Πρόκειται για ένα βιβλίο όπου ο Τζέραλντ Ντάρελ, μικρότερος αδελφός του Λώρενς Ντάρελ καταγράφει τις αναμνήσεις του από την παραμονή της οικογένειας (μητέρα και τέσσερα παιδιά) επί πέντε χρόνια στην Κέρκυρα σε ένα παλιό σπίτι στην «Χρυσίδα». Φαίνεται ότι πρόκειται όντως για μια πολύ ιδιόρρυθμη οικογένεια (η μητέρα, αρχικά, είναι «αφασία», πάρα πολύ ευκολόπιστη, αλλάζει σχέδια-σπίτια σαν πουκάμισα, πολύ πράος (coool) τύπος, ανεκτική στις ιδιοτροπίες των παιδιών της κλπ κλπ ), αν κρίνουμε από το ότι ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Λώρενς, παρουσιάζεται ως η τυπική εικόνα του αιθεροβάμονα συγγραφέα που «ζει στον κόσμο του» Ότι πρόκειται για «πραγματικές» αναμνήσεις, ιδωμένες βέβαια μες από το πρίσμα του μικρότερου Τζέραλντ, επιβεβαιώνεται κι απ’ το γεγονός ότι η τρέλλα του Τζέραλντ με τα ζώα που εκδηλώθηκε ως μανία στην Κέρκυρα και τον οδήγησε να μετατρέψει τα εκάστοτε σπίτια σε μικρούς ζωολογικούς κήπους, όπως κι οι πληροφορίες για τη ζωή στον μικρόκοσμο των ζώων και των εντόμων, τον οδήγησαν στο να διευθύνει στη συνέχεια αποστολή για την παρατήρηση άγριων ζώων και στο να ιδρύσει ζωολογικό πάρκο και Εταιρία Προστασίας Άγριων Ζώων (βλ. βιογραφικό).
Με πολλή παρατηρητικότητα, περιεκτικό και χιουμοριστικό/ξεκαρδιστικό ύφος (τυπικά «αγγλικό» χιούμορ) περιγράφει επεισόδια από την παραμονή τους στην Κέρκυρα, όπου η γνήσια ιδιορρυθμία καθενός από τα μέλη της οικογένειας τούς οδηγεί αβίαστα και «κατ’ ανάγκην» σε πολύ κωμικές καταστάσεις

Το σπίτι της Οικογένειας Durell και των άλλων ζώων 1937-1939

Μια περιγραφή από τον Durell για το σπίτι που έμενε: Η βίλα  ήταν αυτή που περιέγραψα στο βιβλίο που έγραψα για την παιδική μου ηλικία στην Κέρκυρα την οποία είχα ονομάσει «η Χιονάτη Βίλα». Βρισκόταν σε ένα μεγάλο και αρχαίο ελαιώνα και σκιάζεται από ένα τεράστιο δέντρο magnolia, πικροδάφνες με ροζ και λευκά λουλούδια και ένα αμπέλι πάνω από τη βεράντα που στην εποχή που ήταν γεμάτο, με τσαμπιά από λευκό, σε σχήμα μπανάνας, σταφύλι. ... Εδώ ήταν η βεράντα όπου, σε ένα από τα πολλά μέρη του σπιτιού, διάφορα ζώα  είχαν προκαλέσει χάος! Καρακάξες που πετούσαν μεθυσμένες όρμησαν στο κρασί που χύθηκε και στη συνέχεια να καταστραφεί το προσεκτικά τοποθετημένo τραπέζι λίγο πριν οι φιλοξενούμενοι φτάσουν, ενώ κάτω από το τραπέζι ο φοβερό γλάρος μου , Alecko, δάγκωσε τα πόδια των φιλοξενουμένων που κάθισαν να φάνε

O Durrel την εποχή που έμενε στην Κέρκυρα

1937-1939