Ένας Ισπανοεβραίος σκλαβούνος στσου Κορφούς

1743
Στην Ιεροκαγκελαρία του Μ. Πρωτοπαπά καταγράφεται με αρκετή γλαφυρότητα ένα ιδιαίτερο περιστατικό. 
Εμφανίστηκε, ενώπιον του Μ. Πρωτοπαπά Ιωάννη Βούλγαρη, ένας «άνθρωπος νέος τη ηλικία χαμιλός, ξανθός εις το χρόμα δίχως γένια με μαλιά ξαθά, ενδεδυμένος σκλαβούνικα (ο νεαρός ανήκε στο σύνταγμα των Σκλαβούνων) με βελάδα[σακάκι] κόκινη από ρούχο φορεστό, με γιατζέρμα[;] λατάδα[; ενδεχομένως από λάτα], με μπραγίεσαις[παντελόνι, βράκα] πάνινες άσπρες, με σκαλτζούνια γαλάζια, με παπούτζια εις τα ποδάρια μαύρα με φιούμπες[αγκράφες] μπρούζινες, με σκούφια σκλαβούνικη σολδαδίτικη, και με σπαθί ήτε παλόσο». Κατόπιν, αποκρινόμενος στις σχετικές ερωτήσεις, εκτυλίσσει την ιστορία του, «εγώ είμαι Εβραίος και ονομάζομαι Δαβιδ Λόπες η πατρίδα μου είναι η χώρα της Γρανάδας μέρος της Ισπανίας....είμαι έως δεκοχτώ χρονών......αναζητώ να γένω χριστιανός ορθόδοξος με το να λάβω το άγιον βάπτισμα..... ο θεός με εφώτισε να γένω χριστιανός επειδή και είναι ένας χρόνος οπού έφυγα από την πατρίδα μου, και ήρθα εις την Ιταλία, και εγράφθηκα εις τα ρεγγιμέντα σκλαβούνικα, και εις την Βερόνα οπού ήμουνα επρατιγάριζα [βενετ. pratigare: ελευθεροκοινωνώ, έρχομαι σε επαφή με άλλους, κατόπιν άδειας των υγειονομικών αρχών-άγνωστο αν εδώ έχει άλλη σημασία] εις το σπήτι ενού παπά οπού ήτον καπελάς[εφημέριος] εις το ρεγγιμέντο μας, και από τότες είχα την γνώμην να γενώ χριστιανός, και επαρακάλουνα τον αυτόν ιερέα να με βαπτίση, μα αυτός δεν ηθέλησε να επιχειρισθή, τώρα όπου έτυχα εις τούτα τα μέρη αναζητώ με κάθε μου προθυμίαν να λάβω το άγιο βάπτισμα.....ούτε με εβίασε[να προσηλυτιστεί με τη βια] τινάς ούτε δια άλλο τέλος το κάνω, μόνον ως είπα με εφώτισε ο θεός....». Μάλιστα έδωσαν κατάθεση και δυο, καθ' υπόδειξη του Δαβίδ, μάρτυρες ο «Αγουστής δε Σορίας του Γιάννη από την χώραν ονομαζόμενη Δελπόντε μέρος της Ισπανίας» και ο Δαλματός Γιούρες Μαύροβικ, αμφότεροι μέλη του ίδιου ρεγγιμέντου. Αυτοί επιβεβαίωσαν την ιστορία του και έτσι εκπληρώθηκε η επιθυμία του Δαβιδ.