6) ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Το 1800 τα επτά νησιά του Ιονίου αναγνωρίστηκαν ως αυτόνομο και ελεύθερο κράτος υπό την επικυριαρχία της Πύλης. Τη διακυβέρνηση των νησιών ανέλαβαν οι πρόκριτοι με την καθιέρωση συντάγματος που ονομάσθηκε «Βυζαντινόν».

Οι Αντώνιος Καποδίστριας και Νικόλαος Σιγούρος ανέλαβαν ως εντολοδόχοι της Πύλης να εφαρμόσουν το σύνταγμα στα νησιά της Επτανήσου Πολιτείας. Ο πατέρας του Αντώνιος Καποδίστριας όρισε αντικαταστάτη του, όπως είχε το δικαίωμα, τον γιό του Ιωάννη.

Σε ηλικία, λοιπόν, 25 ετών ο Ιωάννης Καποδίστριας πήγε στην Κεφαλλονιά και πέτυχε τα εξής:

την ειρήνευση του τόπου

την εδραίωση της πολιτικής τάξεως

την αποδοχή του συντάγματος

τον συμβιβασμό με τον επικηρυγμένο Ευστ. Μεταξά κατόπιν πολυώρων διαπραγματεύσεων.

Το 1802 ίδρυσε την Ιατρική Εταιρεία Κέρκυρας

Το 1803 ως Γραμματέας της Επικρατείας ανέλαβε τη διακυβέρνηση του Κράτους και επιτυγχάνονται τα εξής:

Η Ελληνική γλώσσα αναγνωρίσθηκε ως επίσημη γλώσσα της Ιονίου Πολιτείας.

Ψηφίσθηκε νέο Σύνταγμα.

Aναδιοργανώθηκε η εκπαίδευση.

· Iδρύθηκε η σχολή της Τενέδου στην Κέρκυρα, η οποία είναι η πρώτη Ελληνική σχολή δημόσιας εκπαίδευσης (5 Νοεμβρίου 1805), όπου φοιτούσαν υποχρεωτικά για δύο χρόνια όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι κληρικοί.

· Ιδρύθηκαν σαράντα σχολεία στοιχειώδους εκπαίδευσης σε όλα τα Επτάνησα (έως τον Φεβρουάριο του 1807 είχαν φοιτήσει 120 νέοι).

· Ιδρύθηκε το Εθνικό Γυμνάσιο Επιστημών, Γραμμάτων και Ναυτικής Τέχνης στην Κεφαλλονιά.

Ιδρύθηκε η περίφημη Ιόνιος Ακαδημία στην Κέρκυρα, η οποία είχε ως στόχο την ανάπτυξη και αξιοποίηση του ορυκτού και φυτικού πλούτου των Επτανήσων και την καλλιέργεια των γραμμάτων και των τεχνών.

Ιδρύθηκε Ελληνικό τυπογραφείο, στο οποίο τυπώθηκε και ο "Θούριος" του Ρήγα Φεραίου.

Ως έκτακτος στρατιωτικός διοικητής της Αγ. Μαύρας (Λευκάδος) το Μάιο του 1807, προκειμένου να αποκρουσθεί η επίθεση του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, οργάνωσε την άμυνα του νησιού ως εξής:

Εκ της θαλάσσης και εκ της ξηράς με τη διάνοιξη μεγάλης τάφρου, την οποία προάσπιζαν τρία πυροβολοστάσια.

Κάλεσε σε συνεργασία πολλούς οπλαρχηγούς, όπως τον Αντώνη Κατσαντώνη, τον Κίτσο Μπότσαρη, τον Λάμπρο Τζαβέλα, τον Γρίβα, τον Βαρνακιώτη, τον Μπουκουβάλα κ.ά. Λέγεται ότι εκεί γνώρισε για πρώτη φορά και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το μεγαλύτερον, το θαυμαστότερον, το ελληνικώτερον κατόρθωμα του αειμνήστου Καποδιστρίου υπήρξεν η εν Λευκάδι συγκέντρωσις όλων των ενδοξωτέρων καπετανάτων της Ρούμελης προς υπεράσπισιν της κινδυνευούσης Λευκάδος, και ο αδελφικός σύνδεσμος, όστις προέκυψεν εκ της συγκεντρώσεως ταύτης μεταξύ των σημαντικωτέρων οπλαρχηγών της δουλωμένης Ελλάδος. Οι κλέφται μεταμορφώθησαν εις κλεφτουριάν, δηλαδή απέβαλον την ιδέαν της ατομικής κεχωρισμένης κατά των εχθρών αντιδράσεως και συνησπίσθησαν και συνετάχθησαν υπό την αρχηγίαν του Κατζαντώνη εις στρατόν εθνικόν, εν και μόνον σύνθημα, άσπονδον κατά των τυράννων της πατρίδος πόλεμον, ένα και μόνον σκοπόν επιδιώκοντα, την απελευθέρωσιν της βασανιζομένης μητρός των».

Από πολύ νωρίς ο Καποδίστριας φανέρωσε τις ηγετικές ικανότητές του και ήταν επόμενο να εμπνέει μεγάλο σεβασμό σε όποιον τον γνώριζε. Ο Κατσαντώνης μάλιστα προκειμένου ν' ανταποκριθεί στο κάλεσμά του έδωσε σειρά νικηφόρων μαχών εναντίον των Τουρκαλβανών που προσπαθούσαν να τον εμποδίσουν.

7)Louis Gabriel Cesar Berthier Berluy

(1765-1819)

Biographie [modifier]

Une fratrie de généraux [modifier]

Fils cadet de Jean-Baptiste Berthier (6janvier1721 - Tonnerre ✝ 21mai1804 - Paris), ingénieur-géographe de l'armée, lieutenant-colonel, anobli par Louis XV, ses frères sont le Maréchal d'EmpireLouis-Alexandre Berthier, Victor Léopold Berthier, également général de division et, le plus jeune, issu d'un second mariage, Joseph-Alexandre Berthier, 1er vicomteBerthier (1821) et maréchal de camp.

César naît le 4 novembre1765, au 3, rue de l’Indépendance américaine, dans la paroisseSaint-Louis, à Versailles, et est baptisé le 20 du même mois par le prêtreaumônier de l’hôtel de la guerre, toujours à Versailles.

Le prestige du nom [modifier]

Tout comme son aîné, qu'il assiste parfois, César brille plus par les services qu'il rend à l'administration des armées qu'à son activité sur les champs de bataille.

Après le coup d'État du 18 brumaire (An VIII, 9novembre1799) il est nommé inspecteur aux revues. À Marengo, le 25 prairialan VIII (14juin1800), il est l'Adjudant-commandant de Murat, Commandant en chef de la cavalerie.

Général de brigade le 4septembre1802, il succède l'année suivante à son frère Victor Léopold en qualité de chef d'état-major de la place de Paris, ce dernier étant appelé à partir pour l'Allemagne.

Commandeur de la Légion d'honneur depuis le 14janvier1804, il obtint en 1805 le commandement d'une armée d'observation sur les côtes de la Hollande et devient général de division le 3janvier1806.

À Corfou [modifier]

Napoléon proposa au Tsar Alexandre Ier son soutien en échange de l'archipeldes Sept-Îles. L'archipel fut donc cédé à la France lors de la paix de Tilsit en 1807. La convention resta secrète afin de protéger le transport des troupes depuis le sud de l'Italie.
En fait, quatre jours avant la signature du traité, donc le 4 juillet1807, Joseph, alors roi de Naples, reçut l'ordre de faire traverser le canal d'Otrante à des troupes.

Début août1807, le général Berthier débarqua à Corfou avec 4 000 hommes des 5e de ligne italien, 6e de ligne français, deux compagnies d'artillerie, deux compagnies de sapeurs, du ravitaillement et des munitions de Tarente à Corfou. Les Îles ioniennes reçurent ensuite le renfort du 4e léger.

Berthier annonce, le 1er septembre, au Sénatseptinsulaire que les îles passaient sous la protection de la France ; et que rien ne changeait dans le fonctionnement constitutionnel, administratif ou judiciaire de la République :

« La république des îles septinsulaires devient l'un des gouvernements qui dépendent de l'Empire français. Les habitants deviennent les sujets de l'Empereur et Roi. Ils conservent leur gouvernement ; les membres du Sénat conservent leurs fonctions»

Devenu « Commandant de Corfou », César Berthier s'installa dans la Fortezza Vecchia, dans le bâtiment occupé avant lui par les provéditeurs de Venise, les généraux Gentili et Chabot, puis Mocenigo.

Bien que Napoléon Ier ait promis que les Sept Îles conserveraient leur indépendance, cependant, le fait (maladroit) que Berthier fît hisser le drapeau tricolore sur la citadelle ne fut pas considéré comme un signe encourageant par la population locale.

Toute la politique menée par Berthier mécontenta Napoléon[6].
et son mode de vie continua de lui aliéner la population, mais aussi la garnison française. Il s'habilla à l'orientale, fit de la femme d'un capitaine italien sa maîtresse.

Le 28 mars1808, il est remplacé dans son gouvernement par son ancien principal adjoint, Donzelot, dont l'autorité dans les Îles Ioniennes fut pleine de sagesse et de modération.