Από τα μέσα του 19ου αιώνα οι Παγκόσμιες Εκθέσεις (Expositions Universelles) αποτελούν πλέον θεσμό στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.  Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε λίγο στις Εκθέσεις αυτές. Είχαν παγκόσμιο ενδιαφέρον και συμμετείχαν όλες οι χώρες. Το πλάτος των εκθεμάτων δεν περιορίζονταν μόνο σε εμπορεύματα αλλά μπορεί να πει κανείς ότι ήταν η παρουσία της κάθε χώρας, στην ολότητά της.

Γίνονταν αθλητικοί αγώνες, απαγγελίες, θεατρικά δρώμενα, εικαστικές εκθέσεις, εκθέσεις φωτογραφίας κ.λ.π. Η οργάνωση της συμμετοχής της  Ελλάδας, γινόταν κατά επαρχία με τις λεγόμενες Επαρχιακές Επιτροπές .Αυτές κατέγραφαν τις συμμετοχές ,φρόντιζαν για την συγκέντρωση  των εκθεμάτων, την κατάλληλη συσκευασία τους  και τέλος να σταλούν στη Αθήνα, όπου είχε την έδρα της η Κεντρική Επιτροπή. Από εκεί συνοδεύονταν στην χώρα και κατ' επέκταση στην πόλη που θα γινόταν η έκθεση. Ευθύνη είχαν επίσης και για την επιστροφή των εκθεμάτων στην Ελλάδα.. Μπορούμε να πούμε ότι από τις εκθέσεις αυτές πήρε την ιδέα ο Πιέρ ντε Κουμπερτέν για την αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων.

Οι  μεγαλύτερες από αυτές τις εκθέσεις που συμμετείχε η Κέρκυρα, ήταν:

 

Διεθνής Έκθεση 1851, Λονδίνο

Η πρώτη Παγκόσμια Έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Crystal Palace, που κατασκευάστηκε μέσα στο Hyde Park

Στην Παγκόσμια έκθεση του 1851 στο Λονδίνο, η Κέρκυρα συμμετείχε ως μέλος του «Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων». Εκεί η συμμετοχή της ήταν ασήμαντη, ο δε  κατάλογος των εκθεμάτων που δημοσιεύθηκε  αποδεικνύει ότι τα μόνα προϊόντα που  προσέφερε, ήταν, λάδι και μερικά μικρά κοσμήματα.

Τα βραβεία που δόθηκαν στην έκθεση αυτή

 

Η Αγγλική Προστασία, αλλά  και η τότε Κυβέρνηση, κατηγορήθηκε έντονα για την μη αξιοποίηση της Έκθεσης ώστε να γίνει μεγαλύτερη και με ορθότερο τρόπο  η προβολή των Ιόνιων προϊόντων και καλλιτεχνημάτων.

 

Διεθνής Έκθεση 1862, Λονδίνο

 

Στην έκθεση αυτή και εξ αιτίας των προηγουμένων κατηγοριών, η της Προστασίας Κυβέρνηση, προσπάθησε με κάθε πομπώδη τρόπο να έχουν ιδιαίτερη παρουσία, τα προϊόντα των νησιών.

 Για τον σκοπό αυτό, ιδρύθηκε τότε η «Ιόνιος Εταιρία», η οποία είχε εγγράψει  ως μέλη της   εμπόρους, βιοτέχνες, καλλιτέχνες κι άλλα  πρόσωπα διαφόρων ειδικοτήτων  από τα Επτάνησα. Τα μέλη  της Εταιρίας  συνεισέφεραν χρήματα και προϊόντα τους. Επί πλέον προσφέρθηκαν  και πολλά δώρα, με κυριότερο αυτό  του επίτιμου αντιπροέδρου της εταιρίας Βαγγελή Ζάππα, Εθνικού Ευεργέτη και ιδρυτή των «Ολυμπίων». (Για τα «Ολύμπια» θα μιλήσουμε παρακάτω). Επίσης υπήρχε  μεγάλη συνδρομή  του Δημοσίου Ταμείου των Ιονίων Νήσων. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η επιτροπή  να συγκεντρώσει  το  ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων δραχμών και άνω.

Πριν από την Παγκόσμια Έκθεση ,η επιτροπή, διοργάνωσε εγχώρια έκθεση με το όνομα ESPOSIZIONE JONIA  στην Κέρκυρα στις 20 Ιανουαρίου του 1862

Η δημοσίευση στην ΙΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ για την Ιονική έκθεση.

Ανακοίνωση στην Εφημερίδα των Ιονίων Νήσων (1/1/1862) για μικρή αναβολή της εγχωρίου έκθεσης.

 

Στην (δοκιμαστική) αυτή έκθεση, για την οποία διατέθηκαν πολλά χρηματικά ποσά και με την επιρροή δε κάποιων μελών της επιτροπής, συγκεντρώθηκαν τα εκλεκτότερα εκθέματα της Κέρκυρας και παραδόθηκαν στον ιδρυτή και αντιπρόεδρο της επιτροπής, Γραμματέα του Αρμοστού Δρούμονδ Γουλφ.

To μετάλλιο των βραβευθέντων στην Ιόνια έκθεση το 1862:

AΩΞB.  IONIOΣ EKΘEΣIΣ. TEXNH TΥXHN EΣTEΡΞE KAI TΥXH TEXNHN

 

 Από τον Δρούμονδ Γουλφ μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο κι εκτέθηκαν στην εκεί Παγκόσμια έκθεση.

Πολλοί από τους Κερκυραίους εκθέτες τιμήθηκαν με μετάλλια (νομισματόσημα),επαίνους και βραβεία.

Μετάλλια των βραβευθέντων στην έκθεση του Λονδίνου 1862

  Τα εκθέματα της Κέρκυρας που βραβεύτηκαν ήταν, το λάδι, κρασί, κεντήματα, κοσμήματα, υφάσματα, γυναικεία εργόχειρα, έπιπλα, έργα τέχνης και χαρακτικής,  συλλογές πτηνών, κτηνών, ορυκτών και   φυτών.

Όλα αυτά τα προϊόντα απέδειξαν ότι η γη ήταν παραγωγική και οι κάτοικοι ήταν ευφυής και επιδέξιοι ,αλλά,  δεν είχαν την τεχνική και επιστημονική γνώση.  Αυτό μαρτυρείται και από τους βραβευθέντες. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η Αγγλική προστασία δεν φρόντισε ώστε οι Ιόνιοι να έχουν τα βιομηχανικά και γεωργικά μέσα που είχε ο Αγγλικός λαός και στα οποία χρωστούσε τότε την πρόοδο του και ευημερία του.

 

Οι βραβευθέντες Κερκυραίοι και τα προϊόντα τους συμπεριλαμβάνονται στον πιο κάτω κατάλογο.

 Αφού εκτέθηκαν τα Κερκυραϊκά προϊόντα στο Λονδίνο, τότε έγινε δυνατό να έρθει στο φως η ικανότητα που μπορούσε να αναπτύξει το νησί την εποχή εκείνη.

 

Δημοσιεύουμε όλα τα σχετικά φύλλα της Επισήμου Ιονίου Εφημερίδας για την εν λόγω έκθεση, όπου παρουσιάζονται σε σύνολο τα βραβευθέντα προϊόντα των Ιονίων Νήσων.

Μετά από 1 χρόνο περίπου 30/3-11/4 1863 η  ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ  σχολιάζει την επιτυχία των Ιονικών προϊόντων και συγκρίνει τα βραβεία των Ιονίων με τα βραβεία άλλων προηγμένων χωρών.

 

Διεθνής Έκθεση 1867, Παρίσι

Στην έκθεση αυτή, η Κέρκυρα σαν μέλος πλέον του Ελληνικού Βασιλείου, πολύ λίγα προϊόντα έστειλε, διότι και έλλειψη χρημάτων υπήρχε  και εμφύλιοι σπαραγμοί καταδυνάστευαν την Ελλάδα. Αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να παραμεληθεί η γεωργία και η βιομηχανία που ήταν και είναι ακόμη και σήμερα, οι παράγοντες ευημερίας ενός λαού. Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη παραγωγικότητα  των κατοίκων της Κέρκυρας παραμελήθηκε και δεν δόθηκε για την ανάπτυξή της η απαιτούμενη ώθηση.

 

Παρόλο που στη συνέχεια έγιναν πολλές παγκόσμιες εκθέσεις η Κέρκυρα δεν εμφανίζεται αναλυτικά πλέον πουθενά.

 

Τα «Ολύμπια»

 

Τα Ολύμπια ή Ζάππεια, όπως επίσης ονομάζονταν οι εμπορικοί και αθλητικοί αγώνες, διοργανώθηκαν τέσσερις φορές πριν από την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων (1859,1870,1875 και 1888)

(*)Ο Βαγγελής Ζάππας περί το 1840 εμπνευσμένος από το ποίημα του «Νεκρικός Διάλογος»  του Παναγιώτη Σούτσου πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει τη χρηματοδότηση των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων, με το ποσό των 400.000 χρυσών λιρών ή 1 εκ. χρυσών φράγκων. Το «...όνειρόν του ήτο να ίδη την Ελλάδα εξελισσομένην εις ισχυρόν και εύρωστον εθνικόν οργανισμόν, αντάξιον του παρελθόντος αυτής μεγαλείου και ικανόν να ενισχύση και να συγκρατή τα κατεσπαρμένα τέκνα της ελληνικής πατρίδος. Εις την πραγματοποίησιν του σκοπού τούτου κανέν άλλον μέσον δεν θα ηδύνατο να συντελέση περισότερον παρ’ όσον η επανίδρυσις των αρχαίων Ολυμπίων». Το 1857, η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε τη δωρεά, και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Αλέξανδρος Ρίζος-Ραγκαβής, πρότεινε τη διεξαγωγή μιας μικτής διοργανώσεως, η οποία θα συμπεριελάμβανε έκθεση γεωργικών και βιομηχανικών προϊόντων, με την παράλληλη διεξαγωγή αθλητικών αγώνων.

Ο Ζάππας αποδέχθηκε την πρόταση και προκειμένου να διασφαλίσει οικονομικά τη διεξαγωγή των αγώνων, παραχώρησε 400 μετοχές του σε Ακτοπλοϊκή Εταιρεία και τα κέρδη που προέκυπταν από αυτές. Στις 28 Αυγούστου 1858, δημοσιεύθηκε το βασιλικό διάταγμα «Περί συστάσεως των Ολυμπίων», με το οποίο «καθιστώνται εν Αθήναις γενικοί διαγωνισμοί κατά τετραετίαν τελούμενοι, υπό την επωνυμίαν «Ολύμπια» , εις ους θέλουσι παρίστασθαι πάντα τα προϊόντα της ελληνικής ενέργειας και ιδίως τα της Βιομηχανίας, της Γεωργίας και Κτηνοτροφίας», ενώ στις 30 Σεπτεμβρίου 1858 συντάχθηκε και δημοσιεύθηκε ο κανονισμός «περί συγκροτήσεως των Ολυμπιακών Αγώνων». Στο σχετικό Βασιλικό Διάταγμα, ο Όθων θα εμφανιστεί ως ο ιδρυτής των Ολυμπίων και ο Ζάππας ως ο αγωνοθέτης, ενώ ως χρόνος τέλεσης των πρώτων «Ολυμπίων», ορίστηκε το διάστημα μεταξύ της πρώτης και τελευταίας Κυριακής του Οκτωβρίου 1859. Στο χρονικό διάστημα περίπου τριάντα χρόνων πραγματοποιήθηκαν τέσσερις Ολυμπιάδες, τα έτη 1859, στις 18 Οκτωβρίου στους χώρους του Πολυτεχνείου, στην οδό Πειραιώς έγιναν τα εγκαίνια των πρώτων «Ολυμπίων», το 1870 και το 1875

 

(*)Livepedia: http://www.livepedia.gr/index.php/Ζάππας_Ευάγγελος#.CE.96.CE.AC.CF.80.CF.80.CE.B5.CE.B9.CE.B5.CF.82_.CE.9F.CE.BB.CF.85.CE.BC.CF.

80.CE.B9.CE.AC.CE.B4.CE.B5.CF.82_.7FUNIQ6cea3d4f1665f703-nowiki-00000004-QINU.7F2.7FUNIQ6cea3d4f1665f703-nowiki-

 

Με τη διαθήκη του όρισε να κτισθεί το Ζάππειο και το1888 εγκαινιάζεται το Ζάππειο Μέγαρο στην Αθήνα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/almanac/1806#ixzz2hJtfdTcl

Για τους αγώνες του 1870 παραθέτουμε το πιο κάτω κείμενο:

Το ξύλινο κτίριο του Ζαππείου στη συμβολή των σημερινών λεωφόρων Βασιλίσσης Αμαλίας και Βασιλίσσης Όλγας, στο οποίο διεξήχθησαν τα Β’ και Γ΄ Ολύμπια.

 

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Τα επόμενα Ζάππεια Ολύμπια πάντως δεν διεξήχθησαν κανονικά ύστερα από τέσσερα χρόνια. Οι πολιτικές εξελίξεις έφεραν την ανατροπή του Όθωνα το 1862 και την άνοδο στον ελληνικό θρόνο, ένα χρόνο αργότερα, του Δανού Γεωργίου του πρώτου. Στα 1865 απεβίωσε ο Ευαγγέλης Ζάππας. Τα Ζάππεια Ολύμπια επαναλήφθηκαν αργότερα, στα 1870, με μεγάλη, αυτή τη φορά, επιτυχία. Οι θεατές, περί τις 20.000, κατέλαβαν τις πλευρές τις εκατέρωθεν του Παναθηναϊκού Σταδίου. Εν τω μεταξύ, είχαν γίνει οι πρώτες ανασκαφές στον χώρο και είχαν αποκαλυφθεί τα όριά του.

Την επιμέλεια της προσπάθειας είχε η επιτροπή που διαχειριζόταν το κληροδότημα του Ζάππα, με πιο σημαίνον πρόσωπο τον αντιπρόεδρό της Δημήτριο Χρηστίδη. Η οργάνωση του αγωνιστικού μέρους είχε ανατεθεί στον Γερμανό Ιούλιο Χένινγκ, πρώην υπάλληλο του Όθωνα, ο οποίος παρέμεινε στην Αθήνα μετά την έξωσή του ασκώντας το επάγγελμα του μουσικοδιδασκάλου και του γυμναστή στο Αρσάκειο και το Ωδείο. Συνεργάτης του ήταν ο γυμναστής Δανιήλ Τζιώτης. Αρωγοί στην προσπάθεια ήταν και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι Φίλιππος Ιωάννου, Κωνσταντίνος Βουσάκης και Γρηγόριος Παπαδόπουλος, οι οποίοι και συνέταξαν τους κανονισμούς των αγωνισμάτων κατά το πρότυπο των αρχαίων αγώνων.

Μετάλλιο που δόθηκε στους νικητές των Β’ Ολυμπίων. Είχε χαραχθεί από τον Barre και κόπηκε στο Γαλλικό Νομισματοκοπείο. Στη μία όψη εικονίζεται η κεφαλή του βασιλιά Γεωργίου Α’ και στην άλλη υπάρχει ανάγλυφη η φράση «ΑΓΩΝΟΘΕΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΠΠΑΣ – ΟΛΥΜΠΙΑ – ΑΘΗΝΗΣΙ ΑΩΟ΄»

Εκδόθηκε αναλυτικό πρόγραμμα «Γυμνικών Αγώνων». Καθιερώθηκε επίσης υποχρεωτική 45ήμερη εκγύμναση των υποψηφίων αθλητών και ομοιόμορφη ενδυμασία. Οι διαγωνιζόμενοι παρατάχθηκαν ενώπιον του πλήθους και των αρχών, ακολούθησε δε θρησκευτικό τελετουργικό και ανάκρουση του πρώτου Ολυμπιακού ύμνου, σε στίχους Ορφανίδη και μελοποίηση Παριζίνη.

Έπειτα ακολούθησε ο όρκος των αθλητών: «Υπόσχομαι να αγωνισθώ τιμίως και κατά τους όρους του κανονισμού χωρίς να δολιευθώ τον ανταγωνιστήν» (εφημ. Πρωινός Κήρυξ, 21 Νοεμβρίου 1870). Διεξήχθησαν ο δίαυλος, το άλμα εις τριπλούν, το άλμα απλούν υπέρ τα εσκαμμένα, η πάλη, η δισκοβολία, ο ακοντισμός σε στόχο, το άλμα επί κοντώ, η αναρρίχηση σε ιστό. Στους νικητές απονεμήθηκαν μετάλλια φιλοτεχνημένα από τον Γάλλο χαράκτη Barre και τα οποία κόπηκαν στο Γαλλικό Νομισματοκοπείο. Στη μία πλευρά ήταν χαραγμένη η κεφαλή του νέου μονάρχη, ενώ στην άλλη, εντός κλάδων ελιάς, μνημονευόταν ο αγωνοθέτης Ευαγγέλης Ζάππας. Εκτός των αγωνισμάτων του Σταδίου ήταν να διεξαχθούν ιππικοί, σκοπευτικοί, ναυτικοί και κολυμβητικοί αγώνες, με κολύμπι μεγάλων αποστάσεων και λεμβοδρομίες, στον Φαληρικό Όρμο. Όλοι αυτοί οι αγώνες όμως αναβλήθηκαν αφού καθυστέρησε η τέλεσή τους και είχε ήδη μπει ο Νοέμβριος.

 

Ο Δημήτριος Χρηστίδης (1795-1879) διετέλεσε αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων.

Ένας από τους προγραμματικούς στόχους της επιτροπής του κληροδοτήματος Ζάππα σε αυτούς τους αγώνες ήταν η λεγόμενη «λατρεία των Μουσών», δηλαδή η έμφαση στις τέχνες. Θεσπίστηκαν βραβεία για τη γλυπτική, τη ζωγραφική, την αρχιτεκτονική, τη συγγραφή και τη μουσική. Στη Ζάππεια αυτή έκθεση θα συνεκτεθούν ζωγραφικά έργα και των Ζακυνθίων Τσόκου και Καλυβωκά αλλά και των Τηνίων Λύτρα και Γύζη, καθώς και θαλασσογραφίες του Βολανάκη. Μεγάλη επιτυχία είχε ο «Ποιητικός Αγών» με τη συμμετοχή 11 δραματικών και 9 λυρικών ποιημάτων. Το πρώτο βραβείο, ένα χρυσό στεφάνι, πήγε στον Άγγελο Βλάχο, αν και δεν είναι γνωστό για ποιο έργο του.

Τα δημοσιεύματα της εποχής χαρακτηρίζουν τους συγκεκριμένους αγώνες επιτυχείς. Οι αγώνες έγιναν με τάξη, ενώ το γεγονός κλήθηκε εθνική εορτή.

 

 

 

 

Το 1870 η Κεντρική Επιτροπή προσκάλεσε και την Κέρκυρα να συμμετάσχει μαζί με άλλες επαρχίες του Ελληνικού Βασιλείου, ώστε  να συμπεριληφθεί στα ευεργετήματα τα οποία ο μεγάλος  αυτός Έλληνας προέβλεπε για τους συμμετέχοντες.

 Παρόλα τα μεγάλα εμπόδια που είχε η οργάνωση, η Κέρκυρα επιβάλλονταν να συμμετάσχει, για να μάθει το Πανελλήνιον  αλλά και  ο κάθε επισκέπτης  την ικανότητα κάθε τόπου, να γνωρίσει  τα προϊόντα του για το συμφέρον αυτού  και των ενδιαφερομένων.

Ο επισκεπτόμενος τα Ολύμπια, έβλεπε τη σημαία του Δήμου Κερκυραίων η οποία είχε κεντημένο το όνομα του Ευάγγελου Ζάππα, έργο του ιδρυθέντος στην Κέρκυρα Παρθεναγωγείου, παράρτημα της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας Αθηνών.

  Το Εκπαιδευτήριο «Άγιος Σπυρίδων», το οποίον μετά την Ένωση είχε αντικαταστήσει το πολυδάπανο Ιόνιον Γυμνάσιον, είχε περίπτερο παρουσιάζοντας τα καλλιτεχνήματα  και τα προϊόντα ελευθέρων τεχνών .Έργα όχι κοινά, αλλά, ιδιαίτερης αξίας.

  Τα προς την κατοικία και ένδυση εκθέματα του νησιού επισκέφθηκαν όλοι εκείνοι που το ενδιαφέρον τους ήταν η πρόοδος της Βιομηχανίας. Οι παντός είδους βούρτσες που κατασκευάζονταν στο μικρό εργαστήρι φτωχού τεχνίτη, μπορούσαν κάλλιστα να συγκριθούν    με τις αντίστοιχες του εξωτερικού.

Το μονοστέλεχος καντήλι, έργο του γεωργού Γεωργίου Αυλωνίτη, προκαλεί τον θαυμασμό  για την υπομονή και την δεξιότητα του αυτοδίδακτου και με πρόχειρα εργαλεία τεχνίτη.

  Ήταν άξια παρατήρησης τα κατασκευασμένα θρανία και τα από οστά κατασκευασμένα έργα των φυλακισθέντων  του Σωφρονιστηρίου.

Τα κεραμικά σκεύη δεν ήταν της αξίας των από άλλα μέρη κατασκευασμένα κεραμικά, αλλά έδειχναν την πρόοδο που είχε γίνει στην μέχρι τότε παρατημένη βιομηχανία .Για το λόγο αυτό πρέπει να επαινεθεί το προ ολίγου καιρού συσταθέν από συνεταιρισμό  κατάστημα - εργαστήριο «Η Κέρκυρα» για την τελειοποίηση της κατασκευής πήλινων αγγείων  και ο Σπυρίδων Νεράντζης ο οποίος με δικά του χρήματα άνοιξε παρόμοιο κατάστημα-εργαστήριο.

 Στον τομέα των κεντημάτων ήταν αδύνατον να μην αναγνωρισθεί η επιδεξιότητα των κοριτσιών της Κέρκυρας κι αυτό μπορούσε ο καθένας να το παρατηρήσει μέσα από τον έντιμο ανταγωνισμό των καταστημάτων  του νησιού. Δηλώνεται  έτσι και η εκπαίδευση του ωραίου φύλλου,  με αποτέλεσμα την  μέγιστη  ηθική μόρφωση της κοινωνίας.

Τα εκθέματα των Κερκυραίων κατασκευαστών καπέλων, περουκών, έργων  επί των τριχών της κεφαλής, η οδοντοστοιχία του οδοντογιατρού Βισκόντη από καουτσούκ, τα ημιτελή υποδήματα αλλά κι  αυτά που φτιάχνονταν από τους φυλακισμένους για τους στρατιώτες, τα σκεύη αργυροχρυσοχοΐας από τα οποία ιδιαίτερη διάκριση είχε ένα χρυσό βραχιόλι σε σχήμα φιδιού, έργο του επιδέξιου και ικανού χρυσοχόου Παναγιώτη Πανδή και τα μπαούλα ταξιδίου  ήταν τεκμήρια  ικανότητας και προόδου του νησιού αυτού. 

Με την συλλογή των  προϊόντων  της γης και της θάλασσας, βλέπουμε ότι η Κέρκυρα  διακρίνεται, όχι μόνο για τα ορειχάλκινα παντός είδους σκεύη πολύ χρήσιμα για  την οικιακή οικονομία και την Εκκλησία, αλλά και για το τραπέζι που το στήριγμά του ήταν από χυτό σίδηρο, το σύμπλεγμα των διαφόρων ταριχευμένων πτηνών και ζώων  όπως της αλεπούς, του τσακαλιού και του σκύλου, επιπλέον χημικά και βιομηχανικά προϊόντα, το πυρηνέλαιο το οποίο παράγονταν  από το κατάστημα –εργαστήριο της εταιρίας Λάμπρου και Δαμιανού υπό την επιμέλεια του χημικού Δελβινιώτη και στο άλλο κατάστημα-εργαστήριο αυτό  του Δημουλίτσα,  το κερί ,το σαπούνι, φωσφορικά προσανάμματα, βερνίκια, παρασκευασμένα φάρμακα, τα προ μικρού χρόνου με μηχανή κατασκευασμένα αεριούχα νερά, η λεβάντα, η κολόνια, το αλάτι το κοινό και το λευκό, τα του εργοστασίου  του βιομήχανου Μπολέτση  κατεργασμένα δέρματα βοδιών και μοσχαριών, τα οποία μπορούσαν άνετα να συναγωνιστούν αυτά του εξωτερικού,η στεατίνη που προέρχονταν  από το υδατώδες μέρος που φεύγει κατά την έκθλιψη των ελιών, (κατακάθι, μούργα), όπως και τα απολιθωμένα ζωικά μόρια με χημική επεξεργασία,  έργα του  πρώην καθηγητή Φυσικής και Χημείας του Ιονίου Πανεπιστημίου Δελβινιώτη. Με όλα  τα πιο πάνω αναφερθέντα, αποδεικνύεται προς άπαντες, ότι οι Κερκυραίοι επωφελούμενοι   από την επιστήμη και την τέχνη άρχισαν  να δραστηριοποιούνται ενεργά, φροντίζοντας παράλληλα  και  για την πρόοδο στην βιομηχανία.

 

Πλην όμως όλων  των πιο πάνω, αξίζει να αναφέρουμε και κάποια άλλα όπως: η της δύναμης 4 περίπου ίππων ατμομηχανή, που φτιάχτηκε από τον Στυλιανό Κοκοτό, αξιολογότατο έργο εάν ληφθεί υπόψη, ότι αυτός στερούταν και από τα κατάλληλα  μέσα αλλά και την πρέπουσα  εκπαίδευση.

   Επίσης τα  λεπτά δίπυρα ( μπισκότα κ.λ.π.) τα μακαρόνια, τα κουλούρια κ.α. προϊόντα που κατασκευάζονταν χάρη των σύγχρονων ατμομηχανών, που εισήγαγε ο Δημήτρης Ζαλίκης, ο οποίος νυχθημερόν εργάζονταν  για την προώθηση της βιομηχανίας αυτής.

Ο αλευρόμυλος Τσαλίκη πίσω από το Δημοτικό Θέατρο.(Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε χρονολογείται στα μέσα της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα, όπως προκύπτει από τον ακάλυπτο χώρο, που σήμερα καλύπτουν οι εγκαταστάσεις του Κερκυραϊκού Γυμνατικού Συλλόγου και από τον "τρούλο" του Παληού Δημοτικού Θεάτρου.) 

Οι πλίνθοι, τα εργαλεία τοιχογραφίας, το ελαιόλαδο, τα λικέρ από τριαντάφυλλα, τα κρασιά, τα οινοπνευματώδη ποτά και η μπύρα, αναπτύσσονται καθημερινά ώστε να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τα προϊόντα  άλλων χωρών.

 Τέλος, ως δείγμα της κερκυραϊκής επιδεξιότητας αναφέρουμε  δύο άλλα επιτεύγματα, όπως την παρουσίαση πρότυπου πλοίου κινούμενο με αυτοκίνητη  μηχανή, αλλά  και το σύγγραμμα αγρονομίας πολύ χρήσιμο για την ανάπτυξη της παραμελημένης γεωργίας.

 

 

 

Πηγή : Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΕΝ ΤΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΕΚΘΕΣΕΙ Του Έτους 1870 υπό Β.Π.Χ Εν Κερκύρα Εκ του τυπογραφείου Η ΚΕΡΚΥΡΑ 1870

 

Ο Γεράσιμος Ασπιώτης και οι Διεθνείς Εκθέσεις  ,

 

Ο Γεράσιμος Ασπιώτης, πριν ιδρύσει το εργοστάσιο  παιγνιοχάρτων το 1873 εργάζονταν σαν υπάλληλος του Δήμου Κερκυραίων. Το 1872 λαμβάνει από τον Νομάρχη Κερκύρας

την ακόλουθη επιστολή:

Με την πιο πάνω επιστολή του 1872 , του ανατέθηκε από τον Νομάρχη, η θέση του Γραμματέως της Επαρχιακής Επιτροπής για την Παγκόσμια  Έκθεση που θα γίνονταν στην Βιέννη. Παράλληλα του αναθέτει να παραλάβει όλους τους φακέλους των προηγούμενων εκθέσεων αλλά και των μελλοντικών, που θα γινόταν στο Παρίσι  και τα Ολύμπια του 1875.

 

Από την επιστολή αυτή αποδεικνύεται ότι η Κέρκυρα, κατά πάσα πιθανότητα, συμμετείχε και στην Έκθεση της Βιέννης  το 1873, από την οποία όμως δεν έχουμε στοιχεία.

 

Ευχαριστίες του Νομάρχου για την καλή εκτέλεση των εργασιών για την Έκθεση.

 Πρόσκληση του Νομάρχη προς τον Ασπιώτη, για την ανάληψη της προετοιμασίας  για τα Ολύμπια του 1875.

 

 

Η ετικέτα που κόλλησε  η Εγχώρια Επιτροπή, σε όλα τα κιβώτια  που στάλθηκαν στην Κεντρική επιτροπή.

 

Το μετάλλιο της έκθεσης του 1875

Παρουσία των εκθετών έγινε η πιο πάνω επίσημη τελετή το 1876. Στην έκθεση αυτή οι Κέρκυρα πήγε πολύ καλά και αυτό αποδεικνύεται από τον πιο πάνω κατάλογο.

 Το 1877, ο  Ασπώτης και πάλι λαμβάνει επιστολή από τον Νομάρχη. Πρόκειται για την έκθεση στο Παρίσι το1878.

Εφημερίδα των Συζητήσεων 6/5/1878.

 

 

Το 1888 η Κέρκυρα Συμμετέχει στη Δ! Ολυμπιάδα. Η Ολυμπιάδα αυτή έχει μεγάλη σημασία διότι το Ζάππειο Μέγαρο είναι πλέον κτισμένο και με την έναρξή της πραγματοποιούνται με κάθε επισημότητα τα εγκαίνια του Μεγάρου.  Την ευθύνη των Κερκυραϊκών εκθεμάτων την αναλαμβάνει και πάλι ο Γεράσιμος Ασπιώτης.

Πλήθος κόσμου προσέρχεται στα εγκαίνια του Ζαππείου.

Η τελευταία έκθεση που ανατέθηκε στον Ασπιώτη ήταν αυτή του 1900.

 

Όλα τα πιο πάνω μας δίνουν μια εικόνα της οικονομικής ζωής του νησιού, της μεγάλης προσπάθειας ανάπτυξής του, αλλά και την ενεργητικότητα των κατοίκων του, στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα.