Τα έτη 1843-1844 η υγειονομική κατάσταση στην Κέρκυρα δεν ήταν καθόλου καλή. Επιδημίες είχαν προσβάλει το νησί και οι θάνατοι αυξάνονταν. Η διοίκηση αποφάσισε να λάβει μέτρα υγιεινής προστασίας δημοσιεύοντας στην ΓΚΑΖΕΤΑ ΙΟΝΙΚΑ : GAZZETTA JONIA (Εφημερίς των Ιονίων) – Κέρκυρα τον Φεβρουάριο του 1844 σχετικό νόμο.
Ο νόμος προέβλεπε τέσσερα τμήματα
Εμείς θα ασχοληθούμε κύρια με την «Εσωτερική δημόσια Υγιεινή».
Οι μεταδοτικές ασθένειες που μάστιζαν τότε το νησί ήταν:
Εγκεφαλονωτιαία μηνιγγίτιδα:
Στην Κέρκυρα εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως επιδημία το 1843. Θεωρήθηκε ότι το ‘μίασμα’ ήλθε από την Κρήτη, όπου μεταφέρθηκε εκεί από τα Αιγυπτιακά στρατεύματα. Ωστόσο, η νόσος ήταν διαδεδομένη σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, εξ αιτίας της μαζικής έλευσης οικογενειών από την Κρήτη. Η επιδημία αυτή στην Κέρκυρα δεν είναι γνωστό από που προήλθε. Παρουσιάστηκε κατά το μήνα Μάρτιο στα νότια του νησιού, στην περιοχή της Λευκίμμης. Σύμφωνα με το γιατρό Λαβράνο(1) τους μήνες Απρίλη και Μάιο παρουσιάστηκαν κρούσματα στην πόλη της Κέρκυρας αλλά και τα προάστια της. Μετά από ένα διάστημα ύφεσης ,επανήλθε τον Νοέμβριο του 1843 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1844, με μεγάλη ένταση και αρκετούς θανάτους στην πόλη. Στην συνοικία των Ισραηλιτών, καταγράφονται τα περισσότερα κρούσματα λόγω των πολύ κακών υγειονομικών συνθηκών.
Περί της Μικροβιολογίας το πρώτον νυν διδάσκεται εν τω εγκεφαλονωτιαίας µηνιγγίτιδος εν Ελλάδι»
ΓΚΑΖΕΤΑ ΙΟΝΙΚΑ : GAZZETTA JONIA (Εφημερίς των Ιονίων) - Κέρκυρα
Πιστοποιητικό θανάτου της εποχής.
Ήταν καλό για το νησί ότι πολλοί Κερκυραίοι σπούδαζαν ιατρική στα πανεπιστήμια της Ιταλίας και κύρια στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Αυτό βοήθησε τους ντόπιους στους δύσκολους καιρούς της Αγγλικής προστασίας.
Το πιο πάνω νομοσχέδιο , αν και αργά, έβαζε μια τάξη στην άναρχη ιατρική περίθαλψη.