Το παρακάτω έγγραφο χρονολογείται περί το 1752. Είναι μια νοταριακή πράξη, με την οποία κάποιος κύριος ονόματι Αναστάσιος Χουροκάτος, λαμβάνει μετρητά ως δάνειο. Το εντυπωσιακό του εγγράφου δεν είναι το περιεχομενό του, αλλά  η γλώσσα , η οποία χρησιμοποιείται. Είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα της γραπτής κορφιάτικης γλώσσας της εποχής. Ο σχηματισμός των λέξεων γίνεται με την χρήση τόσο λατινικών όσο και ελληνικών γραμμάτων.

1752 πενήντα δυό, iανουαρiου. 28. Ήκοση οκτό, είς το Καγγέλο εμού Νοταρiου ο παρόν s^r. Αναστάσiος Χουροκάτος του ποταί s^r. Θεοχάρi κάδiκος εδό είς Κορiφούς, έλαβε είς το παρόν ενοπiον εμού Νοταρiου και μαρτηρων των κάτοθεν από τους παρόντας s^r Φραντζέsκο Sαβέριο Αιρόλδη Κασiέρi αδουάλ και γiούς πατρονάτον του osπυταλiου αφiερομένη του ροσαρiου s^r Τζαμπαδήστου μποναφiνη πρiορiν της sκόλας της Υπεραγiας Θεοτόκου του ροζαρiου του Ευγ. S^r Άγγελος Μοτζάνεγας του Ευγ. S^r Τζαμπαδisτα σηνβέκοντας και δiα όνομα του απόντος Ευγ^ου s^r Νiκολάου ροδοστάμου κολεγάδου  Κουβερναδούρi του άνοθεν οsπiταλiου μετρiτά τζεκiνiα χρiσά πενήντα Ν^ο 50 δiα τα οπiα υπόsxeτe ο αυτός s^r Χουροκάτος να πλερόνη προς το αυτό οsπiτάλiο το διάφορον αυτόν προς έξη τα εκατώ τον χρόνον αρχiνοντας από την σiμερον και eός την επisτροφήν αυτών το οπiο δiάφορον να eχη χρeος ο αυτός S^r Αναστάσiος να το πλeρόνη μe ποντουαλiτά να το δiνη προς το ήδiον οsπiτάλiον από χρόνον σερβήδο, είς υπόsχeσην των παντήωντου αγαθών παρόντων μελόντων Γγενεραλμέντe και σοματικός και eτούτο eός όπου θελ(ή)σουν η Κυβeρνήτε κατακeρόν ευρisκόμενοi να του αφiσουν είς χiρας του το αυτό καβηδάλ τζεκiνiα πενήντα δiα τη οπόταν λiσουν να του γηρεύσουν και την επisτροφήν του αυτού Καβηδάλ αβeρτiρόντας τον τρiς μiναις προτήτερα, υπόsχeτe και αυτήν να την κάμι μe κάθε ποντουαλiτά είς υπόsχesην όλος δiόλου ως άνοθεν , μάλisτα χορiα την άνοθεν Γγενεράλ ομπλυγατζiον όλον το οsπiτiον ανογοκάτογο όπου ο αυτός Χουροκάδως έχη και ποσεδέρi κiμeνο είς τούτην την χόραν εις την πeριοχήν των Αγiων Αποsτόλον πέτρου και παύλου αληνκόντρο την αυτήν Εκλiσiαν και σiνεγγiς οsπiτiου της s^α Κατερίνας Χουροκάτη Νiκολόπουλο αδελφis του και αληνκόντρο το (οsπiτiον) του s^r Νiκολάου Κουαρτάνου από εκiθε από το Καντούνη και ταις δiμοσiαις στράδαις δiατη το αυτό οsπiτioν να εiναι και δiαμένη υποτεκάδο εος την τeλiαν επisτροφήν του άνοθεν Καβηδαλiου. Καi δiα την ποντουάλ πλeρομήν από χρόνον είς χρόνον τον τζεκiνiον τρiων του αυτού δiαφόρου δiα το οπiο δiάφορον από χρόνον είς χρόνον δiα να το έχi ποντουαλμeντe το ρηθeν οsπiταλioν δiα την πρeπουσαν κυβeρνησην των πτοχών αρόsτον εμένη πiετζος και Αρχieπλeροτής ο παρόν s^r Γεόργiος Ντάδος του ποταί s^r Αθανασiου, ο οπiος υπόsχeτe ότι εάν μe ποντουαλiτα από χρόνον είς χρόνον είς τας 29 Iανουαρiου δεν τα δiνη τα αυτά τζεκiνiα χρiσα τρiα ο ρiθiς χουροκάτος να τα δiνη και πλερόνη αυτός ποντουαλμeντe από ηδioν εδiκον του και τούτο εις υπόsxeσην  των αγαθον του (…) δiα το αυτό δiαφορον εός την επιsτροφήν του Καβηδαλiου ασουμeρόντας και οi δio απόφασiν βάνοντας το δεκρeτο από την δiκεοσiνη και τα εξiς. Και επiδη ο αυτός s^r Αναsτάsioς Χουροκάτος μe iνsτρομeντο (…) στους 1742 iουνioυ 4 είς τα άδη του s^r Σπυρiδωνος Ανδρόνη Νοταρiου ήχε δόση είς το ηδiον οsπiτiον του προς τον ποταί s^r Θεόδωρον ηκονόμον του ποταί s^r Πάνου δiα την σούμα τζεκiνiα χρiσα πeνήντα μe το δiάφορον τους προς δέκα τα εκατώ τον χρόνον δiα τούτο ο ήδiος s^r Χουροκάτος δiα να ελευθερόσi το αυτό οsπiτiον από την ηριμeνην προτην (…) και υποτeκα και δiα να εiναι εός την επisτροφήν υποτεκάδο προς το ρiθεν οsπiταλioν δiα την Καουτeλα του άνοθεν εsμπόrsoυ είς το παρόν ενόπioν ημών έδοσε και εμέτρισε τα άνοθεν τζεκiνiα χρiσα πeνηντα όπου είς το παρόν έλαβε από τους επιτρόπους του ρiθeντος osπiταλiου προς τσi παρόντας s^r Νικόλαον και s^r Δiμiτρiον αδελφούς ηκονόμο yούς και κλiρονόμους του άνοθεν ποταί s^r Θεόδορου κάνοντας και ος αδελφός της αδελφότητος οi oπiοi κράζοντe πλeρoμeνοi και ευχαρisτημένη δiα το αυτό κρeδiτο τους, και δεν πρετεντέρουν από τον αυτόν s^rΧουροκάδο πλeον κανeνα πράγμα ούτε δiα το αυτό Καβηδάλ αλ’ ούτε δiα το σολiατiκο του αυτού οsπiτiου όπου από εδiκοντους επλέροσαν είς το μαναsτiρioν του sαν Φραντζεsκου τζεκiνiα 2 τον χρόνον, και είς το Καπiτολο της μiτροπολεος ελεόλαδο (…) ήμηση τον χρόνον αλ’ ούτε δiα ταίς (…)  όπου από εδiκον τους έκαμαν επiδή και ελαβαν και δiα αυτά την ευχαρisτησην τους και δiα τούτο να μeνη το άνοθεν καντράδο είς τενούτας άδη Ανδρονη, όσον και κάθε αλογράφος πουμπλiκο και πρiβάδο όπου να έτρεζε αναμεσον τον s^r Χουροκάδο και ποτe s^r Ηκονόμο κομeνα ηλiομeνα και ος ουδέν, και το άνοθεν οsπiτiον ελεύθερο από την αυτήν πρότην υποτέκα και υποτεκάδο προς το ρυθέν οsπiταλioν, καθός μe το παρόν ως άνοθεν εξεκαθαρiζeτe και ούτος έμiναν άλλοi σηνφονημeνη ενοπioν  μαρτήρον, του s^r Ελευθeρiου μeλiσουργού του ποταί S^r Πiερου και s^r Γεόργiου Σπάδα του ποται s^r Νικολάου.

Ευγάλθει από τσi πράξεiς του ποταί Κυρ.^ου Νiκολάου Μαράτζου Νοταρίου, τσi 9/21 Iανουαρiου 1836. Τρiαντα έξη.

Νικόλαος Γαρiθης

Αρχειοφιλάξ Κοριφού

Επεξεργασία του κειμένου η ιστορικός Έφη Μήτσιου