Αρ. XIX. ΤΙΤΛΟΣ. Πράξη του Κοινοβουλίου που θεσπίζει τον Ποινικό Νόμο για τα Εγκλήματα της Πειρατείας στα Ιόνια Νησιά.

Μέχρι και την επανάσταση για την ανεξαρτησίααπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη δημιουργία τουελληνικού κράτους, κύριοι πρωταγωνιστές δεν είναι τα ευρωπαϊκά βασίλεια, αλλά οι πειρατές και οι κουρσάροι. Έλληνες, Βενετοί, Οθωμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, καιΒέρβεροι κάνουν ρεσάλτα σε εμπορικά πλοία, ενώ σπέρνουν τον τρόμο στις ακτές. Δουλεύουν για τον εαυτό τουςή για κάποια από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, λεηλατώντας ό,τι βρουν στο διάβα τους από την Μπαρμπαριά ως τις Κυκλάδες, αρπάζοντας ανθρώπους για σκλάβους. 

Το πρόβλημα των πειρατών διογκώθηκε σε τέτοιο βαθμό που ώθησε ακόμα και την κοινότητα της Κέρκυρας να διαμαρτυρηθεί στη Βενετία υποβάλλοντας αντίστοιχη αίτηση παραπόνων. Οι Κερκυραίοι ανέφεραν ότι Οθωμανοί πειρατές δρούσανε στα στενά της Κέρκυρας και έκαναν επιδρομές εναντίον τους. Αιχμαλώτιζαν και λήστευαν τα καράβια τους με ευκολία επειδή δεν υπήρχε καμία βενετική γαλέρα να τους υπερασπιστεί. Τόνιζαν επιπλέον ότι έπρεπε να ενισχυθεί η χερσαία αμυντική γραμμή στην ύπαιθρο ιδιαίτερα κατά την περίοδο της συγκομιδής γιατί τότε κορυφώνονταν οι ληστρικές αποβάσεις των πειρατών

Ποινικός Νόμο για τα Εγκλήματα της Πειρατείας στα Ιόνια Νησιά. 

ΠΡΟΟΙΜΙΟ. Η πειρατεία, αυτό το κακόβουλο επάγγελμα, το οποίο ορισμένοι άδικοι άνθρωποι στην ιδιαίτερη εξουσία τους ασπάζονται για να θηρεύουν αθώους εμπόρους, είτε στην Ανοιχτή Θάλασσα, είτε λιμάνια, στόλους, κανάλια και αλλού,  ήταν πάντα η διαρκής ανησυχία σε όλες τις εποχές, και από όλες τις κυβερνήσεις, να χρησιμοποιούν τα ισχυρότερα μέσα για την επιβολή της.

«Άνθρωποι στην ιδιαίτερη εξουσία τους ασπάζονται ..»Εμφανέστατα φαίνεται ότι οι πειρατές είχαν στήριξη από άτομα της Εξουσίας

Αυτή η κυβέρνηση έχει ως κύριο στόχο να απαγορεύσει αυτούς τους κοινούς εχθρούς, αφού χωρίς την ελευθερία των θαλασσών που τις περιβάλλουν, δεν θα μπορούσαν να έχουν ασφαλείς διαδρομές μέσω των οποίων επικοινωνούν μεταξύ τους. Και είναι ιδιαίτερα αφοσιωμένη στην προστασία από κινδύνους των ναυτικών αυτών των νησιών που έχουν αφιερωθεί στη ναυσιπλοΐα, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους. Συνεπώς, με στόχο τη διατήρηση της ακίνδυνης εμπορικής και ναυσιπλοΐας αυτών των Πολιτειών, θεσπίζεται με το παρόν, με την εξουσία της Αυτού Υψηλότητας του Προέδρου και της Εξοχότατης Γερουσίας, με τη συμβουλή και τη σύμφωνη γνώμη της Ευγενέστατης Λαϊκής Συνέλευσης των Ηνωμένων Πολιτειών των Νήσων σε αυτή τη Δεύτερη Συνάντηση του Δεύτερου Κοινοβουλίου, και με την έγκριση της Αυτού Εξοχότητας του Ύπατου Αρμοστή του ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ Προστάτη, καθιερώνεται και διατάσσεται ως εξής:

Άρθρο 1. Όσοι από τους Ιόνιους υπηκόους, χωρίς νόμιμη εξουσιοδότηση ή με κατάχρηση αυτής, με οπλισμένα πλοία ή βάρκες, ή στην ανοιχτή θάλασσα ή σε λιμάνια, λιμάνια, κανάλια ή στις ακτές, επιτίθενται σε άλλο πλοίο οποιουδήποτε έθνους χρησιμοποιώντας όπλα, απειλές, ξυλοδαρμό ή τραυματισμό ανθρώπων, πεπεισμένοι ότι το κάνουν, θα πρέπει να υποστούν την ποινή των εσχάτων βασανιστηρίων.

Οι επιθέσεις των πειρατών δεν γίνονταν μόνο σε πλοία στη θάλασσα αλλά «…βάρκες, ή στην ανοιχτή θάλασσα ή σε λιμάνια, λιμάνια, κανάλια ή στις ακτές, επιτίθενται σε άλλο πλοίο οποιουδήποτε έθνους χρησιμοποιώντας όπλα, απειλές, ξυλοδαρμό ή τραυματισμό ανθρώπων, πεπεισμένοι ότι το κάνουν, θα πρέπει να υποστούν την ποινή των εσχάτων βασανιστηρίων.»

Επιπλέον, όλη η περιουσία τους θα δημευθεί προς όφελος του Υπουργείου Οικονομικών, εκτός από το νόμιμο μερίδιο των παιδιών τους, την αφαίρεση των προικών και τυχόν χρέη που ενδέχεται να γνωστοποιηθούν.

Άρθρο 2. Ομοίως, όλοι οι ξένοι που, χωρίς νόμιμη άδεια ή με κατάχρηση αυτής, ενώ ταξιδεύουν στις θάλασσες με πλοία ή οπλισμένες λέμβους, ή στην ανοιχτή θάλασσα, ή σε λιμάνια, τέρματα, κανάλια ή στις ακτές, επιτίθενται σε πλοία χρησιμοποιώντας βία ή απειλούν ή συχνά οδηγούν ανθρώπους, συλλαμβάνονται και πείθονται ότι είναι και εχθροί και εχθροί, τιμωρούνται με την απόλυτη ποινή.

«Οι αλλοδαποί που καταλαμβάνουν ή λεηλατούν πλοία αγκυροβολημένα, ενώ τα πληρώματά τους βρίσκονται στην ξηρά ή έχουν αποσπαστεί με άλλο τρόπο, θα υπόκεινται επίσης στην ίδια ποινή. »

Άρθρο 3. Όσοι παρέχουν οποιαδήποτε βοήθεια στους ίδιους τους Πειρατές, είτε με τα πλοία τους, είτε δανείζοντας οικειοθελώς τις βάρκες τους, είτε εγκαταλείποντάς τες σε απομακρυσμένα μέρη όπου είναι συνηθισμένοι σε συχνούς

ληστές που θα μπορούσαν να τους χρησιμοποιήσουν, είτε προμηθεύοντάς τους με όπλα και πυρομαχικά, είτε προμηθεύοντάς τους με προμήθειες, είτε παρέχοντάς τους καταφύγιο, είτε αλληλογραφώντας μαζί τους, είτε λαμβάνοντας ειδοποιήσεις από αυτούς, είτε ανακοινώνοντας σε αυτούς νέα, και τέλος, με οποιονδήποτε άλλο τρόπο τους βοηθούν, θα υπόκεινται επίσης στην ίδια ποινή.

Κερκυραίοι καραβοκύρηδες που έδρασαν ως κουρσάροι  και πειρατές ήταν οι Χριστόφορος  Κοντόκαλης, Στυλιανός Χαλικιόπουλος, Γεώργιος Κοκκίνης, Πέτρος Μπούας, Φιομάχος και ο Πέτρος Λάντζας

Άρθρο 4. Εάν ένας Πλοίαρχος ή Πλοίαρχος ενός Πλοίου, ή οποιοσδήποτε ναύτης, πουλήσει το ίδιο το Πλοίο σε Πειρατές τους οποίους έχει αναγνωρίσει ως τέτοιους, ή εάν σχεδιάσει ή υποκινήσει οποιαδήποτε εξέγερση μεταξύ του πληρώματος, θα θεωρείται Πειρατής και θα τιμωρείται όπως παραπάνω.

H ανταρσία θεωρείτο πειρατεία

 Άρθρο 5. Κανένας Ιόνιος υπήκοος δεν θα επιτρέπεται να αγοράζει αγαθά από τέτοιους Πειρατές (εκτός αν γνωστοποιήσει ότι δεν γνώριζε ότι ήταν Πειρατές) είτε ιδιωτικά είτε δημόσια, ούτε στα Νησιά ούτε οπουδήποτε αλλού, με την ποινή όχι μόνο της δήμευσης όλων των αντικειμένων και αγαθών που αγοράστηκαν, αλλά και της φυλάκισης τριών ετών.

Αναφέρεται φυλάκιση. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η αγγλική αρμοστεία με απόφασή της ανέλαβε την οικοδόμηση των φυλακών Κερκύρας με σκοπό την αυστηρή  απομόνωση. Οι φυλακές αυτές κατασκευάσθηκαν κατά τη διετία 1831-1832

Άρθρο 6. Απαγορεύεται στους Ιόνιους υπηκόους καθώς και στους ξένους να πουλούν, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά στα Νησιά, οποιαδήποτε περιουσία ή αγαθά που γνωρίζουν ότι έχουν λεηλατηθεί από παράνομους πειρατές, με την ποινή της αφαίρεσης όλης αυτής της περιουσίας και αγαθών από αυτούς για επιστροφή στους ιδιοκτήτες που τα ανακτούν, και τιμωρούνται με φυλάκιση τριών ετών.

Η διάθεση των κλοπιμαίων

 Άρθρο 7. Όσοι ανακτήσουν τα λάφυρα από την εξουσία των Πειρατών θα λάβουν, ως ανταμοιβή για την εργασία τους και τον κίνδυνο της ζωής τους, το ένα τρίτο των πραγμάτων που ανακτήθηκαν από αυτούς, ενώ τα άλλα δύο τρίτα θα παραμείνουν ως ιδιοκτήτες, αλλά υπό τους ακόλουθους όρους. μεταξύ άλλων. Ότι εντός το πολύ είκοσι τεσσάρων ωρών, από την άφιξή τους σε οποιοδήποτε λιμάνι, πρέπει να εμφανιστούν ενώπιον της αρμόδιας αρχής του τόπου, υποβάλλοντας ακριβή και λεπτομερή δήλωση (των ενεργειών που ελήφθησαν για την ανάκτηση της κλεμμένης περιουσίας), απαριθμώντας όλους τους μάρτυρες που ήταν παρόντες στο συμβάν ή που θα μπορούσαν διαφορετικά να το γνωρίζουν. α.* Ότι στον τόπο όπου γίνεται η προαναφερθείσα δήλωση πρέπει να ζητήσουν από την αρμόδια αρχή την εξέταση των ορισθέντων μαρτύρων τους· αυτοί πρέπει να είναι ορκισμένοι, οι οποίοι έχουν εξεταστεί εκ των προτέρων· οι μάρτυρες αυτοί, ωστόσο, μπορούν να επαναληφθούν κατόπιν αιτήματος του Δημοσίου ή των ενδιαφερομένων μερών, προκειμένου να διαπιστωθεί η αλήθεια. 3.» Εάν η διαταχθείσα αναφορά δεν κατατεθεί ή εάν το αναφερόμενο γεγονός αντικρουστεί, όχι μόνο θα χάσουν το δικαίωμα να απαιτήσουν το ένα τρίτο της ανακτημένης περιουσίας, αλλά θα θεωρηθούν ένοχοι συνωμοσίας με τους Πειρατές ή απόπειρας απάτης εναντίον όσων ληστεύτηκαν και, ως εκ τούτου, υπόκεινται σε ποινή φυλάκισης τριών έως έξι ετών, η οποία ποινή αυξάνεται ανάλογα με τις περισσότερο ή λιγότερο επιβαρυντικές περιστάσεις.

Άρθρο 8. Δεδομένου ότι μερικές φορές είναι δύσκολο για τους ιδιοκτήτες να αποδείξουν αποδεικτικά στοιχεία που προκύπτουν από μάρτυρες ή από έγγραφα της περιουσίας τους, έχουν την εξουσιοδότηση να την αποδείξουν ακόμα και με τον δικό τους όρκο, υπό την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι παρέχουν κάποια έγκυρη ένδειξη.

 Άρθρο 9. Σε περίπτωση ναυαγίου, οι πειρατές δεν θα απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα που παρέχουν οι νόμοι στα θύματα ναυαγών, αλλά όλα που μπορούν να ανακτηθούν θα ανήκουν στους ιδιοκτήτες που τα διεκδικούν.

 Άρθρο 10. Δεδομένου ότι η κλεμμένη περιουσία παραμένει πάντα δικαιωματικά ιδιοκτησία των λεηλατημένων, θα έχουν το δικαίωμα να την ανακτήσουν εντός ενός έτους, το οποίο θα αρχίσει να υπολογίζεται από την ημέρα της καταγγελίας ή από την ημέρα της ανάκτησης σε περίπτωση ναυαγίου ή από την ημέρα κατά την οποία ανακαλύφθηκε η δόλια πώληση ή αγορά όπως παραπάνω. Μόλις λήξει η προαναφερθείσα περίοδος χωρίς να ζητηθούν, θα ωφελήσουν το Υπουργείο Οικονομικών. Ωστόσο, τα περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να κατασχεθούν θα διατεθούν πριν από το τέλος του έτους εάν απειλούν να υποβαθμιστούν. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, πρέπει να διατηρούνται στην αρχική τους κατάσταση μέχρι τότε.

 Άρθρο 11. Τα πλοία που κατασχέθηκαν από πειρατές θα ανήκουν σε εκείνους που μπόρεσαν να τα συλλάβουν, και όσοι ληστεύτηκαν και λεηλατήθηκαν θα έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν αποζημίωση για τα ίδια τα πλοία.

 Άρθρο 12. Όσοι, αν και δεν έχουν συνηθίσει να είναι πειρατές, αλλά εισέρχονται κρυφά στα πλοία και κάνουν επιδρομές στις ακτές τους, πιστεύοντας ότι βρίσκονται υπό τον δικό τους έλεγχο, θα καταδικάζονται σε δέκα χρόνια φυλάκισης, εκτός εάν χρησιμοποιήσουν βία ή απειλές ή δεν προσβάλουν το άτομο, οπότε θα καταδικαστούν στην απόλυτη ποινή.

Άρθρο 13. Όλοι όσοι μπορεί να γνωρίζουν το χαρακτηριστικό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν κατηγορούνται από το Υπουργείο Οικονομικών, πρέπει να εξεταστούν και να ακουστούν ως μάρτυρες, και οι καταθέσεις τους θα αξιολογηθούν, όταν οι περιστάσεις που αναφέρουν, είτε από τους ίδιους, είτε με άλλο τρόπο αποδειχθούν αληθείς. Άρθρο 14. Το παρόν έγγραφο θα τυπωθεί στα ελληνικά και στα ιταλικά, θα δημοσιευτεί και θα αποσταλεί σε όλα τα νησιά, στις αρμόδιες αρχές, για την εκτέλεσή τους.

Κέρκυρα 19 Μαρτίου 1825.