ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ

(Τα περισσότερα αφορούν μέχρι το τέλος της ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ)

1)Σπυρίδων Λάμπρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Σπυρίδων Λάμπρος

Ο Σπυρίδων Λάμπρος (1851- 23 Ιουλίου 1919) ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδος και ιστορικός.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1851 στην Κέρκυρα και ήταν γιός του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου. Σπούδασε ιστορία στην Λειψία, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο και στην Βιέννη και ήταν μαθητής του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Το 1890 έγινε καθηγητής της Ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών ενώ διετέλεσε πρύτανης του πανεπιστημίου (1893-1894, 1912-1913). Από το 1903 εξέδιδε το περιοδικό «Νέος Ελληνομνήμων», που καθιερώθηκε διεθνώς ως σημείο αναφοράς για τη Μεσαιωνική και νεώτερη Ελληνική ιστορία. Το 1916 διορίστηκε απο τον Βασιλιά πρωθυπουργός, αξίωμα στο οποίο παρέμεινε μεχρι το 1917. Με την επάνοδο του Βενιζέλου εξορίστηκε στην Ύδρα και στην Σκόπελο ενώ δημεύτηκε και η περιουσία του.

Απεβίωσε στην Σκόπελο το 1919 λόγω κακουχιών. Κόρη του ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.

Έργα του

Σπυρίδων Λάμπρος (1878). Αι Αθήναι περί τα τέλη του δωδέκατου αιώνος κατά πηγάς ανέκδοτους. Αθήνα: Τυπογραφείο της Φιλοκαλίας. http://www.archive.org/details/haiathnaiperita00lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1880). Μιχαήλ Ακομινάτου του Χωνιάτου - Τα Σωζόμενα (Τόμος Β'). Αθήνα: Τυπογραφείο Παρνασσού. http://www.archive.org/details/taszomenataplei00lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1882). Κερκυραϊκά Ανέκδοτα. Αθήνα: Τυπογραφείο Παρνασσού. http://www.archive.org/details/kerkyraikaanekd00lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1886). Ιστορία της Ελλάδος (Τόμος Α'). Καρόλου Μπεκ. http://www.archive.org/details/historiatshella03lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1888). Ιστορία της Ελλάδος (Τόμος Β'). Καρόλου Μπεκ. http://www.archive.org/details/historiatshella04lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1892). Ιστορία της Ελλάδος (Τόμος Γ'). Μπεκ και Μπαρτ. http://www.archive.org/details/historiatshella00lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1892). Αποκαλύψεις περί του μαρτυρίου του Ρήγα. Αθήναι: Εστία.

Σπυρίδων Λάμπρος (1896). Οι Ευεργέται και Καθηγηταί του Εθνικού Πανεπιστημίου. Αθήνα: Εστία.

Σπυρίδων Λάμπρος, Ν. Γ. Πολίτης (1896). Die Olympischen Spiele 776 - 1896 (Τόμος Α'). Αθήνα, Λειψία, Λονδίνο: Καρλ Μπεκ, F. Volckmar, H. Grevel and co. http://www.aafla.org/6oic/OfficialReports/1896/1896.pdf. Ανακτήθηκε την 14 Απριλίου 2010.

Σπυρίδων Λάμπρος (1898). Ιστορία της Ελλάδος (Τόμος Δ'). Καρόλου Μπεκ. http://www.archive.org/details/historiatshella02lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1908). Ιστορία της Ελλάδος (Τόμος ΣΤ'). Μπεκ και Μπαρτ. http://www.archive.org/details/historiatshella01lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1898). Κατάλογος των εν τη κατά την Άνδρον Μονή της Αγίας Κωδικών. Αθήνα: Εστία. http://www.archive.org/details/katalogostnentk00lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1902). Αθηναίοι Βιβλιογράφοι και κτήτορες Κωδικών κατά τους μέσους Αιώνας και επί Τουρκοκρατίας. Αθήνα: Εστία. http://www.archive.org/details/athaioibibliogr00lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1902) (in Ελληνικά με έναν πρόλογο στα Λατινικά). Έκθεσις Χρονική. AMS Press. http://www.archive.org/details/ecthesischronic01lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

Σπυρίδων Λάμπρος (1903). Ελληνίδες Βιβλιογράφοι και Κυρίαι Κωδικών κατά τους μέσους αιώνας και επί Τουρκοκρατίας. Αθήνα: Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. http://www.archive.org/details/hellnidesvivlio00lampgoog. Ανακτήθηκε την 10 Οκτωβρίου 2009.

2)Θεόδωρος Ουσάκωφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Θεόδωρος Ουσάκωφ, ή Ουτσάκωφ (1743-1817), ήταν Ρώσος ναύαρχος.

Βιογραφία

Κατά τον Β' Ρωσοτουρκικό πόλεμο καταναυμάχησε τον στόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο Κερτς το 1790. Στις 1 Οκτωβρίου του 1798 μετά από Ρωσοτουρκικές συσκέψεις στη Κωνσταντινούπολη ο Ουσάκωφ αναλαμβάνοντας αρχηγός του Ρωσοτουρκικού στόλου και με υπαρχηγό τον Καντήρμπεη αποπλέει από την Κωνσταντινούπολη και πλέει στη θαλάσσια περιοχή των Επτανήσων όπου και καλεί με την ιστορική προκήρυξή του στις 16 Νοεμβρίου του 1798 τους Κερκυραίους σε επανάσταση, κατά της ασέβειας και αθεΐας των Γάλλων, μεταφέροντας και ειδική πατριαρχική εγκύκλιο του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄.

Μετά δε και τη συνομολόγηση της Ρωσοτουρκικής συμμαχίας του 1799, ο Ουσάκωφ προχώρησε με τη στρατιωτική βοήθεια των Τούρκων στη κατάληψη και κατοχή της Επτανήσου από τα Ρωσοτουρκικά στρατεύματα, δίνοντας τέλος στην προηγούμενη Γαλλοκρατία των Επτανήσων.

3)Αντώνιος Μαρία Καποδίστριας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο κόμης Αντόνιο Μαρία Κάπο ντ' Ίστρια, από το Antonio Maria di Capo d' Istria (Κόμης του Ακρωτηρίου της Ιστρίας), (1741-1819) ήταν πολιτικός της Κέρκυρας, μέλος του Μεγάλου Συμβουλίου, έφορος και πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη και την Ρωσία.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και καταγόταν από την αρχοντική Κερκυραϊκή οικογένεια Καποδίστρια. Μαθήτευσε κοντά στον Νικηφόρο Θεοτόκη και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στην Πάντοβα. Επέστρεψε στην Κέρκυρα και αναμείχθηκε με την πολιτική.

Το 1760 έγινε μέλος του Μεγάλου Συμβουλίου του νησιού και αργότερα διορίστηκε έφορος και πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη και την Ρωσία. Το 1799 συμπεριλήφθηκε στην δωδεκαμελή διπλωματική επιτροπή που στάλθηκε στην Αγία Πετρούπολη και στην Υψηλή Πύλη με σκοπό να πετύχουν την έγκριση συντάγματος. Το 1800 μαζί με τον Σιγούρο συνέταξε το νέο σύνταγμα, με την εφαρμογή του οποίου επιφορτίστηκε, όντας παράλληλα αυτοκρατορικός επίτροπος. Είχε τιμηθεί από την Ρωσία με τον τίτλο του Ιππότη της Ιερουσαλήμ και διατηρούσε τον τίτλο του κόμη. Το 1801 τον αντικατέστησε ο γιος του, Ιωάννης.

Απεβίωσε το 1819 στην Κέρκυρα. Ήταν παντρεμένος με την Διαμαντίνα Γονέμη, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας, και είχε τέσσερα παιδιά, τον Βιάρο, τον Ιωάννη Καποδιστρια, τον Αυγουστίνο και τον Γεώργιο Καποδιστρια (κατοικο Βατου Κερκυρας θεση στην οποια διατηρουσε η οικογενεια Βιτορι αρχοντικη κατοικια και την οποια επισκεπτοταν συχνα η και εμενε απο την γεννηση του ο αδελφος του Ιωαννης Καποδιστριας). Ο μοναδικός που παντρεύτηκε ήταν ο Γεώργιος του οποίου απόγονοι ήταν η Μαρία Καποδίστρια, δισέγγονή του, η οποία δώρισε και την έπαυλη της οικογενείας στη θέση Κουκουρίτσα στην Αναγνωστική Εταιρία Κερκύρας, στη Φιλαρμονική Εταιρία Κερκύρας και στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, και η ηθοποιός Ναταλία Καποδίστρια.

4)Νικόλαος Σιγούρος (1730-1803)

Από ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1730. Έγινε μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου Ζακύνθου. Το 1791 έγραψε περιγραφή του μεγάλου σεισμού που συγκλώνισε τη Ζάκυνθο το έτος εκείνο.Το Οκτώβριο του 1798 ήταν από τούς ανθρώπους που υποδέχθηκαν στο νησί τον Ρώσο Ναύαρχο Ουσακώφ.Στις 25 Οκτωβρίου του 1800 μαζί με τον Καποδίστρια μετέβει στην Κωνσταντινούπολη για να διαπραγματευτεί το Σύνταγμα της Επτανήσου Πολιτείας

5)Σπυρίδων Γεώργιος Θεοτόκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Σπυρίδων Γεώργιος Θεοτόκης (1722-1803) ήταν Έλληνας πολιτικός και λόγιος. Γεννήθηκε στη Κέρκυρα και ήταν γόνος της ιστορικής οικογένειας των Θεοτόκηδων.

Κατά τη κατάληψη της Κέρκυρας από τον Γάλλο στρατηγό Ζαντιλύ εκλέχθηκε πρόεδρος της Κυβέρνησης. Όταν καταλύθηκε αυτή ανέλαβε πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης, θέση που διατήρησε μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου του 1799 όταν έφυγαν οι Γάλλοι από την Κέρκυρα. Στη συνέχεια επι ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ αναδείχθηκε πρόεδρος της Επτανησιακής Γερουσίας όπου και επεδίωξε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.

Ο Σπυρίδων Γεώργιος Θεοτόκης δημοσίευσε επίσης διάφορες πραγματείες και ποιήματα στην ιταλική και λατινική γλώσσα.