Η αλληλουχία  των διαπραγματεύσεων, βάση των οποίων υπεγράφη η συνθήκη Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα θα αρχίσει με μέρος άρθρου εφημερίδος της εποχής.

Τα αγγλικό οχυρό "George" του Βίδο. Η κατασκευή του ξεκίνησε στα 1824 και κατεδαφίστηκε ακριβώς 40 χρόνια μετά. 

Άρθρο εφημερίδος της εποχής.    

Ο εξευγενισμός των Άγγλων εν Κερκύρα.

Κατά την τετάρτην Απριλίου περί την πέμπτην ώραν μετά μεσημβρίαν εγένετο εν Πτυχία (Βίδο) φοβερά εκπυρσοκρότησης υπό των Άγγλων, ήτις έθηκεν εις μέγιστον κίνδυνον άπασαν την πόλιν. Είναι γνωστόν, ότι τα εν Πτυχία φρούρια συνεδέοντο προς άλληλα δια μακρών κυκλωπείων τειχών, ων η έκτασις υπερέβαινε το έν τέταρτον μιλίου. Οι πολιτισμένοι Άγγλοι αφ’ εξηφάνισαν τα εξωτερικά έργα προς την θάλασσαν και τα δύο μέγιστα φρούρια, τα εγερθέντα παρά τας γωνίας των οχυρωματικών έσκαψαν βαθυτάτας τάφρους εις τα τειχών θεμέλια και κατά το παρελθόν σάββατον ανέτρεψαν αυτά δι’ εκπυρσοκροτήσεως μεταβάλοντες το νησίδιον εις φοβερόν ηφαίστειον εκρευγόμενον φλόγας και καπνούς.

Σεισμός μέγας διεδέχθη το φαινόμενον και πολλαί της πόλεως οικίαι διερράγησαν. Πολλαί Κυρίαι έμειναν ημιθανείς υπό του φόβου ήτο δε φρικτόν το συμβάν εις τίνα Κυρίαν εκ Κωνσταντινουπόλεως κατοικούσαν παρά τω νέω φρουρίω εις την συνοικίαν του Κυβερνητικού Τυπογραφείου. Εν ώ η Κυρία αύτη εκέθητο εις τον ανακλιντήρα ανετράπη δια μιας άφωνος εν τω μέσω της οικίας, και εις το πρόσωπον της διεχύθη το χρώμα και η γαλήνη του θανάτου. Η μόνη υπηρέτρια η ούσα μετ’ αυτής καταβεβλημένη και αυτή εκ του φόβου, μόλις ασθμαίνουσα εξήλθεν του παραθύρου αξαιτουμένη την βοήθειαν των Χριστιανών, όπως σώσωσι την άναυδον Κυρίαν της. Αμέσως νέος τις έδραμεν μετά του υπηρέτου του, προσεκάλεσαν ιατρόν και δια καταλλήλων μέσων ηδυνήθησαν να επαναφέρωσιν εις την ζωήν την Κυρίαν ταύτην, ήτις μόλις την επιούσαν ήλθεν εις τον εαυτόν της. Σκηναί τοιαύται συνέβησαν πολλαί προς δόξαν της Αγγλικής φιλανθρωπίας. Οι ύελοι όλων των παραλίων οικιών και των υψωμάτων συνετρίβησαν, υποστεγάσματα των δωματίων διελύθησαν και πολλαί ζημίαι ηκολούθησαν. Ιδού ο εξευγενισμός των Άγγλων, οίτινες υπερέβησαν και αυτούς τους Οστρογόθους τους ερημώσαντες την παλαιάν πόλιν της Κέρκυρας. Αφού μας επώλησαν την Πάργαν εις τον Αλή Πασάν, εγκατέλιπον πλείονα των κερκυραϊκών εξαρτημάτων εις την κατοχήν της φίλης αυτών Τουρκίας, εσύλησαν την πολεμικήν αποσκευήν, ήτις ανήκε εις το Ιόνιον Ταμείον, ως μαρτυρούσιν οι Ταμίαι Άγγλοι,-κατέστρεψαν τα φρούρια , τα ωκοδομηθέντα υπό του ιδρώτος του λαού-  μας επέβαλον, ως άλλοι Αλγερίνοι, φόρον ισόβιον εις το Ταμείον και ασυδοσίαν εις τας ατμοπλοϊκάς των Εταιρίας επί δεκαπέντε έτη – εγύμνωσαν τα παλάτια δια την διατήρησιν και την σκευήν των οποίων η Ιόνιος Βουλή έδιδε πίστωμα οκτώ και ημισείαν χιλιάδας δραχμών κατ’ έτος,- προς στέψιν της τιμίας διαγωγής αυτών επιβουλεύνται  ήδη την ζωήν των αθλίων πολιτών. Δεν αμφιβάλλομεν ότι οι δουλόφρονες του τόπου………….

Τα κάτωθι μας τα έστειλε ένας φίλος. 

To Υπουργείο Εξωτερικών δημοσίευσε όλα τα έγγραφα που αφορούσαν τις διαπραγματεύσεις για την Ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα.

 

 

Έλληνας διαπραγματευτής ο Χαρίλαος Τρικούπης.  Προτομή του οποίου έπρεπε να έχει στηθεί εμπρός από τα φρούρια της πόλης της Κέρκυρας

 

Ο διορισμός του Τρικούπη ως διαπραγματευτή και πληρεξούσιο για την υπογραφή της συνθήκης Ένωσις των Ιονίων νήσων με την Ελλάδα.

Οι οδηγίες της Ελληνικής Κυβέρνησης.

 

 

 

 

... Η ένωσις των νήσων υπήχθη δια της Συνθήκης των 5 Δυνάμεων .....

 Η Συνθήκη που υπεγράφη 

Μεταξύ των Α.Α,Μ.Μ. τον Αύτοκράτορος της Αυστρίας,

τον Αυτοκράτορος των Γάλλων, της Βασιλίσσης της

Μεγάλης Βρεττανίας και Ιρλανδίας, τον Βασιλέως της

Πρωσσίας και του Αυτοκράτορος πασών των Ρωσσιών

 

    Άφορώσα τας Ιονίους Νήσους,και υπογραφείσα

    εν Λονδίνω την 14 Νοεμβρίου 1864.

5

6

 Η συνθήκη της 14ης Νοεμβρίου είχε ετοιμασθεί άνευ της συμμετοχής και σε άγνοια του Ιονίου Κοινοβουλίου και της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Η διαμαρτυρία του Τρικούπη ήταν έντονη διότι κλήθηκε  η  Ελλάδα να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις τότε μόνο που τίποτε δεν υπήρχε για διαπραγμάτευση. Επίσης τόνισε ότι οι Επτανήσιοι πολύ λίγο σκέπτονταν τυχόν υλικά συμφέροντα όταν επρόκειτο περί ζητημάτων με τα οποία εθίγετο η Εθνική των φιλοτιμία.

 

Αντίστοιχη διαμαρτυρία των Ιονίων Βουλευτών.

Εφημερίς Αθηνά, αρ. φύλ. 3199, 04.12.1863: 3 Ὁ ἔντιμος πρόεδρος τῆς ἑπτανησίου βουλῆς ἀπηύθυνε τὸ ἐφεξῆς ὑπόμνημα τῷ κόμητι Σπόννεκ περὶ τῶν ὅρων τῆς κατεδαφίσεως τῶν ὀχυρωμάτων, καὶ τῆς οὐδετερώσεως τῆς ἑπτανησιακῆς χώρας. Πρὸς τὴν Αὐτοῦ ἐξοχότητα, τὸν κόμητα Σπόννεκ. ΥΠΟΜΝΗΜΑ. Ἡ ἀθυμία, ἡ τὴν πατρίδα μου καταλαβοῦσα, βιάζει με νὰ ἀποταθῶ εἰς τὴν Υ. Ε. ὅπως ἢ λάβω παραθυμίαν τινὰ ἐν τῇ συμφορᾷ, ἥτις μᾶς περιμένει, ἢ ἐλπίδα τινὰ διασκεδάζουσαν τὴν ἀπειλοῦσαν ἡμᾶς θύελλαν. Οὕτω δὲ πράττων δὲν ἐννοῶ νὰ ἐκπληρώσω εἰμὴ καθῆκον πολίτου· ὑπεστήριξα τὸν ἐθνισμὸν τοῦ τόπου μου χάριν ἁγνοῦ αἰσθήματος καὶ ἄνευ ἀτομικῶν σκοπῶν, οἱονδήποτε δὲ καὶ ἂν ἦναι (sic) τὸ μέλλον, θέλω ἐμμείνει πιστὸς εἰς τὴν ἀρχήν, ἐν ᾗ ἤδη ἐγήρασα. Ἡ φωνὴ τοῦ πολίτου, τοῦ ὑπηρετοῦντος ἀφιλοκερδῶς καὶ τιμίως τὴν ἰδίαν πατρίδα, πέποιθα ὅτι θέλει εἰσακουσθῆ παρὰ τῆς χρηστότητος τῶν ἰσχυρῶν. Πέποιθα ὡς ἐκ τούτου ὅτι ἡ Υ. Ε. θέλει εὐδοκήσει ἵνα στρέψῃ εὐνοϊκὸν βλέμμα εἰς τὰς ὀλίγας γραμμάς, τὰς ὁποίας τολμῶ νὰ καθυποβάλω εἰς Αὐτὴν πρὸς τὸ συμφέρον λαοῦ, ἀξίου καλλιτέρας τύχης, καὶ ἀπειλουμένου ὑπὸ τρικυμίας ἀπέναντι αὐτοῦ τοῦ λιμένος. Ἡ Καρτερία ἐν τῷ ὑπ’ ἀριθ. 1447 φύλλῳ ἐρανίζεται ἐκ τοῦ Ἑωθινοῦ Ταχυδρόμου (ἡμιεπισήμου ὀργάνου τοῦ λόρδου Παλμερστῶνος) τὴν ἀπαισίαν ἀγγελίαν περὶ τῆς καθαιρέσεως τῶν ὀχυρωμάτων τῆς Κερκύρας καὶ τῆς οὐδετερώσεως τῶν Ἰονίων νήσων, ἀποκλειομένης πάσης στρατιωτικῆς δυνάμεως, πλὴν τῆς ἀστυνομίας. Ἡ ἀγγελία αὕτη κατετάραξε τὸν τόπον ὅλον, ἕκαστος δὲ ἐρωτᾷ ἑαυτόν, ἐὰν αὐτὰ εἰσὶ τὰ ὠφελήματα τῆς ἀπὸ τοσούτου χρόνου ποθουμένης ἑνώσεως, καὶ (ἐπιτραπήτω μοι νὰ τὸ εἴπω) τὰ δῶρα τὰ ὁποῖα εἰς τὴν Ἑπτάνησον παρέχει ἡ νέα πολιτικὴ αὐτῆς τύχη. Ἡ Υ. Ε. θέλει παρατηρήσει εἰς ἐμὲ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀποδίδωμεν βαρύτητα εἰς τὰ τῶν ἐφημερίδων θρυλλήματα (sic). Σύμφημι ἐν ἀρχῇ, ἀλλὰ δὲν δύναμαι νὰ μὴ ὑπενθυμίσω εὐσεβάστως εἰς τὴν Υ. Ε. ὅτι πικρὰ πεῖρα ἀπό τινος χρόνου μᾶς ἐδίδαξεν ὅτι τὰ μεγάλα πολιτικὰ συμβάντα σχεδὸν πάντοτε ἢ προανήγγειλαν φυλλάδια ἢ ἀνήγγειλαν ἄρθρα ἐφημερίδων, ὅπως ἢ προδιαθέσωσι ἢ βολιδοσκοπήσωσι τὴν κοινὴν γνώμην. Προτιμῶ νὰ πιστεύσω καὶ πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ Ἰονίου λαοῦ καὶ τῆς ὅλης Ἑλλάδος, καὶ διὰ τὴν ἀξιοπρέπειαν τοῦ σεβαστοῦ ἡμῶν βασιλέως ὅτι τὰ λεγόμενα δὲν ἔχονται ἀληθείας· ἀλλ’ ἂν ἀληθῶς τὰ γεγονότα δὲν ἀνταποκρίνωνται εἰς τὰς ἐλπίδας τοῦ Ἰονίου λαοῦ, ὁ ἡμέτερος ἡγεμὼν θέλει βασιλεύσει ἐπὶ σωροῦ οἰκτρῶν ἐρειπίων, ἐπὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ καὶ τῆς ταπεινώσεως τοῦ Ἰονίου λαοῦ. Τὴν ἐν μέσῳ ἡμῶν ἐμφάνισίν του θέλουν ὑποδεχθῆ τὸ πένθος καὶ ἡ ἐρήμωσις, ἡ δὲ εὐγενὴς καὶ γενναία καρδία Του θέλει κατανυχθῆ ἐκ τοῦ [φρικτοῦ] θεάματος. Ἡ προσβολὴ τοῦ πατρίου ἐδάφους – ἡ καταστροφὴ τῆς ἡμετέρας ἰδιοκτησίας – ἡ καταπάτησις καὶ διακύβευσις τῆς ἐσωτερικῆς καὶ ἐξωτερικῆς ἡμῶν ἀσφαλείας – ἡ ματαίωσις τῆς ἐλπιζομένης ἡμῶν πολιτικῆς ὑπάρξεως – ἡ παραβίασις τῶν ἐθνικῶν ἡμῶν δικαιωμάτων – ἡ ἐκμηδένισις τοῦ ψηφίσματος τῆς Ἰονίου βουλῆς – καὶ ἐπὶ τέλους ἡ παραβίασις τῶν ἱερῶν ὅρων, ἐφ’ οἷς ὁ σεβαστὸς ἡμῶν βασιλεὺς ἀπεδέχθη τὸν προσενεχθέντα Αὐτῷ θρόνον, - ταῦτα πάντα δὲν εἶναι οὔτε ἕνωσις οὔτε προσάρτησις τῆς Ἑπτανήσου εἰς τὴν ἐλευθέραν Ἑλλάδα, ἀλλὰ οἰκτρὸν παιγνίδιον, τὸ ὁποῖον διενεργεῖται πρὸς βλάβην τῆς Ἑπτανήσου· καὶ πρὸς διαιώνισιν τῶν περιπλοκῶν τοῦ νέου βασιλείου. Ἡ ἔλλειψις χρόνου δὲν μοὶ ἐπιτρέπει νὰ πραγματευθῶ προσηκόντως περὶ τῶν δικαιωμάτων τῆς Κερκύρας ἐπὶ τῶν ἰδίων φρουρίων, καὶ περὶ τοῦ καθήκοντος, ὅπερ ἔχει ἡ προστάτις δύναμις ἵνα ἀποδώσῃ αὐτὰ ἀνέπαφα εἰς τὸν βασιλέα τῆς Ἑλλάδος, πρὸς δὲ περὶ τῆς ἐλευθέρας καὶ ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Ἰονίου λαοῦ. Ἐὰν ὅμως ἡ Υ.Ε ἐπεθύμει περαιτέρω ἀναπτύξεις ἐπὶ ἑκατέρου τῶν ἀντεικειμένων τούτων, - προθύμως θέλω προσφέρει αὐτάς, πεποιθὼς ὅτι ἡ Α. Μ. ὁ σεβαστὸς ἡμῶν Ἄναξ θέλει φροντίσει ἵνα ἡ βασιλικὴ αὐτοῦ ἀξιοπρέπεια συνοδευθῇ ὑπὸ τῆς εὐημερίας τοῦ λαοῦ, ἐφ’ οὗ ἐκλήθη νὰ βασιλεύσῃ παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἔθνους. Ἐκπληρώσας καθῆκον ἱερὸν ὅπερ μοὶ ἐπιβάλλει ἡ πάτριος τιμὴ καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη, δι’ ἧς ὁ Ἰόνιος λαὸς μὲ ἐτίμησε, πέποιθα ὅτι ἡ Α. Μεγαλειότης θέλει εὐμενῶς ἐκτιμήσει τὰς ταπεινὰς ἱκεσίας μου. Ὁ Ἰόνιος λαός, ἀνατραφεὶς ἐν τῇ δυστυχίᾳ καὶ στερηθεὶς τῶν δικαιωμάτων του, ἔστρεψε τὸ βλέμμα πρὸς τὴν Α. Μ. καὶ ἀνέθηκε τὰς ἐλπίδας του εἰς τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὰς φροντίδας, ἅς, ἀνέκαθεν ἡ Α. Μ. ἀνέδειξε ὑπὲρ ἑνὸς ἱστορικοῦ καί τοι ἀτυχοῦς λαοῦ. Ἐν Κερκύρᾳ, τὴν 15/27 νοεμβρίου 1863. ΣΤΕΦ. ΠΑΔΟΒΑΣ. πρόεδρος τῆς Ἰονίου Βουλῆς (Ἐκ τῆς Ἑνώσεως τῆς Κερκύρας.)

8

9

10

Πέτρος Δεληγιάννης Υπουργός Εξωτερικών Ελλάδος

Τα επιχειρήματα της Ελληνικής πλευράς 1)       Τα φρούρια ανήκουν στο Ιονικό Κράτος που με δαπάνες αυτού κτίστηκαν. 2)       Δεν πρέπει να φοβούνται οι Μεγάλες Δυνάμεις ότι τα φρούρια είναι επικίνδυνα για τα Ευρωπαϊκά Κράτη ,  διότι η Ελλάδα καθότι είναι μικρή και ανίσχυρος θα τα χρησιμοποιήσει μόνο για άμυνα της. Λόγω της θέσης της Κέρκυρας υπάρχουν πολλές οι βλέψεις και δέχεται πολλές ληστρικές επιθέσεις από την Αλβανία.. 3)       Δεν θα χρησιμοποιηθούν για ορμητήριο καθότι η Ελλάδα δεν έχει στόλο αξιόμαχο.  4)       Η κατεδάφιση θα είναι προσβολή της Εθνικής φιλοτιμίας και ζημία του Ελληνικού Έθνους. 5)       Η παραχώρηση από την Ελλάδα του Βίδου, από το οποίο μπορεί να βληθεί η Κέρκυρα, σε άλλη δύναμη, η Ελλάδα δέχεται να μπει στη συνθήκη άρθρο που να της απαγορεύει τη παραχώρηση της νησίδας και οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν θα δεχθούν ποτέ να παραχωρηθούν από την Ελλάδα τα φρούρια της Κέρκυρας. 6)       Εάν δεν πείθονται οι Μεγάλες Δυνάμεις τότε προτείνουμε το αίτημα της κατεδάφισης των φρουρίων να μείνει εκκρεμές .

Εάν επιμείνουν στην κατεδάφιση δεν επιτρέπουμε να υπογράψετε τοιαύτην συνθήκη. Η αποδοχή του  Γεωργίου του Α! ως βασιλιά της Ελλάδας,που προτάθηκε από την Αγγλία, έγινε με την προϋπόθεση ότι η Επτάνησος ενώνεται με την Ελλάδα με τα φρούρια και όλα τα παραρτήματα αυτής.  Η καταστροφή έργων που με τόσους  κόπους και μόχθους ανεγέρθηκαν θα δημιουργήσει στην Ελλάδα θλιβερή εντύπωση.

Εκτενέστερα οι προσπάθειες της Ελλάδος και ειδικότερα  του Χαρίλαου Τρικούπη ώστε τελικά να επιτευχθεί η μη κατεδάφιση των φρουρίων της Κέρκυρας, παρά μόνο του Βίδου, αναλύονται στα πιο κάτω έγγραφα.

12

13

 

Ο Τρικούπης τον όρο για την κατεδάφιση των φρουρίων χαρακτηρίζει "Μέτρον ανωφελές, επιβλαβές, άδικον και ούτως επείν αδύνατον".

Δεν αποθαρρύνθηκε από την πρώτη επαφή που είχε στο Λονδίνο. Κατά την έκφραση Γάλου ιστορικού "κατηνάλωσεν ολόκληρον τον θησαυρόν της ευγλωττίας του"

Προσπάθησε να καταδείξει στους Άγγλους ότι επήγε στο Λονδίνο για να διαπραγματευτεί και όχι απλά να υπογράψει , υπό την ιδιότητα πληρεξουσίου της Ελλάδος. Τόνισε ότι αγνοούσε τη συνθήκη της 14ης Νοεμβρίου και ότι για να υπογράψει νέα συνθήκη θα άρχιζαν οι διαπραγματεύσεις από την αρχή και δεν ανεγνώριζε την περί των μεταξύ των πέντε Δυνάμεων απόφαση .

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

43

44

45

46

47

48

49

50

51

52

53

54

55

56

57

58

59

60

61

62

63

64

65

66

67

68

69

70

71

72

73

74

75

76

77

78

79

80

81

82

83

84

85

86

87

88

89

90

91

92

93

94

95

96

97

98

99

100

101

102

103

104

105

106

107

108

109

110

111

112

113

114

115

116

117

118

119

120

121

122

123

124

125

126

127

128

129

130

131

132

133