Η πρώτη ελληνίδα κυνηγός η Κερκυραία (Ζα’ί’ρα Μέρλιν-Θεοτόκη)
Η πρώτη ελληνίδα κυνηγός η Κερκυραία (Ζα’ί’ρα Μέρλιν-Θεοτόκη)
Στο «Πανελλήνιον Λεύκωμα» του 1905 δημοσιεύεται το ακόλουθο άρθρο.[i]
Ο καταυλισμός των κυνηγών
Αν η διοργάνωσις εκδρομών και εορτών κυνηγητικών ήτις δι’ άλλα κράτη είναι εκ των ασκήσεων των συνήθων και κυρίως υπό των ευγενών τελουμένων, δια την Ελλάδα, όπου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων η θήρα περιορίζεται εις την δολοφονίαν, υπό ανηλίκων ως επί το πλείστον κυνηγών, των πολυτίμων δια την γεωργίαν μικρών πτηνών, το 1904 έχει να επιδείξη έναν ηράκλειον αληθώς κυνηγετικόν άθλον, του οποίου κατά τούτο αυξάνει η αξία, ότι Ελληνίς ευγενούς οικογενείας έχει μέγα μέρος εις την επιτέλεσιν αυτού.
Οι κυνηγοί στο ιδιόκτητο γιότ των Μέρλιν «Βαλκυρία»
Είναι γνωστόν δηλαδή ότι μεταξύ των ελαχίστων Ελλήνων κυνηγών αξίας, την πρώτην θέσιν και λόγω σκοπευτικής ικανότητος και λόγω πλήθους εκδρομών και θηραμάτων κατέχουν οι αδελφοί Μέρλιν, ων εις,ο κ. Σίδνευ Μέρλιν,[i] νυμφευθείς την θυγατέρα του τέως πρωθυπουργού της Ελλάδος Γεωργίου Θεοτόκη,Ζα’ί’ραν,
κόρην ανεπτυχθείσαν με Σπαρτιάτικην ανατροφήν, μετέδωκε προς αυτήν όλην την προς την ευγενήν της θήρας άσκησιν αγάπην του ούτω εντός μικρού η Ζα’ί’ρα Μέρλιν, ου μόνον παρηκολούθη τον σύζυγόν της εις απάσας αυτού τας εκδρομάς, χειριζόμενη το τυφέκιον μετά θαυμασίας δεξιότητος και ψυχραιμίας, αλλά και πλείστους των καλλιτέρων κυνηγών υπερέβαλεν εις τον αριθμόν των φονευθέντων θηραμάτων.
Οι κυνηγοί με τα θηράματά τους.Από δεξιά: Στ. Στριμενέα, Τζέραλντ Μέρλιν, Ζα’ί’ρα Μέρλιν-Θεοτόκη, Σίδνευ Μέρλιν και Χάρολντ Μέρλιν
Κατά τον Οκτώβριον λοιπόν του παρελθόντος έτους ολόκληρος η οικογένεια Μέρλιν, αποτελουμένη εκ των κ.Σύδνευ Μέρλιν, Χάρολδ Μέρλιν,Τζέρολδ Μέρλιν και της συζύγου του πρώτου κ.Ζα’ί’ρας Μέρλιν, συνοδευομένη υπό του γνωστού ταριχευτού όσον και κυνηγού κ. Σταύρου Στριμενέα και ολοκλήρου επιτελείου υπηρετών επεβιβάζετο με το ιδιόκτητο γιοτ του Μέρλιν «Βαλκυρίαν» εις Αγίους Σαράντα της Ηπείρου προς διοργάνωσιν θήρας αγριοχοίρων.
Εκεί στρατολογηθείσης πολυαρίθμου συνοδείας εντοπίων κυνηγών, οίτινες θα εχρησίμευον δια την ανίχνευσην, ανακάλυψιν των ζώων και εκφοβισμόν αυτών,(παγάνα) ο μικρός στρατός εξεκίνησε προς το εσωτερικόν και μετά εξ ωρών πορείαν,αι σκηναί επήγνυον τον καταυλισμόν του ομίλου εις τας υπωρείας μεγάλου και δασώδους λόφου παρά την Σινίτσαν.
Η Ζα’ί’ρα Μέρλιν-Θεοτόκη μπροστά σ’ ένα αγριογούρουνο
Την αφήγησιν της πρώτης εξόδου του μικρού στρατού παραλαμβάνομεν, χωρίς να παραλάξωμεν το αφελές ύφος της, από επιστολήν του κ. Στριμενέα, προς φίλον του εν Αθήναις.
«Δεν ήτο πολλή ώρα αφ’ ότου ο καταυλισμός μας επήχθη- γράφει ο Στριμενέας- και το άγριον εκείνο περιβάλλον θα έλεγε κανείς ότι είχεν ημερεύση εις την θέαν των λευκών σκηνών μας. Ήτο δε γραφικόν το θέαμα του μικρού συνοικισμού μας. Εις το κέντρον η σκηνή του ζεύγους Σ.Μέρλιν έχουσα εκατέρωθεν τας σκηνάς των κ.κ.Χάρολδ και Τζέρολδ Μέρλιν και όπισθεν την ιδικήν μου. Ολίγον απωτέρω δύο μεγαλύτερες σκηναί, μια χρησιμεύουσα ως μαγειρείον και η άλλη δια τους υπηρέτας και ανιχνευτάς, απετέλουν μιαν εικόνα αντιθέσεως. Ο πολιτισμός από του οποίου ουδ’ η εξωτερίκευσις της προόδου έλειπε- ο καπνός ο εξερχόμενος από το μαγειρείον έστω- ήρχετο να ταράξη την άγριαν εκείνην ερημίαν, ήτις μας περιεκύκλου.
Ήτο 1μ.μ. και εκαθήμεθα όλοι συνηγμένοι εις την σκηνήν του κ. και της κ. Σίδνευ Μέρλιν, όταν η κ Μέρλιν, παρατηρήσασα ότι η λεπτή βροχή, ήτις από της πρω’ί’ας έπιπτεν, είχε παύση μας λέγει :
-Δεν δοκιμάζομεν μιαν κοντινήν παγάνα ; Έχουμε ακόμη καιρόν έως ότου βραδιάσει.
Η ιδέα εγένετο ενθουσιωδώς δεκτή και εις πέντε λεπτά της ώρας είμεθα όλοι έτοιμοι.
Η κ. Μέρλιν ωπλίσθη με εν ραβδωτόν δίκανον, όπως και ο κ Μέρλιν και εγώ. Οι κ.κ. Χάρολδ και Τζέρολδ πρετίμησαν τας επαναληπτικάς καραβίνας των Ουίντσεστερ με 8 βολάς.
Παρελάβομεν εξ ανιχνευτάς και έναν όστις θα διηύθηνε την ανίχνευσιν, όπως και έναν οδηγόν όστις εγνώριζε τα κρυσφύγετα των αγριόχοιρων, μετά επτά κυνών, και ηρχίσαμεν βαδίζοντες.
……….Σπεύδω προς το υποδεκνυόμενον μέρος, όταν βλέπω έναν φοβερόν αγριόχοιρον εξηγριωμένον να φεύγει προς το μέρος της κ.Μέρλιν και ακριβώς κατ’ επάνω της.
Εκ της θέσεως μου ήτο αδύνατον να πυροβολήσω διότι η απόστασις ήτο μεγάλη.
Έστην λοιπόν περίεργος δια το αποβησόμενον. Η κ.Μέρλιν αντιληφθείσα την προσέγγισην του ζώου, ανέμενε με αταραξίαν θαυμαστή, με το όπλον προτεταμένον, την εμφάνισήν του. Έξαφνα το ζώον εμφανίζεται ολίγα βήματα προ αυτής, δεικνύον τους τεράστιους χαυλιόδοντας του. Η κ. Μέρλιν σκοπεύει, πυροβολεί και ο αγριόχοιρος, διαγράφων έναν κύκλον περί εαυτόν, κυλιέται νεκρός ολίγα βήματα προ των ποδών της.
…….ακούω τον θόρυβον τον χαρακτηριστικόν τον οποίον προξενεί η φυγή του ζώου η εσπευσμένη δια μέσου των θάμνων, αλλά δεν κατορθώνω να τον διακρίνω.Διέρχεται αθέατος επίσης προ του κ. Χ.Μέρλιν και εμφανίζεται και αυτός πρό της κ. Μέρλιν. Αυτήν την φοράν εφοβήθην δια την σύντροφόν μας. Η εμφάνισις του ζώου υπήρξεν όλως αδόκητος και η κ.Μέρλιν ουδ’ είχε καν το όπλον έτοιμον.Σε βεβαιώ όμως ότι δεν ηδυνήθην να καταπνίξω ενθουσιασμού κραυγήν όταν είδα εντός δευτερολέπτου την λεπτοφυά φαινομενικώς σύντροφόν μας να σκοπεύη και να πυροβολή κατά του αγριόχοιρου, όστις εκυλίσθη νεκρός με μιαν σφαίρα εις την κεφαλήν.
Η Ζα’ί’ρα Μέρλιν- Θεοτόκη με το κυνήγι της, το κουβαλούν δύο ντόπιοι.
….Εντός ολίγου μας έφεραν ζώα από το χωρίον επί των οποίων φορτώσαντες τους εξ αγριόχοιρους επεστρέψαμεν εις τον καταυλισμόν μας.
Η διήγησις αυτή η άνευ ταρταρινισμών και υπερβολών του αυτόπτου μάρτυρος αρκεί να δώση ιδέαν του συνόλου της εκδρομής και της θαυμαστής όντως ψυχραιμίας και σκοπευτικής δεινότητος της κ. Μέρλιν-Θεοτόκη.
Κατά την εκδρομήν ταύτην ην επηκολούθησε Δευτέρα εις πλησίον τι μέρος της Ηπείρου γενομένη μάλλον προς θήραν σκολοπάκων (μπεκατσών) και λαγών – η οικογένεια Μέρλιν απεκόμισεν ως λάφυρα 43 αγριόχοιρους και 12 δορκάδας.
Κατά την δευτέραν εκδρομήν ο αριθμός των φονευθησών μπεκατσών και λαγωών σύγκειται από πολλάς εκατοντάδας. Αρκεί να σημειωθή ότι εις μίαν μόνην ημέραν η κ.Μέρλιν απεκόμισε
6 λαγωούς, 28 μπεκάτσες και 15 πέρδικες, αποφέρουσαν δε το αξιόλογον τούτο αποτέλεσμα της απεριγράπτου σκοπευτικής ικανότητας της.
________________________________________________________________________________________________________________
[i] Ο Σίδνευ Μέρλιν ήταν γιος του αθηναίου φωτογράφου Καρόλου Μέρλιν και εκείνος που καλλιέργησε στην Κέρκυρα τη γνωστή ποικιλία πορτοκαλιών.
[i] Αναδημοσίευσης «συλλογές» Απρίλιος 1998, 317 άρθρο του Χρυσόστομου Μαυρομμάτη