινιλίου περιγραφής από τον Γ.Κάρτερ της λιτανείας του Αγ.Σπυρίδωνος

Από την έναρξη λειτουργίας της ελληνικής τηλεόρασης το 1965, είναι από τα βασικά της στελέχη. Παράλληλα, δημοσιεύει σχετικά άρθρα, συνεργάζεται με Εγκυκλοπαιδικά Λεξικά και διδάσκει τηλεόραση στην Ανώτερη επαγγελματική Σχολή του Λυκ. Σταυράκου. Το βιβλίο του "Ραδιόφωνο και Τηλεόραση", μεταφρασμένο για τη RAΙ το 1967, αποτελεί θέμα στο Διεθνές σεμινάριο του Πανεπιστημιακού Κέντρου Κοινωνιολογικών Σπουδών της Ρώμης. Το 1971 και το 1972 οργανώνει και διευθύνει το Σταθμό Τηλεόρασης του ΟΤΕ στη Δ.Ε.Θ. Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση το, 1974, παρουσιάζει στην Τηλεόραση της ΕΡΤ τις "Ειδήσεις", επίκαιρα σχόλια κι εκπομπές της σειράς "Μια ταινία, μια συζήτηση". Διετέλεσε διευθυντής Τηλεόρασης της ΕΡΤ-1 και πρώτος διευθυντής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης της ΕΡΤ-2. Επίσης, πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού θεάτρου, πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, αντιπρόεδρος του Προσωπικού της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και μέλος του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου.

Για τέσσερα χρόνια κράτησε τη στήλη της κριτικής του θεάτρου σ' αθηναϊκή εφημερίδα και της τηλεόρασης για οκτώ χρόνια στο περιοδικό "Εικόνες". Έδωσε πολλές διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε διεθνή συνέδρια, καθώς και σε κριτικές επιτροπές θεάτρου, κινηματογράφου, τηλεόρασης και ποίησης (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Ι.Κ.Υ., Ε.Ε.Λ. κ.λπ.)

Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1945 κι ως τώρα έχουν εκδοθεί 33 βιβλία του. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, ιταλικά και ρουμανικά σε βιβλία, καθώς και στα γερμανικά, ουγγρικά, βουλγαρικά, ισπανικά και τουρκικά, δημοσιευμένα σε ξένες ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Μελοποιημένα ποιήματα του μεταδόθηκαν από το ελληνικό ραδιόφωνο.

Είναι επίτιμος πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, επίτιμος γενικός γραμματέας της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών κριτικών και μέλος του Μουσικού και Δραματικού Συλλόγου "Ωδείον Αθηνών".

Το 1962 ο Δήμος Φλωρεντίας του απένειμε αργυρό μετάλλιο και τον τίτλο του επίτιμου δημότη του. Το 1999 ο Δήμος Κερκυραίων τον τίμησε με το αργυρό μετάλλιο αξιοσύνης, το 2000 ο Δήμος Αχιλλείων και τον ίδιο χρόνο, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνων για την ποίηση του. Το 2006 τον βράβευσε η ΕΡΤ-3 για την προσφορά του στο ραδιόφωνο και το 2008 το Ίδρυμα Θ.Μπότση. Το 2009 τιμήθηκε επίσης, από το Δήμο Καλαμαριάς, την Ένωση Σμυρναίων Μικρασιατών Β.Ε. και από το Σύλλογο Κερκυραίων Θεσσαλονίκης.

Αναγράφεται στις Εγκυκλοπαίδειες "Πάπυρος-Λαρούς", "Υδρία", στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, σε βιογραφικά λεξικά (WHO'S WHO), στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, στη Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια Ελλήνων Λογοτεχνών κ.ά.

Είναι αδελφός του ζωγράφου Ερνέστου Κάρτερ και παντρεμένος με τη γνωστή βιολονίστρια Ισμήνη Χρυσοχόου.