THE DEARS Summer of protest

This video is dedicated to Prometheus, to Kostas Georgakis (Genoa 1970) and Carlo Giuliani.(Genoa 2001).

Με την 17^η Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης για τα θύματα του Πολυτεχνείου, πρέπει να θυμηθούμε μεταξύ των αγωνιστών και θυμάτων που θυσιάστηκαν  για την Δημοκρατία στην Ελλάδα και οι οποίοι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και πέθαναν για το σκοπό αυτό, τον Κερκυραίο φοιτητή Κώστα Γεωργάκη.

  Ας πάρουμε τα γεγονότα με βάση την ιστορική πορεία τους. Προ την 21^η Απριλίου 1967, είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια μεγάλη πολιτική αστάθεια. Δύο  πολιτικά κόμματα αντιμάχονταν σκληρά για την επικράτησή τους. Είχε γίνει από καιρό αντιληπτό ότι η Βασιλευόμενη Δημοκρατία, ουσιαστικά ήταν βασιλευόμενη και ολίγον δημοκρατία.  Στις 18 Ιουλίου του 1963, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία μετά από διαφωνία με τον Βασιλιά Παύλο, πυροδοτούμενη φαινομενικά από την έντονη αντιπάθεια της Βασίλισσας Φρειδερίκης προς το πρόσωπό του, ενώ  στην πραγματικότητα ο λόγος ήταν η πρόθεσή του να αναθεωρήσει προς το δημοκρατικότερο το Σύνταγμα του 1952, το οποίο είχε προωθηθεί μόνο από τις κυβερνήσεις του Κέντρου και ήταν ασφυκτικό για την εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση και ιδιαιτέρως γενναιόδωρο προς το Βασιλιά. Έφυγε από την Ελλάδα και πέρασε τέσσερις μήνες στο εξωτερικό. Από τον Μάιο του 1963 η χώρα ήταν σε αναταραχή, μετά τη δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη από παρακρατικούς, σε εκδήλωση για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Το Νοέμβριο, η Ε.Ρ.Ε. υπό την ηγεσία Καραμανλή έχασε τις εκλογές από την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Καραμανλής αποχώρησε εκ νέου από την Ελλάδα.  Η νόμιμη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ήρθε σε ρήξη με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο το καλοκαίρι του 1965 στην Κέρκυρα.

Φωτογραφίες από την άφιξη  και παραμονή του  Γ. Παπανδρέου το καλοκαίρι του 1965 στην Κέρκυρα

Φωτογραφίες  Γιώργου Καγκουρίδη

 Ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε για δύο λόγους, 1^ον ) διότι  ο Κωνσταντίνος δεν του επέτρεψε να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, κρατώντας σε αυτό, τον εγκάθετό του Πέτρο Γαρουφαλλιά και 2^ον )ως εκλεγμένος από το λαό,  στηρίχθηκε  στο Σύνταγμα   που όριζε στο άρθρο 114 ότι η τήρηση των άρθρων του, επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων . Τότε,  ο βασιλιάς  Κωνσταντίνος διόρισε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα με υπουργούς βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που αποστάτησαν. Η νέα κυβέρνηση όμως δεν είχε πλειοψηφία στη Βουλή, οπότε σχηματίστηκε άλλη κυβέρνηση υπό τον ¨αριστερό¨ Ηλία Τσιριμώκο, η οποία επίσης καταψηφίστηκε. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 1965 η νέα κυβέρνηση υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο κατάφερε να πάρει ισχνή ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ ο Παπανδρέου είχε κηρύξει τον  "ανένδοτο" αγώνα. Το 1967 προκηρύχτηκαν  εκλογές για τις 28 Μαΐου σε συμφωνία των δύο κομμάτων, ΕΡΕ με  Πρόεδρο τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Ένωση Κέντρου με Πρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου.  Στις 21 Απριλίου  όμως, αξιωματικοί του στρατού υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα και καθ' υπόδειξή τους την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Κωνσταντίνος  Κόλλιας. Η επταετής περίοδος που ακολούθησε έγινε γνωστή ως η Χούντα των Συνταγματαρχών.

Πηγή: Βικιπαίδεια.

Η χούντα πλέον διοικεί σύμφωνα με τους κανόνες ενός αδίστακτου  δικτατορικού καθεστώτος. Εκατοντάδες  Έλληνες, κυρίως φοιτητές, βρέθηκαν εκτός Ελλάδος. Αυτοί κυνηγήθηκαν με κάθε δόλιο τρόπο και από το εσωτερικό αλλά  και από το εξωτερικό με εγκάθετους του στρατιωτικού πραξικοπήματος. Η ελευθερία δράσης τους ήταν μεγαλύτερη καθότι βρίσκονταν έξω από την Ελλάδα. Οι χουντικοί αυτό το θεωρούσαν μεγάλο πρόβλημα για την επιβίωσή τους, έτσι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο, οι εγκάθετοι Πρόξενοι στο εξωτερικό να δίνουν  πληροφορίες-αναφορές για κάθε κίνηση και για κάθε πρόσωπο το οποίο παρακολουθούσαν. Πάρθηκαν μέτρα, όπως, απειλές προς τις οικογένειές τους, απαγόρευση αποστολής χρημάτων προς αυτούς από τις οικογένειές τους, απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα, διακοπή της αναβολής από τον στρατό λόγω σπουδών , λογοκρισία  στην αλληλογραφία προς τους συγγενείς  φίλους κ.λ.π.

 Αυτό έκανε τη ζωή κυρίως των φοιτητών ,να είναι πάρα πολύ δύσκολη. Παρόλα αυτά τα νιάτα δεν δειλιάζουν εύκολα σε φοβέρες. Ο Διονύσιος Σολωμός στο ποίημά του «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» γράφει:

δὲν τὰ φοβᾶται τὰ παιδιά της μὴ δειλιάσουν· εἰς τὰ μάτια της εἶναι φανερὰ τὰ πλέον ἀπόκρυφα τῆς ψυχῆς τους·

Έτσι λοιπόν οι ήρωες αυτοί οδήγησαν βήμα προς βήμα την Ελλάδα στην 17^η Νοεμβρίου του 1973.

 Ένας από αυτούς ήταν και ο  Κώστας Γεωργάκης που αυτοπυρπολήθηκε σε ηλικία 22 ετών, στην κεντρική πλατεία της Γένοβας στις 18 Σεπτεμβρίου-ξημερώματα 19^ης  του 1970.

Κάποια, από τα καμένα πια, προσωπικά αντικείμενα του Κώστα Γεωργάκη.

Το τελευταίο γράμμα του προς τον πατέρα του:

Παρά το γεγονός ότι οι αρχές προσπάθησαν να αποδώσουν σε κρίση μελαγχολίας την ηρωική πράξη αυτοπυρπόλησής του χαρακτηρίζοντάς τον «φιλήσυχο φοιτητή, ουδόλως αναμεμιγμένον εις πολιτικάς δραστηριότητας» (ΑΠ 4968, πρέσβυς  Πούμπουρας από Ρώμη, 19 Σεπτεμβρίου 1970), ο ίδιος ήταν ένας καθ΄ όλα υγιής νέος: αρραβωνιασμένος  με συνομήλική του Ιταλίδα (ονόματι Ροζάνα) και ενώ βρισκόταν στο τρίτο έτος της σχολής του, έχοντας περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις του τελευταίου εξαμήνου, τον Σεπτέμβριο του 1970 αποφασίζει να διαμαρτυρηθεί με τον συγκεκριμένο τρόπο για την πληροφορία που μόλις είχε φτάσει στον ίδιο: τη διακοπή του εμβάσματος σπουδών του και της αναβολής της στρατιωτικής του θητείας, ως συνέπεια της αντιδικτατορικής του δράσης μέσα από τις γραμμές τού ΠΑΚ Ιταλίας. 

Κατά τον τότε έλληνα πρόξενο Κ. Π. Φωτήλα,   επιβαλλόταν η άμεση διακομιδή του νεκρού στην Ελλάδα με δαπάνες εκ των προξενικών εισπράξεων (ΑΠ 67, εξ. επείγον, 20 Σεπτεμβρίου 1970) «ίνα μη προσφερθή ο τάφος του φοιτητού εις την αντεθνικήν προπαγάνδαν, ήτις θα τον μετέβαλλεν εις χώρον αντεθνικού προσκυνήματος και πολιτικής εκμεταλλεύσεως», όπως ο ίδιος σημείωνε σε μεταγενέστερο έγγραφό του (ΑΠ 5361, 20 Νοεμβρίου 1970). Οι σχετικές εργασίες πράγματι θα ανατεθούν στο γραφείο κηδειών Ρastorino e Lodi και ο προϋπολογισμός θα είναι 247.006 λιρέτες Ιταλίας, που θα εγκρίνει τελικά ο ΥΠΕΞ επί χούντας υπουργός Εξωτερικών Ξανθόπουλος-Παλαμάς, μόλις δύο μήνες αργότερα, συνιστώντας «ευαρεστηθήτε μεριμνήσητε όπως κατά μεταφοράν και φόρτωσιν σορού επί πλοίου αποφευχθή πας θόρυβος και δημοσιότης» (ΑΠ ΓΤΛ 400-183, απόρρητον κρυπτοτύπημα, 26 Νοεμβρίου 1970). Ήταν προφανές ότι το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών δεν επιθυμούσε μία ακόμη ανάλογη της κηδείας Γεωργάκη δημοσιότητα στις 22 Σεπτεμβρίου, για την οποία μετέδιδε σχετικά από την πρεσβεία Ρώμης ο πρέσβης Α. Πούμπουρας:

Εν μέσω πλήθους Ιταλών και ελλήνων αντιστασιακών οι οποίοι συνοδεύουν με σημαίες και λάβαρα τη νεκρώσιμη πομπή του Γεωργάκη, η Μελίνα Μερκούρη κρατώντας ανθοδέσμη για τον νεκρό ήρωα. Ανάμεσά τους, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, υπήρχαν αρκετοί μυστικοί πράκτορες σταλμένοι από την Ελλάδα

«εκατοντάς φοιτητών και εργατών συνώδευσαν νεκρόν από νοσοκομείου μέχρι νεκρικού θαλάμου νεκροταφείου ένθα εναπετέθη. Συμμετέσχε και αριστερός Υποδήμαρχος Γενούης Geroflini. Απόγευμα αυτής ημέρας έλαβε χώραν προαγγελθείσα και οργανωθείσα υπό αριστερών κομμάτων διαδήλωσις. Συμμετέσχον περίπου χίλιοι με συνθήματα κατ΄ αρχήν ανθελληνικά και εν συνεχεία αντικομμουνιστικά αντιαμερικανικά. Εις συνέντευξιν Τύπου ην επρόκειτο δώση Μερκούρη,παρέστησαν αντ΄ αυτής οι Ιωάννης Λελούδας εκ Παρισίων και Χρίστος Στρεμμένος, όστις και εκόμισε μήνυμα του Α. Παπανδρέου. Κατόπιν ημετέρων ενεργειών, αστυνομία είχε λάβει ικανά μέτρα προστασίας εισόδου Προξενείου» (ΑΠ 432, 23 Σεπτεμβρίου 1970). 

Σε άλλο τηλεγράφημα γινόταν μνεία του γεγονότος ότι δεν παρέστη τελικώς ο αδελφός τού Αλέκου Παναγούλη Στάθης, που είχε αρχικώς αναγγελθεί ότι επρόκειτο να εκφωνήσει τον επικήδειο. Ωστόσο η σορός του άτυχου νέου θα παραμείνει επί τετράμηνο στον νεκροθάλαμο του νεκροταφείου της Γένοβας.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  11/01/2009 13:34«IΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1971 Η «επιστροφή» του Κώστα Γεωργάκη» Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ

Την ώρα της κηδείας, οι φοιτητές της Πίζας έκαναν πορεία μέχρι την Γένοβα κρατώντας ένα πελώριο πανό με τη φράση "Ο Κώστας Ζει". Ο Ιταλικός τύπος κάλυψε όλο το ξεσηκωμό του πλήθους ενώ η "Ουμανιτέ" το κεντρικό όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας έγραψε "FOLLA CONTRO I COLONNELLI AI FUNERALLI DI GIORGAKIS".

Ο Γεωργάκης από την εφηβική του ακόμη ηλικία και πριν φύγει στην Ιταλία, είχε δείξει την  αντιδικτατορική του θέση  αντιμετωπίζοντας   κατ΄ αρχήν την απαγόρευση  να φύγει για σπουδές στο εξωτερικό. Όταν επιτέλους  του εγκρίθηκε διαβατήριο, πήγε στην Γένοβα όπου και συνέχισε τον αγώνα κατά της δικτατορίας χωρίς στην αρχή να γίνει αντιληπτός από τους ανθρώπους των συνταγματαρχών. Λαβή για στοχοποίησή του ήταν  η συνέντευξη που έδωσε στο ιταλικό περιοδικό «SiglaA» .

Σε αυτήν καταγγέλλει τον ρόλο των χαφιέδων της χούντας εναντίον των φοιτητών, δίνοντας τα αρχικά των ονομάτων τους καθώς και τα χρήματα που έπαιρναν από το ελληνικό προξενείο στην Ιταλία:
«Υπάρχει ελευθερία στην Ιταλία;
Είναι ένα είδος αμερικάνικης ελευθερίας. Καθένας έχει τη δυνατότητα και την ελευθερία να κάνει αυτό που λένε οι άλλοι.
Να κάνει αυτό που λένε οι άλλοι. Γνωρίζεις πολλούς Έλληνες;
Ναι, εδώ είμαστε περίπου διακόσιοι.
Είστε διακόσιοι. Είστε όλοι ευνοϊκοί ή αντίθετοι με το καθεστώς των συνταγματαρχών;
Θα έλεγα ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι αντίθετοι, όμως πρέπει να συμπληρώσω ότι είναι καταπιεσμένοι από τη μειοψηφία, καμιά δεκαπενταριά άτομα που δουλεύουν για το καθεστώς.
Τι σημαίνει “δουλεύουν για το καθεστώς”;
Σημαίνει ότι αυτοί, μη έχοντας δυνατότητα να παίρνουν χρήματα από την οικογένειά τους κάθε μήνα για να σπουδάζουν, δέχονται να είναι πληροφοριοδότες των αξιωματικών και συνεργάζονται με την υπηρεσία πολιτικών υποθέσεων του προξενείου.
Πόσα παίρνουν τον μήνα;
Ακριβώς... εξαρτάται από το άτομο. Από 180.000 λιρέτες, μέχρι 450.000 λιρέτες για τους αρχηγούς της Νάπολης.
Για τους αρχηγούς της Νάπολης, και για τους αρχηγούς της Γένοβας; Κάποιος Σ.Σ. στη Νάπολη παίρνει 450.000 λιρέτες τον μήνα.
Όχι, εγώ μιλάω για τους αρχηγούς της Γένοβας. Στη Γένοβα είναι τρεις και παίρνουν πάνω - κάτω 240.000 λιρέτες».
Η πραγματικότητα ήρθε να επιβεβαιώσει γρήγορα τις καταγγελίες του, μια και πριν ακόμα δημοσιευτεί η συνέντευξη οι άνθρωποι της χούντας όχι μόνο μαθαίνουν την ύπαρξή της και το όνομά του, αλλά, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, τον απειλούν προσωπικά:
«Για λόγους που δεν κατάφερα ακόμη να ανακαλύψω, η μαγνητοταινία της συνεντεύξεώς μου βρέθηκε στην κατοχή του προξενείου της Γένοβας, το οποίο κάλεσε κατεπειγόντως τον εν λόγω “κύριο”, και σε μια σύσκεψη η οποία διεξήχθη αρχικά στο προξενείο και στη συνέχεια – σύμφωνα με τους πληροφοριοδότες μου – στην έδρα της “Λέγκα” στην οδό Καϊρόλι αποφασίστηκε “να μου σιάξουν τη γραβάτα”... χρησιμοποιώντας επακριβώς την έκφραση ενός μέλους. Και πράγματι την επομένη δέχθηκα την επίθεση του “κυρίου” Σκουλά από τη οποία γλίτωσα χάρη στην επέμβαση ενός φίλου, που έτυχε να είναι παρών».
Ο Γεωργάκης φοβάται πια ότι θέλουν να του «σιάξουν τη γραβάτα» και κοιμάται βάζοντας μπουκάλια πίσω από την πόρτα ώστε αν έρθουν νύχτα να τους ακούσει. Οι άνθρωποι του περιοδικού στο οποίο έδωσε τη συνέντευξη όταν ξανασυναντιούνται τον βλέπουν αναστατωμένο.

Πηγή: http://www.inout.gr/showthread.php?t=31628

Απόσπασμα από το βιβλίο: Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα και ο αντιδικτατορικός αγώνας στην Ιταλία

Προς τιμήν της θυσίας του ηρωικού αυτού παιδιού, στήθηκε  σε μια μικρή πλατεία στο κέντρο της πόλης της Κέρκυρας η οποία φέρει και το όνομα του, ανδριάντας φιλοτεχνημένος αφιλοκερδώς από το γλύπτη Δημ. Κορρέ.

Στην κεντρική πλατεία Ματεότι της Γένοβα, μπροστά από τα σκαλοπάτια του Μεγάρου των Δόγηδων, στήθηκε στην μνήμη του μαρμάρινη πλάκα.

««Στο νεαρό Έλληνα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΓΕΩΡΓΑΚΗ, που θυσίασε τα 22 χρόνια του για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία στη πατρίδα του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι τιμούν την ηρωική του πράξη. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον τιμά πάντα.
19 Σεπτέμβρη 1970»

Ο Γεωργάκης  όμως θα απασχολήσει ακόμη και νεκρός τους Απριλιανούς, δύο χρόνια ακριβώς μετά τον θάνατό του, όταν, σύμφωνα με πληροφορίες της προξενικής ελληνικής αρχής στη Βενετία, ετοιμαζόταν να προβληθεί στο φεστιβάλ Ρrimo Ιtaliano (Τορίνο), στο φεστιβάλ του Ρesaro και στο αντιφεστιβάλ Βενετίας ταινία με τίτλο «Γαλανή χώρα» («Ρaese azzurro») του σκηνοθέτη Τζιάνι Σέρα, συμπαραγωγή της RΑΙ ΤV και της εταιρείας CΤC, συνολικής δαπάνης 80 εκατομμυρίων λιρετών Ιταλίας, με σενάριο βασισμένο στη ζωή και το τέλος του Γεωργάκη και πολύ μικρές παραλλαγές. «Κατά τον πληροφοριοδότην μου» σημείωνε ο προξενικός υπάλληλος «το έργον προβαλλόμενον είναι δυνατόν να βλάψη τα μέγιστα το όνομα της Ελλάδος και τον ελληνικόν  τουρισμόν, την στιγμήν καθ΄ ην το τουριστικόν ρεύμα είναι τόσον ευνοϊκόν  δι΄ ημάς. Επί πλέον φαίνεται πως η ταινία είναι πολύ καλογυρισμένη, από πολύ καλόν και γνωστόν σκηνοθέτην, τον Gianni Serra, δέον δε να θεωρηθή καλυτέρα και πλέον επικίνδυνη της ταινίας “Ζ”. Σημειωτέον επίσης ότι η ταινία αύτη εγένετο διά να προβληθή ιδία από της τηλεοράσεως, όπερ σημαίνει ότι θα δυνηθούν να την παρακολουθήσουν εκατομμύρια θεατών». Ο ίδιος προσέθετε ότι ήδη είχαν ενδιαφερθεί να την αγοράσουν τηλεοπτικά κανάλια της Γερμανίας, των Σκανδιναβικών χωρών, κάποιος αμερικανικός σταθμός, το όνομα του οποίου δεν αναφερόταν, και το ΒΒC. Περαίνων το έγγραφό του εισηγείτο δύο τινά στην κυβέρνηση των συνταγματαρχών: να προβούν σε διάβημα «προς ανώτατα εν Ρώμη κυβερνητικά και άλλα κλιμάκια και διά τας λοιπάς τηλεοράσεις και κράτη, αγοράζοντας τα δικαιώματα της ταινίας δι΄ όλον τον κόσμον μέσω αλλοδαπού τινός επιχειρηματίου ταινιών, όστις θα ενεργήση σιωπηρώς δι΄ ημέτερον λογαριασμόν» (ΑΠ 167/ΑΣ 1727, 25 Αυγούστου 1972). 

Πηγή:ΤΟ ΒΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  11/01/2009 13:34«IΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1971 Η «επιστροφή» του Κώστα Γεωργάκη» Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ

Νικηφόρος Βρεττάκος, Αυτοπυρπόληση

Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970

Ντύθηκες γαμπρός
φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής
ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.
Είσαι η φωτεινή
περίληψη του δράματος μας,
τα χέρια μας προς την Ανατολή
και τα χέρια μας προς τη Δύση.
Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια
τ’ αναστάσιμο φως
κι ο επιτάφιος θρήνος μας.

συλλογή: “η θέα του κόσμου”

. Ο Γιάννης. Ρίτσος του αφιερώνει τα ποιήματα Ι-ΙΙΙ της συλλογής Νύξεις, που γράφει αυτή την εποχή στο Καρλόβασι.

Ο Γεωργάκης αποτελεί την πιο τραγική ίσως μαρτυρία της απάνθρωπης τούτης δικτατορίας που "με το γάντι" , "στα μουγγά" , "εκ του αφανούς" , "ψυχολογικά" , "πλάγια" , "δια του άλλου τρόπου "δολοφονεί ψυχές νεανικές , προσβάλλει σαν την τερρηδόνα τον πολφό του δοντιού ,κάνει να πετούν χαβλιόδοντες εκεί που πρέπει να ήταν φρονιμήτες. 
Ευλαβικά θρηνούμε την διετία που συμπληρώθηκε από τον αυτοπυρπολισμό της ψηχής του στη Γένοβα. 
Κι ορκιζόμαστε πως δεν την ξεχνάμε... 
Βασίλης Βασιλικός 

Τιμάμε το υψηλό πνεύμα θυσίας του συναγωνιστή φοιτητή Κωνσταντίνου Γεωργάκη , συμβολή της Αντίστασης των φοιτητών στον αγώνα του ελληνικού λαού για την απελευθέρωση από το καθεστώς της Δικτατορίας.
Η αγωνιστική παράδοση του Ελληνικού Φοιτητικού Κινήματος συνεχίζεται...Θα συνεχίσουμε τον Αγώνα ! Θα νικήσουμε !

Κ.Σ του Ρήγα Φεραίου , 19 Σεπτεμβρίου 1970

Ο Κώστας Γεωργάκης μας παρέδωσε ένα μήνυμα Ελευθερίας και πλήρους αυταπαρνήσεων . Και το υπέγραψε με τον θάνατο του

Αμαλία Φλέμινγκ

…..η πυρπόληση Κώστα Γεωργάκη που έβαλε φωτιές στις καρδιές των ανθρώπων και πλάτυνε το δρόμο για τον αγώνα που οδήγησε τελικά στον ενταφιασμό της δικτατορίας.

Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης, Πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών (ΕΔΕΚ) - Κύπρος, 25 Οκτώβρη 2000

Ύστερα από είκοσι έξι χρόνια και έπειτα από έρευνα τριών χρόνων στην Ιταλία και στην Ελλάδα ξανάρχεται στο φως η υπόθεση Κώστα Γεωργάκη μέσα από το βιβλίο «Το μεγάλο ναι» του Κωνσταντίνου Γ. Παπουτσή. Τα στοιχεία και οι μαρτυρίες συνοδεύονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό (εκδόσεις Κωνσταντίνος).

Το Σημειωματάριο μου

Από τον Αντώνιο Διονυσίου.
   Τετάρτη, 17 Σεπτεμβρίου 2003  

Δεν είμαι τόσο δυνατός στον γραπτό λόγο για να γράψω όσο καλά θα άξιζε να γράψει κανείς για τον Κώστα Γεωργάκη. Θα προσπαθήσω όμως να αποτυπώσω κάποιες σκέψεις μου. Η θυσία του Κώστα Γεωργάκη δίκαια χαρακτηρίστηκε ως μια από τις κορυφαίες πράξεις αντίστασης εναντίον της Χούντας μαζί με την απόπειρα εναντίον του Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη και την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο τρόπος με τον οποίον αποφάσισε να αντισταθεί στην χούντα φανερώνει την απόλυτη ανιδιοτέλεια της πράξης του. Θυσιάστηκε για αυτό που πίστευε, γνωρίζοντας πως αυτή του την αντιστασιακή πράξη δεν θα είχε αργότερα την δυνατότητα να την εξαργυρώσει με βουλευτικές θέσεις και αξιώματα. Για αυτό για εμένα η θυσία του ήταν μια ανυπέρβλητη ηρωική πράξη. Ας μην ξεχνάμε ότι έδωσε ότι πιο πολύτιμο είχε, την ίδια του την ζωή και μάλιστα πάνω στην άνοιξη της νιότης του. Ήταν μόλις είκοσι δύο ετών.

 Λίγοι πλέον θυμούνται την θυσία του. Ακόμα λιγότεροι θυμούνται την ημέρα της επετείου της γενναίας πράξης του. Ακόμα και στην γενέτειρα του την Κέρκυρα άργησαν πάρα πολύ να κάνουν μια ελάχιστη πράξη αναγνώρισης. Τελικά μετά από πολλές περιπέτειες δόθηκε το όνομα του σε μια μικρή πλατεία της πόλης και στήθηκε το άγαλμα του στο κέντρο της. Χρειάστηκε να φθάσει ο δήμος Κερκυραίων στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να δοθεί η άδεια για την μετονομασία της πλατείας! Αλλά ακόμα και μετά από αυτό ένα βράδυ κάποιο βάνδαλοι, προφανώς χουντικοί, γκρέμισαν το άγαλμα από την θέση του. Αποκαταστάθηκε σχεδόν αμέσως αν δεν κάνω λάθος αλλά ευθύνες για την πράξη δεν αποδόθηκαν.

Από τον Αντώνιο Διονυσίου.
   Τετάρτη, 17 Σεπτεμβρίου 2003  

Το ιστορικό της θυσίας του Κωνσταντίνου Γεωργάκη περιγράφεται στο πιο κάτω βίντεο του Στέλιου Κούλογλου «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα».

Η ξεχασμένη μνήμη των λαών έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχει μέλλον. Εμείς προσπαθήσαμε να συνδέσουμε την μνήμη των θυμάτων του Πολυτεχνείου με αυτή του Κώστα Γεωργάκη, διότι θεωρούμε ότι η αυταπάρνησή του  για την εξυπηρέτηση μιας μεγάλης ιδέας που ήταν η απελευθέρωση της Ελλάδος  από το χουντικό καθεστώς, αποτέλεσε ύψιστη πράξη στην Νεοελληνική Ιστορία. Ήταν  ένα δυνατό κουπί της τριήρης  που μέσα από την φουρτουνιασμένη θάλασσα της εποχής,  οδήγησε το πλοίο στο λιμάνι που ονομάζεται Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Η τριήρης αυτή είναι καλά φυλαγμένη στο καρνάγιο που λέγεται ψυχή των Ελλήνων και, εάν χρειαστεί, θα ξαναβγεί στο πέλαγος για όποιον επιβουλεύεται την ανατροπή του υπέρτατου αυτού αγαθού.

(Το άρθρο αυτό στηρίζεται κυρίως στην εξαιρετική δημοσίευση << ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000 του καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Κου Παναγιώτη Ιωάννου  ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να μας το στείλει.) 

Η οικογένεια Λάντσα δυτικής προέλευσης στιγμάτισε  με  την παρουσία της την  Κέρκυρα για πολλούς αιώνες. Ήταν από τις πρώτες οικογένειες στο νησί. Μερικοί από αυτούς γράφτηκαν στο Λίμπρο ντ’όρο της Κέρκυρας. Μέλος της   ήταν και ο κουρσάρος, πειρατής και τυχοδιώκτης  Πέτρος Λάντζας.

Ο Παππούς του  Ανδρέας Λάντζας ,ήταν από το 1499 Castellano και το 1500 Capetanio Πάργας. Ο πατέρας του Γεώργιος, ήταν το 1544-1545 επίσης Capetanιo της ίδιας πόλης. Ο Αντώνιος Λάντζας, προφανώς συγγενής του, εκτελούσε χρέη Διερμηνέα  στην υπηρεσία των Βενετικών αρχών  της Κέρκυρας (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.278 σημ.4)

Επί Καρόλου του 5ου η Ισπανία είχε καταφέρει να συγκροτήσει στη Νάπολη ένα δίκτυο πληροφοριών που δρούσε στο Λεβάντε, στο οποίο είχαν στρατολογηθεί πολλοί Έλληνες της Νάπολης. Ανάμεσά τους  πολλοί Ηπειρώτες, Κύπριοι και Μανιάτες. όπως επίσης και άλλοι από διάφορες   Βαλκανικές χώρες. Στη Νάπολη λειτουργούσε ταυτόχρονα και ένα γραφείο των μυστικών υπηρεσιών της  Γαληνότατης που συντόνιζε την κατασκοπεία στα Βαλκάνια και παρακολουθούσε από το 1576 τις κινήσεις των πρακτόρων στην Ήπειρο, στα Επτάνησα, στον Μοριά και ιδιαίτερα του αρχηγού της ισπανικής κατασκοπείας Pietro Lanza, πρώην βενετσιάνου διοικητή της Πάργας.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

Στα τέλη του 16ου αιώνα χρι­στιανοί πειρατές έκαναν την εμφάνισή τους στην ανατολική Μεσόγειο, ασκώντας πειρατεία παράλληλα με μουσουλμάνους, Βέρβερους και Οθωμανούς. Οι χριστιανοί κουρσάροι βρίσκο­νταν συνήθως στην υπηρεσία του πάπα, των Ισπανών αντιβασιλέων της Νάπολης και της Σικελίας, καθώς και των Μεδίκων της Φλω­ρεντίας……….. Κύριος εκφραστής αυτής της πολιτικής υπήρξε ο Δον Πέδρο Τελέζ Γκιρόν, ο Δούκας της Οσούνας. Κατά τη δεκαετή θητεία του ως αντιβασιλέας της Νάπολης δημιούργησε ίσως τον μεγαλύτερο χριστιανικό κουρσάρικο στόλο της εποχής που τον χρηματοδοτούσε ο ίδιος. Στη Νάπολη είχε συγκεντρωθεί η αφρόκρεμα των χριστιανών κουρ­σάρων. Οι επιδρομές τους στο αρ­χιπέλαγος δεν είχαν στόχο μόνο το κέρδος, αλλά και την πρόκλη­ση όσο το δυνατόν περισσότερων ζημιών στην Οθωμανική Αυτο­κρατορία, με την παράλυση του εμπορίου της και την αύξηση του κύρους της Ισπανίας σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ο Δον Πέδρο Τελέζ Γκιρόν είχε αποκτήσει τόσο με­γάλη δύναμη, που προσπάθησε ακόμα και να καταλάβει την ίδια τη Βενετία· την τελευταία στιγμή όμως τα σχέδιά του αποκαλύφθη­καν. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε και την αιτία της πτώσης του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο Δούκας της Τοσκάνης όσο και ο αντιβασιλέας της Νάπολης είχαν στενές σχέσεις με το ελληνικό στοιχείο. Οι εντολές που έδιναν στους καπετάνιους των πλοίων τους ήταν σαφείς: να μην επιτί­θενται σε ελληνικά πλοία ούτε να πλήττουν τα χωριά και τις περιου­σίες των Ελλήνων. Αντίθετα μάλι­στα, τους παρότρυναν να παρέ­χουν στους Έλληνες κάθε δυνατή βοήθεια και να καλλιεργούν το επαναστατικό πνεύμα τους ενάντια στους Τούρκους. Δεν είναι λίγες οι καταγραφές που αναφέρουν ότι ισπανικές γαλέρες αλλά και γαλιόνια της Φλωρεντίας εφοδία­σαν τους κατοίκους της Μάνης με μπαρούτι, αρκεβούζια και άλλα πο­λεμοφόδια. Η πολεμική ενίσχυση που πρόσφεραν όμως στη Μάνη έ­κρυβε ένα κρυφό σχέδιο: είχαν την ελπίδα ότι οι Μανιάτες τελικά θα απογοητεύονταν από τις συνεχείς συγκρούσεις και θα μετανάστευαν στην Τοσκάνη και στη Νάπολη. Στις εν λόγω περιοχές υπήρχε μεγάλη ανάγκη για εργατικά χέρια, προκει­μένου να καλλιεργηθούν τα χωρά­φια και να αρχίσουν να αποδίδουν. Το σχέδιό τους όμως δεν πραγμα­τοποιήθηκε. Εξάλλου, η πολιτική της Βενετίας ήταν αντίθετη, καθώς επιδίωκε την παραμονή των Μα­νιατών στην πατρίδα τους, επειδή οι Βενετοί χρησιμοποιούσαν τα λι­μάνια τους για ανεφοδιασμό αλλά και ως καταφύγιο. Επίσης, συχνά πυκνά κατέφευγαν στη Μάνη για να επαν­δρώσουν τις γαλέρες τους.

…….Τα κυριότερα λάφυρα της πει­ρατείας ήταν οι άνθρωποι γιατί μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως κωπηλάτες στις γαλέρες, να πουληθούν ως σκλάβοι ή να εξαγο­ραστούν από τους συγγενείς τους, ειδικά εάν ήταν εύπορα πρόσωπα. Πρέπει να τονιστεί ότι η εξαγορά των αιχμαλώτων ήταν μία από τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις εκείνη την εποχή. Αυτή ήταν και η αιτία που συγκροτήθηκαν ειδικά ταμεία από τους Έλληνες, για να μπορούν να προσφέρουν το αντίστοιχο χρη­ματικό ποσό («σκλαβιάτικα») για την εξαγορά των αιχμαλώτων. Στη δυτική Ευρώπη είχαν δημιουργη­θεί εταιρείες για την εξαγορά αιχ­μαλώτων από τους πειρατές. Όταν ένας σκλάβος κατάφερνε να πλη­ρώσει τα λύτρα που του ζητούσαν, τότε απελευθερωνόταν και του χο­ρηγούσαν ένα πιστοποιητικό («τεσκερές»), με το οποίο ο ιδιοκτήτης του σκλάβου βεβαίωνε ότι είχε λά­βει τα λύτρα.

Σημαντικά λάφυρα επίσης ήταν τα ζώα και οι σοδειές, γιατί μπο­ρούσαν να εκποιηθούν άμεσα και ταυτόχρονα να θρέψουν το πλήρω­μα του εκάστοτε πειρατικού πλοί­ου. Άλλη αξιόλογη λεία ήταν τα εμπορεύματα, ιδιαίτερα τα πολύ­τιμα, που μετέφεραν τα εμπορικά πλοία. Βέβαια, οι πειρατές που τα άρπαζαν δεν μπορούσαν να απο­κομίσουν κέρδος ανάλογο με την αξία τους. Ο κυριότερος λόγος ή­ταν ότι επιθυμούσαν να βγάλουν το κέρδος της λείας τους γρήγορα, με αποτέλεσμα να εκποιούν τα εμπο­ρεύματα σε πολύ μικρότερη τιμή από την πραγματική τους αξία.

Πειρατικές ιστορίες στη Μεσόγειο http://piracyandsea.blogspot.gr/2010/08/blog-post_24.html

Χρονολογικά σημειώματα από την ζωή και τη δράση του ραδιούργου Κερκυραίου

Ο Πέτρος Λάντζας γεννήθηκε το 1530. (Γεράσιμος Χυτήρης ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΥ Κερκυραϊκό Βήμα)

Για τα παιδικά του χρόνια αλλά και μετέπειτα μέχρι την ηλικία των τριάντα τεσσάρων ετών δεν έχουμε στοιχεία. Η πρώτη μας πληροφορία γι΄ αυτόν ξεκινά το 1564. Το έτος αυτό ο Πέτρος Λάντζας καταδικάζεται από την Βενετία σε εξορία στη Σαγιάδα και του απαγορεύεται να κυκλοφορεί στην επικράτεια της Γαληνότατης ένεκα κάποιου φόνου. Παραθέτουμε πιο κάτω την δράση του κατά χρονολογία καθότι όπως θα δούμε  ολόκληρη η ζωή του από χρόνο σε χρόνο είναι γεμάτη από κουρσάρικες επιχειρήσεις, πειρατείες και διπλωματικές δολοπλοκίες.

1568

Στέλνει επιστολή προς το συμβούλιο των Δέκα ζητώντας άρση της απόφασης εξορίας του. Ζητά να ληφθούν υπόψη  οι  ευκαιριακές επιθέσεις που έκανε,  τις φθορές κατά των Τούρκων, τις υπηρεσίες που είχαν προσφέρει οι πρόγονοί  του στη Βενετία και τις υποσχέσεις του ότι θα έπειθε τους Χιμαριώτες να σταματήσουν τις πειρατικές επιδρομές στο στενό της Κέρκυρας,(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.278) Η διαμορφούμενη κατάσταση απαιτούσε δίκτυο πληροφοριοδοτών αξιόπιστων και δραστήριων, πράγμα που προβλημάτιζε τόσο τους Βενετούς όσο και τους Ισπανούς, αφού και οι Τούρκοι διέθεταν ανάλογη οργάνωση. Τον Μάρτιο  του 1568 ο Πέτρος Λάντζας ζήτησε από τις Αρχές της Κέρκυρας να παρακολουθεί τις τουρκικές κινήσεις από τη Ναύπακτο έως τη Χιμάρα. Η επανάσταση του Διονυσίου του«Σκυλοσόφου» 1611http://www.livepedia.gr/content-providers/periskopio/1632SKYLOSOFOS.pdf

Η Βενετική διοίκηση της Kέρκυρας χορηγεί άδεια ελεύθερης κυκλοφορίας στον Πέτρο Λάντζα. Αναλαμβάνει  την υποχρέωση να κατασκοπεύει τις τουρκικές κινήσεις στις περιοχές της Πρέβεζας και Nαυπάκτου. Έκανε τολμηρές επιδρομές στην περιοχή του Δέλβινου και σε τουρκικά πλοία. Από το σημείο αυτό και για έξι χρόνια ο Λάντσας αναλαμβάνει για λογαριασμό της Βενετίας επικίνδυνες  επιχειρήσεις σε όλη την Αδριατική και όχι μόνο.

Σκοπός της Βενετίας ήταν να δημιουργεί και να υποστηρίζει τοπικές εξεγέρσεις εναντίον των Τούρκων, να γίνονται επιθέσεις στα τουρκικά πλοία  να συλλαμβάνονται τούρκοι αιχμάλωτοι με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σαν  κωπηλάτες,

να συλλέγονται πληροφορίες από αυτούς ώστε να διαβιβάζονται στην Βενετία,  και  γενικότερα να   πληροφορούνται  για τις κινήσεις του Τουρκικού στόλου. Ο κατάλληλος άνθρωπος για τους σκοπούς  αυτούς ήταν ο Πέτρος  Λάντζας στον οποίο και ανατέθηκαν επίσημα από την Γαληνότατη.

1570-1571

Μπρικαντίνι

Tο  1570  αιχμαλώτισε τρία τουρκικά μπριγκαντίνια στο Iόνιο Πέλαγος.

Tο 1571 πριν από τη ναυμαχία της Nαυπάκτου, ο Λάντζας σε αιφνιδιαστική επίθεση στο Δέλβινο άρπαξε μεγάλο αριθμό αλόγων και τα μετέφερε με ασφάλεια στην Kέρκυρα.  Αποβιβάστηκε  σε γειτονική περιοχή της Πρέβεζας, επιτέθηκε με επιτυχία στις τουρκικές αρχές στην Παραμυθιά και τα Γιάννενα και συνέλαβε δύο μπριγκαντίνια. Πέρασε στο εσωτερικό της Hπείρου και με τους συντρόφους του, λεηλάτησε και μετέφερε μεγάλες ποσότητες τροφίμων στην Κέρκυρα η οποία   βρίσκονταν γενικότερα σε ναυτικό κλοιό από την Τουρκική αρμάδα  και λεηλατημένη από επιδρομές της απέναντι στεριάς.

Το ίδιο έτος συμβάλει σε κίνημα που ξεκίνησε στη Χιμάρα και κατέληξε στην κατάκτηση του Σοποτού. Με τον τρόπο αυτό οι Βενετοί βάζουν πόδι μέσα στην Ήπειρο. Τον Αύγουστο του 1570 οι Μανιάτες εντόπιοι οπλαρχηγοί κατέλαβαν το Πόρτο Κάγιο, το οποίο οι Τούρκοι είχαν οχυρώσει. Η αναταραχή επεκτάθηκε και στις γύρω περιοχές, τη Λακωνία, τη Μεσσηνία, ακόμα και την Αργολίδα. Η Υψηλή Πύλη δεν έμεινε άπραγη. Ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις διοχετεύθηκαν στον Βορειοδυτικό ελλαδικό χώρο υπό τον Αχμέτ πασά. Την επανάσταση καθοδηγούσαν στην περιοχή οι Γεώργιος Ρένεσης και Πέτρος Λάντζας. http://truth.freeforums.org/topic-t7671.html

Μετά από τις επιτυχίες του αυτές, η Βενετία όχι μόνο απέσυρε την ποινή που του είχε επιβάλει το 1564, αλλά τον εφοδίασε  με πλοία και άνδρες για να συνεχίσει τις κουρσάρικες επιχειρήσεις του στην Αδριατική. Παράλληλα με τα πιο πάνω ο Λάντζας με επιστολή του προς τον Δόγη ζητά να του σταλούν τα απαραίτητα εφόδια σε άνδρες και υλικά για την ανοικοδόμηση της Πάργας μετά  τις ζημιές  που είχε πάθει από τους Τούρκους, λόγω του ότι οι  Παργινοί είχαν βοηθήσει στις εξεγέρσεις. Σημειώνεται ότι στην επιστολή αυτή προσθέτει ότι εκτός από τα πιο πάνω γνωστά κατορθώματά του πρέπει να λάβουν υπόψη « την καθυπόταξη του χωριού Αγιά  αλλά και την δολοφονία του Τούρκου Βοεβόδα. Τις ενέργειές του αυτές πληροφορούνταν  ταυτόχρονα και ο Ισπανός Αντιβασιλέας της Νάπολης μέσω του προξένου του στην Κέρκυρα.»* (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.278 σημ. 8).

* από τις αποικίες της Ισπανίας ήταν και η αντιβασιλεία της Νάπολης.

Η Επιστολή προς τον Δόγη έχει ως εξής:

Και η απάντηση της Βενετίας:

(ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΕΤΟΣ Θ! ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ Νοέμβριος - Δεκέμβριος 1960 Κ.Δ.ΜΕΡΤΖΙΟΥ:ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΛΑΝΤΖΑΣ.)

Πάρθηκε απόφαση να του δοθούν 1.000 δουκάτα πενήντα στρατιώτες και 20 δουκάτα τον χρόνο. Τελικά τον συνοδεύουν 150 πεζοί,8 χτίστες,6 ξυλουργοί και ένας μηχανικός για να επισκευάσουν το φρούριο της Πάργας (Γεράσιμος Χυτήρης ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΥ Κερκυραϊκό Βήμα)

Το κάστρο της Πάργας

Έτσι παρόλη την  απόφαση που πάρθηκε το καλοκαίρι του 1571, οι Τούρκοι επιτίθενται και πάλι στην Πάργα. Το  μόνο που καταφέρνει ο Λάντζας μαζί με τον Διοικητή της Πάργας Δήμο Μόσχο, είναι να μεταφέρουν  πριν από την επίθεση, τους κατοίκους της στην Κέρκυρα.

Την  ίδια εποχή παρόμοιες επιχειρήσεις ανέλαβαν και άλλοι Kερκυραίοι, που διέθεταν ιδιόκτητα πλοία. O Xριστόφορος Kοντοκάλης με τη δική του γαλέρα άσκησε πειρατικές επιδρομές στη Σαγιάδα και το Bουθρωτό.  Οι  Πέτρος Mπούας, Στυλιανός Xαλικιόπουλος, Γεώργιος Kοκκίνης και Πέτρος Kαραβέλας, Kερκυραίοι, και ο Παύλος από τα Xανιά πραγματοποίησαν επιδρομές στην απέναντι περιοχή και αποκόμισαν πλούσια λάφυρα.

 Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου έγινε στις 7 Οκτωβρίου του 1571

Λίγο πριν τη Ναυμαχία, στην οποία έλαβε μέρος ο Λάντζας, έκανε επιχείρηση-επιδρομή στη Βόρεια Ήπειρο και μετέφερε τρόφιμα  στην Κέρκυρα, η οποία δοκιμάζονταν από λεηλασίες των Τούρκων. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης αυτής σκότωσε τον Τούρκο διοικητή της Παραμυθιάς  και έναν Μπέη στα Γιάννενα. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.279).

Εξέγερση στην Βόρεια Ήπειρο και την Μάνη.

Ο ενθουσιασμός των ραγιάδων, οι υποσχέσεις των χριστιανών ηγεμόνων και οι φήμες για αποβάσεις βενετικών και ισπανικών στρατευμάτων, παρακίνησαν τους Έλληνες σε ασυντόνιστες πολεμικές ενέργειες, αφού θεωρούσαν ότι οι σύμμαχοι θα συνέχιζαν το έργο πού τόσο εντυπωσιακά είχαν αρχίσει στις 7 Οκτωβρίου 1571. Οι συνήθεις ύποπτοι και ανυπότακτοι Μανιάτες αλλά και οι Ηπειρώτες βρίσκονταν ήδη σε επαναστατικό αναβρασμό, οπότε ο θρίαμβος στη ναυμαχία της Ναυπάκτου τους παρότρυνε να επεκτείνουν τις επαναστατικές επιχειρήσεις τους. Οι Χιμαριώτες σε συνεργασία με Βενετούς και άλλους Έλληνες, υπό τις διαταγές του Θωμά Μουζάκη, Μανόλη Μόρμορη, Χριστόφορου Κοντοκάλη, Πέτρου Λάντζα καί Γεωργίου Ρένεση κατέλαβαν τό Σοποτό (Μπόρσι) καί ορεινά χωριά στην περιοχή του Αργυροκάστρου, του Γαρδικιού, της Άρτας καί της Παραμυθιάς. Με τη συνδρομή του Βενετού Σεβαστιανού Venier καί επτανήσιων μαχητών προσπάθησαν να καταλάβουν τη Λευκάδα,  χωρίς  όμως επιτυχία.

Ο Λάντζας τον Νοέμβριο πολιορκεί το Μαργαρίτι και έτσι η ευρύτερη περιοχή έρχεται στα χέρια των Βενετών. Απαιτεί να είναι αυτός που θα διοικεί την  όλη περιοχή .

1573

Την 9^η Ιανουαρίου του 1573 γίνεται governator di Parga και ολόκληρης της περιοχής που βρίσκονταν στην Βενετική κυριαρχία αποκτώντας τον τίτλο του ιππότη που ήδη διεκδικούσε. Του έχουν δοθεί ευρύτατα διοικητικά,  δικαστικά και στρατιωτικά δικαιώματα. Επιφορτίζεται και με την εντολή να στρατολογεί εθελοντές κωπηλάτες για τον Βενετσιάνικο στόλο. Ο Πέτρος Λάντζας βαδίζει σταθερά για υψηλότερα αξιώματα.

 Η εξέλιξη όμως των ευρωπαϊκών ζητημάτων δεν ήταν πλέον ευνοϊκή για τους Έλληνες. Οι Ισπανοί είχαν να αντιμετωπίσουν συγκρούσεις στην περιοχή τους και οι Βενετοί είχαν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Ύπουλοι οι  Βενετοί, εντελώς ξαφνικά υπέγραψαν την συνθήκη με  τον σουλτάνο (1573) αφήνοντας μόνους στον αγώνα τους Ισπανούς και τον πάπα οι οποίοι τους χαρακτήρισαν προδότες της χριστιανοσύνης.

Παρ' όλες τις αντιξοότητες, τα κινήματα όχι μόνο συνεχίστηκαν αλλά εντάθηκαν. Μία από τις κύριες αιτίες ήταν το παιδομάζωμα: «να μάση εκ τους χριστιανούς τα παιδία, όποιος έχει δύο παιδία να πάρη το ένα και όποιος έχει τέσσαρα να πάρη τα δύο να τα κάμη Τούρκους... και εις αναίρεσι των χριστιανών» (επιστολή Τιμοθέου). Ένας από τους πρώτους που αντέδρασαν στη Βενετοτουρκική ειρήνη ήταν ο  Λάντζας.

Τον Ιούλιο του 1574 έρχεται προς τις αρχές της Ζακύνθου και τον Βάϊλο της Κέρκυρας η ακόλουθη επιστολή.

9 Ιουλίου 1574

ORDRE DU CONCEIL DES X RELATIF A L’ALBANAIS PIERO LANZA

Al Proveditor del Zante et Conceglieri

Merita l’audacia di Piero Lanza et le scelerita da lui commesse secondo che per vostre lettere de 14 del mese di maggio passato ne havete avvisato li capi del conseglio nostro di x che che si proceda contro di lui con quell termini che sono convenient alla giustizia tanto piu, quanto che essendo esso bandito habi havuto ardimento di romper I confine, et commetter le scelerita che ha fatto, non dovendo in questo suffragarlo patente de principi alieni, poiche con tal modo fa incuria anco alli medesimi principi che se serveno de lui, pero ve commettemo col conseglio nostro de x et zonta, che capitando el ditto Piero Lanza in quell’isola, facciate chel sia preso, et subito lo farete appicar per la gola, si  chel muori, et se non si potesse commondamente haver vivo, lo farete ammazzar di rrchibusada o in altro modo che vi parea, advertendo pero quelli che faranno l’eggeto che non offendano alcune di quelli che fusse in sua compagnia, anzi li farete accarezar et dire che a loro, come a servitor del Serenissimo Re Catholico overo delli illustrissimi soi ministry siete per far ogni cortesia, ma che verso  colui bandito et malfator e stato forza eseguir la giustitia, essendo voi sicurissimi che se a quei Signori che l’adoperavano, fosse state note le sue pessime qessime qualita, non se ne sariano mai serviti, et di quanto succedera, ne darete aviso alli capi sopradetti.

Simile al baylo e proveditor di Corfu mutatis mutandis

De parte – 27. De non-0, Non sync.- 0.

Σε ελεύθερη μετάφραση το έγγραφο αναφέρει:

Εξ’ αιτίας της θρασύτητας των κακουργημάτων τα οποία έχει διαπράξει με βάση το γράμμα της 14^ης του περασμένου Μαΐου, προειδοποιήθηκαν οι αρχηγοί του συμβουλίου των Δέκα ότι θα προχωρήσουν εναντίον του με τους κανόνες της δικαιοσύνης. Όταν αυτός ήταν εξόριστος τόλμησε να ξαναπεράσει τα σύνορα και να ομολογήσει τα αδικήματα του, τα οποία όμως υπερβαίνουν τις αρχές μας. Το συμβούλιο των Δέκα διατάσσει με το που θα εμφανισθεί στο νησί να συλληφθεί και αμέσως να απαγχονιστεί  και με αυτόν τον τρόπο  να πεθάνει .Εάν δεν μπορέσετε να τον συλλάβετε ζωντανό, να τον τουφεκίσετε ή να τον σκοτώσετε με όποιο τρόπο νομίζεται εσείς. (Επειδή όπως  φαίνεται πιο κάτω,    η επιρροή του Λάντζα ήταν μεγάλη στο λαό και στο στράτευμα  η επιστολή καταλήγει:) Να προειδοποιήσετε τους εκτελεστές  να μην έχουν τύψεις γι’ αυτό που θα κάνουν γιατί δεν προσβάλουν κανέναν από τους ανθρώπους που ήταν μαζί του. Αντίθετα να τους φερθείτε σωστά και να τους πείτε ότι βρίσκονται εκεί σαν υπηρέτες του πολύ ειρηνικού Καθολικού Δόγη και των επιφανών (Βενετσιάνων) και ότι πράττουν εναντίον του εξόριστου και κακούργου (Λάντζα) καθώς είναι επιτακτική ανάγκη να αποδώσουν  δικαιοσύνη, όπως κι ότι αν οι ίδιοι οι φίλοι του Λάντζα γνώριζαν την ποιότητά του δεν θα τον είχαν υπηρετήσει ποτέ.

Φαίνεται πως είχε αποδειχθεί ότι ήταν κατάσκοπος των Ισπανών, οι οποίοι   απέβλεπαν να γίνουν κύριοι των βενετσιάνικων κτήσεων στις Δαλματικές ακτές. Ξεφεύγει ζητώντας καταφύγιο στην Νάπολη,

Ο Ναύσταθμος της Νάπολης την εποχή εκείνη.

που είναι κάτω από την κυριαρχία των Ισπανών. Παράλληλα η Bενετία που συνθηκολόγησε με την Πύλη, άλλαξε αυτομάτως  την συμπεριφορά της απέναντι στους Έλληνες πειρατές υπηκόους της.

Ο Λάντζας αλλάζει αμέσως προστάτες.  Από το 1560 οι Χιμαριώτες είχαν επαφές με τους απεσταλμένους του βασιλιά της Ισπανίας Φιλίππου του Β!.

Ο Πέτρος Λάντζας που είχε πάρει και τον τίτλο του σοπρακόμιτου στη βενετική γαλέρα του,  δεν αλλάζει τακτική. Συνεχίζει τις πειρατικές εξορμήσεις του για λογαριασμό πια των Iσπανών  στο Iόνιο Πέλαγος. Προξένησε πολλές καταστροφές στο ναυτικό και στα νησιά της Bενετίας  αλλά και σε εμπορικά πλοιάρια των υπηκόων της.Ήταν ένας άνθρωπος που οι Ισπανοί παρακολουθούσαν την δράση του και ενημερώνονταν για τις ικανότητες που έδειξε στη θάλασσα όσο και την γνώση του και τις επιχειρήσεις του στις Ηπειρωτικές ακτές. Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι μετά την νίκη των χριστιανικών δυνάμεων και την δυναμική της Ισπανίας στις Δαλματικές και Ηπειρωτικές ακτές ένας άνθρωπος σαν τον Κερκυραίο κουρσάρο θα τους ήταν πολύ χρήσιμος. Εικάζεται ότι πλησίασαν τον Λάντζα και του υποσχέθηκαν χρήματα και δόξα, τα οποία αυτός προφανώς δέχτηκε.

1575

Για τους Ισπανούς το κέντρο των αποφάσεων ήταν το Palazzo Reale Νάπολι.

Το έτος αυτό ο Αντιβασιλέας της Νάπολης καρδινάλιος Granvelle,

Antoine Perrenot de Granvelle

αναθέτει στον Λάντζα την αρχηγία του στόλου του Ότραντο και τον τοποθετεί στην θέση κλειδί: Επικεφαλή  των κατασκόπων που δρούσαν στην Ανατολή. Η είδηση αυτή των αρμοδιοτήτων του μεταδόθηκε  στη Βενετία με κρυπτογραφημένη επιστολή από την Κέρκυρα. . (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.279 σημ 20)

Σε διπλωματικό επίπεδο, ο πρόξενος της Βενετίας στο Ότραντο, ενημερώνει τον Βενετσιάνο πρεσβευτή στη Νάπολη για τα κακουργήματα που κάνει ο Λάντζας σε βάρος των Βενετσιάνικων πλοίων και γενικά της Βενετίας. Νέος Αντιβασιλέας της Ισπανίας στη Νάπολη είναι ο Μαρκήσιος de Mondejar.

Marquesado de Mondéjar

O Βενετσιάνος πρεσβευτής κάνει επίσημη διαμαρτυρία προς τον αντιβασιλέα. Ο Mondejar του υπόσχεται να τιμωρήσει τον Κερκυραίο και μάλιστα θα διευκολύνει ώστε να μην βλάπτονται τα συμφέροντα της Βενετίας. Αντιλαμβανόμαστε εδώ, πως  αυτή είναι η γλώσσα της διπλωματίας που απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα. Ο Mondejar ,ο Ισπανός διοικητής του Μπάρι και του Ότραντο Francisco Alvarez de Ribera και ο Λάντζας, συνεργάζονται αδιάκοπα μέχρι το 1579.Ο Κερκυραίος δρα στην Αδριατική και αναφέρει λεπτομερώς τις επιχειρήσεις του στους προϊσταμένους του. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.282)

1576

Πάλι ο Πέτρος Λάντζας για λογαριασμό των Ισπανών τώρα, στα γνωστά του λημέρια. Παίρνει πολεμοφόδια στη Χιμάρα για τον πληθυσμό, καταστρέφει το Σοποτό που το είχε καταλάβει παλιότερα για λογαριασμό των Βενετσιάνων, κατεβαίνει στη Πρέβεζα και συλλέγει πληροφορίες για τις κινήσεις των Τούρκων και περνά στην Κέρκυρα. Το συμβούλιο των δέκα τον επικηρύσσει ξανά. Ο πανέξυπνος και ραδιούργος Κερκυραίος δεν πτοείται με τίποτα.

1577

Το έτος αυτό έγιναν διαβήματα που αφορούσαν  τα πλοία της Νάπολης και δρούσαν για την συλλογή πληροφοριών. Την αρχηγία είχε ο Πέτρος Λάντσας. Σύμφωνα με τις Ενετικές αρχές, τα πλοία δεν έπρεπε να εισέλθουν στο στενό της Κέρκυρας, αλλά να πάνε σε συμμαχικά λιμάνια που θα μπορούσαν ελεύθερα να ελλιμενιστούν. Δεν αρκέστηκαν όμως μόνο σε αυτό αλλά έκαναν επιδρομές και στα απέναντι Τουρκικά παράλια παίρνοντας Οθωμανούς σκλάβους.

Οι Ισπανοί της Νάπολης και οι εκπρόσωποι της Βενετίας βρίσκονται σε προστριβές εξ’ αιτίας του Λάντζα. Ο Valerio Antelmi Βενετός πρόξενος στη Νάπολη, διαμαρτύρεται προς τον αντιβασιλέα ότι ο Κερκυραίος δεν αφήνει την αλληλογραφία του να φθάσει,  λόγω των επιδρομών  που κάνει καθώς και ότι συλλαμβάνει καράβια με  εργάτες, υλικά και πολεμοφόδια που έστελνε η Βενετία για το τείχισμα της Κέρκυρας, μη φτάνοντας  ποτέ στον προορισμό τους. Ζητούσε την άμεση απομάκρυνσή  του από τον στολίσκο του Ότραντο και ότι με τις πράξεις του αμαύρωνε τις καλές σχέσεις μεταξύ του Βασιλείου της Ισπανίας και της Γαληνοτάτης.Ο Κερκυραίος απάντησε στις κατηγορίες ότι προσπάθησαν να τον σκοτώσουν στην Κέρκυρα, παρόλο που ήταν σε αποστολή του Καθολικότατου Βασιλέα και ότι είχε δεχθεί επίθεση ο Ισπανός εκπρόσωπος στο νησί.

Οι Βενετικές αρχές της Κέρκυρας αιχμαλωτίζουν ένα μπριγκαντίνι του Λάντζα που έπλεε στο Ιόνιο.Ο Ισπανός διοικητής του Μπάρι και του Ότραντο, Ribera, απάντησε με κράτηση Βενετικών πλοίων στο Ότραντο και με την σύλληψη των ευγενών Tommaso Contarino και Marco Giustinian, οι οποίοι στη συνέχεια οδηγήθηκαν στην Νάπολι, όπου παρέμειναν φυλακισμένοι για ένα περίπου μήνα. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.283).

Ο Λάντζας απορρίπτει τις κατηγορίες χρησιμοποιώντας την αποστολή που του είχε ανατεθεί για λογαριασμό του βασιλιά της Ισπανίας και ότι το πλοιάριό  του βρίσκονταν στα χωρικά ύδατα της Ισπανικής επικράτειας. Σε διπλωματικό επίπεδο ο πρεσβευτής της Βενετίας Antelmi πήγε στον άνδρα που όπως ο ίδιος  έλεγε κυβερνούσε πραγματικά το βασίλειο,τον regente Salazar και στον αντιβασιλέα Mondejar για  επίσημη διαμαρτυρία.Και από τους δύο πήρε την απάντηση ότι ο Κερκυραίος είχε την πλήρη κάλυψη του Βασιλιά της Ισπανίας.

Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν ήρθε η ώρα της αποφυλάκισης  των δύο συλληφθέντων ευγενών  της Βενετίας, οι οποίοι ξανακλείστηκαν στις φυλακές μέχρι να τερματιστεί και η αιχμαλωσία  των Ισπανών  ανδρών που ήταν σκλάβοι στις Γαλέρες τους .

Γαλέρα

Δεύτερη αιτιολογία για την νέα κράτηση των ευγενών,  ήταν ότι με την απελευθέρωσή τους θα έπρεπε να επιστραφεί από τους Βενετούς στον Λάντζα  το μπρικαντίνι του, αλλά   και στην συνέχεια με διαταγή του Ribera, να του παραδώσουν εμπορεύματα αξίας 6.000 δουκάτων σαν αποζημίωση για την κράτηση του πλοιαρίου του. Παράλληλα  ο Λάντζας αιχμαλωτίζει ένα πλοίο με Έλληνες της Κέρκυρας.

Ο Mondejar  όχι μόνο δεν απομακρύνει τον Κερκυραίο, αλλά κατηγορεί τους Βενετούς για την μη παράδοση του πλοιαρίου μετά την προσωρινή απελευθέρωση των ευγενών.  Ζητά από την Βενετία να τον αποζημιώσει  μέχρι και το τελευταίο ρεάλι. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Βενετία  να επικηρύξει τον Λάντζα για 1500 δουκάτα.

Για κάποιον περίεργο λόγο η αποφασιστικότητα του Mondejar αρχίζει τις επόμενες ημέρες να κάμπτεται. Αποφασίζει και απελευθερώνει το καράβι με τους Κερκυραίους, δίνοντας παράλληλα υπόσχεση στους Βενετούς,  ότι αν του  παρουσιάσουν ένα υπόμνημα  που να αποδεικνύονται  οι κατηγορίες κατά του Κερκυραίου τότε θα αποφασίσει  για την τιμωρία του. Όταν όμως ο Λάντζας παρουσιάζει στον αντιβασιλέα  την επικήρυξή του σε βάρος του, εκείνος δίνει άμεση εντολή στον Ribera στο Ότραντο, να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί τον Λάντζα.Τον Δεκέμβριο σε νέα επίσκεψη του Βενετού Πρεσβευτή, ο αντιβασιλέας ζητά την άμεση αποζημίωση του κερκυραίου από τους Βενετούς.

(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.285 σημ.41)

Μετά από όλες αυτές τις εξελίξεις το όλο ζήτημα έφθασε στην αυλή του Βασιλιά της Ισπανίας Φιλίππου Β! Εκεί πρεσβευτής της Βενετίας ήταν ο Alberto Badoer,

Οικόσημο οίκου Badoer

ο οποίος ενημερώνονταν συνεχώς για τα συμβαίνοντα στην Νάπολη. Κάνει λοιπόν ένα υπόμνημα-διαμαρτυρίας  στις 21/12/1577 προς τον βασιλιά Φίλιππο Β! για την υπόθεση Λάντζα.

Ενημερώνει  όπως είχε την υποχρέωση  τους ανωτέρους του στην Γαληνότατη για την επιστολή διαμαρτυρίας εκφράζοντάς τους παράλληλα  ότι του προξενεί εντύπωση η μεγάλη εμπιστοσύνη που δίνει ο Βασιλιάς της Ισπανίας στα λεγόμενα του Αντιβασιλέα της Νάπολης   για την όλη υπόθεση του Κερκυραίου.

1578

Στις αρχές του 1578 είχε υπό την διαταγή του τρεις φρεγάτες. Mία από αυτές αιχμαλώτισε βενετική μπάρτσα που πήγαινε στην Kέρκυρα αρπάζοντας από κερκυραίους επιβάτες 300 τάλληρα και δύο σημαντικούς Βενετσιάνους που εξαγόρασαν την ελευθερία τους με βαρύτατα λύτρα. Παράλληλα, οι τολμηροί Xειμαριώτες από την περιοχή τους εξορμούν κατά των Tούρκων μέχρι την Aυλώνα αιχμαλωτίζοντας καράβια, εμπορεύματα και ανθρώπους. Περισσότερο λεηλατούν τα πλοία που έρχονται στην Kέρκυρα με τρόφιμα και εμπορεύματα. Πολλά από αυτά εξαγοράζονται από τους Kερκυραίους κρυφά σε χαμηλές τιμές.

Mετά τη ναυμαχία της Nαυπάκτου το 1571 και την καταστροφή του οθωμανικού στόλου από τις ενωμένες χριστιανικές ναυτικές δυνάμεις υπό τον δον Xουάν τον Aυστριακό,

οι χριστιανοί πειρατές, ξεχύθηκαν ακάθεκτοι στο Iόνιο και στην ανατολική Mεσόγειο.  Mετέφεραν το πεδίο δράσης τους στις περιοχές της οθωμανικής επικράτειας. Δεν ήταν πειρατές, ήταν κουρσάροι χρηματοδοτούμενοι από τον Πάπα, τους Mεδίκους της Φλωρεντίας ή τους Iσπανούς αντιβασιλείς. Στα Eπτάνησα οι γαλέρες ειδικά του M. Δούκα της Tοσκάνης, γίνονταν δεκτές με αγάπη από τους υπηκόους της Bενετίας, κατοίκους της Zακύνθου, της Kεφαλληνίας, των Παξών, της Kέρκυρας, γιατί υπηρετούσαν σε αυτές πολλοί Eπτανήσιοι. Eίχαν στα μέρη αυτά τα σπίτια τους και τους συγγενείς τους. Oταν έφθαναν εκεί οι πειρατές αποβιβάζονταν στην ξηρά με αίσθημα ασφαλείας και έπαιρναν πληροφορίες για τις κινήσεις των βενετικών καραβιών. Aντίθετα οι κάτοικοι έδιναν ψεύτικες πληροφορίες στις βενετικές γαλέρες για τα πειρατικά πλοία των χριστιανών. Στην Iθάκη μάλιστα οι κάτοικοι παρείχαν άσυλο στους πειρατές.

http://www.neb.gr/forum/viewtopic.php?f=21&t=1450

Παράλληλα, στις διπλωματικές ενέργειες, υποβάλετε από τον Βενετό Πρόξενο στη Μαδρίτη δεύτερο υπόμνημα προς τον γραμματέα του βασιλιά εναντίον του Λάντζα και του Ribera με την υπόδειξη ότι πλήττονται σφόδρα τα συμφέροντα της Γαληνότατης. Η αυλή συνεδριάζει και βγάζει μια απόφαση τον Ιανουάριο του 1578,άγνωστη μέχρι σήμερα. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι το ταξίδι της απόφασης αυτής. Δεν έφθασε στην Νάπολη νωρίτερα από τον Μάρτιο. Εικάζουμε ότι ήταν καταδικαστική για τον Λάντζα, καθότι ο Βασιλιάς Φίλιππος B! απάντησε προς τον Badoer το σεβασμό του προς τα συμφέροντα της Βενετίας.

Ο αντιβασιλέας της Νάπολης αντί να εκτελέσει την απόφαση, στέλνει δική του επιστολή προς τον Φίλιππο Β! υποστηρίζοντας τον Κερκυραίο ονομάζοντάς τον πιστό υπηρέτη της Ισπανίας.Ο δε Λάντζας ζητά από τον αντιβασιλέα να πάει ο ίδιος στην Βασιλική αυλή να υπερασπιστεί τον εαυτό του για τις συκοφαντίες των Βενετών. Παράλληλα  συνεχίζει απτόητος τις επιχειρήσεις του. Συλλέγει πληροφορίες για τη εξέγερση των Κυπρίων εναντίον των Τούρκων και ζητά να πάει ο ίδιος στην Κύπρο πριν προλάβουν οι Βενετοί. Οι πληροφορίες έφτασαν στο Λάντζα από τον Καίσαρα Πάλμα στην Κεφαλονιά,  τον Ferante Vitelli στην Κέρκυρα,  τον Άγγελο Δοξαρά στη Ζάκυνθο και Battista Protocargo. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.286 σημ.50) Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σαν αρχηγός της κατασκοπείας θα πρέπει να είχε οργανώσει μεγάλο δίκτυο πληροφοριοδοτών στην όλη περιοχή.

Οι επιχειρήσεις του προς την Ανατολή συνεχίζονται και διακρίνονται για τη τολμηρότητά τους αφού γίνονται από την Ζάρα (Βόρειες Δαλματικές ακτές), την Πρέβεζα μέχρι και την Κρήτη. Παρακρατεί εμπορεύματα , συλλαμβάνει αιχμαλώτους, καταστρέφει πλοία κ.λ.π.

Η Βενετία έχει απαυδήσει. Ο αντιπρόσωπός της στην Ισπανική αυλή συναντά τον γραμματέα του Βασιλιά Antonio Perez, 

Antonio Perez

και υποβάλει εκ νέου υπόμνημα τον Σεπτέμβριο του 1578.Οι Ισπανοί κωλυσιεργούν στο να πάρουν απόφαση και οι Βενετοί τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους επικήρυξαν  για  ακόμη μια φορά τον Λάντζα.

1579

Την χρονιά αυτή γίνεται μια μεγάλη αλλαγή. Αντικαθιστάται από την θέση του αντιβασιλέα της Νάπολης ο υπερασπιστής του Κερκυραίου, Mondejar, από τον Zuan de Zuniga.

Zuan de Zuniga

Τον Μάρτιο εκδίδεται νέα απόφαση από τον Βασιλιά και γίνεται γνωστή στον πρεσβευτή της Βενετίας στην Μαδρίτη Zuan Francesco Morozini.Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση καταργείται ο Λάντζας από διοικητής  του στολίσκου του Ότραντο και μετακινείται σε θέση που να μην έχει σχέση με τα συμφέροντα της Βενετίας.θα επιστραφούν όλα τα εμπορεύματα των Βενετών που ο Κερκυραίος είχε κλέψει στις επιδρομές του.

Ο Ισπανός Βασιλιάς ειδοποίησε τον πρώην αντιβασιλέα της Νάπολης Granvelle,στον οποίον τώρα είχε επίσημα αναθέσει το «Συμβούλιο της Ιταλίας», ότι ο Λάντζας επρόκειτο να πάει στην αυλή της Ισπανίας. Ο Βενετός πρεσβευτής παραξενεύθηκε πως ο ίδιος ο Βασιλιάς ασχολήθηκε με αυτό το πρόσωπο και κατάλαβε ότι ο προστατευόμενος του Granvelle επρόκειτο να τιμωρηθεί διότι ο Βασιλιάς δεν ήθελε να χαλάσει  τις σχέσεις  του με την Γαληνότατη εξ αιτίας ενός προσώπου. Η αρχηγία του στόλου του Ότραντο δόθηκε στον Έλληνοκύπριο Ιερώνυμο Κόμπη. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.287)

1580

Ο Κερκυραίος τυχοδιώκτης φτάνει  στην Ισπανία γεμάτος καλές συστατικές από τον πρώην αντιβασιλέα της Νάπολης Mondejar  με σκοπό να αντικρούσει τις εις βάρος του κατηγορίες.

1581

Μετά από ένα κενό χρονικό διάστημα  ο Granvelle ανακοινώνει  στον Βενετό Πρεσβευτή ότι ο Λάντζας βρίσκεται φυλακισμένος στην Λισαβόνα. Σημειώνουμε  δε ότι η Πορτογαλία μόλις είχε προσαρτηθεί στην Ισπανία. Επίσης ζητά ένα νέο υπόμνημα από την Βενετία στο οποίο να συγκεντρώνονται  όλα όσα  κατά καιρούς αναφέρθηκαν στα επί μέρος υπομνήματα-διαμαρτυρίες για τις συνωμοτικές του ενέργειες . Ο Κερκυραίος προσπαθεί μέσω του Βασιλιά να αποτρέψει την ποινή «την στο διηνεκές εξορία του από την Ισπανική επικράτεια». Δεν τα καταφέρνει  όμως και η ποινή επιβάλλεται.

1582

Ο ραδιούργος Λάντζας, βρίσκεται στη Πορτογαλία πιθανόν φυλακισμένος ακόμη. Κατά το τέλος του έτους η τύχη του αλλάζει. Ο Βενετός εκπρόσωπος Matteo Zane,ειδοποιεί την Γαληνότατη ότι ο Λάντζας είναι και πάλι ελεύθερος και ότι ο Κερκυραίος του ζήτησε να συναντηθούν. Ο Βενετός με έκπληξη άκουσε την πρότασή του για συνεργασία προς όφελος της Βενετίας.

1583

Ολόκληρο το έτος 1583  Ο Λάντζας βρίσκεται στην Ιβηρική χερσόνησο κάτω από τις διαταγές του Marchese Santa Cruz.

Marchese Santa Cruz

Μετά την απόφαση του Ισπανού Βασιλιά να ενώσει την Πορτογαλία με το βασίλειο της Ισπανίας, ο Marchese Santa Cruz ήταν το κατάλληλο πρόσωπο να αναλάβει την αρχηγία του Ισπανικού στόλου, γιατί νωρίτερα αντιμετώπισε νικηφόρα τον Γαλλικό στόλο   στις 26/7/1582 και στις 21/7/1583. Ο Λάντζας από την θέση που του είχε ανατεθεί από τον Santa Cruz «αρχηγό του στόλου των καταστροφέων» συνεχίζει την πειρατεία του και διακρίνεται. Ζητά να του ανατεθεί και πάλι η θέση του στο Ότραντο. Μόλις οι Βενετοί το έμαθαν  αυτό αντέδρασαν έντονα μέσω των αντιπροσώπων τους  στην Ισπανία.

1584

Χρονιά που  συμβαίνει το ακόλουθο γεγονός. Ο Don Martin de Acuna, δρα στην Κωνσταντινούπολη για τους Ισπανούς από το 1570.Ο Λάντζας ενημερώνεται από τους πληροφοριοδότες του ότι ο Don Martin de Acuna, έχει συμφωνήσει με τον Τούρκο Ναύαρχο Ουλούτζ Αλί,

Ναύαρχος  Ουλούτζ Αλί.

για την παράδοση  Ισπανικών γαλερών. Παραδίδει τα σχετικά αποδεικτικά έγγραφα στις ανώτερες Ισπανικές αρχές και ο  Don Martin de Acuna συλλαμβάνεται και φυλακίζεται τον Ιούνιο του 1584.Ο Κερκυραίος αποκτά και πάλι την πλήρη εμπιστοσύνη των Ισπανών.

Οι Βενετοί διαμαρτύρονται και το παρασκήνιο μεταφέρεται στο σπίτι του Granvelle όπου τον επισκέπτονται εκεί ο Πρεσβευτής της Βενετίας και ο Λάντζας. Στο μεταξύ ο Granvelle είχε χάσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του Βασιλιά.

Η τελική απόφαση ήταν η αναγνώριση της προσφοράς του Κερκυραίου με 600 δουκάτα ετησίως και 500 δουκάτα σαν βοήθεια, αλλά δεν του επετράπη να αναλάβει και πάλι την αρχηγία του στόλου του Ότραντο.

Ο Λάντζας φεύγει από την Ισπανία τον Νοέμβριο του 1584.

1585 και άλλα έτη.

Φτάνει στην Νάπολη  17 Ιανουαρίου του 1585.Εκεί αντιβασιλέας τότε ήταν ο Pedro Giron,duca d’Ossuna.

Pedro Giron,duca d’Ossun

Παραδίδει  σε αυτόν τις επιστολές του Βασιλιά και εγκαθίσταται στο σπίτι του στη Νάπολη όπου  δημιουργεί το νέο του αρχηγείο,  διευθύνοντας από εκεί τις επιχειρήσεις του για τα επόμενα 30 χρόνια.  Παίρνει τον μισθό του  από το Βασιλικό ταμείο. Έχει επιστολή του βασιλιά υπογεγραμμένη από τον ίδιον  με ημερομηνία 18/8/1584 να αμοίβεται για την μέχρι τώρα προσφορά του και για τις μελλοντικές επιχειρήσεις που θα κάνει για το Βασίλειο με 30 σκούδα τον μήνα. Είναι και πάλι ο αρχηγός των κατασκόπων.

Παράλληλα μεταφέρει στην Νάπολη την οικογένεια του, τον γιό του που υπηρετούσε στο ισπανικό ναυτικό και την κόρη του Βικτώρια, στην οποία μάλιστα προσφέρει ένα κτήμα στην Κέρκυρα.

Την εποχή εκείνη στην Νάπολη έδρευε η ελληνική Αδελφότητα των Αγίων Πέτρου και Παύλου, όπου ο Λάντζας ήταν μέλος. Μέσω της αδελφότητος αυτής  δημιούργησε φιλίες με έλληνες τους οποίους  χρησιμοποιούσε κυρίως όταν ήταν στην φυλακή. Μερικά από αυτά τα ονόματα ήταν: Ο Βελισάριος Κορένσιο, ο Ιερώνυμος Κόμπης, ο Σταύρος Αψαράς κ.ά.

Ανυποχώρητος ήταν στην προσπάθεια του Καθολικισμού να προσηλυτίσει   τους  Ορθόδοξους. Ο εφημέριος του ελληνικού ναού της Νάπολης Κορτήσιος  Βρανάς είχε εντολή και την εκτελούσε με επιτυχία, να κάνει τους ενορίτες του να ασπασθούν το Καθολικό Δόγμα. Ο χειρότερος εχθρός του και μάλιστα με προσωπικές επιθέσεις εναντίον του ήταν ο  Πέτρος Λάντζας. Ο Βρανάς ήρθε σε τόσο δύσκολη θέση που αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον προϊστάμενό του καρδινάλιο Santoro.

Γράφει ο Κορτήσιος Βρανάς:

Η απάντηση του Λάντζα ήταν ότι θα τον έδιωχνε από την εκκλησία εάν δεν εκτελούσε στο ακέραιο το Ορθόδοξο τυπικό.

Ο Κερκυραίος ήταν ένας από τους Έλληνες της Νάπολης που έλαβε συγχωροχάρτι από εκείνα που διένεμαν ορθόδοξοι καλόγεροι στα τέλη του 16^ου αιώνα. Αυτό εξόργισε την Καθολική Εκκλησία.. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.297)

Στον επιχειρησιακό τομέα, στέλνει ανθρώπους του στην Ανατολή, (άνοιξη 1588 στέλνει στην Κωνσταντινούπολη τον Αλέξανδρο Σγουρό, τον Νικόλαο Albanese και τον Αντώνιο Δοξαρά).  Συλλέγει πληροφορίες για δράστες εναντίον των Ισπανών και  με διαταγή του συλλαμβάνονται Οθωμανοί και κατά καιρούς Βενετοί ευγενείς. Οι Γαληνότατη υποφέρει και πάλι από τις δράσεις του. Από τα πιο σημαντικά επεισόδια κατά των Βενετών υπηκόων ήταν η προσπάθεια προσέγγισης του Εβραίου David Mazza,κατοίκου Κερκύρας (1588), οι δυσχέρειες που προκάλεσε στον Francesco Patrimale (1588), η φυλάκιση ενός Νικόλαου  από την Ζάκυνθο (1589), η κακομεταχείριση του Ανδρέα Δευτεραίου από τα Κύθηρα (1591) και οι συνεχείς ενέργειες κατά των Βενετών του Μπάρι το 1602-1603. (Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.291 σημ. 75 και σημ.77).

Ναυλώνει πλοία μετά από εντολή του  Ισπανού Βασιλιά και κάνει επιδρομές. Κατασκευάζει νέα πλοία και όπου υπάρχουν εξεγέρσεις κατά των Οθωμανών είναι παρόν προωθώντας τα αιτήματα των εξεγερμένων στον Βασιλιά. Το 1586 γίνεται η συνάντηση του Αντιβασιλέα με τον Αρμένιο επίσκοπο παρόντος και διερμηνεύοντας τα λεγόμενα τους. Για τους εξεγερμένους Μανιάτες υποβάλει υπομνήματα το 1579 ενώ με την Χιμάρα βρίσκεται σε συνεχή επαφή για τις εξεγέρσεις τους. Ο Marchese Santa Cruz, αρχηγός του Ισπανικού ναυτικού  είχε και την ευθύνη για την θάλασσα της Ανατολής και έτσι ο Κερκυραίος που είχε συνεργασθεί με τον Santa Cruz, ήταν παρόν σε κάθε επιδίωξη του αντιβασιλέα Pedro Giron,duca d’Ossuna στην Ήπειρο και Αλβανία.

Τον Φεβρουάριο του 1589 ο Κερκυραίος επισκέπτεται τον νέο Πρέσβη των Βενετών Bartolomeo Comino ζητώντας του την εμπιστοσύνη της Βενετίας προς το πρόσωπό του. Από  κανέναν  όμως δεν έγινε πιστευτός.

Το 1596  ήρθε σε επαφή με τον Αλβανό φύλαρχο Μάρκο Γκίνη για μια εξέγερση. Στέλνει πολεμοφόδια τα οποία όμως  οι Αλβανοί …..πουλάνε στους Τούρκους.  Αποτυχημένη  επίσης  ήταν   και  μια δεύτερη προσπάθεια εξέγερσης που έκανε μετά την επαφή του  με τον επίσκοπο Αχρίδας Αθανάσιο. Με την συνδρομή του επισκόπου οργάνωσε  την εξέγερση αυτήν στη Χιμάρα. Τους επαναστάτες ενίσχυσαν λίγες εκατοντάδες Ισπανοί οπλισμένοι με αρκεβούζια  μη έχοντας τελικά κανένα αποτέλεσμα

Είχε δημιουργήσει  σχέσεις με επιφανείς  άνδρες της  Βασιλικής αυλής και έτσι αντιμετώπιζε τις διαφοροποιήσεις του, όταν είχε, με τους αντιβασιλείς της Νάπολης.

Είχε όμως και πολλούς εχθρούς κυρίως  από την οικογένεια  του φυλακισμένου Don Martin de Acuna μετά την προδοσία του στην Κωνσταντινούπολη .Η μετάβαση στο Ότραντο ήταν πολύ δύσκολη.

Με βάση: Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

Φυλακίζεται:

Οκτώβριος 1586 για άγνωστο λόγο. Με εντολή του αντιβασιλέα, τον Ιούνιο του 1591.Τον Μάρτιο του 1594 ο Λάντζας καταγγέλθηκε ότι ήταν και σπιούνος doppia spia των Τούρκων και φυλακίστηκε στα μπουντρούμια του Castel dell'Ovo. Τον Αύγουστο του 1596 όταν υποβλήθηκε σε βασανιστήρια,για άγνωστο λόγο. Στις 17 Νοεμβρίου 1598, ο βενετσιάνος πρέσβης στη Νάπολη, Giovan Carlo Scaramelli, ενημέρωνε ότι υπήρχαν ακόμα υποψίες για διπλοπροσωπία του Λάντζα και για αυτό παρέμενε κρατούμενος στο Castelnuovo:

«Alla notizia che il nuovo pascià d'Algeri è giunto a destinazione e che Cicala medita di costruire un forte a Porto Farina, Pietro Lanza s'era offerto di recarsi sul luogo, ma, in quanto personaggio sospetto, è rimasto nelle prigioni di Castelnuovo».

Napoli Castelnuovo

Παραμένει φυλακισμένος από  τα τέλη του 1598 μέχρι τις αρχές του 1600. Όμως και από τη φυλακή ο Λάντζας συνέχιζε να επηρεάζει την πολιτική της αντιβασιλείας, όπως κατέγραφε ο Scaramelli στις 16 Νοεμβρίου 1599 σε έκθεσή του.

Όταν αποφυλακίστηκε ο Βενετός εκπρόσωπος ειδοποιεί την Βενετία:…..είναι και πάλι ελεύθερος……..(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.292 σημ. 87 ).

Οι Βενετσιάνοι τον παρακολουθούν συνέχεια και παίρνουν πληροφορίες γι’ αυτόν από Έλληνες της Νάπολης ή από Έλληνες των αποικιών τους ή και από την σκλαβωμένη Ελλάδα, δίνοντας πάντα ανταλλάγματα. Η σημαντικότερη όμως συνάντηση-προδοσία  ήταν αυτή του επισκόπου Μονεμβασίας Μελισσηνού  με τον   Βενετό πρεσβευτή Giacomo Geraldo (στην Κέρκυρα;) καταδίδοντας σε αυτόν τον Λάντζα και τα σχέδιά του. (Το 1571 ο Μονεμβασίας Μακάριος Μελισσηνός ή καλύτερα Μελισσουργός, φύση ριψοκίνδυνη και τυχοδιωκτική, μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο ξεσήκωσε τους Πελοποννήσιους σε επανάσταση.)

Στην επιστολή του Giacomo Geraldo προς την Βενετία

Σε ελεύθερη μετάφραση γράφει:

Εδώ και δύο ημέρες ήρθε στο σπίτι μου ο Αρχιεπίσκοπος Μονεμβασίας Μελισσηνός, ο οποίος έχει οικογένεια και σόι σ’ αυτό το νησί και ο οποίος ζει με 50 σκούδα τον μήνα και επιπλέον 30 τον μήνα από τις υπηρεσίες του στην Συμμαχία του 1571.Ένιωθε  όπως είπε, αναγκασμένος να μου γνωρίσει κάποια πράγματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά σας. Ανέφερε ότι μια γυναίκα μητέρα μιας κοπέλας που κρατούσε ο Πέτρος Λάντζας εδώ και δύο μήνες , πήγε να ξαναβρεί τον Κερκυραίο για να μάθει για την κόρη της. Αυτός της εκμυστηρεύτηκε ότι έχοντας αλληλογραφία με τους συγγενείς του και φίλους του στην Κέρκυρα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με την στάση των Βενετών προς αυτόν, γιατί τον έχουν εξορίσει από την Κέρκυρα και την επικράτεια τους, αλλά χάρη στον Θεό ελπίζει να γυρίσει γρήγορα στο νησί και το σπίτι του. Είχε αποφασίσει να παραδώσει το νησί στους Τούρκους. Δικαιολογείται ο Αρχιεπίσκοπος ότι δεν ήρθε πιο γρήγορα να τα πει διότι δεν ήξερε αν ήταν λόγια της γυναίκας ή του ιδίου του Λάντζα και φοβόταν πως θα έχει φασαρίες. Επιπλέον, τώρα έχει πληροφορίες  εξαιτίας της ανταλλαγής κάποιου κουρσάρου ονομαζόμενου Rais υπόδουλο στον Duca di Jraeta με έναν χριστιανό υπηρέτη του Δούκα. Έμαθε ότι ο Λάντζας είναι στην Μπαρμπαριά και έστειλε μια φρεγάτα στην Μπιζέρτα,  όπως του είχε γράψε ο Manusso Cresci από τη Βενετία και ότι ο αδελφός του Γιώργος  που ήταν αυτό τον καιρό σκλάβος σ’ αυτά τα μέρη είχε δει την λεγόμενη φρεγάτα και έμαθε ότι είχε σταλεί από τον Λάντζα. Ο Κερκυραίος θέλησε τις περασμένες ημέρες να στείλει έναν κατάσκοπο στην Κωνσταντινούπολη, έναν συγκεκριμένο έλληνα με το όνομα Μιχάλη. Αυτός μίλησε με τον Αρχιεπίσκοπο και του είπε ότι δεν ήθελε να πάει, γιατί ο Λάντζας ήθελε να του δώσει ένα ιδιαίτερο γράμμα για τον Τούρκο ναύαρχο Uluzalli. Έτσι ο Λάντζας έστειλε τον Antonio d’Oxsara κουνιάδο του. Γι’ αυτόν  είχε πρωτομιλήσει μέσω του Signor Marchese di Grottola και του Segretario Majorga που τον προστάτευαν όπως επίσης και ο τοποτηρητής της Summaria και πολλοί άλλοι  αξιωματούχοι. Στο σημείο αυτό ο Αρχιεπίσκοπος δεν ήθελε να επεκταθεί άλλο για το τι ήξερε για τον Κερκυραίο και αυτά τα έμαθε χάριν της προαναφερόμενης γυναίκας και του Μιχάλη  ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει στα χέρια του ακόμα ένα γράμμα του Λάντζα προς τον Εμίρη της Bastia με τον οποίον είχε πολύ στενή φιλία. Επιπλέον ο Μιχάλης διατηρούσε φιλίες με Τούρκους και άλλους κατασκόπους και ο Αρχιεπίσκοπος μπορούσε  να φέρει το γράμμα για να μπορεί να βγει στο φως και είναι εκείνο που μπορεί να προσφέρει ο Αρχιεπίσκοπος παρακαλώντας με να μην αναφέρω το όνομα του για όσα μου είχε πει.

Συνεχίστηκε η αλληλογραφία του Giacomo Geraldo  με τον Μακάριο Μελισσηνό και μάλιστα ο Geraldo δέχτηκε κι’ άλλη επίσκεψή του. Στο τέλος κατάλαβε ότι δεν ήταν άνθρωπος εμπιστοσύνης.

1601

Ο Λάντζας παρότι έζησε για χρόνια έγκλειστος στις φυλακές, όταν αποφυλακίστηκε συνέχισε να έχει μεγάλη ακόμα επιρροή μέσα στην Αυλή, όπως προκύπτει από μια μυστική έκθεση του Scaramelli με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1600:

«Ispiratore del disegno del Lemos è il corfiota Pietro Lanza, di nuovo libero di muoversi per Napoli, invecchiato, ma per nulla provato nell'aspetto dalla lunga detenzione». Το 1601 στη Νάπολη δρούσαν πολλοί επίσημοι απεσταλμένοι του Μοριά και της Ηπείρου με στόχο να παρασύρουν τα χριστιανικά κράτη σε μια νέα σταυροφορία για την απελευθέρωση των χριστιανών του Λεβάντε, σύμφωνα με έγγραφο του Scaramelli με ημερομηνία 10 Ιουλίου 1601:

«Se prima si sentivano mormorazioni contro la riluttanza della Repubblica ad entrare in lega con il re di Spagna, ora si dice che Venezia abbia dato parola al papa che combatterà contro il Turco ovunque ve ne sarà occasione».

Ταυτόχρονα όσο βρίσκονταν στη Νάπολη οι πληρεξούσιοι της Μάνης και της Χιμάρας ,ο κορφιάτης Lanza περιοριζότανε πάλι στη φυλακή λόγω υποψιών ότι δεν είχε ακόμα εγκαταλείψει τις μηχανορραφίες male operazioni.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

1602

Ο νέος επιτετραμμένος της Βενετίας στη Nάπολη, Anton Maria Vincenti, στις 7 Μαίου 1602, ενημέρωνε την υπηρεσία του για νέες πρωτοβουλίες του πρώην αρχηγού της κατασκοπείας Lanza, già capo delle spie, εναντίον των Τούρκων στα χωρικά ύδατα της Κέρκυρας:

«La settimana scorsa era in città Michiel Protetri, bandito corfiota responsabile di numerose rapine e saccheggi. Si è trattenuto segretamente con Pietro Lanza, già capo delle spie, e quattro giorni fa, nottetempo, i due sono ripartiti a bordo di feluche. E' probabile che abbiano avuto licenza di andare per mare a caccia di turchi, con intenzione di assalire poi qualsiasi imbarcazione, grazie alla pratica che hanno del tratto di mare circostante Corfù».

Η κατασκοπεία της Γαληνοτάτης ανησυχούσε για τη δράση του Lanza στο Ιόνιο. Ο επιτετραμμένος Vincenti στις 4 Ιουνίου 1602 ενημέρωνε τη Γερουσία ότι ο PietroLanza προσπαθούσε να παρεμποδίσει την βενετσάνικη κατασκοπεία.

partito qualche settimana fa da Napoli con due feluche insieme ad un altro corfioto, si trovava nei giorni scorsi ad Otranto. Qui ha tentato in tutti modi d'impedire la partenza di una barca che doveva portare a Venezia avviso del suo viaggio, ma la regia Udienza di Lecce, grazie alle insistenze del console Basalù, l'ha fatto desistere.

Ανένδοτος ο Lanza επιδιδόταν σε καταδρομές εναντίον τουρκικών σκαφών, όπως πληροφορούσε ο Vincenti στις 16 Ιουλίου 1602:

«Pietro Lanza, che si era messo in mare per saccheggiare i dintorni di Corfù, si è ritirato a Brindisi non appena ha appreso che il provveditore all'Armata s'aggirava in quelle acque. Capitata quindi in porto una nave di Budua diretta a Bari, l'ha inseguita con una feluca, tentando invano di accostarla e denunciandola quindi come turca all'autorità di Bari, che ha ordinato la carcerazione dell'equipaggio e il sequestro della merce trasportata. Solo grazie all'intervento del capitano in Golfo e dietro versamento di 500 ducati di cauzione, il patrone è riuscito a farsi rimettere in libertà e a venire a Napoli».

Ο αντιβασιλέας της Νάπολης ύστερα από έντονο διάβημα του επιτετραμμένου Vincenti διέταξε να απελευθερωθεί το σκάφος και το πλήρωμα που είχε κουρσέψει ο Pietro Lanza και να επιστραφεί το φορτίο του και ανακάλεσε πάραυτα στη Νάπολη τον Lanza.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

1603

Ο Pietro Lanza μετά την επιστροφή του στη Νάπολη επρόκειτο κατά τον Vincentini να τιμωρηθεί εκ νέου σε ποινή καθείρξεως pare verrà rinchiuso in castello, per por fine una volta per tutte alle sue male operazioni μετά το πέρας των ανακρίσεων που είχε διατάξει να διεξαχθούν ο αντιβασιλέας sulle imprese e la natura di Pietro Lanza. Ο Lanza καταδικάστηκε πράγματι alla galea, αλλά σύμφωνα με εμπιστευτική αναφορά του Vincenti στις 15 Ιουλίου 1603 αναμενόταν η διαταγή του αντιβασιλέα la sentenza è però subordinata alla volontà del viceré, probabilmente per dar modo al conte di Benavente di farlo relegare in qualche castello ed evitare così che suborni le ciurme.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

1608

Υπήρχε συνεχής αναβρασμός στην ελληνική κοινότητα της Νάπολης και στα επόμενα χρόνια. Στις 19 Ιουνίου 1608, ο γραμματέας της πρεσβείας της Γαληνοτάτης, Agostino Dolce, ενημέρωνε τον δόγη Leonardo Donato [1602-1611], για ύποπτες κινήσεις και ζυμώσεις στους ελληνικούς κύκλους της Νάπολης. Ο Dolce ανέφερε ότι είχαν φτάσει από την Απουλία ορισμένοι απεσταλμένοι από τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα που ήταν σε επαφή με τον μητροπολίτη Διονύσιο τον Σκυλόσοφο που υποκινούσε τις ταραχές στη Θεσσαλία και την Ήπειρο στα χρόνια 1600 και 1611 με την βοήθεια των Ισπανών και των Ναπολιτάνων.

Από τη Νάπολη ο Μανιάτης Costantino de'Medici πληροφορούσε τον Έλληνα μητροπολίτη στη Βενετία Γαβριήλ Σεβήρο, στις 15 Ιουλίου 1608, ότι οι Έλληνες της Νάπολης, όντας σε επαφή με τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα, είχαν συγκροτήσει ένα ετοιμοπόλεμο σώμα μισθοφόρων κάτω από την ηγεσία του Κορφιάτη Pietro Lanza και του Κύπριου Geronimo Combi για να το χρησιμοποιήσουν στο πλευρό των επαναστατών στα Τρίκαλα και στα Γιάννενα. Στις αρχές του Δεκεμβρίου 1608, ο Pietro Lanza, έχοντας λάβει διαπιστευτήρια από τον αντιβασιλέα άφηνε τη Νάπολη και κατευθύνοταν στα πλαίσια μιας μυστικής αποστολής προς τη Ραγούζα και την Κωνσταντινούπολη.

Κελλιανός http://kellianos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_31.html

Η αποστολή αυτή ήταν το αποκορύφωμα της τόλμης του. Αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, να σκοτώσει τον Σουλτάνο

Ahmed I (1603-1617)

και να κάψει τον Τουρκικό Ναύσταθμο, ρίχνοντας τις ευθύνες στους βενετούς.

Μόλις ο βενετός πρεσβευτής Agostino Dolce μαθαίνει το σχέδιο αυτό προτείνει στο Συμβούλιο των Δέκα την άμεση δολοφονία του Λάντσα:

(Παναγιώτης Ιωάννου «Θησαυρίσματα» τεύχ.30 Έτος 2000<< ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΑΤΟ.ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ –ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΝΤΖΑ» σελ.294 ).

Σε ελεύθερη μετάφραση το έγγραφο αναφέρει:

….Ο Λάντζας στάλθηκε (για την επιχείρηση στην Κωνσταντινούπολη) από τον βασιλιά με 1500 δουκάτα και την περασμένη Πέμπτη διέφυγε από εδώ για να πάει στο Μπρίντιζι, μεταμφιεσμένος σε καλόγερο .Στη συνέχεια θα πήγαινε στην Ραγκούσα με τελικό σκοπό την Κωνσταντινούπολη.  Όταν έφθασε (στο Μπρίντιζι;} είχε εντολή να πάρει εκτός από πολεμικό εξοπλισμό και γαλέρες οι οποίες βρίσκονταν μέσα στο ναύσταθμο. Βοηθήθηκε από υπηρέτες της Ισπανίας που πληρώνονταν από τον βασιλιά για να δουλεύουν καθημερινά γι’ αυτόν. Έκαναν εντύπωση τα μικροπράγματα που έπαιρνε μαζί του για την εκστρατεία αυτή. Μεταξύ των υπηρετών του βασιλιά επικρατούσε η σκέψη ότι όλα αυτά θα απέβαιναν σε βάρος του ίδιου του βασιλιά και της Ισπανίας. Πίστευαν ότι ο Λάντσας έπαιρνε μαζί του κεχριμπάρια, σαπούνια, αρώματα κ.α.  που ζητούσαν οι Τούρκοι, για να τα προσφέρει στην Οθωμανική Αυλή.

Ο Βάϊλος γνώριζε την μεταμφίεση του Λάντζα και για να πάει ο  Κερκυραίος με το μέρος των Τούρκων  βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο και ζήτησε την βοήθεια του Άγγλου Πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη. Αυτός έδωσε εντολή και τον έντυσαν σαν Άγγλο και τον πέρασαν στην Ζάκυνθο. Εκεί έγινε δεκτός στο σπίτι του πρεσβευτή Latini  και με μία φρεγάτα στάλθηκε για να σωθεί στο Ότραντο, μια και δεν μπόρεσε να εκτελέσει την αποστολή του εξ’ αιτίας του Βάϊλου….

Το μόνο που βγήκε από την υπόθεση αυτή ήταν ο Κερκυραίος να συλλέξει πληροφορίες για τα σχέδια των Τούρκων και να φέρει σε επαφή τον Άγγλο πρεσβευτή Anthony Sherley στην Κωνσταντινούπολη με τον Πατριάρχη Νεόφυτο τον Β!.

Ο Πέτρος Λάντζας πεθαίνει στην Νάπολη  στις 26 Φεβρουαρίου 1613. 

Το βιβλίο :

Μας δίνει μια χρονολογική σειρά των δράσεων του Πέτρου Λάντσα

Σειμίωση: Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να συλλέξουμε στοιχεία για τον Κερκυραίο από τα Οθωμανικά αρχεία κι έτσι αρκεστήκαμε στις πηγές της Χριστιανικής πλευράς. Νομίζουμε ότι θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίζαμε και τις απόψεις των τούρκων για τον Πέτρο Λάντζα.

Επιμέλεια κειμένου: Τίνα Πετσάλη.