23 Νοεμβρίου στις 8:20 μ.μ.

ΚΕΡΚΥΡΑΙΚΟΣ ΕΛΑΙΩΝΑΣ 
Λέξεις από το κερκυραϊκό γλωσσάρια που σχετίζονται με τα κερκυραϊκά ελαιόδεντρα και τις ελιές. 
Παρακαλούνται όσοι έχουν κι άλλες λέξεις να τις προσθέσουν εδώ για την ομάδα..ή και διορθώσεις ακόμα γιατί ( η αλήθεια να λέγεται) η ομογένεια μου δεν είχε ποτέ ελαιόδεντρα 
Ο Εκτιμητής , Ήταν αυτός που είχε την ικανότητα να υπολογίζει την ποσότητα του καρπού με το μάτι 
Το Μουτζρύρι. Ήταν το μέτρο της ποσότητας του καρπού που υπήρχε πάνω στο δένδρο
Το Πάκτο . Ήταν το νοικίασμα του καρπού από το ιδιοκτήτη σε άλλον αγρότη.
Ο Πακτονάρης ή και σέμπρος . Ήταν αυτός που νοίκιαζε τον καρπό από τον ιδιοκτήτη. 
Το Καρατέλο. Ήταν το βαρέλι που έβαζαν το λαδί και το μετέφεραν για πώληση.
Το Καρτούτσο .Ήταν το μέτρο μέτρησης του ελαιολάδου. 
Το Καρτεζί. Ηταν το ένα τέταρτο του καρτούτσου
Η Πήλα. Ήταν η πέτρινη μεγάλη δεξαμενή μέσα στο σπίτι που αποθήκευαν το λαδί .
Το Μπουλούκι. Ήταν οι γυναίκες που με αμοιβή λίγο λάδι, μάζευαν τον καρπό από την γη
Ο Μπουλουκάρης .Ηταν αυτός που εύρισκε τις γυναίκες .,άδειαζε τα κοφίνακια τους με τις ελιές στα σακούλια και γενικά επέβλεπε την εργασία τους..
Η Μπουκουβάλα . Ήταν μια γωνία φρέσκο ψωμί που το γέμιζαν με λάδι βάζοντας το κάτω από την βρύση του ελαιοδιαχωριστηρα .
Το Λουτρουβειό .Ήταν το ελαιοτριβείο
Τα. Λιθαρια .Τα πιθάρια .Οι στρόγγυλες μεγάλες πέτρες που άλεθαν τις έλος .
Τα Γιόστα . Ήταν το προϊόν που έμενε μετά το ζηψιμο του λαδιού .Τα μετέφεραν στην ελαιουργία για συνέχιση της εξαγωγής ελαιολάδου .
Τα Γιόφυλλα .Ήταν τα φύλλα της ελιάς που τα χρησιμοποιούσαν (τα πετούσαν ) στο χωράφι για λίπασμα.
Η Σφυρίδα .Ηταν τα στρογγυλά ελαιοπανα από καννάβι που έβαζαν μέσα τον πεπιεσμένο καρπό και στην συνέχεα τα έβαζαν στο πιεστήριο του ελαιοτριβείου.
Η Λίσα. Ήταν είδος μακρόστενου κάρου που μεταφέροντα τα σακιά με τις ελιές στο ελαιοτριβείο και τα βαρέλια(καρατέλα) με το λάδι για πώληση.
Η Κουφάλα. Ήταν η μεγάλη τρύπα στην βάση του ελαιόδεντρου. Πολλές φορές έμπαιναν μέσα για να προφυλαχτούν από την βροχή.

ΚΕΡΚΥΡΑΙΚΟΣ ΕΛΑΙΩΝΑΣ 
4 εκατομμύρια ρίζες ελιές λένε τα σχετικά αρχεία και οι κατά καιρούς εκτιμήσεις.
Μετά την καταστροφή της Κέρκυρας το 1537 από το Σουλεϊμάν τον «Μεγαλοπρεπή», όπου ξεριζώθηκε το μεγαλύτερο μέρος του κερκυραϊκού αμπελώνα, οι Ενετοί εντατικοποίησαν στο νησί την προώθηση της ελαιοκαλλιέργειας. Και ήδη στα τέλη του επόμενου αιώνα, ο Κερκυραϊκός Ελαιώνας πρέπει να είχε αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που επιβεβαιώνεται κι από την διασωθείσα στα Ιστορικά Αρχεία της Κέρκυρας . Οι Ενετοί διέταξαν και χρηματοδότησαν τη φύτευση ελαοδένδρων.

Απίστευτο φαντάζει το ότι οι δεκάδες χιλιάδες τόνοι ελαιοκάρπου περνούσαν από ανθρώπινα χέρια, μια-μια ελίτσα! Έπεφταν δηλαδή καθ’ όλη τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου από μόνες τους οι ελιές καταγής και έτσι, βέβαια, κανέναν δεν απασχολούσε το μεγάλο ύψος των ελαιοδέντρων που στις περισσότερες περιπτώσεις έφτανε έως και τα 20 – 25 μέτρα. Ούτε μετά τη δεκαετία του ’70, που με την ανάπτυξη του Τουρισμού άρχισε να μειώνεται η φτώχια και ταυτόχρονα η προσφορά σε «τσάμπα» χέρια, το ύψος των ελαιοδέντρων ήταν πρόβλημα, μια που οι παραγωγοί κατέφυγαν τώρα στα δίχτυα. Στρώθηκαν έτσι κατάμαυρα οι πλαγιές